Categoriearchief: XTC

Verleden, heden en de toekomst van drugsgebruik en drugsbeleid in Nederland

Geef een reactie

In 11 minuten zie je een terugblik van mijn carrière, van wat zich vanaf 1986 allemaal ondernomen is om de risico’s van drug-, en druggebruik tot een minimum te beperken.
En dat niet alleen met het starten van allerlei Harm Reduction projecten maar ook met het verbeteren van het drugsbeleid. De kennis en ervaring die hiermee opgebouwd is, is waardevol om vast te leggen voor al degene die zich nu met het drugsbeleid bezighouden.
Kortom, geen boek over wat ome August allemaal gedaan heeft maar via lessen uit het verleden de nieuwe generatie werkers een gids te geven hoe drug-, en druggebruik aan te pakken.
Deze unieke manier van geschiedschrijving betekent kilometers August de Loor archief doorspitten, de belangrijkste lessen daaruit vastleggen en via moderne communicatiemiddelen aan een zo breed mogelijk publiek ter beschikking te stellen. Een van die middelen is een documentaire over mijn carrière (en dit is de teaser van die documentaire).
Dit kost uiteraard geld. Dus wie dit leest trek je portemonnee open en je geld komt goed terecht. Neem contact op met het Adviesburo Drugs via info@adviesburodrugs.nl of telefoon 06-222 50 820.

Met vriendelijke dank,

August de Loor

Interview voor een buitenlands nieuwsblad -60 jaar drugs in Nederland en 55 jaar mijn aanpak

Geef een reactie

August de Loor started working in poor parts of Amsterdam in 1968. He became a street corner worker. Many youngsters in the late 1960s were unemployed and living on the streets of Amsterdam. For them August became a person whom they can trust because, he tried to built a bridge between them and the society that they had many angers with. Part of the isolation of the people was because of the use of drugs that during that time became also part of modern youth culture. Since then he is involved in policy making and talks with the government. With his pragmatic approach he urged for legalized cannabis started needle exchange programs and is trying to legalize ecstasy. One key task is to monitor the drug usage and new substances coming on the market.


Over the last few decades what were some cornerstones of your involvement in the work on drug policies and regulations?

Modern drug use started with cannabis in the 1960s. Before that time drug use took place only among the higher-class people. Along with the revolution among students, the sexual revolution and the gay emancipation also a new independent youth culture started in the USA and Europe and cannabis became popular. Its interesting in alcohol related society around the world, there were more and more interests in also other psychoactive substances on a big scale. After cannabis, LSD, amphetamine, cocaine became popular and in the dark shadow of all that on street level heroin. And then by the start of the Techno music ( the big raves from 1985) the new drug trend  XTC, in the 1990s mushrooms ( and other so called smartdrugs) and nowadays the designers.
I have seen everything related to drugs from the 1960s.
And since then my work was monitoring every new drug trend, why it’s happening and what can be done to protect the user with safe use! Its about harm reduction and how you can change the policy in regard to drugs in society.

 

You were involved in the conceptualization of the Dutch coffeeshop, how did this came about?

So in the late 1960s the cannabis became popular but you had to buy it on the street. There was on one hand a lot of anger and fear the police arrest the cannabis user and on the other you never knew the quality of cannabis. From there we started two things. First we worked in the youth centers where Rock and Roll and later on Punk happened for young people.
In those youth centers we organized so called „home dealer“ where the visitors could buy cannabis. So they don’t had to buy it on the streets anymore. With this system of “home dealers “ we could analyze his cannabis in a laboratory as a part of the safe use project. The construct of a “home dealer” made also sure that the kids would not come in contact with other drugs on the street marked such as heroin. But this system was still illegal. Very slowly we could convince the government to choose for a system where the cannabis is safe for buying and safe for using. So in 1976 the Dutch government had a revolution in the whole world that they take the cannabis out of the criminal situation and make a new law that it was acceptable for bying and smoking cannabis. That was the start of the Dutch coffeeshop, a safe system where you can buy and smoke cannabis, controlled by the rules of the government.
I am convinced that every psychoactive substance needs their own culture of using. The first thing to prevent the misuse of substances is to organize the culture around the use of psychotic substances. And this is what the coffee shop is for cannabis

 

Can you elaborate on your idea of a culture of using?

Alcohol by itself when you are alone at home is dangerous but it is not in the pub. Because there it has a social control by your friends, the barkeeper. For instance; when you close down all the pubs, the next day you have 50% more alcoholism in the world.
So the coffeeshop is the alternative for the pub but then for cannabis.
For me, the selling of alcohol and tabac has to go out of the supermarket and back to special shops like coffeeshops for cannabis. The same for XTC; legalize it by selling in smartshops  And so you have a pragmatic policy where all this potential dangerous substances are sold through safe place and that in direct connection with our modern society. Many countries legalize cannabis but they forgot one thing, the benefit of coffeeshops.
There you share cannabis together in a social environment, just like alcohol in a pub.
That’s  an exempel of a pragmatic drugspolicy. So like on the dance floor of big raves 90% of the visitors are on XTC.  So we organized a pragmatic system for safe raves. I started testing XTC on the dance floor from 1986 till 10 years ago. More than hundreds of thousands of tablets I tested. So that’s pragmatic. And so you are a part of the culture of the rave and the ecstasy is a part of it. When you take the raves away and the ecstasy is on its own, then the ecstasy is dangerous.
When I tested dangerous XTC tablets on the dance floor for instance, we stopped the music. So 4,000, 6,000, 8,000 ravers, they had to stop dancing.
In one minute, I explained: „Watch out for the dangerous yellow Mitsubishi XTC tablet and bring it to my counter from the Safe House Campaign.“
And what I saw from the moment we stopped the music; from one minute to the other you had 8,000 ecstasy junkies on the dance floor. And from the moment the music starts again, you had 100% ecstasy lovers on the dance floor.
That’s the point, you see; the relation between the use of drugs and his cultural surrounding, in this case between XTC and Raves.

How could such a concept work for different drugs?

When you look to the modern society, a modern society nowadays is a society with many different kinds of people. Also in how you organized, how you build up a city, different kinds of housing: single people living together, living in communes, same you have in the sports. People have so many choices in western societies nowadays. And with this come different needs. You also find this when it comes to the use of psychoactive substances.
And you have to regulate that accordingly. Almost all over the world, only one drug is acceptable, alcohol, and the rest is forbidden. That’s middle-age. It has nothing to do with a modern society. You have the weekend party drugs: Ecstasy, MDMA – the most softly party drug – LSD, you have cocaine sniffing, ketamine, et cetera. So organize that through the week, you go to the smart shop an get your substances there.
In the smart shop, similar to the coffee shop, you will be able to buy ecstasy if they make it legal. And there the ecstasy is with information: you know what you buy, what is inside the substance and so on. In the 1990s the Dutch government was thinking of regulate and legalize ecstasy. I was with the ministry in a group. I suggested to bring the ecstasy into a strip you can enter when you are minimum 18 years old. And we introduced the concept of a trip advisor, someone who does not consume at the moment and watches over the group. The government nearly said yes to that, but then something happend that put the plan on hold.

Germany is planning to legalize cannabis what are your thoughts on that?

So for instance Germany, they are thinking also about legalized cannabis. They have to know that the most important key for regulate the use of cannabis is the coffee shop. The concept of the social club as Germany wants to introduce it doesn’t think of the social environment and that’s why it lacks a fundamental aspect. To be a member of the cannabis social club, you have to identify yourself. You have to give id, you have to organize so that you can plan the hennep plant for your own consumption. A lot of obstacles and huge thresholds.
For example I like to drink wine or I like to drink beer but why should I make it myself to have my own beer or make my own wine? I just want to consume it? I don’t have time for that. In France you can buy wine in the shop. But you have also people who like to go to the Château. If you have to be member of a Château to consume cannabis. A cannabis Château. It’s bullshit. Cannabis is after alcohol the most popular substance. The cannabis social club, as Germany suggests it, is only for the high-level people who wanna produce it themselves. All the rest of the cannabis consumers don’t have time for this!
After work, you like to have your joint, you want to talk with your friends and you meet them in the coffee shop before you go home or before you go to the movie. That’s the social environment of the second popular drug in the world. When I want to have my joint I go to my favorite coffee shop here 100 meters from here.

So my advice to Germany? Organize a network of different kind of coffee shops all over the country. Also in Holland you have coffee shops for the middle class, you have coffee shops for the Turkish people. You have even gay and lesbo coffee shops, you have tourist coffee shops, coffee shops with a lot of American influences. You even have a special coffee shop for the football fans of Ajax Amsterdam. This is similar to pubs to have your one favorite place to meet your friends!
In Germany and also in Austria there live so many different kind of people and you have so many different kind of pubs over there so you need also many different kinds of coffee shops where you can buy in a safe surrounding far away from the other drugs.

 

What did you do with for example Heroin?

 There are no junkies in the streets of Amsterdam and in Holland anymore because 20 years ago, we started with medical prescription of heroin. We brought the heroin to the medical world. There it’s controlled. I think it has to be better and better. And it was also completely taken away from the justice system into the medical system. So I am convinced that for every drug you can organize something. A war on drugs, what is for almost all countries in this world the reality, you always have losers. Everyone is losing by the war on drugs.
So when I saw in the early 1980s that among the intravenous heroin users who are shooting the heroin, there was a lot of hepatitis. I started with the needle exchange programs.
You see, so when one year later the AIDS/HIV crisis started we already changed needles, where the official institutes years later followed ( to late to fight an epidemic). And then you also don’t have the needles in front of the kindergarten and on the streets anymore. They call in the city to pick up the old needles, bring it back to my system and then they can get new ones. So that was a really big success in fighting HIV/AIDS and hepatitis. In Holland the HIV/AIDS among the intravenous heroin users is only 1 or 2%. In Russia its like 85% of the users. So that’s another example of what I mean with pragmatic approach.

 

Some things for the future?

Stop with the disgusting pictures and texts on the packages of cigarettes that they are dangerous. You’re dying and your lungs are black and so on. Come on. It’s a psychoactive substance. People like to smoke tobacco. So bring it to a special shop where you can talk about the benefit of tobacco. Don’t put all that craziness of dying in because that’s the opposite of having a good solution to the situation. We have to stop with the word drugs altogether. From the moment the word drugs is coming in you have the associated fears.
„Oh drugs…“. So I think you have to talk about psychoactive substances who are part of society because people like to have it.
For one it’s ayahuasca in a session for another one it’s going out together by 10 to the parks and have a weekend on LSD. The word „drug“gives no room, there are so many different kinds of drugs.
And we should start the ministry of happiness. Because it’s all about happiness, but there are risks on it, too. Every happiness has its own risks. And we have to watch that and minimize the risk. You neither achieve that with the moralising finger-wagging nor with a war against drugs.

Interview: MALMOE

Interview Governing the Narcotic City – Gemma Blok

Geef een reactie

Beste lezer,
Ik ga weer eens ouderwets tekeer van dit keer in een interview over de geschiedenis van het testen van drugs, een geschiedenis die terug gaat tot eind jaren 60 van de vorige eeuw en startte met het testen van cannabis.
In dit interview ga ik veel dieper in van dat dat testen nog veel meer functies heeft dan het voorlichten van gebruikers over wat gekocht is. En zal je merken dat ik in het interview ook alle kanten op schiet met mijn mening dan alleen dat testen.
De vrouw die mij interviewt is Gemma Blok, een professor in de geschiedkunde van ook die van de geschiedenis van drugs in Nederland. Zij interviewde mij in 2022 in het kader van een Europees project: NARCOTIC CITY
Een project waarin de geschiedenis van het drugsbeleid in meerdere Europese steden zoals Berlijn, Kopenhagen, Zurich, Praag, enz. en uiteraard ook Amsterdam met elkaar vergeleken wordt.
Mijn inbreng was dus een uitleg van het testen van drugs wat in Amsterdam was begonnen en nu in vele steden in Europa en de rest van de wereld navolging heeft gekregen.

Veel luisterplezier

In het interview wordt verwezen naar een beeldscherm over mijn carrière wat niet in beeld komt. Dat geldt ook van wat ik allemaal op de grond heb gelegd aan voorbeelden van mijn projecten waar het drugs testen een onderdeel van was zoals waarschuwingsflyers over levensbedreigende XTC-tabletten, de campagne van de aanpak van gifheroine, de waarschuwingscampagne over atropine in coke, de SAFE HOUSE CAMPAGNE (1988 – 1999), enz.

 

 

 

 

30 jaar DIMS – de geschiedenis van het testen van drugs

Geef een reactie

Drugs testen door de jaren heen

Op deze pagina nemen we u mee door de geschiedenis van het Drugs Informatie en Monitoring Systeem (DIMS). Dat is een uniek systeem en bovendien een van de oudste drugstestsystemen wereldwijd. Vanwege het 30-jarig bestaan van het DIMS in 2022 vertellen we aan de hand van diverse mijpalen hoe het DIMS door de jaren heen veranderde.

Voor het DIMS: de jaren 70 en 80

Het testen van drugs in Nederland kent een lange voorgeschiedenis. Een belangrijke mijlpaal daarin was de start van het testen van cannabis begin jaren 70.

Koos Zwart en Eric Fromberg waren hierin pioniers. Zij verzamelden de cannabis via een landelijk netwerk. De testresultaten, plus voorlichting over veilig gebruik, werden wekelijks via een populair radioprogramma op zaterdagmiddag verspreid. Dit unieke project is van grote invloed geweest op het Nederlandse drugsbeleid.

De analyses werden uitgevoerd door professor van der Kamp en zijn medewerker Jan Filedt-Kok van het apothekerslaboratorium van het Wilhelmina Gasthuis ziekenhuis (het latere AMC).

Rond 1972/1973 werd er gestart met het testen van heroïne. Het drugsteam van Stichting Streetcornerwork Amsterdam – met August de Loor als voorman – zorgde voor de drugsmonsters. Dit initiatief beperkte zich uiteindelijk niet alleen tot heroïne. Ook andere drugs werden getest. Tegelijkertijd werd er ook aan preventie en voorlichting gedaan. Bovendien kon men waarschuwen voor vervuilde drugs als daar aanleiding toe was en werden berichten over drugs en drugsgebruik genuanceerd en geduid.

In 1986 startte Stichting Adviesburo Drugs een dagelijks spreekuur voor gebruikers van diverse drugs. Signalen over vervuilde drugs die via dit spreekuur binnen kwamen, benadrukten volgens August de Loor de noodzaak van het testen van drugs.

Een nieuwe drugs in tabletvorm: xtc

In 1987 gebeurde er iets opmerkelijks:  voor het eerst diende zich in Nederland een nieuwe drugstrend aan in de vorm van een pil, xtc. Xtc werd razendsnel populair, maar in 1988 werd de werkzame stof xtc op lijst I van de Opiumwet geplaatst en ontstonden er zorgen over een toename in vervuilde xtc-pillen.

Om de aanwezigheid van vervuilingen snel te detecteren werd toen de tabletsneltestdetermineermethode bedacht. Op die manier kon het Adviesburo de consumenten op een effectieve manier waarschuwen. In samenwerking met het AMC werd een geheel nieuw systeem opgezet waarmee elk weekend de lijst met geteste xtc-pillen geactualiseerd kon worden. Daardoor werd het mogelijk om een breder publiek voor te lichten over de samenstelling van hun xtc-pillen.

In 1989 werd de Safe House Campagne opgezet in opdracht van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Op die manier kon niet alleen getest worden op het dagelijks spreekuur van het Adviesburo Drugs, maar ook op grootschalige feesten in het land.

Voor meer informatie over de Safe House Campagne en de Stichting Adviesburo Drugs: August de Loor | Stichting Adviesburo Drugs

Hoe het Adviesburo Drugs destijds voorlichting gaf
Hoe het Adviesburo Drugs destijds voorlichting gaf

In 1997 was er de eerste grote xtc-crisis: er was een tekort aan grondstoffen voor MDMA, de werkzame stof in xtc.

1992: de oprichting van het DIMS

De daarop volgende jaren werd er steeds vaker op feesten getest in het hele land.Dat kwam onder meer door de interesse van Erik Fromberg (die toen medewerker was bij het NIAD, de voorloper van het huidige Trimbos-instituut). In samenwerking met Stichting Adviesburo Drugs werd begin jaren 90 een plan gemaakt om de instellingen voor verslavingszorg in Nederland mee te krijgen. Het idee was om ook lokaal drugsspreekuren te houden. Daarnaast werden preventiewerkers verplicht om stage te lopen binnen de Safe House Campagne. In 1992 werden alle lokale initiatieven bij elkaar gebundeld en ondergebracht bij wat nu het Trimbos-instituut is: het DIMS als landelijke monitor.

Bij de oprichting van het DIMS werden 30 jaar geleden de volgende doelen gesteld:

  • Het verzamelen van informatie over de actuele ontwikkelingen op de drugsmarkt en de trend daarin periodiek rapporteren.
  • Deze informatie gebruiken voor preventie- en voorlichtingsactiviteiten ten behoeve van (aspirant)gebruikers.
  • De reacties van (aspirant)gebruikers op het voor hun ontwikkelde voorlichtingsmateriaal gebruiken als basis voor het ontwikkelen van nieuw materiaal.

Andere essentiële functies van het DIMS die voortvloeiden uit het testen van drugs waren:

  • Het beschermen van consumenten voor vervuilde middelen
  • Het via de consument terugdringen van het aanbod van vervuilde drugs.

Trimbos-instituut

Het beheer van het DIMS kwam te liggen bij het Trimbos-instituut met Erik Fromberg als eerste projectleider. Vanaf dat moment leverden instellingen van verslavingszorg structureel drugsmonsters die gebruikers bij hen inleverden. Ook werden de drugsmonsters – die via het Adviesburo Drugs en de Safe House Campagne verzameld werden – geanalyseerd. Daarnaast verschenen er rapportages over de ontwikkelingen op de drugsmarkt en de – op dat moment aanwezige – vervuilingen.

De xtc-crisis

In 1997 was de eerste grote xtc-crisis: er was een tekort aan grondstoffen voor MDMA, de werkzame stof in xtc. Dit zorgde er voor dat andere stoffen als vervuiling opdoken. Een van deze stoffen was atropine. Dit zorgde voor veel gezondheidsincidenten, en de eerste grote landelijke Red Alert werd een feit.

Voor de Red Alert was een strategie afgesproken met alle DIMS-deelnemers. Toch ontstonden er interne problemen over hoe te waarschuwen over de situatie. Dit escaleerde tot de landelijke media.

De inmenging vanuit de hoek van justitie en de interne problemen binnen het project zorgden ervoor dat het DIMS-project bij de landelijke politiek op de radar kwam. In 1998 werden onder meer de begeleidings- en projectcommissie opgericht. Er was vaak overleg tussen de deelnemers onderling én met het ministerie van VWS, als opdrachtgever. Onder leiding van Inge Spruit, programmahoofd Epidemiologie van het Trimbos-instituut, én toenmalig minister Els Borst werden er een aantal onderzoeken gedaan naar xtc en het testen van drugs. In 1999 werd bij een bespreking in de Tweede Kamer besloten dat het DIMS door mocht gaan, maar alleen als monitor én als men dit via strikte protocollen deed. Onder leiding van Raymond Niesink stelde het DIMS deze protocollen op.

Klik op de afbeelding voor een vergrote versie.

Hoe destijds door het Adviesburo werd gewaarschuwd voor vervuilde drugs
Hoe destijds door het Adviesburo werd gewaarschuwd voor vervuilde drugs

Na het millenium

Vanaf 1999 (en officieel 2002: toen werd een motie aangenomen om het testen op feesten te verbieden) werd er niet meer getest op de dansvloer, maar alleen nog op kantoor. Bovendien kwamen er in 2002 werkafspraken met het Openbaar Ministerie (OM) om de spanningsverhouding tussn bescherming van de volksgezondheid en misdaadbestrijding beter hanteerbaar te maken. De voorwaarden die toen werden opgesteld zijn nog steeds van kracht.

DIMS als monitor

De kracht van het DIMS is dat het een netwerk is van samenwerkende partners: denk aan gemeentes, politie en medische diensten. Niet alleen regionaal, maar ook landelijk. Landelijke data worden geaggregeerd gedeeld met de deelnemende instanties en vormen een belangrijk onderdeel van de Nationale Drug Monitor.

Ook deelt het DIMS informatie met beleidsmakers en het Coördinatiepunt Assessment en Monitoring nieuwe drugs (CAM). De informatie wordt ook gebruikt om preventiebeleid op te maken. Het Trimbos-instituut rapporteert als focal point aan het EMCDDA. Dat betekent dat het DIMS gesignaleerde trends en ontwikkelingen Europees deelt via het EMCDDA en het EU Early Warning System. In 2009 werd de Monitor Drugsincidenten (MDI) opgericht om druggerelateerde incidenten te monitoren. Het DIMS en de MDI werken sindsdien nauw samen.

Hoe de Olympische Spelen een rol speelde in de xtc-crisis

In 2009 was er wederom sprake van een grote xtc-crisis. Vermoedelijk doordat – in aanloop naar de Olympische Spelen in China van 2008 – veel strenger werd opgetreden tegen de productie en export van diverse chemicaliën, waaronder grondstoffen voor de productie van MDMA. Tijdens deze crisis boden producenten verschillende stoffen ter vervanging aan. Een daarvan was mCPP. Dat middel zorgde voor lichte hallucinaties en vaak ook misselijkheid en hoofdpijn. Een ander was mefedron (4-MMC). In de jaren daarna werden herhaaldelijk van dit soort nieuwe stoffen op de markt gevonden die nog niet op de lijsten van de Opiumwet stonden. Deze stoffen worden Nieuwe Psychoactieve Stoffen (NPS) genoemd.  Om bij te houden hoeveel van dit soort nieuwe stoffen per jaar worden aangetroffen is het DIMS sinds 2012 ook het landelijk Meldpunt Nieuwe Drugs gestart.

Sinds 2013 monitort het DIMS ook de online verkoop van drugs. Hierbij gaat het niet alleen om verkoop van legale NPS via webshops, maar ook van illegale drugs via het dark web.

Drugs OR- stickers in de Amsterdamse binnenstad, een nieuwe stijl om drugsklanten te lokken!

Geef een reactie

Het is deze aanhef van een artikel in de Volkskrant ( 17 oktober) waaruit schande sprak van dat dit zomaar kan. En ook de Amsterdamse politie sprak zijn bezorgdheid uit maar had helaas onvoldoende tijd om in te grijpen! Echter kan er ook op een andere manier naar deze stickers gekeken worden, met als eerste mijn mening van dat er geen sprake is van uitlokking. Al diegenen die geen interesse in drugs hebben zullen die stickers negeren. Diegene die heg nog steg in Amsterdam kent, maar voor de aanschaf van drugs niet met een straatdealer in zee wil gaan zal die sticker wel lezen ( waarmee ik niet wil zeggen van dat ik dergelijke stickers toejuich). Kortom, genoeg aanleiding voor het geven van een commentaar op dit Volkskrant artikel

Met mijn 50 jaar hulpverlening aan druggebruikers zie ik die stickers niet als uitlokking maar als een praktisch middel  om voor de aanschaf van drugs niet afhankelijk te zijn van dat onvoorspelbare risicovolle verkoopcircuit van straatdealers. Het waren de junkies uit de vorige eeuw die dat al door hadden en ver weg van de straatdealer via hun mobieltje hun heroine, speed of basecoke gingen aanschaffen. Met de afgelopen decennia de 06-lijnen waar gabbers, studenten, parenclubs en de Yup hun favoriete  XTC, snuifcoke of designerdrug tot aan de voordeur aangeleverd krijgen. En nu met al dat stedentoerisme en internationalisering van de vrijetijd- en uitgaansculturen zijn het de OR-stickers waarmee de middelen aangeschaft kunnen worden, een ontwikkeling wat zich niet exclusief in Amsterdam maar wereldwijd afspeelt.

Met een portie pragmatisme zou je mogen verwachten dat dergelijke trends serieus meegewogen zouden worden in beleid. Met als voordeel van dat het een substantiële bijdrage levert in het terugdringen van de straathandel, dus minder straatoverlast, minder straatverkoop van riskant versneden drugs, als wapen tegen de verontrustende gangvorming binnen straatdealscenes, het tegengaan van de aantrekkingskracht onder kwetsbare jongeren om straatdealer te worden, van minder berovingen van toeristen en meer veiligheid voor de bewoners

Niets van dat pragmatisme is zichtbaar, integendeel, repressie tegen drugs is waar de overheid in geloofd.  Een  geloof wat zover gaat met toen in de vorige eeuw de Zeedijk verlost was van het heroine-junkie-straatdealer probleem de Amsterdamse hoofdcommissaris dit aan zijn repressiebeleid toedichtte terwijl de junkenNokia daar meer van invloed op is geweest!

What is happening here (WIHH) SAFE HOUSE CAMPAGNE 1987-1999

Geef een reactie

In een nieuwe broedplaats in hartje Amsterdam presenteren 140 kunstenaars hun unieke werken. De organisatoren van deze tentoonstelling, Job Reuten en Joris Jan Reuten hebben mijn SAFE HOUSE CAMPAGNE tot een van de kunstwerken getransformeerd.

Kom dus allen langs, dinsdag t/m zaterdag van 12:00 tot 18:00 uur, Reguliersdwarsstraat 73 1017 BK Amsterdam. En laat je onderdompelen in deze unieke tentoonstelling.

 

AT5 interview- Drugstesten weer terug naar de dansvloer, een pleidooi

Geef een reactie

Naar aanleiding van een nieuwe Red Alert (juni 2022) over het waarschuwen van vloeibare XTC kwam de discussie weer op gang van het herstarten van het drugstesten op de dansvloer van grote evenementen zoals houseparties.
Toen mijn Adviesburo hier in 1999 mee stopte kwam die discussie  voor het herstarten regelmatig terug. Met dit filmpje op AT5 pleit ik daar weer voor op mijn eigen August manier.
Veel kijkplezier!

Het zoveelste dieptepunt in het Nederlandse drugsbeleid

Geef een reactie

Onderstaand filmpje  komt uit het brein van de Nederlandse Politie met de vraag voor welke doelgroep dit bedoeld is? Ongeacht welke roept dit, of de lachers op de hand of het versterken van de beeldvorming als zou de XTC gebruiker verantwoordelijk zijn voor het in stand houden van de drugscriminaliteit. Om het bij dat laatste te houden is het de vraag of die beschuldiging wel klopt en moet die verantwoordelijkheid niet eerder bij de overheid/politie gezocht worden!

Al terugblikkend leert dat de opkomst en razendsnelle populariteit van XTC ( tweede helft jaren 80 van de vorige eeuw) plaatsvond in een periode dat XTC nog niet verboden was!  En na het verbod was er ook nog niet echt sprake van een XTC producenten/handelaren criminaliteit! ( zie mijn rapport uit begin jaren 90 ; Het middel XTC bestaat niet!).                                                            Die criminaliteit kwam pas echt op gang door de oprichting van de Politie Unit Synthetische Drugs, 1996 de start van een op Amerikaanse DEA leest geschoeide bestrijding van XTC. Vanaf toen verhardde de XTC markt, namen de speedproducenten grotendeels de boel over met een oorlog die zelfs tot in de bossen van Brabant doordrong van het dumpen van chemisch XTC labafval, enz, enz   ( voor een meer gedetailleerde beschrijving van deze XTX geschiedenis, zie eerdere notities op deze website).

Dus ergo; hoe goedkoop, makkelijk en vooral dom is het om de XTC criminaliteit bij de XTC consument te leggen, met de vraag of er sprake is van een; Alternatieve Waarheid en dat geuit door een overheid die grotendeels zelf schuldig is aan die criminalisering van de XTC markt.

En als laatste valt te melden hoe ongelooflijk het filmpie een beeld geeft over de XTC consument, niet alleen een stigmatiserend maar vooral een denigrerend beeld waarbij de veronderstelde humor die het filmpje tracht te creëren daar nog een schepje bovenop gooit!