De druggebruiker is verantwoordelijk voor de perverse, maatschappijontwrichtende drugsmaffia

In mijn mailverkeer kreeg ik onderstaande visie opgestuurd van iemand die met het volgende worstelt;
Ik ben voor legalisering, maar zouden we ook niet een poging kunnen doen om druggebruikers meer verantwoordelijkheid te leren voor wat het gebruik allemaal aan maatschappij ontwrichtende effecten sorteert aan drugscriminaliteit en drugsdoden. We hebben de sigaret nu vrij aardig sociaal onacceptabel gemaakt; van mij zou dat ook voor het lijntje coke mogen gelden.EINDE CITAAT

Het thema wat hier aangesneden wordt is de laatste dagen veelvuldig in het nieuws naar aanleiding van een internationale drugsbestrijdingsconferentie in Nederland. Meerdere deelnemers aan de conferentie zoals de baas van de Amsterdamse politie verwijten de druggebruikers dat zij de maatschappij ontwrichtende drugscriminaliteit in stand houden en meer rekenschap moeten hebben met het lot van drugsdoden. Bovenstaande schrijver geeft daar zijn visie bij van als je de gebruiker daarop attendeert daar een preventieve werking vanuit zal gaan. Hij verwijst daarbij op de afgelopen jaren succesvolle preventie tegen het gebruik van tabak.

Genoeg aanleiding voor een aantal reacties van mijn kant.
Het grote verschil tussen sigaretten en drugs is dat het eerste legaal is en het tweede illegaal. Het is de legale status van tabak wat de overheid een legitieme basis geeft aan bemoeienis in het terugdringen van het gebruik, een bemoeienis wat kan rekenen op een maatschappelijk draagvlak dus aan interactie op gang brengt tussen rokers en niet rokers. Door het verbod op drugs ontbreekt die interactie van geen open communicatie tussen gebruikers en niet gebruikers. Door het verbod ontbeert de overheid een legitieme basis aan bemoeienis over drug en druggebruik. En als het dat wel doet is dat per definitie hypocriet door aan de ene kant drugs te verbieden en aan de andere kant gebruikers op te roepen om niet te gebruiken. Zo,n hypocriete opstelling van het drugsbeleid kenmerkt politici en bestuurders zoals een tijd geleden de Staatssecretaris van VWS die met een persconferentie vanuit de EHBO post van een ziekenhuis (hoe verzin je zo,n plek?) de kruistocht aankondigde tegen het gebruik van XTC ( met links en rechts van hem Trimbosinstituut en Jellinek die instemmend meeknikten van dat je al van een XTC pilletje dood kunt gaan!).Dergelijke campagnes zijn er al sinds de tweede helft van de jaren negentig van het samenspannen tegen XTC in zowel productie als gebruik. Sinds de start van dat beleid (nov 1996) is het XTC gebruik alleen maar toegenomen ( vervolkst), de prijs van XTC afgenomen ( van 25 gulden per pil naar 3 euro), het aantal “foute” tabletten toegenomen, zo ook de criminalisering van de XTC productie als het dumpen van de reststoffen in de natuur. Kortom, verbieden van drugs en het plegen van gedragsverandering van de gebruiker gaat niet samen, althans niet bij de overheid. Op gebruikers gerichte drugspreventie is een zaak van personen en instanties met een grote mate van afstand, lees onafhankelijkheid ten opzichte van de overheid. Het is een zeer zorgwekkende ontwikkeling in het Nederlandse drugsbeleid dat de instanties die daar voor moeten zorgen steeds meer een verlengstuk worden van de overheid. ( zie voorbeeld boven van de twee instellingen naast de Staatssecretaris)

En als nu ook nog de gebruiker aangesproken wordt op het feit dat hij een perverse, maatschappij ontwrichtende drugsmaffia in stand houdt is dat het volstrekt omdraaien van de feiten. Alle drugs die de afgelopen 80/90 jaar in de ons Westerse samenleving een markt hebben veroverd waren van oorsprong “legaal” maar zijn op een bepaald moment door de overheid verboden. Daarop terugkijkend is het internationale drugsbeleid geënt op het gegeven dat alleen alcohol en tabak gebruikt mag worden. Alle andere drugs werden/ worden tot op de dag van vandaag verboden met in het kielzog de opkomst van een massief drugsbestrijdingsapparaat terwijl die opkomende drugsmarkten een weerslag waren/zijn van een veranderende maatschappij van vooral sinds de jaren zestig aan zelfstandige jeugdculturen, een steeds diversere, in belangrijkheid toenemende vrijetijdscultuur in muziekstijlen, uitgaansvormen en dat binnen een mega veranderde Multi-Culti samenleving met mega uitbreiding aan wensen en behoeftes waarbij het gebruik van zeer uiteenlopende psycho-actieve middelen een belangrijke rol spelen van de zoektocht naar dat er veel meer is tussen hemel en aarde. Het door de overheid binnen een dergelijke mega veranderende samenleving krampachtig vast houden aan de doctrine dat alleen alcohol genuttigd mag worden is de grootste fout die de afgelopen decennia gemaakt is. Het zijn niet de gebruikers maar de overheid en al haar uitvoerende instanties die verantwoordelijk gesteld kunnen worden voor de door de drugscriminaliteit ontwrichting van de samenleving.En trouwens, die drugscriminaliteit is een even divers fenomeen als het druggebruik, kortom, beide de afgelopen decennia vervolkst, lees maatschappelijk verankerd. Er is dus geen sprake van dat de drugscriminaliteit infiltreert in de samenleving, die criminaliteit is een deel van die samenleving!

En wat de drugsdoden betreft durf ik te stellen dat vanaf de start van mijn werk in 1968 binnen al de uiteenlopende drugsmarkten van cannabis, XTC, speed tot de wereld van heroine aan toe ik de meeste drugsdoden heb meegemaakt/geprobeerd te reanimeren/112 gebeld/naar Zorgvliet gebracht om steeds weer te ervaren dat veel meer dan de drug zelf al die onnodige shit daar om heen van versneden dope, vuile naalden, foute pillen, taboe, isolement, gebrek aan kennis onder gebruikers, overdaad aan onkennis onder diezelfde gebruikers, angst voor arrestatie, niet naar de EHBO durven gaan en nog veel meer ellende als gevolg van de strafbaarstelling tot de dood leidde. De drug is de emmer met water, de illegaliteit is de druppel………..!! En omdat te onderbouwen; hoeveel heroinedoden zijn er te betreuren sinds de start van het onder medisch toezicht verstrekken van dit middel?

August de Loor