En toen kwam het bericht dat Eberhard overleden was om het eerste vliegtuig terug uit Portugal te nemen om in Amsterdan dicht bij deze man te zijn en zijn familie. Het is al meer dan 50 jaar dat Eberhard en ik elkaar inspireerden in zowel persoonlijke als politiek/bestuurlijke thema,s en uitdagingen en dat bijna altijd nooit via de gangbare kanalen. Dat gold ook voor het begin van ons contact van als jonge broekies tot diep in de nacht in de voorkamer van het woninkie van Jan Scheafer in de Pijp bijeen te komen alwaar de werkgroep De Pijp was opgericht, wat de inspiratie gaf voor een nieuw denken in de stedenbouw van in tegenstelling tot de BIJLMERformule de COMPACTE STAD. En wat er sindsdien zich verder afspeelde is een dik boek aan geschiedenis!

Ik zal de komende weken pogen om daar meer uitleg bij te geven maar eerst is er de rouw en staat alles in het teken van een waardig afscheid.

Eberhard, het enige wat ik nu kan is ontzettend verdrietig zijn en dat de weken geleden elkaar bijpraten in je tuin helaas het laatste politieke en persoonlijke overleg was waarbij jij zoveel inleving toonde van mijn verdriet van het recent verlies van Tex, de dochter van mijn vrouw waar ik 18 jaar een “beetje” vader voor was. Inleving terwijl jij zelf op dat moment krom zat van die kankerpijn!

August