Categoriearchief: Drugstoerisme

AFHAALVERBOD AMSTERDAMSE COFFEESHOPS

Twee vliegen in één klap

Als gevolg van het wegstemmen van het i-criterium door de Amsterdamse gemeenteraad is de burgemeester met allerlei nieuwe maatregelen in de weer voor, wat zij noemt, het beperken van de overlast in de binnenstad. Een van die maatregelen is een verbod op de verkoop van cannabis anders dan het gebruik in coffeeshops, in gewoon Nederlands van dat alleen nog maar in de coffeeshop geblowd mag worden. Hierbij heeft zij uitdrukkelijk gesteld dat, mocht deze maatregel niet werken tegen het blowen in de straten van de Amsterdamse binnenstad, zij alsnog het (ellendige) i-criterium gaat invoeren. Dus Amsterdamse coffeeshopeigenaren, wees op jullie hoede met hierbij mijn advies hoe op dit afhaalverbod te reageren

Het verbod

Het verbod betekent dat coffeeshops in de zogenaamde alcoholoverlast gebieden (zoals de Wallen en omgeving) vanaf donderdagmiddag tot zondagavond alleen nog maar cannabis mogen verkopen als dit binnen opgerookt wordt. Verkoop voor meenemen is verboden!

Deze maatregel roept nogal wat problemen op zoals;

Hoe in Godsnaam kan dit gecontroleerd worden? Voor elke shop een controleur die zakken en tassen doorzoekt tot en met fouillering aan toe!
En hoe zit het met klanten die cannabis kopen voor gebruik in huiselijke kring of voor een avondje stappen met vrienden in Amstelveen, Purmerend, enz
En geldt dit verbod ook voor space-cake en andere eetbare cannabis producten?
En als er na de joint nog hasj of wiet over is. Mag/moet de bezoeker dit weer inleveren bij de huisdealer?
Is bij overtreding de coffeeshop hiervoor verantwoordelijk? En zo ja betekent dit dat de coffeeshopeigenaar dan de bezoekers al bij binnenkomst moet fouilleren?

Kortom, vele onduidelijkheden met de vraag of deze maatregel het blowen op straat tegen gaat (met daarbovenop de vraag welk aandeel in de overlast in de binnenstad nou werkelijk veroorzaakt wordt door dat blowen op straat? ).

Mijn advies aan de Amsterdamse coffeeshopbranche is om zich niet in deze discussie te mengen maar zich vooral pragmatisch op te stellen.

Wat ik daarmee bedoel is dat als deze maatregel de invoering van de VEEL INGRIJPENDE maatregel van die van het criterium voorkomt; Neem dan al die rammelende bijeffecten van die maatregel voor lief. (plus de wetenschap dat al dit soort bijeffecten in de dagelijkse praktijk altijd reuze zullen meevallen).

Sterker nog, mijn oproep is om deze maatregel als uitdaging te beschouwen voor iets wat essentieel is voor het fenomeen van coffeeshop (lees: het weer in ERE HERSTELLEN van de ontmoetingsfunctie; het met en onder elkaar binnen een sociaal publieke aangename omgeving genieten van de geneugten van een joint). Het extra unieke van de Amsterdamse binnenstadcoffeeshop is dat je daar de hele wereld ontmoet in jong, oud, rijk, arm, zwart, geel, blank, man, vrouw, van Amstelveen tot New Yorker, van expats tot toerist. (het is niet voor niets dat in de coffeeshops het roken van cannabis omschreven wordt met JOINT, een koosnaam die nergens anders in de wereld zo ingeburgerd is!).

Dus weg met die eenzijdige afhaalfunctie van steriele doorgeefluikjes bij de huisdealer, omgeven door cameratoezicht met allemaal snel in-en uitlopende klanten met meer kans op overlast voor de deur, enz.

Met daarvoor in de geest van Johan Cruijff “Ieder nadeel heeft een voordeel”;

Verhuis de huisdealer naar achteren en gooi de horecadeuren weer wagenwijd open.
Haal de tafelvoetbalmachine uit de kelder en maak gezellige hoekjes, lange leestafels, zet het koffieapparaat aan en promoveer het personeel weer tot gastvrouw/gastheer!!

Dit is de mijn advies hoe de Amsterdamse coffeeshopbranche invulling geeft aan het verbod op de verkoop van cannabis anders dan het gebruik in coffeeshops. Hiermee keert de ouwerwetse gezelligheid in coffeeshops weer terug en tegelijkertijd voorkomt het de invoering van het i-criterium; “Twee vliegen in een klap”.

Oproep aan het stadhuis

Het spreekt voor zich dat dit alleen maar gerealiseerd kan worden met een dringende oproep naar het stadhuis dat zij moeten stoppen met de rigide uitvoering van de H en J regel van de coffeeshop gedoogcriteria. Om nog maar te zwijgen van die van de Tabakswet.

Bezoekers moeten weer welkom zijn en de coffeeshop gastvrijer zonder dat de coffeeshopeigenaar zenuwachtig op zijn nagels hoeft te bijten over de dreiging dat door die rigide regels zijn shop dichtgetimmerd wordt.

Dit is wat er van de kant van het stadhuis geëist mag worden met alleen maar winnaars voor iedereen die leeft, woont, werkt en uitgaat in de Amsterdamse binnenstad.

Met vriendelijke groet!
August de Loor, 10 maart 2023

Drugs OR- stickers in de Amsterdamse binnenstad, een nieuwe stijl om drugsklanten te lokken!

Geef een reactie

Het is deze aanhef van een artikel in de Volkskrant ( 17 oktober) waaruit schande sprak van dat dit zomaar kan. En ook de Amsterdamse politie sprak zijn bezorgdheid uit maar had helaas onvoldoende tijd om in te grijpen! Echter kan er ook op een andere manier naar deze stickers gekeken worden, met als eerste mijn mening van dat er geen sprake is van uitlokking. Al diegenen die geen interesse in drugs hebben zullen die stickers negeren. Diegene die heg nog steg in Amsterdam kent, maar voor de aanschaf van drugs niet met een straatdealer in zee wil gaan zal die sticker wel lezen ( waarmee ik niet wil zeggen van dat ik dergelijke stickers toejuich). Kortom, genoeg aanleiding voor het geven van een commentaar op dit Volkskrant artikel

Met mijn 50 jaar hulpverlening aan druggebruikers zie ik die stickers niet als uitlokking maar als een praktisch middel om voor de aanschaf van drugs niet afhankelijk te zijn van dat onvoorspelbare risicovolle verkoopcircuit van straatdealers. Het waren de junkies uit de vorige eeuw die dat al door hadden en ver weg van de straatdealer via hun mobieltje hun heroine, speed of basecoke gingen aanschaffen. Met de afgelopen decennia de 06-lijnen waar gabbers, studenten, parenclubs en de Yup hun favoriete XTC, snuifcoke of designerdrug tot aan de voordeur aangeleverd krijgen. En nu met al dat stedentoerisme en internationalisering van de vrijetijd- en uitgaansculturen zijn het de OR-stickers waarmee de middelen aangeschaft kunnen worden, een ontwikkeling wat zich niet exclusief in Amsterdam maar wereldwijd afspeelt.

Met een portie pragmatisme zou je mogen verwachten dat dergelijke trends serieus meegewogen zouden worden in beleid. Met als voordeel van dat het een substantiële bijdrage levert in het terugdringen van de straathandel, dus minder straatoverlast, minder straatverkoop van riskant versneden drugs, als wapen tegen de verontrustende gangvorming binnen straatdealscenes, het tegengaan van de aantrekkingskracht onder kwetsbare jongeren om straatdealer te worden, van minder berovingen van toeristen en meer veiligheid voor de bewoners

Niets van dat pragmatisme is zichtbaar, integendeel, repressie tegen drugs is waar de overheid in geloofd. Een geloof wat zover gaat met toen in de vorige eeuw de Zeedijk verlost was van het heroine-junkie-straatdealer probleem de Amsterdamse hoofdcommissaris dit aan zijn repressiebeleid toedichtte terwijl de junkenNokia daar meer van invloed op is geweest!

ANALYSE VAN DE POLITIEKE IDEOLOGIE VAN DE AMSTERDAMSE DRIEHOEK, met het criterium als hun speeltje!

Geef een reactie

Inleiding

Morgen, 29 september ben ik een van de sprekers om de Amsterdamse gemeenteraad te overtuigen af te zien van het invoeren van het criterium. Het is onderstaande analyse die dat nader toelicht. Uit de titel kan u al opmaken van dat er meer speelt dan alleen het criterium. Het is dat wat ik in mijn speech zal uitleggen met cursief hieronder de rooie lijn van die speech. Het is de analyse over de politieke ideologie van de Amsterdamse Driehoek die daar u weer verder over kan informeren met tenslotte mijn oproep van dat de Driehoek gestopt moet worden omdat zij een ideologie volgt die eerder problemen veroorzaken dan oplossen.

ps) in deze website zijn al veel eerdere notities over het Amsterdamse drugsbeleid geschreven met betrekking tot het criterium, effe zoeken zou ik zeggen! Hierbij de strekking van de speech;

Geachte commissie, het is meer dan 50 jaar dat ik met hart en ziel mijn bijdrage lever aan het Amsterdamse drugsbeleid. Maar wat ik nu zie hoe de Driehoek bezig is, is ongekend en nooit eerder vertoond!! Het was uw raad die eerder het criterium afwees. Sinds die tijd legt de Driehoek een verbetenheid aan de dag om alsnog het criterium ingevoerd te krijgen. Het is echter die verbetenheid wat zover gaat dat de Driehoek een van de belangrijkste pijlers van het Amsterdamse drugsbeleid heeft opgedoekt, argumenten ter berde brengt die simpel door te prikken zijn tot zelfs recent met puur misleidende informatie op de proppen komt om maar de noodzaak van het invoeren van het criterium te benadrukken. Geachte commissie, ik heb mij in al die 50 jaar nog nooit zo fel uitgesproken. Maar het gaat allang niet meer om alleen het criterium, het gehele drugsbeleid en hoe deze Driehoek daar invulling aan geeft staat op het spel!

IK dank u voor uw aandacht!

ANALYSE VAN DE POLITIEKE IDEOLOGIE VAN DE AMSTERDAMSE DRIEHOEK Hun verbetenheid om het criterium ingevoerd te krijgen!

Inleiding

Bij een terugblik vanaf 2020 hoe de Driehoek probeert het criterium goedgekeurd te krijgen valt op dat na het nee zeggen tegen deze maatregel door de gemeenteraad de Driehoek verwoed door gaat om dit alsnog voor elkaar te krijgen. Het begon met de brief van de Driehoek aan de raad ( januari 2021) met de beschuldiging als zouden coffeeshops een ondermijnende invloed hebben op de bovenwereld ( dus het criterium hard nodig is als maatregel in het beperken van de inkomsten van coffeeshops waardoor hun kwalijke ondermijning afneemt). De Driehoek bleef in de hoogste versnelling met steeds weer nieuwe argumenten met als meest recent als zou de omzet van de Amsterdamse coffeeshops de laatste jaren enorm gestegen zijn (en ook dit weer dat met het criterium die omzet zal dalen dus ook de ondermijnende invloed van coffeeshops!).

Ideologie van de Driehoek

De vraag is waarom de Driehoek zich zo hardnekkig vastbijt om het criterium ingevoerd te krijgen en zelfs zover gaat door de coffeeshop weg te zetten als een ondermijnende bedrijfstak terwijl de coffeeshop door diezelfde Driehoek de afgelopen 50 jaar tot het speerpunt van het Amsterdamse drugsbeleid gerekend werd.

Bij een zo’n ongekend ingrijpende beleidswijziging moet de aanleiding ongetwijfeld veel meer zijn dan alleen het zwichten voor de druk van allerlei belangenverenigingen en bewonersgroepen die af willen van het (goedkope) massatoerisme waar de “drugscoffeeshoptoerist” in hun ogen symbool voor staat.

Een van de oorzaken van die hardnekkigheid moet gezocht worden in de huidige samenstelling van de Driehoek. Traditiegetrouw had de Amsterdamse Driehoek altijd een politiek/bestuurlijk pragmatisch en gematigd karakter met een politiek midden PvdA burgemeester en min of meer een niet zo uitgesproken Hoofdofficier en Hoofdcommissaris. De huidige officier en commissaris zijn dat wel als sterke voorstanders van een repressief drugsbeleid (en de drang dat Amsterdam er een niet meer zo eigenzinnig drugsbeleid op na moet houden). De burgemeester is van Groen Links met als uitvloeisel van haar functie van dat zij zich behoudend moet opstellen maar tegelijkertijd een warme voorstander is van het legaliseren van cannabis. De geschiedenis leert dat zowel voorstanders van een repressief drugsbeleid als die voor legaliseren van drugs beide de neiging hebben om de bestaande situatie van welke drugsmarkt dan ook zo zwart als ernstig mogelijk af te schilderen als legitimering van waar zij voor pleiten; de ene voor een nog hardere aanpak van drugs en de ander voor het legaliseren van drugs. Het zijn die twee stromingen die in de huidige Amsterdamse Driehoek verenigd zijn en ieder op zich in het criterium de legitimiteit zien van waar zij ideologisch voor staan. En elk afzonderlijk kan zich ook nog beroepen op het landelijk drugsbeleid waar zich exact dezelfde tweespalt voordoet van EN een zeer repressief drugsbeleid ( de ondermijningsdoctrine) EN het streven naar het legaliseren van drugs ( zoals het experiment met de legale coffeeshopachterdeur).

Politiek opportunisme

Bovenstaande uitleg maakt duidelijk dat de Driehoek zichzelf een sterk politiek/bestuurlijk draagvlak toedicht om het criterium ingevoerd te krijgen. Echter bij de veelheid aan argumenten en de verbetenheid die de Driehoek daarbij aan de dag legt zet vraagtekens bij hun handelswijze! Het pleidooi van het invoeren begon in eerste instantie als een one-issue ( toerisme) met toen dit werd afgewezen de Driehoek met een gestage golf aan nieuwe argumenten op de proppen kwam. Kortom, politiek opportunisme ( of doordrammen in gewoon Nederlands) om maar dat criterium ingevoerd te krijgen! Met onvermijdelijk dat door die hardnekkigheid elk nieuw argument een geforceerder karakter krijgt tot die van het meest recente als zou de afgelopen jaren de Amsterdamse coffeeshopbranche een record omzet hebben gedraaid.

Hoe ver kan je als Driehoek gaan bij zulk een bewering als door

De Lock Down over de afgelopen jaren de omzet in de coffeeshopbranche hard heeft geraakt
En dat de situatie voor die Lock Down, net als in de andere horeca in Amsterdam, nog lang niet hersteld is,

Met specifiek voor de Amsterdamse coffeeshops daar bovenop;

Door de gestage internationale ontwikkelingen van het decriminaliseren/legaliseren van het gebruik van cannabis neemt het internationale imago van Amsterdam als enige “liberale cannabisstad” in de wereld in een sneltreinvaart af. Onderzoek in 2020 leverde al indicaties op van een afname van het aantal buitenlandse bezoekers in Amsterdamse coffeeshops ( met dus dat die moeite die het stadhuis getroost om dat imago af te schudden eigenlijk niet nodig is, inclusief de noodzaak van het criterium).
De coffeeshopbranche in het algemeen en die in Amsterdam in het bijzonder heeft steeds meer last van de 06- en websites services van het leveren van cannabis “on demand”. Vooral in delen van het land zonder coffeeshops is die service aan huis steeds populairder aan het worden. En laat nou vooral de regio rond Amsterdam opvallend weinig coffeeshops hebben. Dit betekent dat de consumenten in de regio hun cannabis steeds vaker via o6 lijnen en websites aanschaffen, met ergo minder toeloop op de Amsterdamse coffeeshops ,

Kortom, dat verhaal over die omzetstijging klopt van geen kant, maar maakt duidelijk hoe verbeten de Driehoek bezig is om het criterium ingevoerd te krijgen!

Verkleinen van de cannabismarkt

De invoering van het criterium wordt door de Driehoek ook bepleit met de in hun woorden doelstelling van het verkleinen van de cannabismarkt.

Genoeg aanleiding voor een kritisch commentaar

Deze doelstelling is rechtstreeks afkomstig uit het regeerakkoord van 2010 van de coalitie van VVD,CDA en de ( gedoogpartner) PVV, met recht de meest rechtse regering ooit. Hun politiek ideologische aanval op het softdrugsbeleid verlangde een onderbouwing wat gevonden werd als zou de Nederlandse cannabismarkt veel te groot geworden zijn. De legitimering van het beleid om zowel het aantal coffeeshops te reduceren als het beperken van hun bewegingsvrijheid. En dit laatste werd gerealiseerd middels onder andere de Wietpas. Ondanks dat in de loop der jaren die Wietpas op lokaal niveau of überhaupt niet van de grond kwam en, waar wel, op een paar steden na weer snel verdween blaast het meest linkse Amsterdamse kabinet dit VVD,CDA,PVV beleid weer nieuw leven in!

De vraag is of die cannabismarkt wel zo groot is? wat in 2010 door de landelijke overheid en nu de Amsterdamse Driehoek als aanleiding diende om in te grijpen ( n.b. als dat ingrijpen dan de aanleiding is, is de betere omschrijving van dat beide overheden de markt TE groot vind, genoeg aanleiding voor een nadere beschouwing). Vanaf de jaren 60 van de vorige eeuw is het gebruik van cannabis steeds meer “vervolkst” van een hippie subcultuur naar vele lagen in de bevolking in sociale klasse, etniciteit en leeftijd. Deze ontwikkeling vertoonde vele overeenkomsten met in diezelfde periode de trends in het gebruik van alcohol ( overeenkomstige ontwikkelingen als uitvloeisel van sociaal/culturele veranderingen in de maatschappij, veranderingen in de bevolkingssamenstelling, de toename en veranderingen in de vrijetijdsbesteding, enz ). Daar waar vanaf de jaren 60 het aantal alcohol gerelateerde voorzieningen steeg van 6000 naar 64000 nam het aantal coffeeshops in Nederland drastisch af; met vanaf de piek in het aantal shops in de jaren 80 van ongeveer 2000 naar nu tot slechts iets meer dan 500. Kortom, wat op de toenemende vraag ( de vervolksing) naar cannabis het beleid had moeten zijn van een binnen het reguliere horecabeleid geïntegreerd coffeeshopbeleid vond het tegenovergestelde plaats. De conclusie is dus dat door 50 jaar toename in het gebruik van cannabis deze markt van natara groter werd maar het beleid tot een ingrijpende verkleining van het aantal coffeeshops leidde. Op zich al een bizarre constatering wat nog bizarder is dat al voor 2010 die afname van het aantal coffeeshops al fors aan de gang was en daar de VVD,CDA,PVV een flinke klap aan toevoegde! Kortom, een in historisch opzicht politiek/bestuurlijke blunder ( en dat ook nog in het licht van dat de opkomst van Nederwiet in diezelfde tijd nog in zijn beginfase was en dus gemakkelijk legaal ingepast had kunnen worden binnen dat integrale coffeeshopbeleid. Maar ook hier werd gekozen voor exact het tegenovergestelde van een ongekend repressiebeleid tegen Nederwiet waarbij zowel de uitvoering als de gevolgen steeds meer uit de hand lopen!).

Het is de Amsterdamse Driehoek die nu die historische fout herhaald met nog erger van het volkomen negeren van dat de cannabismarkt, politiek gezien, uit twee volstrekt afzonderlijke circuits bestaat van 1) het illegale circuit van teelt, smokkel, in-en export groothandel van cannabis tot het illegale op consumentennivo 06-website en straatdealcircuit van cannabis en 2) de onder een politiek streng regime en toezicht van de overheid opererend coffeeshopcircuit. De consequentie van het negeren van dit verschil is dat wat er zich aan illegale en ongewenste ontwikkelingen afspelen in dat eerste circuit de Driehoek dit ook het coffeeshopcircuit verwijt. Een uitleg. De afgelopen decennia is door een aantal autonome ontwikkelingen als door de intensieve bestrijding van het illegale deel van de cannabismarkt de verharding, de criminalisering, de vervuiling in de teelt, de grootschaligheid van de tussenhandel enorm toegenomen. En daarnaast een toename van een verwevenheid in de tussenhandel van zowel soft- als harddrugs ( zie gegevens politie/justitie van wat zij aan soft/hard buit binnen dat circuit in beslag nemen). Er is enorm veel praktijk kennis en ervaring binnen de coffeeshopbranche hoe deze zorgelijke ontwikkelingen mijlenver weg te houden van haar achterdeur. Daar zijn boeken vol over te schrijven waar de Driehoek dankbaar gebruik van had kunnen maken in haar zowel rechtstreekse beleidsmatige steun aan de coffeeshopbranche als indirect aan steun voor de coffeeshop van hoe de verharding en criminalisering van het illegale cannabiscircuit teruggedrongen kan worden ( lees het decriminaliseren van de achterdeur van coffeeshops als tussenfase naar een volledige legalisering). In geen enkele beleidsnotitie van de Driehoek is hier ook maar iets van terug te vinden, integendeel, de beleidsvoorstellen zijn eerder fnuikend voor de coffeeshopbranche waar het illegale circuit uiteraard van zal profiteren!

Fundamentele fout

Met zowel het overnemen van de ideologie van het 2010 VVD,CDA,PVV drugsbeleid, als de Amsterdamse coffeeshops wegzetten als ondermijnende ondernemingen als het hardnekkig vasthouden aan de invoering van het criterium staat de Driehoek met de rug naar wat er aan beleid nodig is. Deze houding zorgt niet alleen voor polarisatie met de coffeeshopbranche maar ook met de uiteenlopende groepen van cannabisconsumenten die met ongeloof dit alles beziet. Maar het is vooral de agressie wat ik in de probleemwijken waarneem waarbij het blowen weer naar een sub/ countercultuur afglijd inclusief heftige middelvingers richting het stadhuis. En waar dit afzetgedrag in de jaren zestig/zeventig nog alleen tot het blowen beperkt bleef ( de heroïne uit die tijd stond mijlenver weg van die van de blowers)) is nu met al die nieuwe middelen als XTC, snuifcoke, speed, lachgas een veel complexere agressievere afzetcultuur aan het ontstaan. Meer dan ooit is de coffeeshop nodig als beleidsinstrument in het scheiden der drugsmarkten. Maar meer dan ooit staat de Driehoek met haar beleid dit in de weg! Kortom, er staat veel meer op het spel dan alleen het wel of niet invoeren van het criterium!!

September 2022 August de Loor

Criterium , de DRIEHOEK en de geschiedenis herhaalt zich helaas weer!

Geef een reactie

Geachte leden van de raad

Woensdag 29 juni 2022. Mijn inspreektijd voor Uw raad van slechts 2 minuten dwingt mij om mij tot het meest belangrijkste te concentreren aangaande de brief uit april van de DRIEHOEK/ burgemeester met voorstellen over het coffeeshopbeleid zoals onder andere een verbod van de toegang in coffeeshops door toeristen ( het criterium)

Het belangrijkste hierbij is niet dat criterium en ook niet waar steeds de discussie zich hoofdzakelijk toe beperkt van wat die maatregel voor gevolgen heeft voor de straathandel.

Het meest belangrijke is in mijn ogen een ingrijpende verandering hoe de Amsterdamse DRIEHOEK tegen coffeeshops aankijkt. In onderstaande notitie geef ik vanuit historische perspectief een uitleg over de impact van die verandering en roep U op om Uw invloed aan te wenden om dit weer ten goede te keren. En dat dat mogelijk is kunt U hieronder lezen.

. Het criterium, de DRIEHOEK en de geschiedenis herhaalt zich helaas!

Het Parool van afgelopen zaterdag met al die alarmerende berichten van de DRIEHOEK over de verwevenheid van de Amsterdamse coffeeshops met grote criminele netwerken, als witwassers fungeren en nog erger als dekmantel voor de cocaïnehandel roept herinneringen op uit 1992. Het was de DRIEHOEK van toen die exact dezelfde alarm sloeg tot zelfs de aantijging van dat coffeeshops in heroïne dealden met als alarmbel dat dit een hernieuwde Amsterdamse heroïne epidemie zou veroorzaken die nou net eind jaren 80 was bezworen!

Het was jullie oud collega raadslid Annemarie Grewel die met de vuist op tafel een grondig onderzoek eiste met als politiek uitgangspunt; als al die beschuldigingen zouden kloppen dit het bankroet betekent van waar het bij het drugsbeleid om draait van het gescheiden houden van softdrugs met die van harddrugs.

In een door haar afgedwongen commissie kon op geen enkele manier al die aantijgingen hard gemaakt worden ( en die nieuwe heroïnegolf dan? Nooit gekomen!).

Dit ingrijpen van de raad legde de basis voor het ontwikkelen van een duurzaam Amsterdams softdrugs- en coffeeshopbeleid ( met toen al de oproep voor het zo snel mogelijk legaliseren van cannabis, een advies waarmee al die latere ellende van de illegale teelt van Nederwiet voorkomen had kunnen worden!).

Bij deze roep ik de raad op om in navolging van Annemarie Grewel een harde onderbouwing te eisen op de nu weer nieuwe aantijgingen richting de coffeeshops. “Als al die aantijgingen zouden kloppen gooi dan maar meteen al die coffeeshops dicht!” “Want als, ondanks al dat decennia strenge coffeeshopbeleid, die scheiding der markten niet gerealiseerd kan worden houdt alles op en is zelfs het criterium een wassen neus, een schaamlapje!

Beste Raad, toon Uw politieke moed en weet dan dat Annemarie vanuit de hemel jullie de groeten zal doen!

en wilt u meer weten over mijn visie voor een leefbare binnenstad MET coffeeshops maar ZONDER criterium, lees mijn website; augustdeloor.nl

Het criterium en straatdealen

Geef een reactie

Het criterium en straatdealen in drugs

In de Volkskrant van 20 juni stond een uitgebreid artikel over hoe de Politie in de Amsterdamse binnenstad het drugsstraatdealen aanpakt. Waarom de Volkskrant juist nu hier aandacht aan besteed zal ongetwijfeld te maken hebben met dat op 30 juni in de gemeenteraad de invoering van het criterium besproken wordt. In mijn ogen gaat de Volkskrant met dit artikel mee in de trend dat zodra het over het criterium gaat de reacties zich haast volledig beperken tot wat dit voor gevolgen zal hebben op het straatdealen ( over al het andere wat het criterium teweeg zal brengen wordt kennelijk over het hoofd gezien).

Maar terug naar het onderwerp straatdealen zijn het de tegenstanders van het criterium die er van alles en nog wat bijslepen hoe erg dat straatdealen zal uitdijen. Van haar kant beweerd de burgemeester het tegenovergestelde plus, van wat er dan nog aan dealen zal overblijven, zij dit wel kan bezweren.

Genoeg aanleiding om hier dieper op in te gaan met als eerste van dat het fenomeen van straatdealen veel complexer is dan algemeen veronderstelt. Die complexheid als uitvloeisel van dat er veel meer et straatdealen beïnvloeden dan alleen een overheidsmaatregel. Echter leert de geschiedenis van dat een overheidsmaatregel wel degelijk een rol speelt van een wijziging in het straatdealen, let wel nooit ten goede lido. mobieletele hiv zeedijaanpak hiv

Geachte redactie van de Volkskrant, geachte journalist van het artikel

Met interesse het artikel gelezen over de praktijken van het straatdealen in de Amsterdamse binnenstad. Het is zonde van dat ik nu pas in beeld kom aangezien ik graag mijn kennis ter beschikking had gesteld voor jullie artikel.

Vanuit verschillende soorten werkzaamheden, beginnend in 1970 als Amsterdamse straathoekwerker heb ik zowat vanaf die tijd alle drugstrends zien opkomen incluis de soorten dealsystemen, incluis bij sommige drugsmarkten de opkomst van de straathandel in de binnenstad. Afhankelijk van allerlei omstandigheden, zoals opkomst of neergang van een bepaald middel, soorten gebruikersgroepen, andere bezoekerspatronen naar de binnenstad, veranderend drugsbeleid in de ons omringende landen incluis die in Nederland, lokaal beleid tegen straatdealen tot zelfs de opkomst van de mobiele telefoon (jaren 90) hadden en hebben nog steeds invloed op de aard en omvang van dat straatdealen in de binnenstad.

Waarom ik hier nogal veel woorden aan besteed is om de complexiteit te benadrukken hoeveel omstandigheden en krachten een rol spelen in zowel het ontstaan van straathandel als welke veranderingen zich vervolgens daar binnen afspelen.

Het is door de discussie over het in Amsterdam invoeren van het criterium dat het straatdealen weer volop in de belangstelling staat. Wat hierbij opvalt is het haast volledig negeren van de complexiteit van dit fenomeen met als bijeffect van dat de voorstanders van het criterium het straatdealen zodanig formuleren van dat zij dat wel beheersbaar kunnen krijgen terwijl de tegenstanders het volstrekt tegenovergestelde beweren ( en hebben die twee meningen het afgelopen jaar zich ook nog steeds dieper ingegraven). Op zich is dat al zorgelijk ware het niet dat hierdoor ook nauwelijks aandacht op gang is gekomen over wat het criterium aan andere problemen en bijeffecten teweeg zal brengen

Het is dit waar ik mij al tijden in een veelheid aan artikelen mijn zorgen over uit ( zie onderstaande lijst met publicaties) met als meest recent een oproep voor een “pas op de plaats” in de besluitvorming over de invoering van het criterium, lees een oproep om de discussie in de gemeenteraad van 30 juni over de invoering van het criterium ( en andere voorstellen van de Driehoek) tot nader orde uit te stellen.

Met bijgevoegde tekst hoop ik de Amsterdamse bestuurders zover te krijgen om hiervoor te kiezen.

Hopende U voldoende over dit onderwerp geïnformeerd te hebben

Hoogachtend

August de Loor

Adviesburo Drugs 0622250820

Het CRITERIUM, een pleidooi voor een “Pas op de Plaats!”

Geef een reactie

Op 30 juni vind in een commissie vergadering van de Amsterdamse Gemeenteraad een discussie plaats over de invoering van het criterium, lees van dat het voor toeristen, lees niet-ingezetenen, verboden wordt om in Amsterdam coffeeshops te bezoeken. Bij deze mijn oproep van een brede steun om dit plan van burgemeester Halsema, lees de Amsterdamse Driehoek van tafel te krijgen!

Als je ziet hoe die Driehoek zich het afgelopen anderhalf jaar heeft “ingegraven “ om dit criterium ( en andere bizarre voorstellen) er door te krijgen is mijn inschatting van dat dit hen ook nog gaat lukken. Dit is mede een uitvloeisel van dat de bezwaren tegen het criterium zich haast volledig beperkt tot het wijzen op het gevaar van een toename van de straathandel. Maar omdat de onderbouwing voor dat gevaar haast volledig ontbreekt (deels als gevolg van het gebrek aan dieptekennis over dit complexe fenomeen) plus dat er hoegenaamd geen aandacht besteedt wordt van dat het criterium voor een reeks andere negatieve gevolgen zal zorgen zit de Driehoek op rozen ( bijvoorbeeld; de Driehoek heeft al uitgebreid allerlei veronderstelde straaldealellende als gevolg van het criterium onderuit gehaald, let wel ook bij de Driehoek niet geremd door kennis van zaken over straathandel maar hun argumenten komen overtuigend over met een burgemeester, gepokt en gemaasd hoe slim politiek te manoeuvreren ten opzichte van een nog onervaren, pas geïnstalleerde gemeenteraad).

Kortom, het staat er niet best voor dus is iedere oppositie tegen het criterium meer dan welkom!

En wie dan ook daar nog munitie bij nodig heeft, onderstaand kan er geput worden uit een zo langzamerhand omvangrijk lijstje aan artikelen over dat rare criterium uit deze zelfde website!

Maar allereerst bied ik je mijn laatste schrijven aan burgemeester Halsema aan waar ik haar oproep om een “pas op de plaats “ te maken in de besluitvorming over het criterium.

In mijn ogen is dat de beste manier om de oplopende polarisatie tussen de voor- en tegenstanders over het criterium te doorbreken en de mogelijkheid biedt van dat een adviescie aan de slag kan gaan. En op welke thema,s die cie aan de slag moet doe ik ook een voorstel over. Dus lees mijn oproep voor de “pas op de plaats “en doe mee zou ik zeggen!!!

Groet! August

Aan burgemeester Halsema

Hierbij mijn inhoudelijke en politiek/bestuurlijk argumenten voor een “pas op de Plaats”!

!) Polarisatie, Sinds de eerste gedachtes om het criterium in Amsterdam in te voeren is er een polarisatie tussen voor- en tegenstanders op gang gekomen met sindsdien in beide kampen een opeenstapeling aan “gelijk- willen-krijgen” argumenten die, in mijn visie, steeds verder afstaan van de realiteit.

Een voorbeeld van de kant van de voorstanders is recent een uitspraak van een wethouder ( sorry, naam vergeten) die stelde dat door het criterium cannabis uit beeld raakt voor toeristen. “ Wat je niet ziet bestaat niet!” is hierbij zijn stelling. Met deze uitspraak ziet hij echter over het hoofd dat, ondanks het criterium, cannabis volop in beeld blijft; en wel binnen de coffeeshop de gezelligheid tussen de cannabisconsumenten waarbij een deel van de passerende toerist iedere keer weer geconfronteerd wordt met dat ie daar niet welkom bij is! En de ervaring leert dat “FORBIDDEN FRUIT zeer aanstekelijk werkt.

En dergelijke onwelkome confrontaties wordt een jaar rond fenomeen in Amsterdam van, naast het reguliere stedentoerisme, AJAX in de Europacup, het Nederlands elftal in de Arena , 250.000 buitenlandse ADE bezoekers, HF, Gay Pride, Beurzen, popfestivals waarbij bij al die andere internationale evenementen alle deuren aan publieke voorzieningen wagenwijd open staan maar die ene open deur van coffeeshops voor al die buitenlandse bezoekers gesloten blijft!

Dus beste wethouder; “Cannabis onzichtbaar door het criterium? Om de dooie dood niet! Cannabis blijft hartstikke zichtbaar maar wel op een uiterst bizarre manier” ( met voor de fijn slijpers onder ons van dat met het criterium een min of meer vergelijkbare schizofrene situatie aan de voordeur gecreëerd wordt als waar de achterdeur van coffeeshops al 50 jaar mee worstelt van; “iets MAG maar het MAG ook weer niet!”. Met hierbij benadrukt dat die schizofrenie bij de achterdeur slechts alleen de koopwaar betreft maar bij de voordeur het om mensen gaat, een veel grilliger fenomeen met zeer ongewisse gevolgen dan waar zowat iedereen het alleen over heeft dan een toename van de straathandel).

Een voorbeeld van de polarisatie van de kant van de tegenstanders is de stellige overtuiging als zou met het criterium weer het aloude extreme straatdealen losbarsten zoals ten tijde van de heroïne-epidemie in de jaren 70/80. Dit scenario slaat nergens op en leidt de aandacht af van, als ik het tot het dealen beperk, de opkomst van nieuwe dealsystemen , incluis wat er zich aan confrontaties tussen de verschillende dealnetwerken zal losbarsten ( wat ik omschrijf als de profi,s tegen de opportunisten).

Maar ook andere argumenten dan de polarisatie is aanleiding voor een “pas op de plaats”, zoals;

2) Een ongewisse periode;

a) Ik denk hierbij aan de stormachtige wereldwijde ontwikkelingen in de legalisering van cannabis met als rechtstreeks gevolg van dat de 50 jaar unieke positie van Amsterdam als enige (wereld)stad waar in het publieke domein zowel cannabis gekocht als geconsumeerd kan worden snel aan het “verdampen “is. Kortom, het internationale cannabisimago wat aan Amsterdam kleeft zal via een “natuurlijk” proces verdwijnen, met in het verlengde een afname aan toeloop op de Amsterdamse coffeeshops ( zoals ik al eerder berichtte komt de afname aan drukte van buitenlandse bezoekers naar de coffeeshops al langzaam op gang). In het licht van deze ontwikkelingen kan gesteld worden van dat het criterium een achterhaald instrument nu zelfs ons buurland Duitsland in vergevorderd stadium is om cannabis te legaliseren ( met nu al in vele Duitse steden gedoogde vormen in aanschaf en consumptie van cannabis wat zich ook in andere Europese landen zich afspeelt om nog maar te zwijgen van het fenomeen van aanschaf van cannabis via internet met als opmerkelijk aspect van dat het wiet betreft wat zowat ieder Europees land zelf weet te produceren dus ook in die zin de rol van Nederland zienderogen afneemt)
b) En om bij het onderwerp legalisering te blijven is die ook in Nederland in ontwikkeling met zowel tijdens de experimentfase als de uiteindelijke vorm een periode van nogal wat ongewisheid voor de coffeeshopbranche, ook die van de Amsterdamse. Dan is het niet zo handig om in die periode ook nog met zoiets ongewis te starten als een criterium. Alleen al dat de Burgemeester deze maatregel als een Paardenmiddel omschrijft, dus zelf ook van de impact hiervan doordrongen is, zou dit alleen aanleiding moeten zijn voor een “pas op de plaats”.
c) En wat te denken van de door de Gemeenteraad al goedgekeurde maatregelen tegen de raamprostitutie in en rond de Wallen, maatregelen met ongetwijfeld een enorme afname aan toeloop van toeristen en dagjesmensen in dat gebied. In zowat elke publicatie, onderzoek of pleidooi voor het criterium wordt naar de drukte op de Wallen gewezen. Dan is het toch volstrekt logisch om eerst de resultaten van het nieuwe prostitutiebeleid af te wachten met daarna de vraag of het criterium dan nog wel überhaupt nodig is? Die vraag stellen benadruk ik omdat de reikwijdte van het criterium ruimschoots de Wallen, ja zelfs de hele ( toeristen) binnenstad overstijgt van ook een verbod voor de toegang voor niet-ingezetenen in de coffeeshops in de 19^de -eeuwse woonwijken, Nieuw West Amsterdam Zuid Oost, enz. En laten daar nou veel niet-ingezetenen de coffeeshops frequenteren. Het wordt daar in die woonwijken een dagelijkse ritueel van dat iedere coffeeshopbezoeker zich iedere keer moet identificeren om dan uiteindelijk de niet-ingezetene daar uit te filteren terwijl al die rompslomp niets, maar dan ook niets van doen heeft met wat de Driehoek beoogd met het criterium. Het zal in die wijken alleen maar tot irritatie leiden met een drempelverhogend effect voor de plaatselijke coffeeshop ( een vergelijkbaar proces als dergelijke legitimatie ingevoerd zou worden voor het bezoeken van het lokale cafe!).

En tenslotte nog een politiek/bestuurlijk argument; Het prille Coalitieakkoord.

Het is pas een aantal weken van dat het coalitieakkoord van start is binnen de nieuwe politieke verhoudingen tussen de gemeenteraad en het college van B&W. Als je kijkt naar dat deel van het akkoord over de toekomst van het Amsterdamse drugsbeleid en je legt die naast de brief van de Driehoek aan de raad zit daar nogal wat verschil in visie en inhoud tussen. Kortom, zowel de Driehoek als de raad zouden er verstandig aan doen om in deze nog prille fase van de nieuwe politieke/bestuurlijke verhoudingen eerst met elkaar in algemene zin van gedachte wisselen over het te voeren drugsbeleid. Het nu meteen besluiten nemen over Paardenmiddelen, zoals het criterium is een reëel risico van dat dit de nog prille onderlinge politieke verhoudingen tussen raad en Driehoek kan verstoren om nog maar te zwijgen of de raad al in een zo vroeg stadium bij machte is om hier een weloverwogen oordeel over te geven.

Adviescommissie

Tot zover een aantal argumenten om het raadsoverleg over de brief van de Driehoek tot nader order uit te stellen. Dit biedt de gelegenheid om een team van deskundigen aan te stellen die de voorstellen in de brief van de Driehoek op zijn merites beoordelen. De brief goed bestuderend ontbreekt het niet aan de juiste intenties maar lopen de analyses in menig opzicht mank tot soms volstrekt verkeerd met logischerwijs ook voor de voorstellen. En om de Driehoek daar in tegemoet te komen zou ik voor een andere formulering van de brief kiezen zoals bijvoorbeeld

Of, en zo ja hoe de Amsterdamse coffeeshopbranche nog bijgestuurd moet worden in de overgangsfase naar de legalisering van cannabis in het algemeen als die in Nederland in het bijzonder,
Hoe Amsterdam nog haar invloed kan aanwenden op de uiteindelijke uitvoering van die legalisering in Nederland (hoe nu het experiment voor die legalisering vorm krijgt is slecht voor de branche in het algemeen en voor Amsterdam in het bijzonder)
En dat beide doelstellingen uiteindelijk ook een bijdrage leveren voor het verhogen van het algemene leef- en werkklimaat in Amsterdam, incluis die van de binnenstad wat betreft de drukte op het publieke domein door het (massa) toerisme,

geachte burgemeester, in de hoop u overtuigd te hebben teken ik met hoogachting

August de Loor

https://augustdeloor.nl/in-plaats-van-het-i-criterium-maatwerk/

https://augustdeloor.nl/reactie-op-i-criterium-door-69-jarige-binnenstadbewoonster/

https://augustdeloor.nl/open-brief-uit-duitsland-over-i-criterium/

https://augustdeloor.nl/het-i-criterium-het-paard-van-troje-en-niet-alleen-voor-de-amsterdamse-binnenstad/

https://augustdeloor.nl/stand-van-zaken-van-het-nederlandse-en-amsterdamse-softdrugs-en-coffeeshopbeleid/

https://augustdeloor.nl/expert-meeting-over-het-in-amsterdam-invoeren-van-het-i-criterium/

https://augustdeloor.nl/de-bereidheid-van-bezoekers-van-coffeeshops-om-zich-te-laten-registreren/

https://augustdeloor.nl/coffeeshops-ondermijnen-de-bovenwereld-het-nieuwe-mantra-van-de-amsterdamse-driehoek/

https://augustdeloor.nl/burgemeester-halsema-en-haar-coffeeshopbeleid-terugdringen-massatoerisme-enz/

https://augustdeloor.nl/als-een-olifant-door-de-porceleinkast-het-ontdruggen-van-de-amsterdamse-binnestad/

https://augustdeloor.nl/mijn-speech-over-het-i-criterium-voor-de-amsterdamse-raadsleden-op-22-oktober-2020/

https://augustdeloor.nl/amsterdam-wil-meer-doen-om-toeristen-te-weren/

https://augustdeloor.nl/het-amsterdamse-coffeeshopbeleid-een-exportproduct-als-bijdrage-voor-een-toekomstbestendige-binnenstad/

https://augustdeloor.nl/onderzoek-naar-de-bezoekerspatronen-in-11-coffeeshops-in-de-amsterdamse-binnenstad/

https://augustdeloor.nl/de-drugscriminelen-hebben-vrij-spel-in-amsterdam/

https://augustdeloor.nl/onderzoek-naar-de-overlast-van-coffeeshops-in-de-amsterdamse-binnenstad/

Een greep in mijn archief met artikelen over de Amsterdamse binnenstad in relatie tot drug en druggebruik, het Criterium en meer!

Geef een reactie

https://augustdeloor.nl/expert-meeting-over-het-in-amsterdam-invoeren-van-het-i-criterium/https://augustdeloor.nl/de-bereidheid-van-bezoekers-van-coffeeshops-om-zich-te-laten-registreren/https://augustdeloor.nl/coffeeshops-ondermijnen-de-bovenwereld-het-nieuwe-mantra-van-de-amsterdamse-driehoek/https://augustdeloor.nl/burgemeester-halsema-en-haar-coffeeshopbeleid-terugdringen-massatoerisme-enz/https://augustdeloor.nl/als-een-olifant-door-de-porceleinkast-het-ontdruggen-van-de-amsterdamse-binnestad/https://augustdeloor.nl/mijn-speech-over-het-i-criterium-voor-de-amsterdamse-raadsleden-op-22-oktober-2020/https://augustdeloor.nl/amsterdam-wil-meer-doen-om-toeristen-te-weren/https://augustdeloor.nl/het-amsterdamse-coffeeshopbeleid-een-exportproduct-als-bijdrage-voor-een-toekomstbestendige-binnenstad/https://augustdeloor.nl/onderzoek-naar-de-bezoekerspatronen-in-11-coffeeshops-in-de-amsterdamse-binnenstad/https://augustdeloor.nl/de-drugscriminelen-hebben-vrij-spel-in-amsterdam/https://augustdeloor.nl/onderzoek-naar-de-overlast-van-coffeeshops-in-de-amsterdamse-binnenstad/

Campagne IGNORE STREETDEALERS opnieuw gestart via smartshops

Geef een reactie

Waarschuwingscampagne IGNORE STREETDEALERS

Nu na de Lockdown de stad weer langzaam tot leven komt met dagjesmensen, uitgaanders en toeristen steekt helaas ook weer het probleem van straatdealen de kop op. Opdringerig gedrag van straatdealers, fysiek geweld, straatroof, verkoop van versneden dope tot nu zelfs synthetische hasj en wiet zijn praktijken waar niemand op zit te wachten!

Voor de belangenvereniging van smartproducten (VLOS) en het Adviesburo Drugs is dit aanleiding om de waarschuwingscampagne IGNORE STREETDEALERS weer opnieuw onder de aandacht te brengen. Met een opvallende poster hopen we dat dit een bijdrage levert in het terugdringen van dit probleem.

Doe daarom mee aan deze campagne en hang de poster op waar die het meest opvalt. En om je daarbij van dienst te zijn kan je kiezen uit een grote of kleine poster.

Hartelijk dank voor de medewerking!

Hans van der Hurk
voorzitter VLOS (www.vlos.nl)

August de Loor
Stichting Adviesburo Drugs (www.augustdeloor.nl)

Voor meer informatie: www.ignorestreetdealers.com.
Van deze website kunnen de posters gedownload worden.

Campagne IGNORE STREETDEALERS opnieuw gestart via coffeeshops

Geef een reactie

Waarschuwingscampagne IGNORE STREETDEALERS

Voor de belangenvereniging van coffeeshops (BCD) en het Adviesburo Drugs is dit aanleiding om de waarschuwingscampagne IGNORE STREETDEALERS weer opnieuw bij jullie onder de aandacht te brengen. Met een opvallende poster hopen we dat dit een bijdrage levert in het terugdringen van dit probleem.

Doe daarom mee aan deze campagne en hang de poster op waar die voor de bezoekers het meest opvalt.

Hartelijk dank voor de medewerking!

Simone van Breda
voorzitter BCD (www.coffeeshopbond.nl)

August de Loor
Stichting Adviesburo Drugs (www.augustdeloor.nl)

Voor meer informatie: www.ignorestreetdealers.com.
Van deze website kunnen de posters gedownload worden.

EXPERT MEETING OVER HET IN AMSTERDAM INVOEREN VAN HET I-CRITERIUM

1 reactie

Vanavond 25 mei 2021 is er een bijeenkomst waar deskundigen hun visie geven over het wel of niet invoeren in Amsterdam van het i-criterium. Deze expert meeting is georganiseerd door de Gemeenteraad. Mijn inbreng is van achter de coulissen van het de afgelopen tijd advies geven aan een aantal sprekers tot en met het met onderstaande brief rechtstreeks benaderen van de raadsleden, veel leesplezier!

Geachte raadsleden,

Als niet deelnemer aan de Expert Meeting van vanavond vind ik, als geboren en getogen binnenstadbewoner en met 50 jaar kennis en ervaring met het Amsterdamse drugsbeleid, het niet meer als mijn plicht een bijdrage te leveren in de discussie over het wel of niet invoeren van het I-criterium.

En om maar meteen met de deur in huis te vallen raad ik dit criterium met klem af als instrument in zowel het beteugelen van het toerisme als het verbeteren van het leefklimaat van de Amsterdamse binnenstad. In mijn visie levert het criterium eerder een negatief resultaat op die doelstelling. Daarvoor in de plaats is MAATWERK nodig waar in onderstaande een aantal voorbeelden van gegeven worden.

Waar ik in deze mail niet op inga is dat de Driehoek het criterium ook wil inzetten als instrument in het terugdringen van het ondermijnend effect van de coffeeshopbranche op de bovenwereld. Het is met dit wegzetten van de coffeeshopbranche de logica dat met het criterium een drastische vermindering van de inkomsten gerealiseerd wordt met dito een vermindering van de corrumperende werking van de coffeeshopbranche op die bovenwereld! Deze, en ook andere zeer opmerkelijke redeneringen van de Driehoek ( rechtstreeks afkomstig uit 2010 van toen de regering VVD, CDA en de gedoogpartner PVV) verlangen een zeer grondig weerwoord waar in de Expert Meeting geen ruimte voor gereserveerd is. Het is alleen al daarom van dat ik mijn oproep herhaal van dat de raad er voor pleit een Multidisciplinaire werkgroep te formeren die over deze onderwerpen de raad van advies voorziet

Met groet!

August de Loor

Zoals uit eerdere notities over het criterium ( zie website; augustdeloor.nl) wil ik nogmaals benadrukken; Het criterium is gefundeerd op de veronderstelling als zouden de niet-ingezetenen in onze stad louter toeristen zijn. En als die laatste ook nog omschreven worden als massatoeristen en de bezoekers van coffeeshops weggezet als laagwaardig toerisme, als een stelletje drugstoeristen “die het Amsterdamse werelderfgoed naar de klote helpen” dan is het met dergelijke toedichtingen een meer dan valse illusie dat het criterium de problemen in EEN klap oplossen!

De werkelijkheid is veel genuanceerder met dat de niet-ingezetenen uit veel meer categorieën bestaan dan alleen dat zogenaamde massatoerisme. En dat wat betreft coffeeshops die bezoekers afkomstig zijn uit alle lagen van de bevolking in leeftijd, etniciteit en sociale klasse ( ergo; hun kwalificatie van laagwaardig eigenlijk een schande is).

En tenslotte wat betreft de discussie over het criterium is het van belang te benadrukken dat er tussen een deel van de wel en niet ingezetenen aan bezoekers van coffeeshops sprake is van dwarsverbanden van ( tijdelijke of langdurige) contacten.

Dit betekent dat het criterium voor beide categorieën van coffeeshopbezoekers consequenties zal hebben wat de invoering van het criterium de leefbaarheid van onze stad niet bevorderd en tot een verdere verschraling van het Amsterdamse softdrugs- en coffeeshopbeleid zal leiden.

Hierbij een aantal toelichtingen wat daar dieper op in gaat;

Met het criterium zal door de onderlinge relaties tussen ingezetenen en niet-ingezetenen een deel van die relaties de coffeeshops links laten. Het onderling versterken van de relaties plus het blowen zal zich verplaatsen naar hotelkamers, woonkamers, cafés, parken en andere gelegenheden. Dus weg sociale controle door het coffeeshoppersoneel, meer overlast met de “gehaaide “ straatdealer op oogafstand
Uit een klein veldonderzoek van het Adviesburo blijkt dat in veel coffeeshops buiten het stadscentrum ook veel niet- ingezetenen zitten die niet tot de typische toerist behoren, zoals tijdelijke bewoners van de stad binnen de multi/culti familiebanden, expats, seizoenarbeiders, enz. Met het criterium worden zij naar de straat verbannen terwijl juist voor hen een sociaal vangnet zeer belangrijk is, lees hun tijdelijke lokale buurtcoffeeshop!
Er zit vooral veel overlap tussen wel en niet-ingezetenen tijdens met name de vele internationale manifestaties in Amsterdam. Het meest markante voorbeeld is ADE. De hele ADE week zitten de coffeeshops vol met gemixte binnen- en buitenlandse feestganggroepen. Met het criterium valt dat uit elkaar en blijven uit solidariteit ook de ingezetenen weg uit de shops en waar dan het samen ontmoeten/bijpraten/jointje roken zich dan zal afspelen hoeft, zie 1), geen verdere uitleg meer.
Handhaving van het criterium verlangt ook controle op de wel ingezetenen. Uit onderzoek van het Adviesburo tijdens de Lockdown periode van registratieplicht voor het bezoeken van publieke gelegenheden ( het z.g.n. brononderzoek) bleek dat bezoekers van coffeeshops daar nauwelijks toe bereid waren. Kortom de prijs voor het weren van niet-ingezetenen uit coffeeshops heeft een drempelverhogend effect op de wel ingezetenen.
Een door een complex aan in elkaar grijpende factoren ( met name als gevolg van allerlei overheidsmaatregelen zoals de anti-tabakswet, landelijk/Amsterdam geleidelijke afname van het aantal coffeeshops, rigide sanctionering bij overtreding op de gedoogcriteria, enz) gaan steeds meer coffeeshops over tot louter verkoop van cannabis. Het vanuit het loket ( en dan vaak nog vanachter glas) handhaven van het criterium zal ertoe leiden dat, om elk risico te vermijden, elke bezoeker gecontroleerd gaat worden, met alle irritatie van dien onder zowel het personeel; “Ongeacht wie, ik speel op safe en eis een legitimatie!” als de klanten “als het zo mot dat bel ik voor mijn portie wiet wel een 06 lijntje, dan heb ik iedere keer dat legitimatie gezeur niet meer an m,n kop!”

En die laatste opmerking raakt een van de belangrijkste kernpunten tegen het criterium!

Het criterium leidt niet alleen tot een volledige leegloop uit de coffeeshops van de vele categorieën van niet- ingezetenen maar ook die nog wel formeel binnen mogen komen; de ingezetenen (vooral bij die met dwarsverbanden met de niet-ingezetenen). Het zal voor een verdere verzwakking zorgen van waar het bij het coffeeshopbeleid om te doen is van het scheiden der drugsmarkten! Een uitleg is nodig;

De invoering van het scheidingsbeleid tussen soft- en harddrugs stamt nog uit de tijd van dat de trends in zowel verkoop als gebruik van harddrugs zich volledig afzonderlijk voltrok met die van softdrugs. De coffeeshop als meest innovatieve model om die afstand in elk opzicht te borgen.

De afgelopen decennia is echter het illegale verkoopcircuit steeds laagdrempeliger geworden met steeds meer service; 06 lijnen, het bestellen via Darkwebsites en met korting aan huis leveren van alle soorten middelen. En dat laatste niet meer alleen de verkoop van de klassieke-ver-weg-van-de-softdrugs middelen (zoals heroïne, cocaïne base) maar een variatie aan allerlei soorten uppers, uitgaansdrugs, designers, Herbals, zelfkweeksetjes, enz. Het is aan de vanaf begin jaren 90 geleidelijke daling van het aantal coffeeshops in Nederland ( en andere “anti coffeeshopmaatregelen “) te danken dat dit illegale verkoopcircuit ook steeds vaker hasj en wiet ging verkopen tot zelfs de klassieke straatdealer aan toe (met als laatste zeer zorgwekkende trend van die van de gezondheidsbedreigende synthetische hasj en wiet).

Kortom, het zijn de bovenstaande ontwikkelingen van het illegale verkoopcircuit wat een robuust, klantvriendelijk, laagdrempelig en voor een ieder welkom coffeeshopcircuit verlangt om haar consumenten van cannabis aan zich te kunnen blijven binden! Het criterium staat daar haaks op van een verdere verschraling van de coffeeshopbranche wat haar concurrentiepositie ten opzichte van het illegale hard- en softdrugsverkoopcircuit alleen maar verder ondermijnd.

Hierbij wil ik benadrukken met dat de invoering van het criterium voor een veel zorgwekkender proces zal zorgen dan wat alom beweerd wordt van een toename van het aantal straatdealers.

Niet zozeer een toename van het aantal straatdealers is de verwachting maar eerder een verharding. Niet alleen als gevolg van de toenemende onderlinge concurrentie maar ook onder invloed waar de producten aangeschaft worden/moeten worden, lees de bovenbeschreven gecombineerde softdrugs/harddrugs tussenhandel ( een tussenhandel die als gevolg van de invoering van het criterium een forse inkomstenderving op loopt en dus via de illegale verkoopcircuits van onder andere hun “gestaalde “ kaders aan straatdealers terug slaat!).
De opkomst van een soortement vriendendienst/tussenhandel in meerdere middelen dan alleen cannabis binnen met name de dwarsverbanden van de wel en niet- ingezetenen ex bezoekers van coffeeshops
De opkomst van opportunisten. Van onder andere door de Lockdown fors toegenomen leger van werklozen die overal wel een kleine wietkweker kent/is, de drugsbestel 06 lijn of anderszins de wegen kent om aan de middelen te komen en daar de vriendenkring/toerist/buitenlandse relaties mee wil verblijden.

Het zijn die laatste twee categorieën aan nieuwe dealsystemen wat het “gestaalde” kader van 1) als zeer ongewenst, als concurrerend zal opvatten en daar ongetwijfeld hun maatregelen tegen zullen gaan treffen. En zo zal een proces op gaan komen wat ik in Amsterdam niet voor mogelijk had gehouden met wat zich in menige andere stad in Europa en Amerika, zonder coffeeshops) wel afspeelt van een keiharde strijd om de macht in het illegale verkoopcircuit van soft- en harddrugs.

En dat plus het al eerder genoemde nieuwe ernstige gezondheidsrisico van synthetische hasj en wiet is iets waar Amsterdam gevrijwaard in moet blijven is mijn dringende advies!

Met vriendelijke groet!

August de Loor

Tenslotte, als ik zie dat twee burgemeesters uit het zuiden van het land in de expert meeting een bijdrage leveren in de discussie over het criterium wil ik benadrukken van dat de bezoekerspatronen van niet-ingezetenen naar de Amsterdamse coffeeshops in zowat elk opzicht afwijken met hun steden, Breda en Vlissingen Dit betekent dat zowel de positieve als negatieve ervaringen met het criterium aldaar nauwelijks van toepassing is op Amsterdam. En als er dan toch iets over het zuiden gemeld kan worden is dat het veronderstelde succes van het criterium in Maastricht het resultaat is dat hemelsbreed vergelijkbare steden wel buitenlanders in hun coffeeshops toelaten. Kortom, het is dus alleen maar een kwestie van effe doorrijden voor de Belgen en de Duitsers naar een buurgemeente zonder criterium waar Maastricht vervolgens het succes van haar criterium mee rond bazuint. Nederland op z’n smalst als vervolgens het Maastrichtse succes kritiekloos kan rondzingen tot in de burelen van de Amsterdamse Driehoek aan toe!

Met vriendelijke groet!

August de Loor

Ps) en dan hier nog een aantal citaten uit eerdere notities over het criterium

Laagwaardig toerisme, drugstoerisme in coffeeshops?

Decennialang zitten coffeeshops, net als cafés, vol met binnen- en buitenlandse bezoekers. Tijdens de Gay Pride, de Europacup voetbal, popconcerten, Koningsdag, beurzen in de RAI, ADE muziekfestival met daar bovenop al die tijdelijke buitenlandse werknemers uit de overslagbedrijven, IT en de financiële-sector. Om over al die buitenlandse studenten maar te zwijgen. Het stedentoerisme is daar het afgelopen decennium bijgekomen. Met door de drukte een extra aanslag op het publieke domein van de binnenstad. (waarbij de overlast door coffeeshops niet te vergelijken is met die uit het nachtleven-circuit).
Dit alles overziend is de veronderstelling onterecht dat coffeeshops laagwaardig toerisme aantrekken. Het roept de vraag op of al diegenen die dat beweren ooit wel eens een coffeeshop hebben bezocht?

Ondanks de opkomst van het stedentoerisme is de stroom aan bezoekers van coffeeshops nog steeds op te delen tussen wel, kort tot niet officieel in Nederland geregistreerde bezoekers. Met opgeteld de vele relationele dwarsverbanden tussen de bezoekers staat dit haaks op de veronderstelling onder voorstanders van het I-criterium dat er in coffeeshops sprake zou zijn van een strikte scheiding tussen geregistreerde en niet geregistreerde bezoekers. Het moge duidelijk zijn dat elke maatregel ingevoerd op een verkeerde veronderstelling niet werkt. Bij het I-criterium gaat dit zeker op.

Beginnend aan de voordeur van verhitte discussies wie nou wel en wie nou niet naar binnen mag. De BIZARRE situatie dat toeristen in een gastvrije stad logeren met vele publieke gelegenheden maar waar voor hen ÉÉN publieke ruimte, de coffeeshop, verboden terrein is. Waar zij lijdzaam moeten toezien dat die zelfde coffeeshop gezellig vol is met kennelijk mensen die er wel in mogen! En wat betreft al die coffeeshops die zich nog louter toeleggen op de verkoop, met in praktijk een balie vlak achter de voordeur met “snel-geholpen-willen-worden-in-en-uit-lopende-klanten”!

Hoe kan binnen een dergelijke setting überhaupt controle efficiënt plaatsvinden? Opgemerkt dat het personeel ondertussen lijdzaam moet toezien als de minuut eerder geholpen klant zijn cannabis met 5 euro extra “doorverkoopt” aan de buiten wachtende toerist. Hoe moet de eigenaar van de coffeeshop dit uitleggen naar de buren? En hoe moeten de handhavers hier in Godsnaam op reageren als de buren hierover gaan klagen? En wat zal het criterium allemaal teweeg brengen in coffeeshops in de woonwijken? Verregaande irritaties bij eigenaar en personeel voor het invoeren van allerlei controlemaatregelen terwijl er in hun shop nauwelijks toeristen komen. En wat te doen met al die kort/lang tijdelijke bewoners in Amsterdam zonder geldige papieren die de coffeeshop als stamcafé beschouwen maar dan opeens niet meer binnen mogen? (de internationale stad Amsterdam heeft “vele grijze tinten” tussen geregistreerde en niet geregistreerde bewoners). En tenslotte, hoeveel psychologen zijn er nodig om de motivatie onder al die handhavers hoog te houden die in de praktijk zullen ervaren hoe onzinnig het I-criterium te controleren valt, c.q. averechts uit zal pakken!

Neven verschijnselen

Het criterium zal echter nog veel meer teweegbrengen! De geschiedenis leert dat wanneer maatregelen op verkeerde veronderstellingen worden ingevoerd de creativiteit onder de direct betrokkenen hoogtij viert om die maatregelen te omzeilen. Als uitvloeisel van 50 jaar zwalkend softdrugsbeleid is binnen de wereld van cannabis creativiteit en vindingrijkheid tot kunst verheven hoe met dat zwalkend beleid om te gaan. Ten aanzien van het I-criterium zal een tegenbeweging op gang komen met het aanbieden van valse registratieformulieren, van het voor de buitenlandse vrienden “informeel” leveren van cannabis tot welkompakketjes op de AirBnB kamers aan toe. Of app,s en 06 lijnen hoe je als toerist in Amsterdam aan cannabis kan komen (wat zich uiteraard – en helaas niet zal beperken tot cannabis).

Stijgende overlast

Maar het zal daartoe niet beperkt blijven! Het I-criterium zal leiden tot straatdealers in het gezichtsveld van de voordeur van coffeeshops, tot hondsbrutale dealers die al in de hotellobby’s tot buiten de Ring hun diensten aanbieden. Door het criterium zal het blowen zich verplaatsen naar de hotelkamers, naar cafés, in parken, enz met meer overlast voor de stad en dat het gebruik meer in zicht komt voor jongeren onder de 18 jaar (dus het jeugdcannabispreventiebeleid ondermijnt)

Gotspe

De consequentie van het invoeren van het I-criterium voor het weren van de zogenaamde laagwaardige toeristen in de Amsterdamse binnenstad zal betekenen dat ook alle coffeeshops buiten het centrum er aan moeten geloven met, als angst voor het waterbedeffect onder lokale overheden, ook de rest van Nederland zal volgen. Dit betekent dat waar de nadelen van het I-criterium in menig stad in het zuiden van het land al jaren wordt “verdoezeld” door de buursteden die er vanaf zagen (of er op terug kwamen) dan niet meer opgaat. Het is een Gotspe dat voorstanders van het I-criterium, tot zelfs hoogleraar Tops aan toe, stellen dat invoering van het I-criterium in steden zoals Maastricht succesvol uitgepakt heeft. Maar nog belangrijker is dat de bezoekerspatronen naar de coffeeshops in Maastricht en andere grenssteden op velerlei manieren niet te vergelijken is met die naar de Amsterdamse coffeeshops. Kortom, de grenssteden hebben zo hun eigen argumenten tegen het criterium, Amsterdam de zijne!

Spelen met vuur

Met een 100% landelijke invoering van het I-criterium komen alle nadelen aan de oppervlakte met daar bovenop een circuit dat daar van profiteert; Het illegale verkoopcircuit buiten de coffeeshops. Een circuit wat zich niet beperkt tot cannabis maar allerlei soorten soft- en harddrugs verkoopt (tot steeds vaker de verkoop van anabolen, illegale Viagra tot onduidelijke designerdrugs aan toe) En dat alles zonder enige restrictie in leeftijd, kwaliteitsborging, productinformatie en voorlichting. Kortom, met het I-criterium haalt Amsterdam niet alleen het Paard van Troje in huis maar ook in steden die daar niet om hebben gevraagd!

Amsterdam bezint voor je begint!

Met nu voor de komende jaren door de Corona crisis zeer onzekere toekomst van Amsterdam is het helemaal “spelen met vuur” als het stadhuis allerlei maatregelen neemt die niet meer terug te draaien zijn. En daarmee kom ik op een van mijn meest bezorgde analyse als het I-criterium ingevoerd wordt. Het is door diezelfde Corona crisis dat we aan de vooravond staan van een enorme nieuwe golf aan werkelozen. Met de armoefuik in het verschiet is het voorspelbaar dat een desperaat deel van hen zowel hun privé deal adressen aanboren als hun contacten in het Amsterdamse uitgaanscircuit gebruiken voor het doorverkopen naar al diegenen die niet de coffeeshops in mogen. Dit zal ongetwijfeld tot spanningen leiden met het huidige “gestaalde” kaders aan straatdealers. Spanningen die grotendeels op straat in zowel het centrum als in de periferie van de stad uitgevochten zal worden. Met uiteraard met de meeste kans dat die gestaalde kaders als winnaars uit de strijd komen. Uiteraard zal dat dit uiteindelijk alleen maar verliezers opleveren. Dat is wel het laatste waar Amsterdam op zit te wachten!

In plaats van het I-criterium MAATWERK voor een leefbare Amsterdamse binnenstad

Het criterium is een over de volle breedte van de stad maatregel welke niet van toepassing is voor het overgrote deel van de coffeeshops zonder toeristen (zie notitie; Het I-Criterium, het Paard van Troje en niet alleen voor de Amsterdamse binnenstad). Het I-Criterium is zodoende, plus nog een fors aantal principiële en praktische bezwaren, een veel te grof middel om de drukte op de Wallen en omgeving aan te pakken. Het criterium is zelfs een sta- in-weg in het beteugelen van de drukte op de Wallen ( en andere drukke delen van de binnenstad).. Maatwerk is het alternatief met hieronder een aantal suggesties.

Op basis van Maatwerk kan namelijk nagedacht worden of het beleid van de vorige burgemeester van het spreiden van het overlast gevend avond- en nachtuitgaansleven over de stad toegepast kan worden op dit dossier ( een beleid met behoorlijk wat positieve resultaten). De toepassing van dat beleid op het coffeeshopbeleid is het spreiden van coffeeshops over de stad naar bijvoorbeeld IJburg (met als de meest urgente en meest geschikte gegadigde; coffeeshop de Boerejongens in de Utrechtsestraat, zie hun prachtige filiaal in het Westelijke Havengebied), de randsteden zoals Amstelveen ( met de ROA als overleginstrument) met daarnaast een beperking van de openingsuren van de coffeeshops in de drukke toeristen binnenstad hot spots wat een “natuurlijke” trek van de coffeeshopbezoekers naar de meer rustige randgebieden rond het centrum van de stad op gang kan brengen (voor zowel de toeristen als al die dagjesmensen/werknemers in de binnenstad, wonend buiten de ring/regio die nu, na het winkelen/werken, bij gebrek aan een buurtshop, in de binnenstadcoffeeshops zitten, lees mijn onderzoek naar de bezoekerspatronen in 11 Amsterdamse binnenstadcoffeeshops, najaar 2019).

In het beteugelen van de wildgroei aan toeristenshops; sluit een convenant tussen het stadhuis en de smartshopbranche voor een duurzaam vergunningenstelsel van een evenwichtige spreiding aan smartshop over de stad. Stop dus met het recente handhavingsbeleid op basis van de Wet op de voorbereidende handelingen en ga met de VLOS rond de tafel zitten. Binnen die branche zijn al “herenakkoorden” gesloten over het leveren van smartproducten aan alleen die shops die onder het vergunningenstelsel zullen vallen (het succes van deze van-binnenuit-aanpak is echter deels afhankelijk van hoe het nationale beleid aangaande smartproducten omgebogen moet worden, zoals die van de op handen zijnde Stofgroepenwet van het ministerie van VWS en Justitie!).

Integreer de IGNORE STREETDEALER Campagne van de BCD, VLOS en het Adviesburo Drugs in het beleidsplan van de WEERBARE MENSEN, WEERBARE WIJKEN. Als uitvloeisel van deze campagne heeft het Adviesburo een plan uitgewerkt hoe jongeren te overtuigen om weg te blijven van de aanlokkelijkheden van het instappen in het straatdealgilde ( analoog aan projecten die ik in mijn werkbezoeken in de USA heb bezocht)

Wat ook nagegaan kan worden hoe het komt dat het Singel/kop Spuistraat kwartier met relatief veel prostitutieramen en coffeeshops veel minder drukte en reuring oplevert dan op de Wallen. Onderzoek in dat gebied levert suggesties op die toegepast kunnen worden voor de Wallen (in dit kader beveel ik van harte het rapport van het Adviesburo Drugs uit 1986 aan; OVER LAST IN DE BINNENSTAD VAN AMSTERDAM. In dat rapport wordt uitgebreid ingegaan welke omgevingsfactoren en eerder genomen beleidsmaatregelen invloed hebben in het ontstaan van overlast. Met als trieste constatering; hoe hoger het morele gehalte van het overlastdossier ( dus toentertijd junkies, Zeedijk, Pillenbrug, straat heroïneprostituees en de Wallenramen in het algemeen) hoe lager de interesse in het zoeken naar de omgevingsfactoren en het onderzoeken van wat de eerder genomen beleidsmaatregelen aan resultaten hebben opgeleverd in de aanpak van de overlast ( tot misschien meer versterkt heeft). Ik beveel dit rapport van harte aan, aangezien in velerlei opzichten de geschiedenis zich herhaald met bijvoorbeeld nu de voorstellen in het beheersplan en de invoering van het I-Criterium).

Op basis van de recente meerderheid in de Gemeenteraad (28 januari) voor een drastische afname van het aantal ramen op de Wallen gebied de logica van dat het Criterium dan een achterhaalde, overbodige maatregel is in het beteugelen van de drukte. Het is meer dan aanneembaar dat bij een forse afname van het aantal ramen ( en de exposure die dit teweegbrengt in de nauwe straatjes) tot een forse afname van het hoerenkijken toeristen/dagjesmensen publiek zal leiden. Met het verlagen van dit Eftelingsgehalte zullen de Wallen en omgeving een stuk rustiger worden. In het kielzog zal dit ook ongetwijfeld zijn weerslag hebben in het verdwijnen van allerlei op dit soort toeristen en bezoekers afgestemde voorzieningen van “platte” eetgelegenheden, “toeristen” cafés, toeristenwinkels, enz. En dan wordt meer dan nu zichtbaar van dat er op de Wallen en haar omgeving in feite helemaal niet zoveel coffeeshops staan. Kortom, in plaats van het inzetten van het grove middel van het Criterium is er voldoende aanleiding om met maatwerk een evenwicht te realiseren in het woon-, leef- en werkklimaat op de Wallen en haar omgeving. Zorgvuldige bestudering van het publieke domein van de binnenstad leert dat de Wallen en haar omgeving dit evenwicht kan realiseren. Daar waar aan de andere kant van het Damrak een zeer groot gedeelte van de binnenstad tot aan de Munt opgeofferd is aan het winkelend publiek met winkels waar de puien volledig aan opgeofferd zijn ( en in de avond een triest en leeg straatbeeld oplevert) is de kwaliteit van de compacte binnenstad van wonen, werken en leven aan de kant van de Wallen vele malen beter! Kortom, met het overhevelen van de potentiële kwaliteit van het publieke domein van de Wallen naar de andere kant van het Damrak/Rokin deel van de stad levert alleen maar een WIN/WIN resultaat op voor het verbeteren van de kwaliteit van de gehele binnenstad.( ‘van het na zessen lekker druk blijven aan de linkerkant van het Damrak met dus minder drukte aan de rechterkant van die van de Warmoestraat en de Wallen”; zei mijn overleden ome Jan, filiaalhouder van V&D in de Kalverstraat toen ik in 1986 met mijn overlast in de Amsterdamse binnenstad onderzoek bezig was.)

Wordt vervolgd!