Auteursarchief: August de Loor

Agenda hedonisten cocainegebruikers, druggebruik is “genormaliseerd” en nog meer van dit soort verkeerde termen

De afgelopen weken staan de kranten weer vol met allerlei artikelen naar aanleiding van een internationale conferentie over drugsbestrijding. Het nieuwste tovermiddel in die bestrijding is het inspelen op het a-morele gedrag van druggebruikers als zou door hun toedoen de niets ontziende drugsmisdaad in stand bliven. Stoppen met druggebruik is stoppen van de criminaliteit was daarbij de gedachtegang tijdens die conferentie ( “wat kan het leven toch simpel zijn”; zou mijn vader zeggen) En om dat kracht bij te zetten werd het beeld geschetst als zou de gemiddelde druggebruiker hoog opgeleid zijn, door de week zeer gezond leven om dan tijdens het weekend uitgaan zich vol te stoppen met pillen en poeders, omschreven als de agenda-hedonist.
Die term is echter afkomstig uit een paar jaar geleden Jellinek drugsonderzoek binnen louter het hogere partycircuit in Amsterdam. Een term die kennelijk een eigen leven is gaan leiden met uiteindelijk als zou dit maatgevend zijn voor de algehele trend in drug en druggebruik.
Hetzelfde geld voor een andere term ( afkomstig uit het Trimbosinstituut) als zou tegenwoordig het druggebruik genormaliseerd zijn, als zou de huidige generatie jongeren massaal aan de drugs zijn en het doodnormaal vinden om tijdens het weekend aan de drugs te gaan. Met deze term formaliseert het Trimbos het “rare”, op bevoogding geente fenomeen onder elke oudere generatie als zou elke nieuwe generatie ten opzichte van hen er een veel losbandiger leven op nahouden; “in mijn tijd nam ik maar een Pilletje XTC op een avond, nu slaat die jeugd van tegenwoordig in een keer 10 pillen naar binnen!” ( Kijkend naar diezelfde XTC klopt dat van geen kant; de piek in extreem gebruik gaat namelijk terug tot de jaren negentig tijdens de gabberperiode in de HOUSE en nam dat extreem gebruik af met de afname aan populariteit van Gabber!). Met de term normalisering wordt in mijn ogen aangeschurkt tegen de opvatting als zou er zonder enige vorm van norm drugs gebruikt worden. Het is in het verlengde van deze veronderstelde normeloosheid dat de druggebruiker verantwoordelijk gesteld wordt voor het in stand houden van de drugsmaffia!!

Wat zich in werkelijkheid afspeelt is niet een normalisering in het gebruik van drugs maar een vervolksing van vele afzonderlijke drugstrends binnen allerlei afzonderlijke groepen in de samenleving in leeftijd, sociale klasse en etniciteit. Op heroïne en cocaine base na, speelt deze ontwikkeling zich al 20 jaar af binnen alle afzonderlijke drugsmarkten van die van smartproducten, cannabis, uitgaansdrugs tot die van hallucinogenen. Kenmerkend voor een vervolksing is dat er aan de ene kant minder extreem gebruikt wordt ( hoe minder subcultuur aan een drugstrend gelieerd hoe rustiger het gebruik) met aan de andere kant binnen de sociale onderkant aan gebruikersgroepen een hoger risico van problematische gebruik. Kortom, de werkelijkheid aan drugstrends staat in wezen haaks op wat bovenstaande termen van agenda hedonisten en normalisering suggereren. Waar de vervolksing in leeftijd, sociale klasse en etniciteit zich het verst heeft ontwikkeld is die bij cannabis en bij XTC. En laat nou daar de bestrijding zich het meest gelden wat associaties oproept van hoe de overheid met de blanke sabel de volkse Palingoproer in Amsterdam neersloeg! En laat nou de resultaten van die conferentie zijn een oproep voor meer samenwerking in de bestrijding van drugs en dat is veel meer dan allseen blanke sabels!

De druggebruiker is verantwoordelijk voor de perverse, maatschappijontwrichtende drugsmaffia

In mijn mailverkeer kreeg ik onderstaande visie opgestuurd van iemand die met het volgende worstelt;
Ik ben voor legalisering, maar zouden we ook niet een poging kunnen doen om druggebruikers meer verantwoordelijkheid te leren voor wat het gebruik allemaal aan maatschappij ontwrichtende effecten sorteert aan drugscriminaliteit en drugsdoden. We hebben de sigaret nu vrij aardig sociaal onacceptabel gemaakt; van mij zou dat ook voor het lijntje coke mogen gelden.EINDE CITAAT

Het thema wat hier aangesneden wordt is de laatste dagen veelvuldig in het nieuws naar aanleiding van een internationale drugsbestrijdingsconferentie in Nederland. Meerdere deelnemers aan de conferentie zoals de baas van de Amsterdamse politie verwijten de druggebruikers dat zij de maatschappij ontwrichtende drugscriminaliteit in stand houden en meer rekenschap moeten hebben met het lot van drugsdoden. Bovenstaande schrijver geeft daar zijn visie bij van als je de gebruiker daarop attendeert daar een preventieve werking vanuit zal gaan. Hij verwijst daarbij op de afgelopen jaren succesvolle preventie tegen het gebruik van tabak.

Genoeg aanleiding voor een aantal reacties van mijn kant.
Het grote verschil tussen sigaretten en drugs is dat het eerste legaal is en het tweede illegaal. Het is de legale status van tabak wat de overheid een legitieme basis geeft aan bemoeienis in het terugdringen van het gebruik, een bemoeienis wat kan rekenen op een maatschappelijk draagvlak dus aan interactie op gang brengt tussen rokers en niet rokers. Door het verbod op drugs ontbreekt die interactie van geen open communicatie tussen gebruikers en niet gebruikers. Door het verbod ontbeert de overheid een legitieme basis aan bemoeienis over drug en druggebruik. En als het dat wel doet is dat per definitie hypocriet door aan de ene kant drugs te verbieden en aan de andere kant gebruikers op te roepen om niet te gebruiken. Zo,n hypocriete opstelling van het drugsbeleid kenmerkt politici en bestuurders zoals een tijd geleden de Staatssecretaris van VWS die met een persconferentie vanuit de EHBO post van een ziekenhuis (hoe verzin je zo,n plek?) de kruistocht aankondigde tegen het gebruik van XTC ( met links en rechts van hem Trimbosinstituut en Jellinek die instemmend meeknikten van dat je al van een XTC pilletje dood kunt gaan!).Dergelijke campagnes zijn er al sinds de tweede helft van de jaren negentig van het samenspannen tegen XTC in zowel productie als gebruik. Sinds de start van dat beleid (nov 1996) is het XTC gebruik alleen maar toegenomen ( vervolkst), de prijs van XTC afgenomen ( van 25 gulden per pil naar 3 euro), het aantal “foute” tabletten toegenomen, zo ook de criminalisering van de XTC productie als het dumpen van de reststoffen in de natuur. Kortom, verbieden van drugs en het plegen van gedragsverandering van de gebruiker gaat niet samen, althans niet bij de overheid. Op gebruikers gerichte drugspreventie is een zaak van personen en instanties met een grote mate van afstand, lees onafhankelijkheid ten opzichte van de overheid. Het is een zeer zorgwekkende ontwikkeling in het Nederlandse drugsbeleid dat de instanties die daar voor moeten zorgen steeds meer een verlengstuk worden van de overheid. ( zie voorbeeld boven van de twee instellingen naast de Staatssecretaris)

En als nu ook nog de gebruiker aangesproken wordt op het feit dat hij een perverse, maatschappij ontwrichtende drugsmaffia in stand houdt is dat het volstrekt omdraaien van de feiten. Alle drugs die de afgelopen 80/90 jaar in de ons Westerse samenleving een markt hebben veroverd waren van oorsprong “legaal” maar zijn op een bepaald moment door de overheid verboden. Daarop terugkijkend is het internationale drugsbeleid geënt op het gegeven dat alleen alcohol en tabak gebruikt mag worden. Alle andere drugs werden/ worden tot op de dag van vandaag verboden met in het kielzog de opkomst van een massief drugsbestrijdingsapparaat terwijl die opkomende drugsmarkten een weerslag waren/zijn van een veranderende maatschappij van vooral sinds de jaren zestig aan zelfstandige jeugdculturen, een steeds diversere, in belangrijkheid toenemende vrijetijdscultuur in muziekstijlen, uitgaansvormen en dat binnen een mega veranderde Multi-Culti samenleving met mega uitbreiding aan wensen en behoeftes waarbij het gebruik van zeer uiteenlopende psycho-actieve middelen een belangrijke rol spelen van de zoektocht naar dat er veel meer is tussen hemel en aarde. Het door de overheid binnen een dergelijke mega veranderende samenleving krampachtig vast houden aan de doctrine dat alleen alcohol genuttigd mag worden is de grootste fout die de afgelopen decennia gemaakt is. Het zijn niet de gebruikers maar de overheid en al haar uitvoerende instanties die verantwoordelijk gesteld kunnen worden voor de door de drugscriminaliteit ontwrichting van de samenleving.En trouwens, die drugscriminaliteit is een even divers fenomeen als het druggebruik, kortom, beide de afgelopen decennia vervolkst, lees maatschappelijk verankerd. Er is dus geen sprake van dat de drugscriminaliteit infiltreert in de samenleving, die criminaliteit is een deel van die samenleving!

En wat de drugsdoden betreft durf ik te stellen dat vanaf de start van mijn werk in 1968 binnen al de uiteenlopende drugsmarkten van cannabis, XTC, speed tot de wereld van heroine aan toe ik de meeste drugsdoden heb meegemaakt/geprobeerd te reanimeren/112 gebeld/naar Zorgvliet gebracht om steeds weer te ervaren dat veel meer dan de drug zelf al die onnodige shit daar om heen van versneden dope, vuile naalden, foute pillen, taboe, isolement, gebrek aan kennis onder gebruikers, overdaad aan onkennis onder diezelfde gebruikers, angst voor arrestatie, niet naar de EHBO durven gaan en nog veel meer ellende als gevolg van de strafbaarstelling tot de dood leidde. De drug is de emmer met water, de illegaliteit is de druppel………..!! En omdat te onderbouwen; hoeveel heroinedoden zijn er te betreuren sinds de start van het onder medisch toezicht verstrekken van dit middel?

August de Loor

50 jaar Paradiso, Het ontstaan van het Nederlandse scheidingsbeleid tussen soft- en harddrugs en nog meer geschiedenis

De afgelopen weken wordt op uiteenlopende manieren aandacht besteed aan het jubileum van 50 jaar Paradiso. Zover ik dat kan overzien blijven een aantal zeer belangrijke aspecten van die geschiedenis buiten beeld en beperkt die geschiedsschrijving tot hoofdzakelijk de historie als rocktempel.
Met onderstaande reactie poog ik de geschiedenis van Paradiso in een breder perspectief te plaatsen waarbij ik put uit gegevens uit eerste hand, lees letterlijk uit eerste hand; 50 jaar mijn hand!
(de afgelopen week heb ik de directie van Paradiso opmerkzaam gemaakt van mijn kennis over haar historie, helaas geen reactie. Hopelijk wordt deze tekst als open brief in het Parool geplaatst)

veel leesplezier!

Voor al die bezoekers van 50 jaar Paradiso moet het een feest van herkenning zijn van wat er allemaal in die halve eeuw op radio, tv en in krant terug geblikt wordt. “Waar was jij toen de Stones optraden? ”, vraagt de jonge generatie Paradisobezoekers vol jaloezie aan de oudjes van nu! Het Magische Centrum speelde in op alle opeenvolgende muziekculturen van Hippie, Rock en Roll, Jazz, Punk, House, Hip Hop met in het verlengde dat het een home werd voor de Multi-Culti, de lhbt-scene en alles wat daar tussen in zit. En als je daar ook nog de vele politieke, maatschappij kritische bijeenkomsten bij optelt mag je gerust stellen dat Paradiso zowel de tijdgeest aanvoelde als beïnvloedde! Maar bij die terugblik verbaas ik mij dat niet of nauwelijks aandacht besteed wordt van dat Paradiso een onderdeel was van een veel bredere geschiedenis. Van dat het überhaupt behoud van het gebouw een onderdeel was van een krachtige stroming in de jaren zestig tegen allerlei toentertijd absurdistische plannen van de gemeente van het slopen van de oude Jordaan, van vierbaanswegen door de Utrechtse straat, megahotels aan het Leidseplein, van de overloop aan bewoners naar Almere, Purmerend. Het was nog voor Jan Schaefer met zijn nieuwe visie van terug naar de compacte stad dat Paradiso gekraakt werd als letterlijk sta in de weg van een megahotel. Maar dat kraken had nog een andere geschiedenis van het openbreken van het verzuilde club- en buurthuiswerk. Daar waar dit traditionele bolwerk zich geen raad wist met de in de jaren zestig ontluikende zelfstandige jeugdculturen in mode, muziek, taal ontstond het Open Jongerenwerk die daar wel een antwoord op had. De onderhandelingen op het stadhuis voor nieuwe wegen in het jeugdbeleid waren taai met Paradiso als trendsetter van Open Jongerencentra in zowat elke stad in Nederland met een beetje alternatieve jeugdcultuur. En tenslotte mag de geschiedenis van het Nederlandse drugsbeleid niet onvermeld blijven. Het was met de installatie van een cannabishuisdealer waarmee Paradiso een volkomen nieuwe weg in het drugsbeleid insloeg daar waar in die tijd blowers nog een gerechtelijke macht van gedwongen opname opgelegd kregen. Met de huisdealer werd de blower afgeschermd van de agressieve straathandel in het Vondelpark, op de Dam. In het Laboratorium van het WG ( het latere AMC) werd de cannabis van de huisdealer permanent getest op kwaliteit wat iedere zaterdag een onderdeel vormde van de drugsvoorlichting van Koos Zwart op de VARA radio. En het waren deze activiteiten wat de ruimte bood van dat de eerste coffeeshop in Amsterdam haar deuren opende en zo, nog voordat de heroïne toesloeg de kiem legde van het scheidingsbeleid tussen soft- en harddrugs wat in 1976 wettelijk vastgesteld werd. Het is deze eerste zeer belangrijke fase in de geschiedenis van het Nederlandse drugsbeleid wat uiteindelijk de koers bepaalde dat nu het War on Drugs Land bij uitstek over is gegaan tot het legaliseren van cannabis. En als nou veel van die beleidsmakers die voor die mega-change in de USA verantwoordelijk zijn mij in het oor fluisteren dat voor hen; “ Amsterdam Paradiso the place to be was!”, is het teleurstellend dat Paradiso dit deel van haar geschiedenis over het hoofd ziet.

August de Loor in de begintijd van Paradiso; straathoekwerker voor junkies, adviseur van de krakers, met Koos Zwart en Eric Frommberg; tester van cannabis, vriend van Jan Schaefer; leve de compacte stad,

legale cannabis in Canada en een wietactivist die in de Tweede kamer van de publieke tribune springt

Verleden week,tijdens mijn studiereis door Canada over hoe daar zowel de medische/therapeutische toepassingen van cannabis zich in de praktijk ontwikkeld als hoe vanaf juni dit jaar dit zal gaan als ook het recreatief gebruik van cannabis gelegaliseerd zal worden hoorde ik het dramatische nieuws van dat een activist in Nederland voor het volledig vrijgeven van cannabis zich in de Tweede Kamer van het leven wilde beroven als zijn ultieme pleidooi voor dat vrijgeven. Hierbij een copie van mijn mail aan Tweede Kamerleden die ongetwijfeld geschokt waren van deze actie;

Het is een godswonder dat de TK springer, lees Hans weer volledig kan herstellen!! De radio meldt dat hij spijt heeft van zijn daad als verkeerd signaal van aandacht vragen voor een verkeerd, lees vooral hier vanuit Canada volstrekt achterlopend Nederlands cannabisbeleid. En dat dat laatste klopt zie ik ook al decennia aan stroperig beleid ten aanzien van alle andere drugs zoals recent het verbieden van Ayahuasca. Hier in Canada waar na vier jaar vrijgeven de medische verstrekking van verschillende soorten cannabis al door 15 tot 20 procent van de artsen is geregeld en steeds verder maatschappelijk/medische draagvlak krijgt met een logistiek aan voorschrijfgedrag voor al meer dan 18 verschillende aandoeningen zijn we in Nederland nog aan het miereneuken over de wettelijke status over het toegestane percentage THC in CBD olie. Maar dat is nog niet alles; Vandaag, 20 Maart 2018 is in Canada de wet aangenomen voor legale cannabis voor recreatief gebruik! Ondanks een aantal kritische noten over hoe dit hier in de praktijk gaat/zal gaan ligt Canada dus mijlenver vooruit op ons landje waar kennelijk ten aanzien van het drugsbeleid de wet van de remmende voorsprong de overhand heeft gekregen!

het wordt gekker en gekker, effe stoom afblazen

Met de vorige artikelen met het allerlaatste nieuws over legale achterdeuren, illegale kerken en verder aan andere gekte in het Nederlandse drugsbeleid is het nu zelfs zo dat het kwekers van industriële hennep verboden is om de toppen van de plant mee te oogsten terwijl, omdat het industriële hennep is, die toppen 0,0 % THC of CBD aan werkzame bestanddelen bevatten. Daar waar hennep aan een enorme opmars bezig is o.a. als milieuvriendelijk bouwmateriaal moeten de kwekers allerlei nieuwe oogstmachines aanschaffen omdat de overheid veronderstelt van dat je van industriele henneptoppen stoned kan worden. Het drugsbeleid als remmende factor in de innovatie in de bouwwereld,hoe gek kan het gaan!. Maar zo nieuw is dit soort gekte niet omdat deze maatregel herinneringen oproept uit de jaren negentig van allerlei wettelijke maatregelen in de strijd tegen designerdrugs ( zoals de invoering van de Precusorenwet) wat bij nadere beschouwing fnuikend is voor de ontwikkeling van nieuwe medicijnen

De Santo Daime kerk, een verboden organisatie! Sessies met Ayahuasca gaan in de ban

Beste Lezers
In een van mijn vorige artikelen over het TV programma van RAMBAM over Ayahuasca liet ik jullie in het ongewisse van wat er met dit middel verder zou gebeuren met, net zoals het met elk ander middel is gegaan waar de publieke media aandacht aan schenkt, mijn inschatting van een verbod op verkoop en gebruik van Ayahuasca

Mijn inschatting is helaas bewaarheid van dat verleden week het Amsterdamse hof de Santo Daime kerk verboden heeft om nog langer sessies te organiseren met Ayahuasca. En als je de onderbouwing van dit verbod nader bestudeerd is het zelfs nu niet meer relevant of een middel risico,s herbergt voor lichaam en geest van de consument, daar waar dit bij vorige verboden nog wel invloed had in de besluitvorming. Kortom, in mijn ogen is dit weer een nieuw dieptepunt in het Nederlandse drugs- en gezondheidsbeleid. En om in kerkelijke termen te blijven: Kennelijk is tegenwoordig niets heilig meer!

Het experiment van de legale achterdeur van coffeeshops, een integrale aanpak!

Het is verheugend dat er steeds meer medestanders te vinden zijn
richting een integrale uitvoering van de legale achterdeur van
coffeeshops. Vooral bijeenkomsten in steden over dit onderwerp leveren
veel resultaat op met als laatste voorbeeld die van afgelopen vrijdag in
Den Haag. Hieronder mijn verslag;
De politieke bijeenkomst van afgelopen vrijdag in Den Haag over het lokale
coffeeshopbeleid, georganiseerd door de Haagse coffeeshopeigenaren was een
succes. De raadsleden gingen achter de integrale opzet van de legale achterdeur
staan (lees: geen Staatswiet maar een uitgebreide menukaart op basis van de wens
aan variatie van de consument) en achter de daarbij noodzakelijke fasegewijze
invoering van diezelfde achterdeur. Als het experiment start zal het bestaande
gedoogbeleid voor coffeeshops opgerekt moeten worden. Dat betekent meer
voorraad voor alle coffeeshops in Nederland, het gedogen van de stasj en het
vervoer van – en naar de shop en daarbij een mildere sanctionering na “overtreding”
van de gedoogcriteria.
En als laatste dat de legale achterdeur niet zonder een ruimhartig cannabis
homegrow-beleid kan en niet zonder een protocol voor de medische/therapeutische
toepassing van cannabis. Daarbij te beginnen met het vaststellen van een protocol
voor de productie en verkoop van CBD onder de Warenwet. (zie mijn artikelen over
het CAN). Kortom, de drietrapsstrategie van het legaliseren van cannabis.
Met eerdere bijeenkomsten in andere steden komt een beeld naar voren dat lokale
coffeeshopeigenaren en lokale bestuurders/politici zich meer en meer in deze
integrale visie van het legaliseren van cannabis kunnen vinden. Daarbij opgemerkt
dat ik dit dossier niet vanuit het terugdringen van de criminaliteit benader maar vanuit
analyses over 50 jaar gebruik van het genotsmiddel cannabis (het na alcohol tweede
genotsmiddel) en de functie van coffeeshops als natuurlijke habitat van het in goede
banen leiden van dat gebruik. Met die benadering doorbreek je het beperkte
denkraam hoe, zowel door de voor- als tegenstanders, tegen het legaliseren van
cannabis aankijken. Waarbij bij de voorstanders van die legalisering de ogen open
gaan en beseffen dat dit dossier veel meer is dan een paar legale kassen met legaal
gekweekte Staatswiet. En dat er serieus over deze laatste, lees zeer beperkte, opzet
van legale cannabis nagedacht wordt werd gisteren op de radio duidelijk. Minister
Grapperhaus van Justitie deed uitspraken over het wietteeltexperiment met als inzet
het experimenteren met Staatswiet met een laag percentage THC!
Als je zijn uitspraak op het alcoholbeleid zou toepassen zouden al die particuliere
producenten van bier, wijn en gedestilleerd opgedoekt worden met daarvoor in de
plaats een door de overheid aan cafés geproduceerd evenementenbier (met daarbij
de onvermijdelijke foldertjes van de lokale verslavingszorg over het gevaar van
alcohol) Wat een gezellige boel zal dat geven!
August de Loor – 13 maart 2018

Nederland als Narcostaat en Amsterdam als Urban Jungle

Aan de burgemeester van Amsterdam, beste Jozias.

Vandaag op NOS radio 1 het bericht dat Nederland volgens de landelijke Politievakbond tot een narcostaat is uitgegroeid en de Amsterdamse binnenstad afgegleden is tot een Urban Jungle met, niet volgens de officiële cijfers 40.000, maar 200.000 jaarlijkse ernstige impact incidenten naar toeristen. En zo onderbouwt de bond van dat er 2000 rechercheurs bij moeten komen om Nederland uit de klauwen van de georganiseerde drugsmisdaad te redden. Mijn vraag aan jou is of jij nog wel in de Amsterdamse binnenstad durft rond te lopen als ook anderen zoals ex-medewerkers/adviseurs van het Ministerie van Justitie en directeuren van de reclassering de laatste tijd in de media zich in vergelijkbare termen over onze binnenstad uitspreken ( waarbij die van de reclassering stelt van dat de Nutella- en wafelwinkels in de binnenstad hun populariteit te danken hebben aan de vreetzucht van al die miljoenen toeristen die stoned van de hasj en high van de pillen in onze stad rondlopen).

Met groet! August met de vraag aan de NOS en de journalistiek in het algemeen of dergelijke berichten niet tot de categorie van fake news gerekend kunnen worden. is er geen sprake van een fundamenteel gebrek aan (historische en logistieke) kennis onder journalisten over alles rond drug en druggebruik waardoor de journalistiek niet in staat is tot het stellen van kritische vragen van in dit geval naar de Politiebond

DE H-GEDOOGREGEL “Hoe te voorkomen van dat je coffeeshop gesloten wordt”

Beste coffeeshopeigenaar

Het beleid uit 1976 van het scheiden van de verkoop van softdrugs met die van harddrugs vormt de basis van het landelijke en lokale coffeeshopbeleid. Het spreekt voor zich dat van alle AHOJ-G gedoogcriteria voor coffeeshops die van de H van harddrugs de meest belangrijke is. Die regel raakt namelijk de kern van waar het bij het scheidingsbeleid om draait. Het is dus logisch dat de overheid extra alert is op de handhaving door coffeeshops van de H- regel. Terugkijkend op de afgelopen 40/45 jaar maakt duidelijk dat in coffeeshops het overtreden van de H-regel nauwelijks voorkomt ( terwijl uit rapportages van politie/justitie over de infrastructuur van de drugshandel vaak genoeg zowel soft- als harddrugs aangetroffen wordt wat betekent dat op het nivo van de consument, met het systeem van coffeeshops, een scheiding van beide middelen plaats vindt).
Nadere bestudering van die beperkte aantal overtredingen levert twee constateringen op van;
1) Van als er sprake is van een overtreding dit bijna in alle gevallen slordigheden van personeel betreft van het niet thuis laten van voor eigen gebruik van een portie harddrugs,
2) Van dat die slordigheden de laatste jaren zijn toegenomen
Dit laatste is een uitvloeisel van de popularisering ( ook wel omschreven als vervolksing) van het gebruik van uitgaansdrugs zoals XTC, snuifcocaïne, Ketamine, middelen die bij de start van het scheidingsbeleid in de jaren zeventig nog geeneens bestonden. Kortom, door de vervolksing van het gebruik van uitgaansdrugs neemt de kans toe dat coffeeshops de H-regel overtreden terwijl die overtreding niets van doen heeft van waar het bij het coffeeshopbeleid om gaat van het scheiden der drugsmarkten.
Coffeeshopeigenaren hebben er baat bij om hun personeel constant te wijzen op het belang van het handhaven van de H-regel van in welke zin dan ook geen aanwezigheid van harddrugs in de zaak. Hierbij strekt het tot aanbeveling om hen er ook op te attenderen ook geen andere psycho-actieve stoffen dan harddrugs op zak/rugzak te hebben zoals smartproducten, legale designerdrugs. Het ook onder de aandacht brengen van deze middelen verhoogt de alertheid bij het personeel van waar het bij coffeeshops om te doen is van het volledig focussen op softdrugs.
En om verder risico van het overtreden van de H-regel te voorkomen is het advies om de garderobe voor het personeel, zoals lockers/kapstokken, zoveel mogelijk af te scheiden van het publieke gedeelte waar de bezoekers zich bevinden. Want mocht bij de politiecontrole in dat afgesloten deel harddrugs aangetroffen worden in bijvoorbeeld de kleding van een personeelslid is het aannemelijk voor het OM dat het hier een slordigheid betreft wat de eigenaar niet aangerekend kan worden.
Een dergelijke situatie heeft zich recent in Amsterdam voor gedaan wat niet tot sluiting of anderszins aan strafoplegging voor de coffeeshopeigenaar heeft geleidt.

Met vriendelijke groet! August de Loor

Bron speech Raimond Dufour voor nieuwjaarsreceptie coffeeshopbond PCN

In een van mijn vorige berichten over bovengenoemde speech van Raimond Dufour, voorzitter van Stichting Drugsbeleid was een van zijn leden van het bestuur benieuwd naar de bron uit zijn speech dat in 1992 de verslavingszorg waarschuwde voor een vanuit de coffeeshops nieuwe lichting aan jonge heroineverslaafden, een waarschuwing wat de toen al sluimerende politieke en publieke sentimenten versterkte al zou het scheidingsbeleid tussen soft- en harddrugs een mislukking zijn met o,a, dat coffeeshops net zo goed gesloten kunnen worden. Aangezien ik in de speech van Raimond genoemd werd ben ik in mijn archief gedoken met hierbij een eerste voorlopige reactie van wat ik gevonden heb. Aangezien ik nog verder in het archief grasduin zal ik later op dit thema doorgaan maar nu al een ieder veel leesplezier gewenst!! August

Beste bestuurslid van Stichting Drugsbeleid

Met jouw wens voor meer informatie over de bron van de speech van jouw voorzitter heb je mij wel effe aan het werk gezet van het metersdiep duiken in het archief van het Adviesburo Drugs. Met aan de ene kant dat ik weken ongezond fastfood heb gegeten met nauwelijks meer een priveleven (.) maar aan de andere kant weer de ontdekking hoeveel bijzonder materiaal bewaard is gebleven van decennia kennis en ervaring over/binnen zowat al de verschillende drugsmarkten. Kortom, een beroemd voetballer zou zeggen; “ieder nadeel heeft een………..!!” En dan nu van wat ik gevonden heb.

1) Zomer 1992 alarmeert de Jellinek over een nieuwe lichting, jonge harddruggebruikers, verslaafd geraakt als gevolg van het teveel aan coffeeshops, als gevolg van het ontbreken van toezicht door de politie van harddruggebruik in coffeeshops en als gevolg van de ingezakte heroïneprijs ( en al deze constateringen op basis van hun theorie als zou; het aanbod de vraag naar drugs aansturen van in dit geval van die van softdrugs naar een nieuwe golf van heroineverslaafden)
2) 5 december 1992 bericht bij monde van de directeur van de Jellinek (Jan Walburg de latere directeur van het Trimbosinstituut) dit in de Telegraaf aangevuld met het alarmerende bericht dat het THC gehalte in cannabis in slechts enkele jaren gestegen is van enkele procenten naar tot soms wel 40%!

Tot zover de Amsterdamse bron en sluit ik mij aan bij jouw herinnering van dat dergelijke alarmerende berichten ook binnen informele en formele landelijke bijeenkomsten van de verslavingszorg geuit werden in toen ook het NIAD ( maar bestond die toen al? Weet dat niet meer zeker)
Maar terugkijkend naar het bericht in de Telegraaf van 5 december is het wel heel toevallig dat een week later op 15 december in Amsterdam de grootschalige politieacties tegen coffeeshops startte zoals omschreven in de speech van Raimond. In een week tijd kan uiteraard, alleen al in logistieke zin, zo,n massale politieactie niet opgezet worden dus moet er anderszins al vanaf de zomer uitwisseling van bovenstaande verontrustende berichten hebben plaats gevonden tussen de Jellinek en de Amsterdamse driehoek ( of andersom)

En dan nu de vraag of er een kern van waarheid schuilde in die alarmerende berichten?

1) Die nieuwe golf aan een jonge generatie heroine verslaafden is er nooit gekomen (zelfs het sinds die tijd van twee economische crisis met veel werkeloosheid/negatieve toekomstperspectief onder bepaalde groepen jongeren heeft geen kiem daartoe gelegd)
2) Het sinds die tijd tot op heden drie keer aan periodes van pittige prijsdalingen van heroine heeft ook geen invloed gehad op de hernieuwde populariteit van dit middel
3) Uit allerlei data van (lokale)politie/justitie van steden met coffeeshops is slechts sprake van door de decennia heen zeer incidentele gevallen van de overtreding van het H-criterium van de gedoogcriteria voor coffeeshops van harddrughandel of –gebruik in coffeeshops ( incidenten wat zich ook in bijna alle gevallen beperkte van slordig coffeeshoppersoneel die vergeten waren om hun privé XTC of andere uitgaansdrug uit hun zakken te halen voordat zij naar hun werk gingen). Kortom, in tegenstelling tot de waarschuwingen vanuit de verslavingszorg stond ( en staat) het belangrijkste uitgangspunt van het scheidingsbeleid met het systeem van coffeeshops recht overeind!

Ten aanzien van de alarmerende berichten over de explosieve stijging van het THC- gehalte in cannabis valt het volgende op te merken. Het was ook de politie ( met name de drugsdeskundige van de Rotterdamse politie, de latere drugsadviseur van het Trimbosinstituut) die in die tijd hiervoor waarschuwde. Waarschuwingen die de kiem legde bij politie/Justitie van het aanpakken van de eerste Nederwietkwekerijen, van de later dat decennium door het Trimbos geuitte one-liners van dat softdrugs haar onschuld heeft verloren van dat wiet eigenlijk een harddrug is en de rest is geschiedenis tot op de dag van vandaag van de aanbeveling vanuit meerdere gemeentes ( die aan het legale wietexperiment willen meedoen) van dat als wiet gelegaliseerd wordt dit alleen kan/moet/mag als het een laag THC gehalte bevat ( met als je dit zou vergelijken met het alcoholbeleid cafe,s alleen maar evenementenbier mogen schenken).
Wat er begin jaren negentig werkelijk afspeelde, was de commerciële doorbraak van Nederwiet van dat de kwaliteit van geur en smaak dermate verbeterde van dat het voor coffeeshops aantrekkelijk werd om het naast de tot die tijd populaire buitenlandse hasj- en wietsoorten te verkopen. Wat zich daarbij echter als probleem aandiende was dat de Nederwiet ten opzichte van de buitenlandse soorten nog een inhaalslag moest maken in het THC gehalte. In plaats van een handreik bieden om via legalisering dit opkomend fenomeen van de kweek van Nederwiet in goede banen te leiden werd er alleen maar eenzijdig, lees alarm geslagen naar het stijgen van het THC-gehalte in Nederwiet zonder dat er gekeken werd van dat er slechts sprake was van een inhaalslag met de buitenlandse soorten. Kortom, zowel de politie als de Jellinek hadden volkomen gelijk in hun waarneming over het stijgende THC- gehalte in Nederwiet, maar echter op zo,n manier dat dit de kiem legde van een beleid wat volstrekt averechts stond op wat wenselijk en noodzakelijk was ( en dat die eenzijdige waarneming van toen nog veel meer negatieve gevolgen heeft veroorzaakt zoals het negeren van de invloed van de werkzame stof van CBD in cannabis is tot op de dag van vandaag nog merkbaar)

Wordt vervolgd!