Maandelijks archief: juli 2017

risicoanalyses grote evenementen

Al vanaf de tweede heift van de jaren negentig heb ik voor elk groot evenement in Amsterdam waar drank- en druggebruik zich afspeelt in de weken vooraf van elk evenement risicoanalyses opgesteld van wat het eerstehulpcircuit van Meldkamer, ambulancediensten, spoedeisende hulp ziekenhuizen aan drank- en drugsgerelateerde eerstehulpverzoeken kon verwachten. Het spreekt voor zich dat elk evenement zijn eigen specifieke risicofactoren kent. Zo zijn er grote verschillen aan risico,s tussen bijvoorbeeld Koningsdag en een grootschalige House Party, tussen het meerdaagse Amsterdamse Dance Event en de jaarlijkse Gay botenparade, verschillen als uitvloeisel van de verschillen in drank- en druggebruik, verschil in type feestvierders, de verschillen in setting waarbinnen het evenement zich afspeelt,enz. Daarnaast zijn er per evenement nog variabelen in de risico,s zoals wat ieder jaar op het moment van het evenement de stand van zaken is aan trends in druggebruik, de mate van risico in het vervuilde aanbod van uitgaansdrugs van bijv XTC, speed, snuifcocaine ( althans, die vervuilingen/versnijdingen met een direct risico voor de gezondheid van de gebruiker), de plek van het evenement, het weer, de dag(en) van het evenement ten opzichte van het weekend, enz.

Een vast onderdeel van deze werkzaamheid heeft een preventieve insteek van een oproep aan de Amsterdamse coffeeshop- en smartshopbranch om tijdens het evenement zowel terughoudend te zijn in het verkoopbeleid van hun producten als extra aandacht te schenken in de voorlichting aan hun klanten. In welke mate deze oproep effect sorteert is uiteraard niet na te gaan, maar iedere keer valt mij op dat waar cafe,s tijdens bepaalde evenementen breed uitpakken zoals bij Koningsdag, dit achterwege blijft bij coffeeshops en smartshops terwijl er voor hen geen enkele formele belemmering is om hetzelfde te doen. En of er een direct verband bestaat tussen de oproep en de steeds weer per evenement lage drugsgerelateerde eerstehulpverzoeken valt ook niet te bewijzen. Maar dat die cijfers laag zijn (en dat ten opzichte van de alcohol EHBO), is wel iets wat iedere keer opvalt! Bijgevoegd een voorbeeld van een oproep van de VLOS ( de belangenvereniging van onder andere smartshopeigenaren) aan haar Amsterdamse achterban om tijdens de Gay Pride van deze week extra alert te zijn bij de verkoop van hun smartproducten (zoals Sclerotia en andere smartproducten met een psycho-actieve werking).

Amsterdam 24 july 2017 Beste Amsterdamse leden,

Zoals jullie langzamerhand wel weten, zal volgende week de Gay Pride plaatsvinden. Zoals ieder jaar zal dit evenement weer veel bezoekers uit binnen- en buitenland trekken, waarbij velen een smartshop zullen bezoeken.

In al deze drukte verzoeken wij je alles in het werk te stellen om de verkoop van smartproducten zo verantwoord mogelijk te doen plaatsvinden. Dus: goede voorlichting, het wijzen op de risico’s van gecombineerd gebruik met andere middelen en extra aandacht voor toeristen.

Wil je deze instructies doorgeven aan je medewerkers die de komende tijd in de winkel(s) staan?

Bij voorbaat dank!

Met vriendelijke groet,
Iris Freie, voorzitter Vereniging Landelijk Overleg Smartproducten (VLOS)

( n.b het is de belangenvereniging van coffeeshopeigenaren die een vergelijkbare oproep naar haar Amsterdamse achterban heeft verzorgd)

Ik prijs mij gelukkig dat dergelijke verenigingen steeds weer de moeite getroosten om dit soort oproepen uit te zenden. Ten aanzien van het opstellen van risicoanalyses ben ik echter zeer somber gestemd. De afgelopen decennia zag ik nauwelijks enige interesse bij drugspreventie Amsterdam/ Nederland om deze vorm van integrale Harm Reduction te “ädopteren”. Zowel niet in de feitelijke uitvoering als het stil staan aan welke ( lees vele) randvoorwaarden en aanvullende werkzaamheden voldaan moet worden om op een verantwoorde wijze risicoanalyses op te stellen. Nu afgelopen jaar bij het Adviesburo Drugs zelf een aantal werkzaamheden gestopt zijn (zoals het dagelijks drugstestspreekuur) ontbreekt mij de voorwaarden om nog op een afgewogen en verantwoorde wijze risicoanalyses op te stellen. Aangezien deze voorwaarden ook bij de andere drugsinstellingen ontbreken dreigt deze bizondere vorm van Harm Reduction te verdwijnen.

August de Loor

President Trump wijst zijn vingertje naar Amsterdam

In de oneindige stroom aan twitters van President Trump van de USA aan wie dan ook is sinds 29 july Amsterdam aan de beurt als zou deze stad het Sodom en Gomorra zijn van alles wat met drugs te maken heeft.

Het moge duidelijk zijn dat deze man niet uit eigen ervaring spreekt ( althans, bij hem weet je dat nooit). Dus hij moet het van horen/zeggen hebben, waarbij het misschien heel toevallig zo kan zijn dat hij die beschuldiging opgepakt heeft van het Amsterdamse Leger de Heils, te weten een hoge medewerker van deze organisatie die een aantal jaren geleden in dagblad het Parool in nagenoeg dezelfde woorden Amsterdam wegzette als de drugspillenstad van Europa, dat Amsterdam de spil in de wereld is van productie en handel van pillen en dat het Amsterdamse stadhuis aan de leiband loopt, als marktmeester fungeert van de georganiseerde drugsmisdaad, ja zelfs deze misdaad faciliteert middels het toestaan van festivals, van coffeeshops, enz!

En laat ik nou toevallig voor diezelfde Parool toendertijd een weerwoord geschreven hebben op al die beschuldigingen wat, omdat het nu Trump is die dat nu uit, zinvol is om te herhalen

AMSTERDAM DRUGSSTAD? PILLENHOOFDSTAD?

Aan het imago; Amsterdam, drugshoofdstad van de wereld, is daar door Erik Heijdelberg ( medewerker Leger des Heils) een nieuwe aan toegevoegd als zou deze stad ook de pillenhoofdstad van Europa zijn. In zijn ogen voert Amsterdam een dermate liberaal beleid waardoor moeiteloos alle soorten drugs van wiet, pillen, coke en paddo’s gedeald worden naar miljoenen toeristen en festivalgangers. Deze bezoekers stromen massaal toe op de vele festivals waardoor in Amsterdam een pillenindustrie is ontstaan. En deze drugsindustrie is in handen van een goed georganiseerde criminele keten waar de Amsterdamse bovenwereld zich aan corrumpeert waarbij het gemeentebestuur als marktmeester fungeert. Verder stelt hij dat die keten jongeren ronselen als drugsrunners, witwassers met als gevolg gebrekkige opleidingskansen, criminaliteit, corruptie, onveiligheid en bedreigde geestelijke volksgezondheid wat vooral jongeren uit de zwakste miljeus treft. Hij roept op dat deze misstanden aangepakt moeten worden. Voldoende aanleiding om na te gaan of deze misstanden wel kloppen?

Amsterdam Pillenhoofdstad?

Lijkt mij nogal onlogisch! Want als overal in de wereld festivals georganiseerd worden waarbij het gebruik van XTC pillen niet meer weg te denken valt dan is het toch volstrekt onlogisch als zou Amsterdam de hoofdstad in het gebruik van pillen zijn? Tussen 1988 en 1999 heb ik op honderden House Parties in Nederland XTC getest als onderdeel van de Safe House Campagne waarbij opviel dat het beeld in Amsterdam van druggebruik op de dansvloer vaak veel rustiger was dan in de provincie. Werkbezoeken in andere landen in Europa toonden een overeenkomstig beeld van hard gebruik van XTC en andere uitgaansdrugs. En als voor de productie van XTC de grondstof meestal uit China komt en de pillendraaiers overal in Europa zitten van Limburg, Letland tot in de Balkanlanden aan toe is zoiets als een Amsterdamse pillenindustrie een waanvoorstelling!

Miljoenen toeristen in Amsterdam die zich schuldig maken aan excessief druggebruik van wiet, pillen, coke en paddo’s?

De werkelijkheid is anders van slechts overlastgevend drank- en druggebruik onder een klein deel aan toeristen ( met mijn inschatting van vooral toeristen uit landen waar drugs intensief bestreden wordt). De mainstream van toeristen die drugs willen gebruiken zijn te vinden in coffeeshops. Voor hen is Amsterdam de enige stad in de wereld waar in een publieke ruimte cannabis gerookt kan worden ( “He, he, eindelijk geen stiekum gedoe! voor het roken van een joint!”). Een coffeeshop heeft dezelfde functie als een café van het binnen een sociale setting nuttigen van een genotsmiddel; het beste instrument van het beperken van de sociaal/psychische risico,s van het gebruik van cannabis

Het Amsterdamse stadsbestuur als marktmeester voor de drugsmisdaad?

Coffeeshops leveren nog een extra voordeel op van het innen van belastingen, van werkplek voor duizenden en dat via de voordeur van coffeeshops het zwartgeldcircuit van productie en handel van cannabis wit beschikbaar komt voor de samenleving. Als dit dan het zo bedenkelijke rentmeesterschap is van het Amsterdamse bestuur zou ik pleiten om coffeeshops als Neerlands exportproduct te promoten. En laat het War on Drugsland bij uitstek, de USA dit nou door hebben waar steeds meer Staten over gaan tot het legaliseren van cannabis en steeds meer politici aldaar de voordelen van coffeshops inzien van het in goede banen leiden van verkoop en gebruik van cannabis

De georganiseerde drugsmisdaad

En ook de beschuldiging als zou in Amsterdam een en dezelfde criminele keten ongestoord kunnen handelen in wiet, pillen, coke en paddo,s klopt niet. Al deze middelen in een adem noemen is al een gotspe! Zo vindt productie en handel van de genoemde illegale middelen van pillen, coke (en andere niet genoemde harddrugs) via separate ketens plaats en staat elke keten weer los van die van wiet/cannabis. En wat betreft Paddo,s, die zijn al sinds het verbod in 2008 nagenoeg niet meer in omloop! En tenslotte speelt ook productie en handel van binnen- en buitenlandse soorten hasj en wiet zich via aparte, eigen circuits af. Wat dit alles aantoont is dat zowel gebruik als productie en handel van elke afzonderlijke drug de afgelopen decennia “vervolkst “ is. Alles wat zich afspeelt aan drug en druggebruik komt niet van “bovenaf”, lees DE georganiseerde drugsmisdaad maar “onderaf”, van binnenuit de samenleving. Door alle sociale klasse, leeftijd en etniciteit speelt deze “vervolksing” van zowel gebruik als handel van drugs zich af met de tragiek dat de jongeren uit de zwakste miljeus het meest kwestbaar zijn; hoe minder je te verliezen hebt hoe meer risico je neemt.

En als je vanuit international perspectief deze “vervolksing” van zowel productie, handel als gebruik van drugs beziet staat Amsterdam er helemaal niet zo slecht voor als algemeen verondersteld wordt! Amsterdam heeft geen no-go-area,s, het is vrij van raciale geweldsuitbarstingen tussen gangstabendes die de drugsstraathandel beheersen, extreme drugstrends zoals crack en crystalmeth komen hier niet voor, het heroineprobleem is al decennia beheersbaar, Amsterdam heeft een veel “softer”gebruik van harddrugs, zoals XTC, cocaine als in de andere steden van de wereld mede als uitvloeisel van het coffeeshopbeleid van het scheiden van de softdrugsmarkt met die van harddrugs. Desalniettemin blijft er genoeg werk aan de winkel in Amsterdam wat echter niet gebaat is bij steeds weer die plattitude als zou Amsterdam de Sodom en Gomorrastad van de drugs zijn.

einde open brief in het Parool

Dus PresidentTrump, Uw beschuldigngen over Amsterdam kloppen niet! Daarentegen, met Uw achtergrond als zakenman zou ik er juist voor pleiten om Van Amsterdam te leren.

August de Loor

nieuwe vereniging

Een week of wat geleden beloofde ik aanvullende informatie over de nieuw op te richten vereniging als vervolg op de CBD denktankgroep ( zie info uit een van mijn vorige berichten onder het kopje vereniging)

Sinds gister; 28 july 2017 kan ik de lezer heuglijk meedelen dat de notaris de acte heeft opgesteld zodat de vereniging officieel van start kan gaan. De vereniging draagt de naam van; Cannabinoiden Adviesbureau Nederland met als belangrijkste uitdaging om uitvoering te geven aan de volgende doelstellingen;

Het realiseren van een kwaliteitsnorm voor de productie en verkoop van warenwetproducten* die CBD en/of andere cannabinoïden en terpenen van natuurlijke oorsprong bevatten.
Het realiseren van een wettelijke basis voor genoemde producten.
Het bevorderen van deskundigheid over genoemde producten binnen de gehele keten**, op het gebied van kwaliteit, effectiviteit, veiligheid en communicatie.

* voeding, voedingssupplementen, cosmetica en overige producten.

** van kweker, producent, importeur en distributeur tot eerstelijnsgezondheidszorg, detaillist en consument.

Het CAN bestuur bestaat uit zeven leden met uiteenlopende kundigheid van farmacologen,apotheekster, personen met politiek/bestuurlijke kennis en ervaring waarbij een ieder een uitgebreid netwerk aan kontakten met de wereld van CBD inbrengt.

Ik ervaar het als een eer om het bestuur voor te zitten in het besef dat deze vereniging veel en goed werk kan verrichten voor het verder uitdiepen van de toepassingen van cannabinoiden.

Een ieder die meer informatie wenst of lid wil worden van de vereniging kan mailen naar Info@adviesburodrugs,nl

Hoogachtend

August de Loor

beeldvorming over cannabis

Gister, een eerste van een serie aan artikelen in dagblad Het Parool over coffeeshops, de kweek van Wiet en al die andere onderwerpen over cannabis waar al jaren veel over te doen is bij pers, publiek en politiek. Het eerste artikel ging over wat de gevolgen zijn over de forse reductie van het aantal coffeeshops in Amsterdam.

Deze reeks aan artikelen wordt omlijst met een zeer uitgebreide illustratie vol met wietbladeren,, wietplanten, enz met opmerkelijk bij een deel van de illustratie tekeningen van pillen, capsules tot injectiespuiten aan toe! Kortom, meer dan voldoende aanleiding om in de pen te klimmen naar de journalist in kwestie Paul Vugts, een journalist die ik al jaren ken en die wel tegen een stootje kan!! Hierbij een deel van mijn mail naar hem toe:

Aangezien het coffeeshopbeleid tot een van mijn speerpunten behoort klim ik in de pen over hoe het in godsnaam mogelijk is dat bij de illustratie van jouw artikel over coffeeshops spuiten mee getekend zijn. Het zijn nog hele volksstammen die niet alleen in de Stepping Stone Theorie geloven ( van dat je van cannabis roken heroine gaat spuiten) maar ook denken dat cannabis gespoten wordt. Deze op niets gebaseerde angsten ondermijnt niet alleen de geloofwaardigheid van de drugsvoorlichting aan jongeren maar is ook fnuikend voor de ontwikkeling van een pragmatisch drugsbeleid!

Het siert Paul Vugts dat ie meteen reageerde en werk maakt om de illustratie te wijzigen!

Desalniettemin blijft het van de gekke dat er zo vaak dergelijke beeldvorming de kop op steekt in de media zodra het over drug en druggebruik gaat wat mij vaak doet herinneren aan de uitspraak van dat ” het probleem vaak niet het probleem zelf is maar de wijze waarop er naar gekeken wordt!”

August

en wat mijn visie is over de afname van het aantal coffeeshops in Amsterdam valt te lezen in eerdere artikelen op deze website!

En gister dinsdag 1Augustus bij serie 2 over de vierdelige serie artikelen in het Parool over cannabis was de gewraakte illustratie zoals boven beschreven in alle opzichten verbeterd, alle lof voor de redactie van het Parool!

Het artikel echter van dit keer over de thuisteelt was in alle opzichten als flets en oppervlakkig te omschrijven, van hoogstens het opschrijven van het wel en wee van een willekeurige thuisteler. Geen enkele infotmatie over de opkomst van de kweek van Nederwiet ( vanaf begin jaren negentig), met toen nog volop de kans om dat op een eenvoudige manier te reguleren, niets over de bestrijding die daarvoor in de plaats kwam die mettertijd zulke extreme vormen heeft aangenomen wat verre de jaren zeventig en tachtig bestrijding van heroine overtreft, de beeldvorming die over wietkweken is ontstaan als zou de maffia de touwtjes in handen hebben terwijl het kweken in overgrote mate tot een volks fenomeen is uitgegroeid met, als je een volks fenomeen bestrijdt dit zeer ondermijnend werkt voor het democratisch bestel ( moet altijd als ik dit schrijf onwillekeurig aan de palingoproer denken van een overheid die met de blanke sabel op een volksfenomeen inhakte). En zo is er over de kweek van wiet nog veel te vertellen /schrijven wat het Parool gesierd had om daar aandacht aan te besteden, KORTOM EEN GEMISTE KANS!

drugs en gevangenissen

Verleden week nogal veel publiciteit hierover in de media over alarmerende berichten over dat door dat druggebruik de veiligheid van het personeel in het geding is ( onder andere uitspraken FNV vakbond)

Als je echter hoort op welke wijze dat druggebruik bestreden wordt roept dit de vraag op of deze werkwijze niet meer aanleiding is om ongerust te zijn over de veiligheid van het personeel.

De H-gedoogcriterium voor coffeeshops, een doorslaand succes!

Van alle AHOJG-gedoogcriteria voor coffeeshops raakt die van de H ( van Harddrugs) de kern van de in 1976 ingevoerde wet van het scheiden van verkoop en gebruik van harddrugs met die van softdrugs. Voldoende aanleiding voor een nadere beschouwing of deze wet aan zijn verwachtingen heeft voldaan.

Op mijn oproep van verleden week of er data voor handen is dat coffeeshops sinds 1976 zich schuldig hebben gemaakt aan gecombineerd verkoop van soft- en harddrugs gaven alle reacties aan dat daar, op incidentele gevallen na, geen sprake van is. En ook mijn archief van 45 jaar werk in de wereld van drug en druggebruik leverde ook geen gegevens op van het door coffeeshops overtreden van het H-gedoogcriterium. Het is opmerkelijk dat dit zeer positieve resultaat van een al relatief oude wet niet tot nauwelijks in welke evaluatie van het coffeeshopbeleid naar voren komt. En ook in alle publieke en politieke debatten over het cannabis- en coffeeshopbeleid krijgt dit resultaat nauwelijks aandacht. Een wet wat zo goed uitpakt zou toch de aandacht mogen krijgen die het verdient? Niet alleen geschiedskundig maar ook als leidraad voor het verder ontwikkelen van het Nederlandse softdrugs- en coffeeshopbeleid.

Het positieve resultaat van de wet uit 1976 bevestigt mijn visie dat coffeeshops van “natura” instrumenten zijn waar aanschaf en consumptie beperkt blijft tot cannabis. In mijn rapport uit 1994 van een onderzoek naar de sociale functies van 115 Amsterdamse coffeeshops kwam dit al naar voren van bijvoorbeeld dat de vaste bezoekers al eerder dan de politie hun beklag uiten als de coffeeshop zich inlaat met de verkoop van andere drugs dan cannabis. Dit corrigerend mechanisme van “binnenuit” treedt ook in werking als bezoekers onder invloed van harddrugs of alcohol binnen komen wat de sfeer zo beinvloed dat of het personeel corrigerend optreed of dat de andere bezoekers het personeel hierom verzoeken. Binnen coffeeshops bepaalt het middel cannabis de sfeer beginnend bij de communicatie bij de koop tot de rituelen rond het gebruik met daarbij nog de taal, de geur waar elk ander middel met op zich zijn eigen riten in aanschaf en gebruik haaks op staan, dus opvalt als dat zich in een coffeeshop voordoet. Deze scheidslijn tussen middelen ligt in een coffeeshop veel scherper als in een cafe waar de verschillen aan rituelen tussen die van alcohol en andere middelen minder scherp liggen. Zo is het snuiven van een lijntje coke in ( bepaalde soorten) cafe,s een onmiskenbaar fenomeen wat zich niet afspeelt in coffeeshops

En nu ik zo aan het schrijven ben komen er nog veel meer gedachtes boven wat onderbouwt dat coffeeshops effectieve instrumenten zijn van het scheiden der drugsmarkten waar het bij de wet uit 1976 om draaide. Kortom dit bericht krijgt nog een vervolg!!

August

Ps Ter aanvulling op bovenstaande aan incidentele gevallen betreft dit inclusief dat de overtreding van het H- criterium betrekking had op het vinden van een klein portie harddrugs bij een lid van het personeel van een coffeeshop, Uiteraard iets wat niet mag gebeuren maar verre staat van waar het bij de wet op het scheiden der drugsmarkten om te doen is!

Over drugseerstehulp, Red Alerts en het afscheid van een bijzondere vrouw!

Een open brief aan het Amsterdamse stadsbestuur

Pieternel van Exter, in mijn woorden al 100 jaar de “bazin” van de Amsterdamse Meldkamer voor de ambulances, de eerstehulpposten van ziekenhuizen en EHBO,ers, is op leeftijd gekomen en houdt er mee op ( pensioen!)

In mijn ogen moet zij door het stadhuis in het zonnetje gezet worden aangezien zij zeer belangrijk is geweest voor onze stad. Dat is een heel rijtje aan voorbeelden met vooral als zich ingrijpende en vooral onverklaarbare drugsgerelateerde eerste hulp verzoeken voordeden was zij de eerste die aan de bel trok, met bij complexe incidenten de vele telefoontjes naar mijn Adviesburo. Door het over en weer stellen van de juiste vragen voor nader onderzoek kon in een zo kort mogelijke tijd het onverklaarbare van het drugsincident doorgrond worden wat basisinfo opleverde voor zowel het instrueren van het eerste hulp circuit (ambulancepersoneel, eerstehulpposten ziekenhuizen, enz), als of en zo ja een waarschuwingscampagne (Red Alert) gestart moest worden en tenslotte of er beleidsmatig of anderszins aan aanpassingen nodig was, zoals aanpassing van de drugseerstehulpregistratie of die van de drugspreventie.

Het meest aansprekende voorbeeld was de cocaïne/witte heroïne Red Alert wat startte met op 24 oktober 2014 haar zondagochtendtelefoontje en twee uur later al achtergrondinformatie opleverde over de doodsoorzaak van het eerste slachtoffer. Informatie wat per omgaande diezelfde dag al vertaald werd in instructies naar het Amsterdamse eerste hulpcircuit mocht zich vergelijkbare incidenten voordoen ( wat gebeurde!). Toen dat afgedekt was, kon er gewerkt worden aan het optuigen van de cocaïne/witte heroïne Red Alert en hoe dat gegaan is, is algemeen bekend.

Wat ik echter wil benadrukken is dat door de eerste uren inbreng van Pieternel in recordtijd de analyses gemaakt konden worden over de vorm en inhoud van die Red Alert. De eerste analyses, daar draait het alles om bij een Red Alert!! Als die te lang op zich laten wachten,en erger nog, als die niet kloppen is dat dodelijk voor een Red Alert; Een fout gestarte Red Alert is namelijk niet meer te corrigeren!.

Bij de cocaïne/witte heroïne Red Alert is dat allemaal niet gebeurd! De eerste analyses klopten als een bus en waren maatgevend voor het verder verloop van de campagne. En dat kloppen benadruk ik omdat de cocaïne/witte heroïne Red Alert een zeer complex, atypisch, dossier was wat een zeer complexe, moeilijk te doorgronden analyse verlangde. Het is de hulp van Pieternel geweest die er voor gezorgd heeft dat die analyse gemaakt kon worden zoals zij ook in vele eerdere Amsterdamse drugseerstehulpdossiers een onmisbare rol heeft gespeeld.

Dus, kom op! Zet die bijzondere vrouw in het zonnetje en hoe dat moet weten jullie als geen ander!

Met groet! August

Ps Wat haar vertrek de vraag oproept is of bovenstaande werkwijze en vooral bovenstaande kennis en ervaring van het stellen van de juiste vragen bij ernstige drugsgerelateerde drugsincidenten voor de toekomst gewaarborgd is in Amsterdam. In mijn ogen genoeg aanleiding om daar bij stil te staan!

Een interview over de geschiedenis van het Nederlandse softdrugsbeleid

UNDERGROUND

Forgotten Amsterdam, quando nella capitale si finiva in carcere per una canna

Venivano eseguiti arresti ogni giorno, i parchi erano pattugliati quotidianamente, fumare cannabis era diventato praticamente impossibile nei luoghi pubblici

08 luglio 2017RedazioneIn evidenza

Forgotten Amsterdam, quando nella capitale si finiva in carcere per una canna

Facebook32 Twitter Condividi

di Riccardo Aulico

Dopo il 1976, anno in cui, nei Paesi Bassi, vennero depenalizzati la vendita ed il consumo di droghe leggere, la “canna libera” è diventata uno degli elementi più noti del paese ed in particolare della sua capitale: ancora oggi, 41 anni dopo, il coffeeshop è nell’immaginario collettivo (lontano dai Paesi Bassi) sinonimo di Amsterdam.

Eppure non sempre è stato cosi: prima dell’esperimento di tolleranza, la polizia olandese dava la caccia ai consumatori di cannabis esattamente come avviene oggi in ogni altro angolo del globo dove la stretta delle politiche repressive non sia stata allentata.

August De Loor

August de Loor, “street-corner worker” e attivista, ha vissuto il periodo di passaggio dal proibizionismo alla semi-legalizzazione : “Fino agli anni ’60, il consumo di droghe leggere nella capitale era diffuso, ma di basso profilo, limitato ai marinai e ai circoli di artisti e intellettuali“, racconta a 31mag.

Durante il periodo della contestazione, la situazione mutò radicalmente: negli ambienti universitari si faceva largo uso di “party drugs” come LSD ed anfetamina e la cannabis divenne un simbolo di ribellione allo status quo.

La reazione delle strutture tradizionali, sociali e politiche, non tardò ad arrivare: sul finire degli anni ’60 anche in Olanda perseguire i consumatori di droghe era diventata una priorità. In nome dell’Opium Act, racconta de Loor, la legge che dagli anni ’30 vieta uso e produzione di stupefacenti nei Paesi Bassi, il governo centrale e le istituzioni cercarono di riprendere il controllo della situazione accompagnati da una massiccia campagna della stampa.

“Il sentimento che ispirò la reazione del governo fu la paura” spiega ancora de Loor: “Venivano eseguiti arresti ogni giorno, i parchi erano pattugliati quotidianamente, fumare cannabis era diventato praticamente impossibile nei luoghi pubblici. In più le cliniche per gli alcolisti vennero convertite in cliniche per il recupero dei consumatori di cannabis. Se venivi arrestato e processato per detenzione di marijuana, saresti poi stato avviato ad un programma obbligatorio di “recupero”presso una struttura sanitaria”. L’approccio sanitario-repressivo era stato concretizzato in una terapia socio-riabilitativa di almeno 6 settimane.

August de Loor, oggi parte dell’organizzazione non governativa Adviesburo Drugs (un osservatorio indipendente su droghe e consumi), fu parte del movimento che alla fine degli anni ’60 chiedeva uno stop alla criminalizzazione dei consumatori e politiche ragionevoli sulle droghe leggere: “Fondammo giornali e radio alternative e cercammo la convergenza con professionisti e personalità del mondo scientifico per incrementare l’autorevolezza del nostro profilo”.

Il movimento crebbe in fretta e riuscì agli inizi degli anni ’70 ad esercitare una maggiore pressione sul processo decisionale e politico, e a riportare in agenda il dibattito sulla cannabis. “Occupammo anche diverse strutture come il Melkweg o il Paradiso -prosegue de Loor – che divennero le prime ‘house dealer’ della città in cui le persone potevamo comprare cannabis o hashish di qualità e fumare durante un concerto o un dibattito”. In quegli anni aveva fatto la sua comparsa sul mercato l’eroina e le autorità olandesi si trovarono di fronte ad un grande dilemma: perseguire tutti, oppure operare una scelta. Cedendo alle pressioni dei settori progressisti della società civile, tra il 1968 e il 1972 il governo commissionò studi per ottenere dati scientifici sul grado di pericolosità delle sostanze.

Nei risultati di queste indagini, veniva suggerito di diversificare l’approccio dividendo il mercato clandestini tra “droghe dai rischi inaccettabili” e “droghe dai rischi accettabili”; la cannabis venne inserita tra queste ultime. Le autorità iniziarono allora ad allentare la presa sui consumatori e infine nel ’76, il parlamento modificò l’Opium Act decidendo di non punire più il consumo e di tollerare il piccolo spaccio di soft drugs. Questa riforma ha aperto la porta ai coffeeshop.

Naschrift:

Na afloop van het interview heb ik die buitenlandse journalist maar niet verteld dat het vanaf 1976 Nederlandse scheidingsbeleid tussen soft- en harddrugs helemaal niet zo progressief was als algemeen verondersteld wordt. Bij nauwkeurige waarneming was dat beleid namelijk de opmaak van een harde, repressieve aanpak van harddrugs. Het ( door politie en justitie) vanaf de tweede helft van de jaren tachtig veronderstelde succes in de aanpak van harddrugs ( het begin van de afname in de populariteit van heroine) leidde begin jaren negentig tot een omslag in het Nederlandse gedoogbeleid van de aanpak/sluiten van coffeeshops, van de jacht op de eerste Nederwietkwekerijen, enz. ( veel van deze historie valt te lezen in mijn rapport; de sociaal/culturele functie van 115 Amsterdamse coffeeshops, 1994).

de H-regel voor coffeeshops

Ik wil volgende week een artikel plaatsen over het succes van de H-gedoogregel van dat zover mij bekend geen enkele coffeeshop zich schuldig maakt aan de verkoop van harddrugs zodat het belangrijkste uitgangspunt van de wet uit 1976 van het scheiden der drugsmarkten nog steeds recht overeind staat! Mijn vraag aan de lezer is of mijn bewering wel klopt van dat er de afgelopen decennia geen sprake was/is van een via de coffeeshop gemengde verkoop van soft- en harddrugs. En dan heb ik het niet over incidenten van dat de politie wel eens bij de reguliere controle van de gedoogcriteria van coffeeshops een kleine hoeveelheid harddrugs aantreft in de kontzak/locker van een stomme/slordige shopmedewerker. Het is dat waar ik dan over wil schrijven dat in dergelijke situaties, waar de coffeeshopeigenaar nauwelijks iets tegen kan doen, de shop onevenredig zwaar gestraft wordt met een fikse periode van sluiting. Kortom de H-regel doet zijn werk maar wordt wel onevenredig ingezet bij incidenten die niets met de doelstelling van de wet van doen heeft en dan ook nog met een strafmaat, met verregaande consequenties voor de eigenaar, zijn personeel en niet te vergeten de vaste kern aan bezoekers. Dat wordt de strekking van mijn artikel maar voordat ik daarmee in de pen klim graag voorbeelden mocht blijken dat coffeeshops toch geregeld zich schuldig maken aan combi-verkoop! Alvast dank voor de moeite! Adres; info@adviesburodrugs.nl
August

Tot zover met groet!

nieuwe vereniging

Na anderhalfjaar denktanken met bizondere mensen in het veld die geloven in de uiteenlopende heilzame werking van de hennepplant is vandaag de officiele procedure gestart van de oprichting van een heuse vereniging.

Het is al ver voor die anderhalfjaar dat ik aan de ene kant een meer dan in menig opzicht een wankelmoedige, rigide, defensieve beleidsontwikkeling zag bij overheden en daaraan gelieerde instanties over het reglementeren van de medisch/therapeutische toepassing van de werkzame stoffen in hennep ( lees de THC en de CBD groepen aan werkzame stoffen) met aan de andere kant, mede als uitvloeisel van die defensiviteit dat steeds meer cowboys en indianen zich met het produceren en verkopen van soorten hennepolie gingen bezig houden. Dat laatste omschreven als de Yomandilisering van de hennepolie en dat voor mensen in kwestbare situaties tot zeer ernstig zieken, van die heftige pijnen leiden en die met nog een korte levensverwachting aan toe .

En toen ik dat van dichtbij zag afspelen zag ik ook veel bizondere mensen met uiteenlopende disciplines die met hun kennis over de potentiele mogelijkheden van de werkzame stoffen in hennep een bijdrage willen leveren naar een beter beleid. Met hen is de CBD denktank gestart met als inzet om iets te doen aan bovenstaande tweespalt aan ontwikkelingen. En daar is het afgelopen anderhalfjaar al veel aan gedaan van het uitwisselen van informatie, verzamelen van literatuur, studies, overleggen met wetenschappers, met artsen, apotheken, farmacologen, met lokale en landelijke overheden, kortom nadenken over een verantwoord beleid op alle nivo,s rond dit dossier, enz

En dan nu vandaag zijn de eerste stappen gezet naar een heuse vereniging. Als alles echt allemaal formeel afgerond is komt een nadere uitleg over de doelstellingen, de namen van de bestuursleden, hoe je lid kan worden, kortom waar de vereniging voor staat en wil realiseren.

en nu vandaag 20 july kan ik melden dat de vereniging de naam heeft van;

Cannabinoiden Adviesbureau Nederland (CAN)

wordt vervolgd!