Categoriearchief: In de media

Interview voor een buitenlands nieuwsblad -60 jaar drugs in Nederland en 55 jaar mijn aanpak

August de Loor started working in poor parts of Amsterdam in 1968. He became a street corner worker. Many youngsters in the late 1960s were unemployed and living on the streets of Amsterdam. For them August became a person whom they can trust because, he tried to built a bridge between them and the society that they had many angers with. Part of the isolation of the people was because of the use of drugs that during that time became also part of modern youth culture. Since then he is involved in policy making and talks with the government. With his pragmatic approach he urged for legalized cannabis started needle exchange programs and is trying to legalize ecstasy. One key task is to monitor the drug usage and new substances coming on the market.

Over the last few decades what were some cornerstones of your involvement in the work on drug policies and regulations?

Modern drug use started with cannabis in the 1960s. Before that time drug use took place only among the higher-class people. Along with the revolution among students, the sexual revolution and the gay emancipation also a new independent youth culture started in the USA and Europe and cannabis became popular. Its interesting in alcohol related society around the world, there were more and more interests in also other psychoactive substances on a big scale. After cannabis, LSD, amphetamine, cocaine became popular and in the dark shadow of all that on street level heroin. And then by the start of the Techno music ( the big raves from 1985) the new drug trend XTC, in the 1990s mushrooms ( and other so called smartdrugs) and nowadays the designers.
I have seen everything related to drugs from the 1960s.
And since then my work was monitoring every new drug trend, why it’s happening and what can be done to protect the user with safe use! Its about harm reduction and how you can change the policy in regard to drugs in society.

You were involved in the conceptualization of the Dutch coffeeshop, how did this came about?

So in the late 1960s the cannabis became popular but you had to buy it on the street. There was on one hand a lot of anger and fear the police arrest the cannabis user and on the other you never knew the quality of cannabis. From there we started two things. First we worked in the youth centers where Rock and Roll and later on Punk happened for young people.
In those youth centers we organized so called „home dealer“ where the visitors could buy cannabis. So they don’t had to buy it on the streets anymore. With this system of “home dealers “ we could analyze his cannabis in a laboratory as a part of the safe use project. The construct of a “home dealer” made also sure that the kids would not come in contact with other drugs on the street marked such as heroin. But this system was still illegal. Very slowly we could convince the government to choose for a system where the cannabis is safe for buying and safe for using. So in 1976 the Dutch government had a revolution in the whole world that they take the cannabis out of the criminal situation and make a new law that it was acceptable for bying and smoking cannabis. That was the start of the Dutch coffeeshop, a safe system where you can buy and smoke cannabis, controlled by the rules of the government.
I am convinced that every psychoactive substance needs their own culture of using. The first thing to prevent the misuse of substances is to organize the culture around the use of psychotic substances. And this is what the coffee shop is for cannabis

Can you elaborate on your idea of a culture of using?

Alcohol by itself when you are alone at home is dangerous but it is not in the pub. Because there it has a social control by your friends, the barkeeper. For instance; when you close down all the pubs, the next day you have 50% more alcoholism in the world.
So the coffeeshop is the alternative for the pub but then for cannabis.
For me, the selling of alcohol and tabac has to go out of the supermarket and back to special shops like coffeeshops for cannabis. The same for XTC; legalize it by selling in smartshops And so you have a pragmatic policy where all this potential dangerous substances are sold through safe place and that in direct connection with our modern society. Many countries legalize cannabis but they forgot one thing, the benefit of coffeeshops.
There you share cannabis together in a social environment, just like alcohol in a pub.
That’s an exempel of a pragmatic drugspolicy. So like on the dance floor of big raves 90% of the visitors are on XTC. So we organized a pragmatic system for safe raves. I started testing XTC on the dance floor from 1986 till 10 years ago. More than hundreds of thousands of tablets I tested. So that’s pragmatic. And so you are a part of the culture of the rave and the ecstasy is a part of it. When you take the raves away and the ecstasy is on its own, then the ecstasy is dangerous.
When I tested dangerous XTC tablets on the dance floor for instance, we stopped the music. So 4,000, 6,000, 8,000 ravers, they had to stop dancing.
In one minute, I explained: „Watch out for the dangerous yellow Mitsubishi XTC tablet and bring it to my counter from the Safe House Campaign.“
And what I saw from the moment we stopped the music; from one minute to the other you had 8,000 ecstasy junkies on the dance floor. And from the moment the music starts again, you had 100% ecstasy lovers on the dance floor.
That’s the point, you see; the relation between the use of drugs and his cultural surrounding, in this case between XTC and Raves.

How could such a concept work for different drugs?

When you look to the modern society, a modern society nowadays is a society with many different kinds of people. Also in how you organized, how you build up a city, different kinds of housing: single people living together, living in communes, same you have in the sports. People have so many choices in western societies nowadays. And with this come different needs. You also find this when it comes to the use of psychoactive substances.
And you have to regulate that accordingly. Almost all over the world, only one drug is acceptable, alcohol, and the rest is forbidden. That’s middle-age. It has nothing to do with a modern society. You have the weekend party drugs: Ecstasy, MDMA – the most softly party drug – LSD, you have cocaine sniffing, ketamine, et cetera. So organize that through the week, you go to the smart shop an get your substances there.
In the smart shop, similar to the coffee shop, you will be able to buy ecstasy if they make it legal. And there the ecstasy is with information: you know what you buy, what is inside the substance and so on. In the 1990s the Dutch government was thinking of regulate and legalize ecstasy. I was with the ministry in a group. I suggested to bring the ecstasy into a strip you can enter when you are minimum 18 years old. And we introduced the concept of a trip advisor, someone who does not consume at the moment and watches over the group. The government nearly said yes to that, but then something happend that put the plan on hold.

Germany is planning to legalize cannabis what are your thoughts on that?

So for instance Germany, they are thinking also about legalized cannabis. They have to know that the most important key for regulate the use of cannabis is the coffee shop. The concept of the social club as Germany wants to introduce it doesn’t think of the social environment and that’s why it lacks a fundamental aspect. To be a member of the cannabis social club, you have to identify yourself. You have to give id, you have to organize so that you can plan the hennep plant for your own consumption. A lot of obstacles and huge thresholds.
For example I like to drink wine or I like to drink beer but why should I make it myself to have my own beer or make my own wine? I just want to consume it? I don’t have time for that. In France you can buy wine in the shop. But you have also people who like to go to the Château. If you have to be member of a Château to consume cannabis. A cannabis Château. It’s bullshit. Cannabis is after alcohol the most popular substance. The cannabis social club, as Germany suggests it, is only for the high-level people who wanna produce it themselves. All the rest of the cannabis consumers don’t have time for this!
After work, you like to have your joint, you want to talk with your friends and you meet them in the coffee shop before you go home or before you go to the movie. That’s the social environment of the second popular drug in the world. When I want to have my joint I go to my favorite coffee shop here 100 meters from here.

So my advice to Germany? Organize a network of different kind of coffee shops all over the country. Also in Holland you have coffee shops for the middle class, you have coffee shops for the Turkish people. You have even gay and lesbo coffee shops, you have tourist coffee shops, coffee shops with a lot of American influences. You even have a special coffee shop for the football fans of Ajax Amsterdam. This is similar to pubs to have your one favorite place to meet your friends!
In Germany and also in Austria there live so many different kind of people and you have so many different kind of pubs over there so you need also many different kinds of coffee shops where you can buy in a safe surrounding far away from the other drugs.

What did you do with for example Heroin?

There are no junkies in the streets of Amsterdam and in Holland anymore because 20 years ago, we started with medical prescription of heroin. We brought the heroin to the medical world. There it’s controlled. I think it has to be better and better. And it was also completely taken away from the justice system into the medical system. So I am convinced that for every drug you can organize something. A war on drugs, what is for almost all countries in this world the reality, you always have losers. Everyone is losing by the war on drugs.
So when I saw in the early 1980s that among the intravenous heroin users who are shooting the heroin, there was a lot of hepatitis. I started with the needle exchange programs.
You see, so when one year later the AIDS/HIV crisis started we already changed needles, where the official institutes years later followed ( to late to fight an epidemic). And then you also don’t have the needles in front of the kindergarten and on the streets anymore. They call in the city to pick up the old needles, bring it back to my system and then they can get new ones. So that was a really big success in fighting HIV/AIDS and hepatitis. In Holland the HIV/AIDS among the intravenous heroin users is only 1 or 2%. In Russia its like 85% of the users. So that’s another example of what I mean with pragmatic approach.

Some things for the future?

Stop with the disgusting pictures and texts on the packages of cigarettes that they are dangerous. You’re dying and your lungs are black and so on. Come on. It’s a psychoactive substance. People like to smoke tobacco. So bring it to a special shop where you can talk about the benefit of tobacco. Don’t put all that craziness of dying in because that’s the opposite of having a good solution to the situation. We have to stop with the word drugs altogether. From the moment the word drugs is coming in you have the associated fears.
„Oh drugs…“. So I think you have to talk about psychoactive substances who are part of society because people like to have it.
For one it’s ayahuasca in a session for another one it’s going out together by 10 to the parks and have a weekend on LSD. The word „drug“gives no room, there are so many different kinds of drugs.
And we should start the ministry of happiness. Because it’s all about happiness, but there are risks on it, too. Every happiness has its own risks. And we have to watch that and minimize the risk. You neither achieve that with the moralising finger-wagging nor with a war against drugs.

Interview: MALMOE

Interview Governing the Narcotic City – Gemma Blok

Geef een reactie

Beste lezer,
Ik ga weer eens ouderwets tekeer van dit keer in een interview over de geschiedenis van het testen van drugs, een geschiedenis die terug gaat tot eind jaren 60 van de vorige eeuw en startte met het testen van cannabis.
In dit interview ga ik veel dieper in van dat dat testen nog veel meer functies heeft dan het voorlichten van gebruikers over wat gekocht is. En zal je merken dat ik in het interview ook alle kanten op schiet met mijn mening dan alleen dat testen.
De vrouw die mij interviewt is Gemma Blok, een professor in de geschiedkunde van ook die van de geschiedenis van drugs in Nederland. Zij interviewde mij in 2022 in het kader van een Europees project: NARCOTIC CITY
Een project waarin de geschiedenis van het drugsbeleid in meerdere Europese steden zoals Berlijn, Kopenhagen, Zurich, Praag, enz. en uiteraard ook Amsterdam met elkaar vergeleken wordt.
Mijn inbreng was dus een uitleg van het testen van drugs wat in Amsterdam was begonnen en nu in vele steden in Europa en de rest van de wereld navolging heeft gekregen.

Veel luisterplezier

In het interview wordt verwezen naar een beeldscherm over mijn carrière wat niet in beeld komt. Dat geldt ook van wat ik allemaal op de grond heb gelegd aan voorbeelden van mijn projecten waar het drugs testen een onderdeel van was zoals waarschuwingsflyers over levensbedreigende XTC-tabletten, de campagne van de aanpak van gifheroine, de waarschuwingscampagne over atropine in coke, de SAFE HOUSE CAMPAGNE (1988 – 1999), enz.

Link

‘Verkoop xtc enkel onder restricties’ Uit onderzoek onder bezoekers van de xtc-winkel blijkt dat zij complexe afwegingen maken en alleen regulering onder restricties willen.

Hoezo ondermijning door de georganiseerde drugsmisdaad

Geef een reactie

Beste Lezer, ben een hele tijd niet in staat geweest om nieuwe stukjes op deze website te zetten, terwijl ik veel te vertellen heb, dingen doe, meemaak, bedenk, mail, werkbezoeken afleg, enz. met dit stukje probeer ik de boel weer op gang te brengen en ga hulp zoeken om al mijn ervaringen van de afgelopen tijd in nieuwe stukkies vast te leggen!!

met groet en leesplezier! August

Hoezo ondermijning door de georganiseerde drugsmisdaad?

Ik zit in het bestuur van Stichting Drugs Beleid (SDB),een club van wijze mannen en vrouwen die streven naar een progressief, duurzaam en effectief drugsbeleid. Met onderstaand stukkie probeer ik ze wakker te schudden!

In het Parool van zaterdag 4 februari stond een interview wat in mijn ogen een storm aan reacties had moeten opleveren richting al die politici, bestuurders, wetenschappers, journalisten, Topsen en Trompen met hun al jaren mantra over de ondermijnende invloed van de georganiseerde misdaad op de reguliere bovenwereld.

Hoofdofficier van justitie Janneke de Smet-Dierckx, leider van de Taskforce ACM (Aanpak Criminele Machtsstructuren), kortom niet zomaar iemand, stelt in dat interview van dat de grote drugscriminelen hun geld niet in panden en bedrijven steken.

“Het criminele betalingsverkeer raakt de bovenwereld niet”, is een van haar stellingen. Zij constateert dat de criminele wereld grotendeels opereert binnen een eigen soort (geld)circuit, met eigen regels en wetten.

Kortom de hogere regionen van de drugsmisdaad houden er een eigen economie op na, grotendeels naar binnen gericht in plaats van naar de formele bovenwereld.

Het bijzondere van het interview is dat zowel deze vrouw als de interviewer ( Paul Vugts) op basis van deze constatering logischerwijs vraagtekens zouden moeten zetten bij al die veronderstellingen over de ondermijnende invloed van de drugsmisdaad op de bovenwereld. Een veronderstelling wat al twee decennia van grote invloed is op gevoerd beleid van Politie en Justitie op zowel landelijk als lokaal nivo ( tot bijvoorbeeld Femke Halsema aan toe!) Een beleid wat ook geleid heeft tot het opdoeken van het pragmatisch Nederlandse gedoog- en Harm Reduction beleid.

Dus SDB, als Janneke en Paul dit negeerden en vervolgens zelfs geen kattenbelletje klonk ligt daar toch de uitdaging bij ons, graag jullie reactie.

Met groet!

August

Drugs OR- stickers in de Amsterdamse binnenstad, een nieuwe stijl om drugsklanten te lokken!

Geef een reactie

Het is deze aanhef van een artikel in de Volkskrant ( 17 oktober) waaruit schande sprak van dat dit zomaar kan. En ook de Amsterdamse politie sprak zijn bezorgdheid uit maar had helaas onvoldoende tijd om in te grijpen! Echter kan er ook op een andere manier naar deze stickers gekeken worden, met als eerste mijn mening van dat er geen sprake is van uitlokking. Al diegenen die geen interesse in drugs hebben zullen die stickers negeren. Diegene die heg nog steg in Amsterdam kent, maar voor de aanschaf van drugs niet met een straatdealer in zee wil gaan zal die sticker wel lezen ( waarmee ik niet wil zeggen van dat ik dergelijke stickers toejuich). Kortom, genoeg aanleiding voor het geven van een commentaar op dit Volkskrant artikel

Met mijn 50 jaar hulpverlening aan druggebruikers zie ik die stickers niet als uitlokking maar als een praktisch middel om voor de aanschaf van drugs niet afhankelijk te zijn van dat onvoorspelbare risicovolle verkoopcircuit van straatdealers. Het waren de junkies uit de vorige eeuw die dat al door hadden en ver weg van de straatdealer via hun mobieltje hun heroine, speed of basecoke gingen aanschaffen. Met de afgelopen decennia de 06-lijnen waar gabbers, studenten, parenclubs en de Yup hun favoriete XTC, snuifcoke of designerdrug tot aan de voordeur aangeleverd krijgen. En nu met al dat stedentoerisme en internationalisering van de vrijetijd- en uitgaansculturen zijn het de OR-stickers waarmee de middelen aangeschaft kunnen worden, een ontwikkeling wat zich niet exclusief in Amsterdam maar wereldwijd afspeelt.

Met een portie pragmatisme zou je mogen verwachten dat dergelijke trends serieus meegewogen zouden worden in beleid. Met als voordeel van dat het een substantiële bijdrage levert in het terugdringen van de straathandel, dus minder straatoverlast, minder straatverkoop van riskant versneden drugs, als wapen tegen de verontrustende gangvorming binnen straatdealscenes, het tegengaan van de aantrekkingskracht onder kwetsbare jongeren om straatdealer te worden, van minder berovingen van toeristen en meer veiligheid voor de bewoners

Niets van dat pragmatisme is zichtbaar, integendeel, repressie tegen drugs is waar de overheid in geloofd. Een geloof wat zover gaat met toen in de vorige eeuw de Zeedijk verlost was van het heroine-junkie-straatdealer probleem de Amsterdamse hoofdcommissaris dit aan zijn repressiebeleid toedichtte terwijl de junkenNokia daar meer van invloed op is geweest!

Onze nieuwe minister van Justitie Dilan Yesilgoz, en daar gaan we weer met de zoveelste beeldvorming!

Geef een reactie

EEN AFGEHAKT HOOFD VOOR EEN COFFEESHOP!

Zie deze zin in de foto van een deel van een interview van een tijdje geleden in de Volkskrant met de nieuwe minister van Justitie Dilan Yesilgoz.
En daar gaan we weer met weer een minister die zich schuldig maakt aan het creëren van vijandsbeelden als legitimiteit van een hardere aanpak incluis uitbreiding aan wettelijke bevoegdheden in de strijd tegen drugs.
En bij dat creëren van vijandsbeelden is kennelijk een leugentje meer of minder geen enkel probleem! Van in dit geval dat dat afgehakte hoofd niet voor een coffeeshop lag maar dit bizarre, extreme voorval zich voor een sisha lounge afspeelde. Maar ja, een sisha lounge heeft niets met drugs te maken dus wordt het een coffeeshop!
En nu er zoveel te doen is over fake news, zou je toch op z’n minst een kritische Volkskrant verwachten die de minister had moeten corrigeren.

AT5 interview- Drugstesten weer terug naar de dansvloer, een pleidooi

Geef een reactie

Naar aanleiding van een nieuwe Red Alert (juni 2022) over het waarschuwen van vloeibare XTC kwam de discussie weer op gang van het herstarten van het drugstesten op de dansvloer van grote evenementen zoals houseparties.
Toen mijn Adviesburo hier in 1999 mee stopte kwam die discussie voor het herstarten regelmatig terug. Met dit filmpje op AT5 pleit ik daar weer voor op mijn eigen August manier.
Veel kijkplezier!

Criterium , de DRIEHOEK en de geschiedenis herhaalt zich helaas weer!

Geef een reactie

Geachte leden van de raad

Woensdag 29 juni 2022. Mijn inspreektijd voor Uw raad van slechts 2 minuten dwingt mij om mij tot het meest belangrijkste te concentreren aangaande de brief uit april van de DRIEHOEK/ burgemeester met voorstellen over het coffeeshopbeleid zoals onder andere een verbod van de toegang in coffeeshops door toeristen ( het criterium)

Het belangrijkste hierbij is niet dat criterium en ook niet waar steeds de discussie zich hoofdzakelijk toe beperkt van wat die maatregel voor gevolgen heeft voor de straathandel.

Het meest belangrijke is in mijn ogen een ingrijpende verandering hoe de Amsterdamse DRIEHOEK tegen coffeeshops aankijkt. In onderstaande notitie geef ik vanuit historische perspectief een uitleg over de impact van die verandering en roep U op om Uw invloed aan te wenden om dit weer ten goede te keren. En dat dat mogelijk is kunt U hieronder lezen.

. Het criterium, de DRIEHOEK en de geschiedenis herhaalt zich helaas!

Het Parool van afgelopen zaterdag met al die alarmerende berichten van de DRIEHOEK over de verwevenheid van de Amsterdamse coffeeshops met grote criminele netwerken, als witwassers fungeren en nog erger als dekmantel voor de cocaïnehandel roept herinneringen op uit 1992. Het was de DRIEHOEK van toen die exact dezelfde alarm sloeg tot zelfs de aantijging van dat coffeeshops in heroïne dealden met als alarmbel dat dit een hernieuwde Amsterdamse heroïne epidemie zou veroorzaken die nou net eind jaren 80 was bezworen!

Het was jullie oud collega raadslid Annemarie Grewel die met de vuist op tafel een grondig onderzoek eiste met als politiek uitgangspunt; als al die beschuldigingen zouden kloppen dit het bankroet betekent van waar het bij het drugsbeleid om draait van het gescheiden houden van softdrugs met die van harddrugs.

In een door haar afgedwongen commissie kon op geen enkele manier al die aantijgingen hard gemaakt worden ( en die nieuwe heroïnegolf dan? Nooit gekomen!).

Dit ingrijpen van de raad legde de basis voor het ontwikkelen van een duurzaam Amsterdams softdrugs- en coffeeshopbeleid ( met toen al de oproep voor het zo snel mogelijk legaliseren van cannabis, een advies waarmee al die latere ellende van de illegale teelt van Nederwiet voorkomen had kunnen worden!).

Bij deze roep ik de raad op om in navolging van Annemarie Grewel een harde onderbouwing te eisen op de nu weer nieuwe aantijgingen richting de coffeeshops. “Als al die aantijgingen zouden kloppen gooi dan maar meteen al die coffeeshops dicht!” “Want als, ondanks al dat decennia strenge coffeeshopbeleid, die scheiding der markten niet gerealiseerd kan worden houdt alles op en is zelfs het criterium een wassen neus, een schaamlapje!

Beste Raad, toon Uw politieke moed en weet dan dat Annemarie vanuit de hemel jullie de groeten zal doen!

en wilt u meer weten over mijn visie voor een leefbare binnenstad MET coffeeshops maar ZONDER criterium, lees mijn website; augustdeloor.nl

Het criterium en straatdealen

Geef een reactie

Het criterium en straatdealen in drugs

In de Volkskrant van 20 juni stond een uitgebreid artikel over hoe de Politie in de Amsterdamse binnenstad het drugsstraatdealen aanpakt. Waarom de Volkskrant juist nu hier aandacht aan besteed zal ongetwijfeld te maken hebben met dat op 30 juni in de gemeenteraad de invoering van het criterium besproken wordt. In mijn ogen gaat de Volkskrant met dit artikel mee in de trend dat zodra het over het criterium gaat de reacties zich haast volledig beperken tot wat dit voor gevolgen zal hebben op het straatdealen ( over al het andere wat het criterium teweeg zal brengen wordt kennelijk over het hoofd gezien).

Maar terug naar het onderwerp straatdealen zijn het de tegenstanders van het criterium die er van alles en nog wat bijslepen hoe erg dat straatdealen zal uitdijen. Van haar kant beweerd de burgemeester het tegenovergestelde plus, van wat er dan nog aan dealen zal overblijven, zij dit wel kan bezweren.

Genoeg aanleiding om hier dieper op in te gaan met als eerste van dat het fenomeen van straatdealen veel complexer is dan algemeen veronderstelt. Die complexheid als uitvloeisel van dat er veel meer et straatdealen beïnvloeden dan alleen een overheidsmaatregel. Echter leert de geschiedenis van dat een overheidsmaatregel wel degelijk een rol speelt van een wijziging in het straatdealen, let wel nooit ten goede lido. mobieletele hiv zeedijaanpak hiv

Geachte redactie van de Volkskrant, geachte journalist van het artikel

Met interesse het artikel gelezen over de praktijken van het straatdealen in de Amsterdamse binnenstad. Het is zonde van dat ik nu pas in beeld kom aangezien ik graag mijn kennis ter beschikking had gesteld voor jullie artikel.

Vanuit verschillende soorten werkzaamheden, beginnend in 1970 als Amsterdamse straathoekwerker heb ik zowat vanaf die tijd alle drugstrends zien opkomen incluis de soorten dealsystemen, incluis bij sommige drugsmarkten de opkomst van de straathandel in de binnenstad. Afhankelijk van allerlei omstandigheden, zoals opkomst of neergang van een bepaald middel, soorten gebruikersgroepen, andere bezoekerspatronen naar de binnenstad, veranderend drugsbeleid in de ons omringende landen incluis die in Nederland, lokaal beleid tegen straatdealen tot zelfs de opkomst van de mobiele telefoon (jaren 90) hadden en hebben nog steeds invloed op de aard en omvang van dat straatdealen in de binnenstad.

Waarom ik hier nogal veel woorden aan besteed is om de complexiteit te benadrukken hoeveel omstandigheden en krachten een rol spelen in zowel het ontstaan van straathandel als welke veranderingen zich vervolgens daar binnen afspelen.

Het is door de discussie over het in Amsterdam invoeren van het criterium dat het straatdealen weer volop in de belangstelling staat. Wat hierbij opvalt is het haast volledig negeren van de complexiteit van dit fenomeen met als bijeffect van dat de voorstanders van het criterium het straatdealen zodanig formuleren van dat zij dat wel beheersbaar kunnen krijgen terwijl de tegenstanders het volstrekt tegenovergestelde beweren ( en hebben die twee meningen het afgelopen jaar zich ook nog steeds dieper ingegraven). Op zich is dat al zorgelijk ware het niet dat hierdoor ook nauwelijks aandacht op gang is gekomen over wat het criterium aan andere problemen en bijeffecten teweeg zal brengen

Het is dit waar ik mij al tijden in een veelheid aan artikelen mijn zorgen over uit ( zie onderstaande lijst met publicaties) met als meest recent een oproep voor een “pas op de plaats” in de besluitvorming over de invoering van het criterium, lees een oproep om de discussie in de gemeenteraad van 30 juni over de invoering van het criterium ( en andere voorstellen van de Driehoek) tot nader orde uit te stellen.

Met bijgevoegde tekst hoop ik de Amsterdamse bestuurders zover te krijgen om hiervoor te kiezen.

Hopende U voldoende over dit onderwerp geïnformeerd te hebben

Hoogachtend

August de Loor

Adviesburo Drugs 0622250820

Het CRITERIUM, een pleidooi voor een “Pas op de Plaats!”

Geef een reactie

Op 30 juni vind in een commissie vergadering van de Amsterdamse Gemeenteraad een discussie plaats over de invoering van het criterium, lees van dat het voor toeristen, lees niet-ingezetenen, verboden wordt om in Amsterdam coffeeshops te bezoeken. Bij deze mijn oproep van een brede steun om dit plan van burgemeester Halsema, lees de Amsterdamse Driehoek van tafel te krijgen!

Als je ziet hoe die Driehoek zich het afgelopen anderhalf jaar heeft “ingegraven “ om dit criterium ( en andere bizarre voorstellen) er door te krijgen is mijn inschatting van dat dit hen ook nog gaat lukken. Dit is mede een uitvloeisel van dat de bezwaren tegen het criterium zich haast volledig beperkt tot het wijzen op het gevaar van een toename van de straathandel. Maar omdat de onderbouwing voor dat gevaar haast volledig ontbreekt (deels als gevolg van het gebrek aan dieptekennis over dit complexe fenomeen) plus dat er hoegenaamd geen aandacht besteedt wordt van dat het criterium voor een reeks andere negatieve gevolgen zal zorgen zit de Driehoek op rozen ( bijvoorbeeld; de Driehoek heeft al uitgebreid allerlei veronderstelde straaldealellende als gevolg van het criterium onderuit gehaald, let wel ook bij de Driehoek niet geremd door kennis van zaken over straathandel maar hun argumenten komen overtuigend over met een burgemeester, gepokt en gemaasd hoe slim politiek te manoeuvreren ten opzichte van een nog onervaren, pas geïnstalleerde gemeenteraad).

Kortom, het staat er niet best voor dus is iedere oppositie tegen het criterium meer dan welkom!

En wie dan ook daar nog munitie bij nodig heeft, onderstaand kan er geput worden uit een zo langzamerhand omvangrijk lijstje aan artikelen over dat rare criterium uit deze zelfde website!

Maar allereerst bied ik je mijn laatste schrijven aan burgemeester Halsema aan waar ik haar oproep om een “pas op de plaats “ te maken in de besluitvorming over het criterium.

In mijn ogen is dat de beste manier om de oplopende polarisatie tussen de voor- en tegenstanders over het criterium te doorbreken en de mogelijkheid biedt van dat een adviescie aan de slag kan gaan. En op welke thema,s die cie aan de slag moet doe ik ook een voorstel over. Dus lees mijn oproep voor de “pas op de plaats “en doe mee zou ik zeggen!!!

Groet! August

Aan burgemeester Halsema

Hierbij mijn inhoudelijke en politiek/bestuurlijk argumenten voor een “pas op de Plaats”!

!) Polarisatie, Sinds de eerste gedachtes om het criterium in Amsterdam in te voeren is er een polarisatie tussen voor- en tegenstanders op gang gekomen met sindsdien in beide kampen een opeenstapeling aan “gelijk- willen-krijgen” argumenten die, in mijn visie, steeds verder afstaan van de realiteit.

Een voorbeeld van de kant van de voorstanders is recent een uitspraak van een wethouder ( sorry, naam vergeten) die stelde dat door het criterium cannabis uit beeld raakt voor toeristen. “ Wat je niet ziet bestaat niet!” is hierbij zijn stelling. Met deze uitspraak ziet hij echter over het hoofd dat, ondanks het criterium, cannabis volop in beeld blijft; en wel binnen de coffeeshop de gezelligheid tussen de cannabisconsumenten waarbij een deel van de passerende toerist iedere keer weer geconfronteerd wordt met dat ie daar niet welkom bij is! En de ervaring leert dat “FORBIDDEN FRUIT zeer aanstekelijk werkt.

En dergelijke onwelkome confrontaties wordt een jaar rond fenomeen in Amsterdam van, naast het reguliere stedentoerisme, AJAX in de Europacup, het Nederlands elftal in de Arena , 250.000 buitenlandse ADE bezoekers, HF, Gay Pride, Beurzen, popfestivals waarbij bij al die andere internationale evenementen alle deuren aan publieke voorzieningen wagenwijd open staan maar die ene open deur van coffeeshops voor al die buitenlandse bezoekers gesloten blijft!

Dus beste wethouder; “Cannabis onzichtbaar door het criterium? Om de dooie dood niet! Cannabis blijft hartstikke zichtbaar maar wel op een uiterst bizarre manier” ( met voor de fijn slijpers onder ons van dat met het criterium een min of meer vergelijkbare schizofrene situatie aan de voordeur gecreëerd wordt als waar de achterdeur van coffeeshops al 50 jaar mee worstelt van; “iets MAG maar het MAG ook weer niet!”. Met hierbij benadrukt dat die schizofrenie bij de achterdeur slechts alleen de koopwaar betreft maar bij de voordeur het om mensen gaat, een veel grilliger fenomeen met zeer ongewisse gevolgen dan waar zowat iedereen het alleen over heeft dan een toename van de straathandel).

Een voorbeeld van de polarisatie van de kant van de tegenstanders is de stellige overtuiging als zou met het criterium weer het aloude extreme straatdealen losbarsten zoals ten tijde van de heroïne-epidemie in de jaren 70/80. Dit scenario slaat nergens op en leidt de aandacht af van, als ik het tot het dealen beperk, de opkomst van nieuwe dealsystemen , incluis wat er zich aan confrontaties tussen de verschillende dealnetwerken zal losbarsten ( wat ik omschrijf als de profi,s tegen de opportunisten).

Maar ook andere argumenten dan de polarisatie is aanleiding voor een “pas op de plaats”, zoals;

2) Een ongewisse periode;

a) Ik denk hierbij aan de stormachtige wereldwijde ontwikkelingen in de legalisering van cannabis met als rechtstreeks gevolg van dat de 50 jaar unieke positie van Amsterdam als enige (wereld)stad waar in het publieke domein zowel cannabis gekocht als geconsumeerd kan worden snel aan het “verdampen “is. Kortom, het internationale cannabisimago wat aan Amsterdam kleeft zal via een “natuurlijk” proces verdwijnen, met in het verlengde een afname aan toeloop op de Amsterdamse coffeeshops ( zoals ik al eerder berichtte komt de afname aan drukte van buitenlandse bezoekers naar de coffeeshops al langzaam op gang). In het licht van deze ontwikkelingen kan gesteld worden van dat het criterium een achterhaald instrument nu zelfs ons buurland Duitsland in vergevorderd stadium is om cannabis te legaliseren ( met nu al in vele Duitse steden gedoogde vormen in aanschaf en consumptie van cannabis wat zich ook in andere Europese landen zich afspeelt om nog maar te zwijgen van het fenomeen van aanschaf van cannabis via internet met als opmerkelijk aspect van dat het wiet betreft wat zowat ieder Europees land zelf weet te produceren dus ook in die zin de rol van Nederland zienderogen afneemt)
b) En om bij het onderwerp legalisering te blijven is die ook in Nederland in ontwikkeling met zowel tijdens de experimentfase als de uiteindelijke vorm een periode van nogal wat ongewisheid voor de coffeeshopbranche, ook die van de Amsterdamse. Dan is het niet zo handig om in die periode ook nog met zoiets ongewis te starten als een criterium. Alleen al dat de Burgemeester deze maatregel als een Paardenmiddel omschrijft, dus zelf ook van de impact hiervan doordrongen is, zou dit alleen aanleiding moeten zijn voor een “pas op de plaats”.
c) En wat te denken van de door de Gemeenteraad al goedgekeurde maatregelen tegen de raamprostitutie in en rond de Wallen, maatregelen met ongetwijfeld een enorme afname aan toeloop van toeristen en dagjesmensen in dat gebied. In zowat elke publicatie, onderzoek of pleidooi voor het criterium wordt naar de drukte op de Wallen gewezen. Dan is het toch volstrekt logisch om eerst de resultaten van het nieuwe prostitutiebeleid af te wachten met daarna de vraag of het criterium dan nog wel überhaupt nodig is? Die vraag stellen benadruk ik omdat de reikwijdte van het criterium ruimschoots de Wallen, ja zelfs de hele ( toeristen) binnenstad overstijgt van ook een verbod voor de toegang voor niet-ingezetenen in de coffeeshops in de 19^de -eeuwse woonwijken, Nieuw West Amsterdam Zuid Oost, enz. En laten daar nou veel niet-ingezetenen de coffeeshops frequenteren. Het wordt daar in die woonwijken een dagelijkse ritueel van dat iedere coffeeshopbezoeker zich iedere keer moet identificeren om dan uiteindelijk de niet-ingezetene daar uit te filteren terwijl al die rompslomp niets, maar dan ook niets van doen heeft met wat de Driehoek beoogd met het criterium. Het zal in die wijken alleen maar tot irritatie leiden met een drempelverhogend effect voor de plaatselijke coffeeshop ( een vergelijkbaar proces als dergelijke legitimatie ingevoerd zou worden voor het bezoeken van het lokale cafe!).

En tenslotte nog een politiek/bestuurlijk argument; Het prille Coalitieakkoord.

Het is pas een aantal weken van dat het coalitieakkoord van start is binnen de nieuwe politieke verhoudingen tussen de gemeenteraad en het college van B&W. Als je kijkt naar dat deel van het akkoord over de toekomst van het Amsterdamse drugsbeleid en je legt die naast de brief van de Driehoek aan de raad zit daar nogal wat verschil in visie en inhoud tussen. Kortom, zowel de Driehoek als de raad zouden er verstandig aan doen om in deze nog prille fase van de nieuwe politieke/bestuurlijke verhoudingen eerst met elkaar in algemene zin van gedachte wisselen over het te voeren drugsbeleid. Het nu meteen besluiten nemen over Paardenmiddelen, zoals het criterium is een reëel risico van dat dit de nog prille onderlinge politieke verhoudingen tussen raad en Driehoek kan verstoren om nog maar te zwijgen of de raad al in een zo vroeg stadium bij machte is om hier een weloverwogen oordeel over te geven.

Adviescommissie

Tot zover een aantal argumenten om het raadsoverleg over de brief van de Driehoek tot nader order uit te stellen. Dit biedt de gelegenheid om een team van deskundigen aan te stellen die de voorstellen in de brief van de Driehoek op zijn merites beoordelen. De brief goed bestuderend ontbreekt het niet aan de juiste intenties maar lopen de analyses in menig opzicht mank tot soms volstrekt verkeerd met logischerwijs ook voor de voorstellen. En om de Driehoek daar in tegemoet te komen zou ik voor een andere formulering van de brief kiezen zoals bijvoorbeeld

Of, en zo ja hoe de Amsterdamse coffeeshopbranche nog bijgestuurd moet worden in de overgangsfase naar de legalisering van cannabis in het algemeen als die in Nederland in het bijzonder,
Hoe Amsterdam nog haar invloed kan aanwenden op de uiteindelijke uitvoering van die legalisering in Nederland (hoe nu het experiment voor die legalisering vorm krijgt is slecht voor de branche in het algemeen en voor Amsterdam in het bijzonder)
En dat beide doelstellingen uiteindelijk ook een bijdrage leveren voor het verhogen van het algemene leef- en werkklimaat in Amsterdam, incluis die van de binnenstad wat betreft de drukte op het publieke domein door het (massa) toerisme,

geachte burgemeester, in de hoop u overtuigd te hebben teken ik met hoogachting

August de Loor

https://augustdeloor.nl/in-plaats-van-het-i-criterium-maatwerk/

https://augustdeloor.nl/reactie-op-i-criterium-door-69-jarige-binnenstadbewoonster/

https://augustdeloor.nl/open-brief-uit-duitsland-over-i-criterium/

https://augustdeloor.nl/het-i-criterium-het-paard-van-troje-en-niet-alleen-voor-de-amsterdamse-binnenstad/

https://augustdeloor.nl/stand-van-zaken-van-het-nederlandse-en-amsterdamse-softdrugs-en-coffeeshopbeleid/

https://augustdeloor.nl/expert-meeting-over-het-in-amsterdam-invoeren-van-het-i-criterium/

https://augustdeloor.nl/de-bereidheid-van-bezoekers-van-coffeeshops-om-zich-te-laten-registreren/

https://augustdeloor.nl/coffeeshops-ondermijnen-de-bovenwereld-het-nieuwe-mantra-van-de-amsterdamse-driehoek/

https://augustdeloor.nl/burgemeester-halsema-en-haar-coffeeshopbeleid-terugdringen-massatoerisme-enz/

https://augustdeloor.nl/als-een-olifant-door-de-porceleinkast-het-ontdruggen-van-de-amsterdamse-binnestad/