Categoriearchief: Adviesburo Drugs

In Memoriam Gert Thesingh Amsterdamse straathoekwerker

“ Naar hetzelfde kijkend hadden wij, zonder naar elkaar te hoeven kijken, meteen dezelfde oplossingen in ons hoofd. “ “ Een met al die snelle veranderingen in drugs en druggebruik de meest efficiënte vorm van aan de slag gaan. “

Dit kenmerkte onze samenwerking toen in de jaren 70 in Amsterdam de heroïne toesloeg, en daarna polydruggebruik onder junkies, en daarna de gesel van de base-coke verslaving (onder vooral de Surinaamse verslaafden).
En toen bovenop dit alles sloeg ook nog begin jaren 80 de AIDS toe: Dat werd letterlijk en figuurlijk een strijd op leven en dood van degene die spoten.
En toen eind jaren 80 dit allemaal redelijk beheersbaar werd (junkies werden ouder), kwamen hele andere uitdagingen op ons pad.
De in de jaren 80 opkomst van geheel nieuwe vormen van uitgaansculturen met dito nieuwe uitgaansdrugs met XTC als de meest markante.
Nieuwe uitdagingen stonden te wachten van de strijd tegen vervuilde XTC en hoe mega HOUSE PARTIES gezond en veilig konden verlopen.
En toen brak de jaren 90 los met als meest opmerkelijke van dat de overheid NIETS geleerd had van de decennia daarvoor van dat door het bestrijden van heroïne de epidemie zich alleen maar had verhard. Begin jaren 90 kwam die bestrijding in volle omvang weer terug maar nu gericht op het sluiten van coffeeshops, van het oprollen van wietkwekerijen en later dat decennium van de bestrijding van productie en handel van XTC.

En dit repressiedenken is er tot op de dag van vandaag: verwoord in een recente uitspraak van een VVD Tweede Kamerlid:

“De beste remedie om druggebruik te voorkomen zijn drugs te verbieden die nog gemaakt moeten worden” (Het waren Gert en ik met meteen weer dezelfde gedachte op deze waanzinnige uitspraak van dat tot op heden alle drugs afkomstig zijn uit de farmaceutische industrie).
Het was Gert die daar binnen het Adviesburo Drugs steeds maar weer de vinger op legde hoe op deze neergang van het Nederlandse beleid gereageerd moest worden met als laatste opmerking vanaf zijn ziekbed:
“Als het drugsbeleid in Nederland zover onder nul zakt dat zelfs toeristen geen jointje meer mogen roken in een coffeeshop heeft de overheid geen enkele les geleerd van 50 jaar drugsbeleid.”
“Het roept de vraag op, of het internationaal oh zo bejubelde tolerante en pragmatische Nederlandse drugsbeleid überhaupt ooit bestaan heeft.”

Lieve Gert, rust in vrede!

August de Loor

50 jaar verzameling van waterpijpen chilms kiefpijpjes stempels enz

Geef een reactie

Vanaf de start, 51 jaar geleden in het werk in de wereld van drug en druggebruik heb ik druggerelateerde spullen verzameld uit de uiteenlopende drugsmarkten van die van smartproducten, cannabis tot die van hallucinogenen, uitgaansdrugs tot de wereld van heroïne en rookbare cocaïne. Uit binnen en buitenland verzameld, gekocht, gekregen , geschonken is dit een uitgebreide verzameling geworden met onderstaande foto,s van die van de wereld van cannabis attributen, veel kijkplezier! Met dank van wijlen Herman Matser met zijn collectie aan pijpen en chilms die hij middels zijn reizen naar Pakistan, Afghanistan en andere landen verzameld heeft

Ps. Wie interesse heeft om de collectie te zien of iets te kopen, bel mij 06-222 50 820

In plaats van het I-criterium MAATWERK

1 reactie

In plaats van het I-criterium MAATWERK voor een leefbare Amsterdamse binnenstad

Het criterium is een over de volle breedte van de stad maatregel welke niet van toepassing is voor het overgrote deel van de coffeeshops zonder toeristen (zie notitie; Het I-Criterium, het Paard van Troje en niet alleen voor de Amsterdamse binnenstad). Het I-Criterium is zodoende, plus nog een fors aantal principiële en praktische bezwaren, een veel te grof middel om de drukte op de Wallen en omgeving aan te pakken. Het criterium is zelfs een sta- in-weg in het beteugelen van de drukte op de Wallen ( en andere drukke delen van de binnenstad).. Maatwerk is het alternatief met hieronder een aantal suggesties.

Op basis van Maatwerk kan namelijk nagedacht worden of het beleid van de vorige burgemeester van het spreiden van het overlast gevend avond- en nachtuitgaansleven over de stad toegepast kan worden op dit dossier ( een beleid met behoorlijk wat positieve resultaten). De toepassing van dat beleid op het coffeeshopbeleid is het spreiden van coffeeshops over de stad naar bijvoorbeeld IJburg (met als de meest urgente en meest geschikte gegadigde; coffeeshop de Boerejongens in de Utrechtsestraat, zie hun prachtige filiaal in het Westelijke Havengebied), de randsteden zoals Amstelveen ( met de ROA als overleginstrument) met daarnaast een beperking van de openingsuren van de coffeeshops in de drukke toeristen binnenstad hot spots wat een “natuurlijke” trek van de coffeeshopbezoekers naar de meer rustige randgebieden rond het centrum van de stad op gang kan brengen (voor zowel de toeristen als al die dagjesmensen/werknemers in de binnenstad, wonend buiten de ring/regio die nu, na het winkelen/werken, bij gebrek aan een buurtshop, in de binnenstadcoffeeshops zitten, lees mijn onderzoek naar de bezoekerspatronen in 11 Amsterdamse binnenstadcoffeeshops, najaar 2019).

In het beteugelen van de wildgroei aan toeristenshops; sluit een convenant tussen het stadhuis en de smartshopbranche voor een duurzaam vergunningenstelsel van een evenwichtige spreiding aan smartshop over de stad. Stop dus met het recente handhavingsbeleid op basis van de Wet op de voorbereidende handelingen en ga met de VLOS rond de tafel zitten. Binnen die branche zijn al “herenakkoorden” gesloten over het leveren van smartproducten aan alleen die shops die onder het vergunningenstelsel zullen vallen (het succes van deze van-binnenuit-aanpak is echter deels afhankelijk van hoe het nationale beleid aangaande smartproducten omgebogen moet worden, zoals die van de op handen zijnde Stofgroepenwet van het ministerie van VWS en Justitie!).

Integreer de IGNORE STREETDEALER Campagne van de BCD, VLOS en het Adviesburo Drugs in het beleidsplan van de WEERBARE MENSEN, WEERBARE WIJKEN. Als uitvloeisel van deze campagne heeft het Adviesburo een plan uitgewerkt hoe jongeren te overtuigen om weg te blijven van de aanlokkelijkheden van het instappen in het straatdealgilde ( analoog aan projecten die ik in mijn werkbezoeken in de USA heb bezocht)

Wat ook nagegaan kan worden hoe het komt dat het Singel/kop Spuistraat kwartier met relatief veel prostitutieramen en coffeeshops veel minder drukte en reuring oplevert dan op de Wallen. Onderzoek in dat gebied levert suggesties op die toegepast kunnen worden voor de Wallen (in dit kader beveel ik van harte het rapport van het Adviesburo Drugs uit 1986 aan; OVER LAST IN DE BINNENSTAD VAN AMSTERDAM. In dat rapport wordt uitgebreid ingegaan welke omgevingsfactoren en eerder genomen beleidsmaatregelen invloed hebben in het ontstaan van overlast. Met als trieste constatering; hoe hoger het morele gehalte van het overlastdossier ( dus toentertijd junkies, Zeedijk, Pillenbrug, straat heroïneprostituees en de Wallenramen in het algemeen) hoe lager de interesse in het zoeken naar de omgevingsfactoren en het onderzoeken van wat de eerder genomen beleidsmaatregelen aan resultaten hebben opgeleverd in de aanpak van de overlast ( tot misschien meer versterkt heeft). Ik beveel dit rapport van harte aan, aangezien in velerlei opzichten de geschiedenis zich herhaald met bijvoorbeeld nu de voorstellen in het beheersplan en de invoering van het I-Criterium).

Op basis van de recente meerderheid in de Gemeenteraad (28 januari) voor een drastische afname van het aantal ramen op de Wallen gebied de logica van dat het Criterium dan een achterhaalde, overbodige maatregel is in het beteugelen van de drukte. Het is meer dan aanneembaar dat bij een forse afname van het aantal ramen ( en de exposure die dit teweegbrengt in de nauwe straatjes) tot een forse afname van het hoerenkijken toeristen/dagjesmensen publiek zal leiden. Met het verlagen van dit Eftelingsgehalte zullen de Wallen en omgeving een stuk rustiger worden. In het kielzog zal dit ook ongetwijfeld zijn weerslag hebben in het verdwijnen van allerlei op dit soort toeristen en bezoekers afgestemde voorzieningen van “platte” eetgelegenheden, “toeristen” cafés, toeristenwinkels, enz. En dan wordt meer dan nu zichtbaar van dat er op de Wallen en haar omgeving in feite helemaal niet zoveel coffeeshops staan. Kortom, in plaats van het inzetten van het grove middel van het Criterium is er voldoende aanleiding om met maatwerk een evenwicht te realiseren in het woon-, leef- en werkklimaat op de Wallen en haar omgeving. Zorgvuldige bestudering van het publieke domein van de binnenstad leert dat de Wallen en haar omgeving dit evenwicht kan realiseren. Daar waar aan de andere kant van het Damrak een zeer groot gedeelte van de binnenstad tot aan de Munt opgeofferd is aan het winkelend publiek met winkels waar de puien volledig aan opgeofferd zijn ( en in de avond een triest en leeg straatbeeld oplevert) is de kwaliteit van de compacte binnenstad van wonen, werken en leven aan de kant van de Wallen vele malen beter! Kortom, met het overhevelen van de potentiële kwaliteit van het publieke domein van de Wallen naar de andere kant van het Damrak/Rokin deel van de stad levert alleen maar een WIN/WIN resultaat op voor het verbeteren van de kwaliteit van de gehele binnenstad.( ‘van het na zessen lekker druk blijven aan de linkerkant van het Damrak met dus minder drukte aan de rechterkant van die van de Warmoestraat en de Wallen”; zei mijn overleden ome Jan, filiaalhouder van V&D in de Kalverstraat toen ik in 1986 met mijn overlast in de Amsterdamse binnenstad onderzoek bezig was.)

21 februari 2021

Wordt vervolgd!.

“Coffeeshops ondermijnen de bovenwereld”, het nieuwe Mantra van de Amsterdamse Driehoek

Geef een reactie

Donderdag 28 januari heeft de gemeenteraad commentaar gegeven op het beheersplan wat op 8 januari door de Amsterdamse burgemeester Halsema (lees de Driehoek) aan de raad is voorgelegd.
Het beheersplan “naar een beheersbare cannabismarkt” omvat een onderdeel van de aanpak van het terugdringen van het ( massa)toerisme naar Amsterdam. Helaas voor de zoveelste keer worden de coffeeshops als een van de belangrijkste aanjagers van dat massatoerisme nagewezen ( en dan nog van het zogenaamde “laagwaardig” deel daarvan waar de publieke opinie over beweerd dat: “Amsterdam daar geen cent aan verdient, alleen maar overlast aan ondervindt”). Deze pijlen zijn al 15/20 jaar op de coffeeshops gericht zodat er ondertussen een substantieel aantal coffeeshops gesloten zijn ( met in die zelfde tijd geen enkele afname maar een mega toename van het toerisme en klagende eigenaren van de nog open coffeeshops van dat de extra toeloop niet bevorderlijk is voor de sfeer in de shop).

Met het beheersplan brengt de Driehoek een volstrekt nieuwe pijl in de strijd tegen het toerisme, een GIFPIJL als zouden coffeeshops de samenleving ontwrichten! Het is op basis van dat dogma waarmee de Amsterdamse Driehoek alsnog het I-Criterium ingevoerd wilt krijgen ( wat in een eerdere raadsvergadering in Oktober niet gelukt was van een meerderheid aan raadsleden tegen dit Criterium)

Het is een nieuwe redenatie wat uitgaat van het Mantra van het landelijke politie en Justitiebeleid wat in 2010 startte onder de regering van VVD,CDA en de gedoogpartner PVV:
“De onderwereld ondermijnt de bovenwereld”! Het is deze Mantra die de Amsterdamse Driehoek naar haar hand zet: “Als we nou de coffeeshops tot die onderwereld rekenen gebiedt de logica van dat door dat vele toerisme de Amsterdamse coffeeshops HEEL VEEL geld verdienen, ergo, de coffeeshops zorgen voor HEEL VEEL ondermijning van de bovenwereld!”
Het is die logica in het beheersplan waarop de invoering van het I-criterium verdedigd wordt met in de ogen van de Driehoek alleen maar winnaars: Van EN geen ellende meer van die horde laagwaardige drugstoeristen (die dronken, blowend, luidruchtig en kotsend het Amsterdamse Werelderfgoed naar de kloten helpt) EN minder ondermijning van de bovenwereld door die verdomde “onderwereld “coffeeshops.

Het is te prijzen van dat de linkse raadsleden het beheersplan van de Driehoek “in de pauze” hebben kunnen zetten voor nader beraad. Los van dat ik de argumenten daarvoor niet zo sterk vond is dit in ieder geval een (klein beetje) positief resultaat.

En wat ik tenslotte nog kwijt wil is dat coffeeshops niets met ondermijning van doen hebben maar juist een bijdrage leveren tegen de ondermijning. Los van het gegeven van wat nou onder de onderwereld en onder de bovenwereld verstaan moet worden zorgt de coffeeshopbranche er juist voor dat, in tegenstelling tot het buitenland, de inkomsten aan de verkoop van cannabis per direct omgezet wordt in de reguliere landelijke en lokale economie van reguliere werkverschaffing en afdracht van (loon)belastingen van het personeel, werkgelegenheid voor lokale aannemers, loodgieters, voor de horeca toeleveringsbedrijven, enz, enz. Zo heeft The Bulldog een prachtig hotel, hebben de afgelopen jaren veel coffeeshopeigenaren mee geholpen aan innovatief onderzoek naar de werking van CBD waar de reguliere drogisterijen zoals Kruidvat en Jacob Hooy nu dankbaar profijt van hebben. Dus, hoezo ondermijning!! De coffeeshop is geen noodzakelijk kwaad maar een noodzakelijk goed voor de sociaal/economische verhoudingen in de Nederlandse samenleving en spelen zij een essentiële rol van het in goede banen leiden van verkoop en gebruik van cannabis.

Het Amsterdamse coffeeshopbeleid, hoe de gevreesde afbraak te stoppen?

Geef een reactie

Hieronder een schrijven wat alles te maken heeft met het I-criterium, coffeeshopbeleid, leefbare binnenstad, hoe om te gaan met het massatoerisme enz enz.

Het is geschreven voor de Amsterdamse gemeenteraad met mijn commentaar op het beheersplan van de Driehoek met nieuwe voorstellen voor het Amsterdamse coffeeshopbeleid (januari 2021) Een kritisch schrijven rechtstreeks uit mijn hart omdat de Driehoek in mijn ogen op een verkeerd spoor zit. Mijn advies is dat dit beheersplan ingetrokken wordt en een multidisciplinaire werkgroep met een volstrekt nieuwe visie aan de slag gaat. Dit betekent niet dat er geen interessante en uitdagende voorstellen in het beheersplan staan. Zeker niet, een aantal zijn zeer de moeite waard maar kunnen alleen maar tot hun recht komen bij een andere filosofie over de toekomst van het Amsterdamse coffeeshopbeleid dan waar het beheersplan zich op baseert. Een filosofie van een stad van tolerantie en gastvrijheid van een beleid waar toeristen en al die andere niet ingezetenen van onze stad de coffeeshops mogen blijven bezoeken. En dat op zo’n manier dat dit een positieve bijdrage levert aan het leefklimaat voor allen die wonen en werken in Amsterdam! Dat is de echte uitdaging waar we voor staan en realiseerbaar moet zijn met een andere kijk dan die in het beheersplan beschreven staat.

August de Loor 71 jaar geboren en getogen binnenstadbewoner, 52 jaar dienstbaar aan het Amsterdamse drugsbeleid en leefklimaat

NAAR EEN BEHEERSBARE CANNABISMARKT IN AMSTERDAM

Een kritische commentaar op het beheersplan van de Amsterdamse Driehoek

Het beheersplan beschrijft haar doelstelling als volgt: Het realiseren van een beheersbare Amsterdamse cannabismarkt, waarbij niet alleen aan de voorkant ( bij de consument) maar ook aan de achterkant sprake is van een betere scheiding van de harddrugsmarkt en de softdrugsmarkt.

Deze doelstelling roept op zijn zachts gezegd nogal wat vragen op. Bij een beetje kennis van zaken moet de cannabismarkt namelijk als twee strikt van elkaar gescheiden fenomenen gezien worden; het illegale cannabiscircuit ( van productie, (tussen)handel en illegale verkoopcircuit tot straatdealers aan toe) en het gedoogde circuit van coffeeshops. Met het in de doelstelling negeren van dit wezenlijk onderscheid van de cannabismarkt wordt de indruk gewekt als zou de Amsterdamse coffeeshopbranche zich aan de voorkant schuldig maken aan de verkoop van harddrugs (de consument) en aan de achterkant in de handel van harddrugs ( de begrippen voorkant en achterkant in de doelstelling versterkt die aantijging; in het illegale circuit is er namelijk niet zoiets als een voor- en achterkant, in coffeeshops wel, de voor- en achterdeur).

Met deze inleiding wil ik niet de indruk wekken van dat ik “spijkers op laag water zoek”! Integendeel, het is in de verdere toelichting van het beheersplan wel degelijk zo dat de suggestie gewekt wordt als zouden coffeeshops zich schuldig maken aan harddrugshandel Maar dit alles blijft uiterst vaag, ontbreken de bronnen tot zelfs onlogische redeneringen aan toe!

Zowel uit harde als “zachte” data uit de landelijke als Amsterdamse monitors blijkt al decennia zich nergens een dergelijke vermenging af te spelen en waar dit zich incidenteel in Amsterdam voordoet staat het HIT team paraat met dito sanctionering door het stadhuis van de desbetreffende coffeeshop. Kortom, mocht dit essentiële toezicht op het Amsterdamse coffeeshopbeleid zo in gebreke zijn gebleken bij de Amsterdamse Driehoek is het de plicht van diezelfde Driehoek om met bewijzen te komen ter verantwoording van hun taak van het gescheiden houden van de drugsmarkten

Het negeren in het beheersplan van het fundamentele verschil tussen het illegale circuit en coffeeshops is een ernstige emissie. Zoals gesteld wordt door dit negeren de coffeeshopbranche onterecht in het verdachtenbankje geplaatst terwijl de coffeeshop juist een effectief middel is in het gescheiden houden van de drugsmarkten.

Tenslotte, met het streven naar een BETERE SCHEIDING DER DRUGSMARKTEN staat het beheersplan op gespannen voet met de doelstelling van het softdrugsbeleid van een ABSOLUTE SCHEIDING DER DRUGSMARKTEN. Kortom, een beheersplan met minder ambitie dan het huidige drugsbeleid!

( hierbij nog een korte naschrift over de veronderstelling van harddrugs verkoop in coffeeshop. De praktijk leert dat mocht een coffeeshop zich schuldig maken aan verkoop van harddrugs aan haar bezoekers dit dan eerder opvalt bij de andere bezoekers dan bij de politie en is een coffeeshop in no-time zijn klanten kwijt (onderzoek naar; de sociaal/culturele functie van 115 Amsterdamse coffeeshops Adviesburo Drugs 1994). Dit rapport, geschreven voor het stadhuis naar aanleiding van toentertijd dezelfde veronderstelling als nu al zouden coffeeshops zich schuldig maken aan de verkoop van harddrugs tot toen heroïne aan toe. Dit rapport heeft toen op voorspraak van de gemeenteraad (met dank aan het opmerkelijke PvdA raadslid Annemarie Grewel) geleid tot de oprichting van de Multidisciplinaire werkgroep: Toekomst Amsterdamse softdrugsbeleid met voorstellen wat decennialang de toets der kritiek kon doorstaan met toen al de oproep voor het legaliseren van de achterdeur van coffeeshop wat helaas met de opzet van het experiment van deze regering nog zeker 8/9 jaar op zich laat wachten, met de onzekerheid of dat überhaupt nog zal gebeuren)

Het zijn niet coffeeshops maar het illegale circuit waar de vermenging van de handel in soft- en harddrugs zich voordoet met steeds meer nieuwe harde producten ( tot zeer recent het, vanuit gezondheidszorg, zeer zorgelijke nieuwe product van Synthetische Wiet) en steeds meer mogelijkheden aan distributiekanalen voor zowel de tussenhandel als de verkoop aan consumenten van dit illegale circuit, via internet, websites, 06-lijnen.

Op basis van de doelstelling van het beheersplan zou je dus mogen verwachten dat 80% van de notitie besteed zou worden met een overzicht van de huidige stand van zaken van dit uitdijende, lees drugsmarkt gemengde, illegale cannabiscircuit met vervolgens voorstellen van hoe op deze ontwikkeling op een slimme, effectieve manier geanticipeerd moet worden ( lees dus niet met de botte lees repressieve bijl). In het beheersplan staat daar niets over en ontbreekt het dus aan het prioriteit stellen van het Nederlandse dus ook Amsterdamse beleid van het gescheiden houden der drugsmarkten. Een fundamenteel onderdeel van deze prioritering is het als de weerga realiseren van een robuust coffeeshopbeleid. In het beheersplan worden daar wel degelijk een aantal voorstellen voor gedaan ( keurmerk, “oprekken” van een aantal gedoogcriteria) wat meer dan waard is om verder uit te werken met de uitdaging om daar de collega grote steden, de VNG en de landelijke overheid in mee te krijgen.

Maar de voorwaarde om daar vanuit Amsterdam mee aan de slag te gaan is dat het denkraam waar het beheersplan op gestoeld is van tafel gaat met daarvoor in de plaats het werken aan een robuust Amsterdams coffeeshopbeleid zoals hoe met de regio het nuloptiebeleid doorbroken kan worden, behoud van de kleinschaligheid en diversiteit in het aanbod van coffeeshops en dat evenwichtig verspreid over de stad ( zoals IJburg, Noord, Zeeburgereiland en meer woon/werk/groeikernen met zowel coffeeshops voor de yuppen- als de multiculti bewoners aldaar) met als positief bijeffect van dat dit de bezoekersstroom op de binnenstad coffeeshops doet verminderen. Het is echter het raamwerk van het beheersplan wat dit soort voorstellen naar een robuust Amsterdams coffeeshopbeleid in de weg staat.

HET BEHEERSPLAN

In plaats daarvan zorgt het beheersplan tot een verder verschraling van het Amsterdamse coffeeshopbeleid zoals de min of meer aankondiging van het verder reduceren van het aantal coffeeshops in de stad. Zo wordt menig keer in het beheersplan de Mantra herhaald van dat Amsterdam bijna 30% van het aantal coffeeshops in Nederland heeft met dus als ondertoon van dat daar makkelijk wel een hoop vanaf kan (en ook in haar publieke optreden over het beheersplan laat de burgemeester zich in die zin uit).

Met een concreet voorbeeld wil ik aantonen dat de geschiedenis zich dan weer zal herhalen zoals in 2012 met de uitruil van de Wietpas van het regeerakkoord uit 2010 met de invoering in Amsterdam van de Scholenafstand, zodat alweer meer coffeeshops dicht moesten zoals al eerder was gebeurd met Project 1012. Met dit puur getalsmatig sluiten zag het stadhuis totaal over het hoofd dat een behoorlijk deel van die coffeeshops populaire coffeeshops waren onder Marokkaanse en andere medelanders. En als er iets niet had moeten gebeuren dan was het dit wel met, ook door mij, een hoop inzet om de woede en frustratie onder deze buitengesloten coffeeshopbezoekers te temperen met bij een van de medewerkers van een gesloten coffeeshop de opmerking; “Wat zou er gebeuren als bij het lukraak van boven sluiten van een groot aantal cafés daar toevallig veel yuppen-, homo- of korps studentencafés bij zouden zitten, ik denk dat dat niet onopgemerkt geweest zou blijven bij menig stadhuis beleidsmakers, met bij mijn coffeeshop het risico van dat een deel van de bezoekers in het illegale circuit verdwijnen”!).

En laat nou datzelfde regeerakkoord uit 2010 weer opnieuw leidend zijn voor het Amsterdamse coffeeshopbeleid. Het is namelijk dit regeerakkoord wat het beheersplan in haar toelichting benoemd als denkraam van haar voorstellen, een akkoord afkomstig van een regering wat onder zowel deskundigen als de volksmond aangeduid als een ; van de–meest–verstokte-anti -coffeeshop -politieke- partijen- van- VVD,CDA en PVV.

Het waarom het beheersplan voor dit regeerakkoord kiest kan alleen maar met dat de Amsterdamse Driehoek mee gaat in wat omschreven kan worden als de ondermijningstheorie. Het is bovengenoemde regering die als eerste deze ondermijningstheorie ( en de ongefundeerde kritiek op de gedoogpolitiek) vertaalde in ingrijpende nieuwe invalshoeken van het landelijke drugsbeleid ( en wat zich tot op de dag vandaag onverminderd voortzet).

Het is de ondermijningstheorie die in de toelichting van het beheersplan meermaals aangehaald worden als zou de coffeeshopbranche een ondermijnende invloed hebben op de legale bovenwereld, sterker nog van dat er aanwijzingen zijn van dat deze branche de harddrugsmarkt steunt, financiert, faciliteert.

Het wapen die het beheersplan voorstelt om de omvang van ondermijning door de Amsterdamse coffeeshopbranche terug te dringen is het I-criterium. Met dit criterium zakt in de theorie van het beheersplan namelijk het inkomen van de branche, ergo dus ook hun mate van ondermijning van de bovenwereld plus komt de Driehoek hiermee tegelijkertijd tegemoet aan de toegenomen druk uit de publieke opinie van het terugdringen van het zgn. laagwaardige drugstoerisme; TWEE VLIEGEN IN EEN KLAP!

Het moge duidelijk zijn dat ik zeer bezorgd ben over wat dit beheersplan voor gevolgen heeft voor het Amsterdamse coffeeshopbeleid.

Ten aanzien van mijn andere argumenten van deze bezorgdheid verwijs ik naar mijn website augustdeloor.nl met meerdere artikelen zoals;

Het paard van Troje, een artikel met een overzicht van wat de gevolgen zullen zijn als in Amsterdam het I-Criterium ingevoerd wordt, een overzicht met veel meer gevolgen dan alleen die van een nog meer ondoorzichtig,dus meer ondermijnend straatdealsysteem
En ook een andere notitie over de geringe bereidheid van bezoekers van coffeeshops om zich, ter preventie van het Coronavirus, te registreren als voorbeeld van dat het I-criterium op een fiasco zal uitlopen ( n.b. om de niet-ingezetenen buiten de coffeeshop te houden moeten ook de ingezetenen gecontroleerd worden wat met het nog steeds heersende stigma ten aanzien van het gebruik van cannabis op weinig medewerking van de coffeeshopbezoekers kan rekenen en het personeel van coffeeshops waar toeristen niet komen tot obstructie zal leiden ( was het niet burgemeester Halsema die tijdens een TV discussie vraagtekens plaatste bij het invoeren van wetten of regels als die niet op voldoende draagvlak kon rekenen bij vooral degenen die uitvoering aan die wet moeten geven?)
En op dezelfde website kunt u nog vele andere artikelen vinden die zowel indirect als direct betrekking hebben over dit onderwerp, zoals zeer kritische commentaren als zou Amsterdam de drugshoofdstad van de wereld zijn, hier ten aanzien van drugs maar alles kan en mag ( wijlen Burgemeester Schelto Patijn zou, als bepleiter van de gedoogpolitiek, zich in zijn graf omdraaien bij zulke onzin wat al jaren in de media als Mantra over Amsterdam beweerd wordt!), enz, enz.

En kunt u de komende tijd de volgende notities verwachten van:

Een kritisch commentaar op het O.I.S. rapport over dat 57% van de Wallen/Singel toeristen de coffeeshops bezoeken.
Het 30% dogma van als zou er nog maar 20 coffeeshops in Amsterdam over zijn er nog steeds sprake kan zijn van dat dit nog steeds 30% van het aantal in heel Nederland is, ergo dat hoge percentage weer als argument gebruikt kan worden om nog meer coffeeshops in Amsterdam te sluiten
Een kritisch commentaar op het Breuer rapport over met hoeveel coffeeshops Amsterdam kan volstaan in 2020 en 2025.
Een notitie van dat coffeeshops, in tegenstelling tot wat algemeen beweerd wordt, juist een effectief instrument is tegen de ondermijning.
En wat u ook kunt verwachten is via woord en geschrift mijn visie over een toekomstbestendige Amsterdamse binnenstad voor zowel de bewoners, de werkers als de bezoekers

Multidisciplinair overleg

Tenslotte, met het beheersplan breekt de Driehoek met een lange traditie van dat zeer essentiële onderwerpen aangaande het Amsterdamse drugsbeleid dit altijd als eerste gewikt en gewogen wordt middels multidisciplinair overleg. Voorbeelden te over zoals een integraal drugspreventie beleid grootschalig evenementen, bij meerdere zeer zware beleidskeuzes tijdens de in Amsterdam diep ingrijpende heroïne epidemie. En om bij dit softdrugsdossier te blijven; hoe vaak is er niet multidisciplinair overlegd bij essentiële beleidszaken aangaande het coffeeshopbeleid met als eerste de softdrugswerkgroep in 1993 met alle sleutelfiguren aan de onderhandelingstafel wat een Amsterdams coffeeshopbeleid opleverde wat decennialang de toets der kritiek kon doorstaan. Het beheersplan is verre van deze overlegtraditie opgesteld en dat wreekt zich op velerlei manieren met als meest schokkende van dat het raamwerk waarop het beheersplan gebouwd is op drijfzand

Onbegrip over plan Halsema voor buitenlanderverbod coffeeshops

2 reacties

Onderstaande reactie van de Amsterdamse Coffeeshopbond, de BCD. auteur Derrick Bergkamp (VOC)

11 januari 2021

Het nieuws dat de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema buitenlandse toeristen wil gaan weren uit de coffeeshops haalde wereldwijd de media en leidde in Nederland vooral tot onbegrip en kritiek. ‘Als je het probleem wil aanpakken, dan moet je de groei van de budgetvluchten op Schiphol inperken, het aantal hotelkamers terug brengen en iets doen aan de vakantieverhuur.’

Halsema (GroenLinks) stuurde haar plannen op 8 januari naar de gemeenteraad [1]. Opmerkelijk: de burgemeester verwijst expliciet naar de beleidsvoornemens over coffeeshops van het minderheidskabinet Rutte I van VVD, CDA en gedoogpartner PVV, uit 2010. Citaat uit de brief van Halsema van 8 januari:

‘In 2010 hebben de Ministers van VWS en J&V zich uitgesproken voor een kleinschalige en lokale cannabismarkt, het voorkomen van cannabisgebruik onder jongeren en het terugdringen van drugstoerisme. Het Amsterdamse bestuur heeft zich daar expliciet bij aangesloten en door de introductie van blowverboden, door sluiting van coffeeshops en de invoering van een afstandscriterium tussen coffeeshops en scholen getracht de markt te verkleinen en beheersbaar te maken.’

Wet van vraag en aanbod

Het aantal Amsterdamse coffeeshops is sinds de eeuwwisseling 2000 gedecimeerd door het stadsbestuur: van 283 naar 166. Halsema: ‘Dit heeft niet verhinderd dat de vraag naar cannabis (met name door de groei van het toerisme) is gegroeid.’ Het doet de vraag rijzen of de burgemeester enig inzicht heeft in de economische wet van vraag en aanbod. Het besluit doet ook de vraag rijzen of het college van B&W zich enige rekenschap heeft gegeven van de ervaringen met het I-criterium in de rest van Nederland.

Overal waar het i-criterium is gehandhaafd heeft dat direct geleid tot meer overlast van straatdealers en andere illegale aanbieders. Het i-criterium is boven de rivieren in vrijwel geen enkele coffeeshopgemeente ook maar een dag gehandhaafd. En de meeste gemeenten onder de rivieren die de regel wel hebben gehandhaafd, zijn daar van terug gekomen. Volgens onderzoeksbureau Breuer & Intraval geven niet meer dan zeven van de 102 coffeeshopgemeenten aan dat zij het i-criterium met hoge prioriteit handhaven, oftewel 6,9% [2].

Gerri Eickhof

In de reacties op het plan overheerst onbegrip. Kenmerkend was de persoonlijke noot van NOS verslaggever Gerri Eickhof in zijn reportage over het Halsema plan in het 8 Uur Journaal van 8 januari [3]. Staand voor coffeeshop de Jolly Joker op de Nieuwmarkt zei Eickhof:

‘Ik woon al heel lang in deze buurt en kan me nog levendig herinneren hoe vroeger vrijwel elke toerist onder de veertig werd besprongen door straathandelaren die sissend drugs te koop aanboden. Daar ging veel criminaliteit achter schuil. Het probleem verdween grotendeels toen de coffeeshops werden gereguleerd, met daarbij de uitdrukkelijke bepaling dat ook buitenlanders welkom waren. En critici van het nieuwe plan vrezen nu dat wanneer het wordt doorgezet, dat oude probleem weer terug keert.’

Tim Verlaan, onderzoeker van stadsgeschiedenis en verbonden aan de Universiteit van Amsterdam, zei in het radioprogramma Met het Oog op Morgen:

‘De gemeente zit al langer met dat slechte imago in de maag. Daarom proberen ze al jaren de ‘kwaliteitstoeristen’ aan te trekken. Maar een kwaliteitstoerist binnenhalen is niet de oplossing voor het probleem. Het gaat niet om de kwáliteit van de toerist, maar om de kwantiteit. Als je die aantallen wil terugbrengen dan moet je iets anders doen dan gewoon zeggen dat mensen niet meer naar een coffeeshop mogen.’

Moralistische symboolpolitiek

Onderzoeker Tim Verlaan maakte nog een ander punt, dat veel vaker viel op te tekenen. Verlaan: ‘Ik weet niet of u zelf weleens een joint rookt? Een tevreden roker is geen onruststoker. Dus ik denk dat je meer last hebt van mensen die teveel drinken dan van mensen die een joint opsteken.’ Zijn conclusie: ‘Ik denk dat dit moralistische symboolpolitiek is die door de burgemeester wordt bedreven. Als je het probleem wil aanpakken, dan moet je de groei van de budgetvluchten op Schiphol inperken, het aantal hotelkamers terug brengen en iets doen aan de vakantieverhuur.’

De kans bestaat natuurlijk dat Halsema als een echte machtspoliticus er voor kiest om zich nu te profileren, terwijl ze weet dat het plan geen meerderheid in de gemeenteraad zal krijgen. Fotograaf, auteur en binnenstadbewoner Hans Aarsman hintte op die mogelijkheid in dezelfde uitzending van Met het Oog op Morgen.

Aarsman: ‘Dat vind ik altijd met dat soort voorstellen, hoewel ik geloof dat zij het ook echt als een voorstel ziet en ook afwacht van hoe kunnen we dat gaan aanpakken? En niet gelijk al het voorstel er doorheen duwt. Maar eigenlijk moet je als je met een voorstel komt al gelijk meenemen: hoe kun je het handhaven, zo’n maatregel? Je kan wel zeggen: die coffeeshops gaan dicht, maar wat gaan mensen dan doen? Die gaan natuurlijk naar de straathandel. Dan krijg je weer situaties zoals in de jaren tachtig. Wanneer je uit het Centraal Station komt, je direct sissend wordt aangesproken of je wiet wil. Dat is nu helemaal weg.’

Ironisch

Op social media regende het afkeurende reacties. Thomas de Groot, buitengewoon commissielid in de bestuurscommissie van Amsterdam West voor de PiratenPartij maakte in een serie tweets gehakt van het plan van Halsema: ‘Het is ironisch dat Halsema, die zich altijd profileerde als vrijgevochten liberaal, de geschiedenisboeken in gaat als de burgemeester die Amsterdam veranderde in een soort puriteins Maastricht.’

De Groot: ‘Halsema, die er altijd prat op ging op te komen voor de underdog, die nu sexwerkers slachtoffert aan het vastgoedkapitaal, en arme backpackers die een jointje willen ‘niet genoeg kwaliteit’ vindt hebben voor onze chique stad. De binnenstad-lobby, met de reclamebureaus die rijk willen worden aan citymarketing, van elke buurt een ‘quartier’ willen maken, op hun beurt weer gefinancierd door de vastgoedwinnaars, willen onze stad steriliseren, alles wat rommelig en rafelig en niet-wit en arm is weg hebben.’

Duo Tops en Tromp

De Groot wijst ook op de rol van het duo Pieter Tops en Jan Tromp en het rapport dat zij in opdracht van Halsema maakten over drugs in Amsterdam:

‘Een groot deel van de paniek komt van een rapport vol nepnieuws, waar de auteurs rijk van worden omdat alle gemeentes ze binnenhalen om diezelfde paniek te zaaien. Tromp en Tops hebben Halsema iets ingefluisterd, en gestaafd met nepfeiten en leugens. Vraag maar aan FTM-journalist Bart de Koning, die heeft de rapporten van deze twee querulanten volledig gefileerd. Zie bijvoorbeeld ‘Zoeken met een lampje naar bronnen en feiten in ondermijningsrapport’ [https://www.ftm.nl/artikelen/zoeken-met-een-lampje-naar-bronnen-en-feiten-in-ondermijningsrapport. Toch blijft dit nepnieuws-duo overal gemeentes en politiechefs adviseren, want ze verkondigen een aantrekkelijke boodschap. En Het Parool kakelt dat maar na, zonder de FTM te lezen. En Halsema is blijkbaar ook geen abonnee.’

Als het Halsema’s bedoeling was om de internationale media te halen met dit bedorven kliekje van Ivo Opstelten, dan is haar missie geslaagd. Van Frankrijk tot Zuid-Afrika haalde het buitenlanderverbod voor coffeeshops in het ooit vrije Amsterdam het nieuws. Zelfs de New York Times [5] berichtte er over.

In het artikel in de New York Times legt Andre van Houten, eigenaar van coffeeshop Chapiteau, uit dat de coffeeshopbranche de schuld krijgt van het gedrag van Britse, vooral mannelijke, toeristen die met een budgetvlucht naar de stad komen en dronken worden op de Wallen. Van Houten: ‘Wat is hier het probleem, drugs of alcohol? Wij krijgen altijd de schuld van alles dat verkeerd gaat in deze stad.’

Redactie BCD, 11 januari 2021

Noten:
[1]: Brief driehoek aan Raad beheersbare markt, 8 januari 2021
https://www.amsterdam.nl/nieuws/nieuwsoverzicht/coffeeshopbeleid/

[2]: Coffeeshops in Nederland 2018, aantallen coffeeshops en gemeentelijk beleid 1999-2018, Breuer & Intraval
https://www.breuerintraval.nl/publicatie/coffeeshops-in-nederland-2018/

[3]: NOS 8 Uur Journaal, vrijdag 8 januari 2021
https://tvblik.nl/nos-journaal/9-januari-2021

[4]: Amsterdam wil nieuw imago bij toeristen, zónder wiet, Met Het Oog op Morgen, 10 januari 2021
https://www.nporadio1.nl/binnenland/28866-amsterdam-wil-nieuw-imago-bij-…

[5]: In Amsterdam, Getting High at Coffee Shops May Soon Be for Locals Only, New York Times, 8 januari 2021
https://www.nytimes.com/2021/01/08/world/europe/amsterdam-marijuana-coff…

Karaktermoord en beeldvorming

Geef een reactie

De afgelopen dagen werd ik plat gebeld door journalisten met de vraag of ik kan bevestigen of Hugo de Jonge, onze Coronaminister “aan de coke zit”.
Alvorens ik te kennen gaf aan dergelijke verzoeken geen gehoor te geven vroeg ik door op welke veronderstellingen de journalisten deze bevestiging verlangen.

Hieruit kwam naar voren dat de combinatie van zijn gedrevenheid en zijn flamboyante gedrag (plus zijn uiterlijk tot hippe schoenen aan toe) tot deze verdacht makerij leidt van dat hij dan wel cocaïne zal gebruiken.

En zo wordt op deze diepgewortelde typering over gebruikers van cocaine plus dat de halve ZUIDAS en de halve TWEEDE KAMER aan de cocaïne zou zijn karaktermoord gepleegd op de minister van VWS.

Het moge duidelijk zijn dat de telefoongesprekken zeer kort van duur waren.

August de Loor

Ps Het bizarre hierbij is dat waar ik de minister tegen beschermde hij tot een wereld behoort waar beeldvorming over drug en druggebruik ook een veel voorkomend fenomeen is.

Nieuws van het CBD-front

Geef een reactie

Nieuwsbrief december 2020

Vlak voor het eind van 2020, een veelheid aan actuele informatie waar je ongetwijfeld interesse in zult hebben.

Maar allereerst een paar bemoedigende woorden. Het gaat maar door met Corona en nu weer een Lockdown tot 19 januari wat ongetwijfeld voor velen weer hard zal zijn aangekomen in zowel het persoonlijke als in het zakelijke leven.

Maar laat er nou ingrijpende besluiten genomen zijn en dat in positieve zin.
Eindelijk heeft de VN het aangedurfd om de al sinds 1961 rigide wetgeving aangaande cannabis open te breken. Wereldwijd kan hierdoor het reguleren van de medische/therapeutische toepassing van cannabis verder en versneld toegepast worden (met, hopelijk, als volgende fase, de legalisering van het recreatief gebruik).
En ook in Europa is een megastap gezet door CBD niet meer als een drug te beschouwen maar als een voedingsmiddel.

In 2021 is de belangrijkste uitdaging voor het CAN ( belangenvereniging van de branche en andere betrokkenen bij CBD en Cannabinoiden) om ervoor te zorgen dat deze besluiten worden omgezet in een duurzaam Nederlands (en uiteindelijk Europees) cannabinoïdenbeleid. Hiervoor zal de komende maanden de samenwerking van het CAN met andere organisaties in binnen- en buitenland versterkt worden, overleg is aangevraagd met de ministeries en NVWA, en de pijlen worden gericht op de campagnes van de politieke partijen voor de verkiezingen in maart 2021 ( de voorwaarde voor een zo goed mogelijk resultaat is een, in aard en omvang, gezonde vereniging. Het CAN is ook dit jaar weer gegroeid in aantal leden, dus wie zich aangesproken voelt, wordt lid!)

Ontwikkelingen in de EU

Afgelopen week hebben de Verenigde Naties en de Europese Commissie gestemd over de aanbevelingen die de WHO heeft gedaan mbt CBD en cannabis

Aan de ene kant is er nu overeenstemming over de legale status van de stof Cannabidiol. Cannabidiol, of deze wel of niet uit hennep is geïsoleerd, valt niet onder de bepalingen van de internationale verdragen en dus ook niet onder de Opiumwet. Het is dus geen ‘drug’ en mag in voeding en voedingssupplementen worden verwerkt. Maar dan is er wel een Novel Food autorisatie nodig! Meer daarover lees je hieronder.
Volgens deze redenering zou CBD-isolaat ook in cosmetica mogen verwerkt. Zodra de entry voor Cannabidiol in de Cosing database is aangepast zullen we je daarover informeren.
Aan de andere kant blijven CBD producten met een THC gehalte lager dan 0,2% (dus ook alle CBD producten met minder dan 0,05% THC) wel onder de bepalingen van de internationale verdragen vallen en dus onder de Opiumwet. Voor deze producten kan er geen Novel Food autorisatie worden aangevraagd en blijft het Nederlandse gedoogbeleid gelden, alsook de verschillende nationale maxima voor THC.

Samenvatting cannabidiol:
CBD-isolaat mag in voeding en voedingssupplementen, mits er voor de gebruikte kwaliteit een NF autorisatie is.
CBD-isolaat mag in cosmetica worden verwerkt.
Synthetische CBD mag in voeding en voedingssupplementen, mits er voor de gebruikte kwaliteit een NF autorisatie is.
Synthetische CBD mag in cosmetica worden verwerkt.

Samenvatting hennepextracten:
Hennepextracten zonder THC (breed spectrum) mogen in voeding en voedingssupplementen, mits er voor de gebruikte kwaliteit een NF autorisatie is.
Hennepextracten met THC (full spectrum) mogen in voeding en voedingssupplementen worden verwerkt die gedoogd worden onder de Opiumwet.
NB 1: Let op de verschillende toegestane THC limieten in het te vermarkten land.
NB 2: CBD-olie valt in Nederland nog steeds onder de definitie van Hennepolie (lijst 1) in de Opiumwet.
NB 3: De productie van hennepextracten mag niet in Nederland plaatsvinden. Daarvoor is een opiumontheffing nodig. Pas als de concentratie THC onder de 0,05% ligt, wordt het extract of het eindproduct gedoogd.

CAN Keurmerk voor CBD

Met het risico van dat ik in herhaling val blijf ik op het belang van het Keurmerk wijzen. Terugkijkend op hoe CBD zich de afgelopen jaren aan al die negatieve toedichtingen en het (drugs) stigma heeft moeten ontworstelen om tot een volwaardig en serieus genomen product te worden is het niet meer dan logisch dat dit bezegeld wordt met een Keurmerk. Ieder zichzelf respecterend bedrijf die zich met CBD bezig houdt zou hier in mijn ogen voor moeten kiezen om daarmee naar zowel de collega-ondernemers als de consument duidelijk te maken dat het product aan alle eisen van kwaliteit en etikettering voldoet.

Daarnaast moet het Keurmerk ook als een logische vervolgstap gezien worden op de recente besluitvorming binnen zowel de VN als de EU. En om bij die laatste te beginnen is het Keurmerk de kroon op het feit dat CBD nu niet meer als een drug maar als een voedingsmiddel beschouwd wordt.

Het CAN heeft de afgelopen jaren het Keurmerk ingezet als instrument om die positieve beleidswijziging via Nederland in de EU m.b.t. CBD te realiseren. En nu dat gerealiseerd is, is de daadwerkelijke invoering van het Keurmerk op elk CBD product de volgende stap in de verdere ontwikkeling naar een wereldwijd, duurzaam bij wet verankerd, CBD beleid. Binnen die mondiale ontwikkeling kan ieder afzonderlijk lid van het CAN een bijdrage leveren met het voeren van een Keurmerk op zijn of haar product. Het is die uitdaging waar het CAN de komende jaren voor staat!

December 2020

August de Loor

voorzitter vereniging CAN

Het ont-drug-gen van de Amsterdamse binnenstad; ” als een olifant door de porseleinkast”.

1 reactie

Vanuit de doctrine van dat wat betreft drugs in Amsterdam maar alles kan en mag en deze stad de drugshoofdstad van de wereld zou zijn komt er vanuit het stadhuis een beleid op gang om hier paal en perk aan te stellen. Het moge duidelijk zijn van dat op deze volstrekt onlogische redenering ( zie voor meer uitleg vele eerdere artikelen over Amsterdam op deze website) een weinig genuanceerd beleid verwacht kan worden zoals verleden week van het sluiten van een alternatieve toeristen/headshop winkel in de Damstraat. Het waren de velerlei producten tot die die ook maar enigszins in relatie met drug en druggebruik gebracht konden worden wat voor de burgemeester aanleiding was om de winkel te sluiten.

Met onderstaande mail attendeer ik de burgemeester erop er een meer genuanceerd beleid op na te houden. “GEEN OLIFANT DOOR EEN PORCELEINKAST”

Geachte burgemeester, beste Femke,

Het is de veelheid aan druggerelateerde producten die The Old Man winkel in de Damstraat verkocht wat jou aanleiding gaf om deze winkel (tijdelijk) te sluiten.

Echter op een aspect van deze beslissing wil ik jou attenderen.

Het is namelijk ook de verkoop van drugssneltestjes wat jou deed besluiten om de winkel dicht te gooien. Maar laten deze testkits nou een zeer belangrijke rol spelen in het nationale drugs Harm Reduction beleid van dat consumenten op een zeer simpele manier kunnen nagaan in hoeverre hun aangeschafte drug versneden is.

Bij dit Harm Reduction beleid spelen deze sneltestkits een aanvullende rol in het landelijke netwerk van drugtestspreekuren van het Trimbos Instituut met in Amsterdam de testspreekuren van de Jellinek en de GGD.

Deze aanvulling gaat zover dat de afgelopen decennia menigmaal is samengewerkt tussen de drugspreventie-instellingen en de distributeur van de sneltestkits ten tijde van het rouleren van partijen XTC of andere drugs met een direct gezondheidsrisico voor de consument.

En waar helemaal intensief samengewerkt werd was ten tijde van de witte heroïne waarschuwingscampagne In het voorkomen van nog meer dodelijke slachtoffers werden in no-time 2000 sneltestsetjes verspreid in de Amsterdamse smartshops. Met deze speciaal ontwikkelde testsetjes kon op een eenvoudige manier de witte heroïne aangetoond worden en de toeristen gewaarschuwd voor de witte heroïne dealer.

Kortom, het verbieden van de verkoop van sneltestkits via de zogenaamde smartshops komt het landelijke en Amsterdamse drugspreventiebeleid niet ten goede.

Derhalve is mijn advies om voor het verder ontwikkelen van beleid (zoals ook die t.a.v. de toekomst van de Amsterdamse binnenstad) overleg te starten met de VLOS, de belangenvereniging van smartproducten.

met vriendelijke groet,

August de Loor

Een goed nieuw jaar toegewenst,

Met vriendelijke groet,

August de Loor

Voor een pilletje naar de X-shop

Geef een reactie

Voor een pilletje naar de X-shop

Minder gezondheidsschade, minder consumptie per gebruiker, minder criminaliteit, minder milieuschade. Dat is het resultaat van hun optimale model voor het Nederlandse xtc-beleid, aldus een denktank van 18 experts op het gebied van verslaving, criminaliteit en drugsbeleid, die onder meer verbonden zijn aan de Universiteit van Maastricht, de Nationale Politie en het Transnational Institute.

Regulering productie en verkoop
Een gecombineerde aanpak, waarbij de productie en de verkoop van xtc wordt gereguleerd, de kwaliteit van xtc wordt bewaakt, de misdaad harder wordt aangepakt en het gebruik beter wordt gemonitord moet leiden tot dat resultaat, aldus de Denktank MDMA-Beleid (DMB), een initiatief van een groep deskundigen van Jellinek Preventie, de Hogeschool van Amsterdam, het Amsterdam UMC (AMC) en de Open Universiteit.

Beoordeling effecten mogelijke maatregelen
Het rapport van de DMB is vandaag gepubliceerd. Op grond van hun wetenschappelijke kennis en ervaring, en los van een overkoepelende ideologie, hebben de 18 experts de verwachte effecten van 95 mogelijke maatregelen beoordeeld en naar eigen zeggen het optimale model weten te genereren voor het Nederlandse ecstasybeleid. Zij onderzochten welke mogelijke maatregelen een bijdrage kunnen leveren aan het verminderen van de gezondheidsrisico’s en aan het bestrijden van de aan mdma gerelateerde criminaliteit.

Afgewogen eindoordeel
Het effect van 95 mogelijke maatregelen hebben zij gescoord op 27 verschillende uitkomsten, zoals gezondheidsschade, criminaliteit, mate van gebruik, milieuschade en internationale imagoschade. Voorbeelden van deze maatregelen zijn het al dan niet toestaan van reclame, vergunning voor de verkoop, een hardere aanpak van de misdaad, kwaliteitsbewaking van producten, drugsvoorlichting en strafverzwaring voor criminelen. Omdat het belang van de uitkomsten onderling nogal verschilt, zijn weegfactoren toegekend aan de 27 verschillende uitkomsten, zodat een afgewogen eindoordeel ontstaat.

Minder criminaliteit
Het advies is om productie en verkoop van xtc te reguleren, de kwaliteit van xtc te bewaken, de misdaad harder aan te pakken en het gebruik beter te monitoren. Toepassing van het optimale model zal dus leiden tot minder gezondheidsschade, minder consumptie per gebruiker, minder criminaliteit en minder milieuschade. Daarbij worden staatsinkomsten gegenereerd. Btw-inkomsten worden geschat op ongeveer twee miljoen euro per jaar plus inkomstenbelasting en eventuele accijnsheffingen. De DMB maakt de kanttekening dat toepassing van het optimale model kan leiden tot een lichte toename van het aantal gebruikers, maar de omvang (aantal pillen per jaar) daalt.

X-shop model
Met het oog op uitvoerbaarheid en politieke haalbaarheid is het optimale model enigszins aangepast tot het zogenaamde ‘X-shop model’, dat vrijwel dezelfde gunstige effecten heeft. Dat model is eigenlijk vergelijkbaar met het model van de gesloten cannabisketen, waarvan de proef binnenkort van start moet gaan. Het X-shop model is vooral bedoeld als eerste aanzet voor nieuw xtc-beleid en kan na maatschappelijke en politieke discussies worden verfijnd. Volgens de denktank kan daarna een implementatietraject worden gestart om van de huidige ongunstige situatie te komen tot een situatie waarmee zowel de gebruiker als de maatschappij optimaal zijn gediend.

Onderhandelingen met buurlanden
‘Het is natuurlijk niet zo dat als wij het enkel in Nederland goed regelen het criminaliteitsprobleem is opgelost’, zegt Floor van Bakkum, een van de initiatiefnemers van de denktank en manager preventie bij Jellinek. ‘Het mooiste zou zijn als een aantal landen samen deze ontwikkeling onderzoeken.’ In zijn aanbevelingen stelt de denktank verkenningen en onderhandelingen met buurstaten voor over invoering van een vergelijkbaar model voor regulering van xtc. Nederland kan dan als productieland de consumenten in buurlanden, nadat zij een vergelijkbare xtc-wetgeving hebben ingevoerd, voorzien van xtc-pillen van goede en gecontroleerde kwaliteit.

Internationale interesse
Nu gaat het grootste deel van de illegale xtc-productie naar het buitenland. Regulering in Nederland houdt dat toch niet tegen? ‘We hebben ook niet de illusie dat we de grote jongens er een slag mee kunnen toebrengen. Daarvoor zijn internationale stappen nodig. Maar de binnenlandse criminaliteit en het probleem van kwetsbare jonge drugsrunners kan er wel door verminderen.’ Volgens Van Bakkum volgt de internationale gemeenschap het onderzoek met interesse en volgt er binnenkort een publicatie in het wetenschappelijk tijdschrift Journal of Psychopharmacology.

Los van morele discussie
De groep experts heeft vrijwillig aan het onderzoek meegewerkt. De exercitie is vooral bedoeld om los van morele normen en waarden zo sec mogelijk naar de verwachte resultaten te kijken, vertelt Van Bakkum. ‘Stel je voert deze beleidsmaatregelen in, wat komt er dan uit? We nodigen mensen uit om zelf met het systeem aan de slag te gaan en te kijken of de scores kloppen als je ze zo objectief mogelijk doorrekent. We hopen de discussie over het drugsbeleid open te breken, uit die loopgraven en uit die morele discussie te komen. De aanpak is tweeledig: reguleren onder strikte voorwaarden en een stevige aanpak van de criminaliteit. Niet iedereen kan dus xtc kopen en we halen een deel van het winstmodel van criminelen onderuit, waardoor je de politie anders kunt inzetten. Dit onderzoek en het ontwikkelde systeem is vooral een aanzet voor de discussie. Mensen kunnen ermee spelen.’

bron:

https://m.binnenlandsbestuur.nl/nieuws/voor-een-pilletje-naar-de-x-shop.249208.lynkx