Experiment gesloten keten aanvoer legale cannabis aan een beperkt aantal coffeeshops

Geef een reactie

tot 24 december van dit jaar is het mogelijk om aan de regering de bezwaren kenbaar te maken over bovengenoemd experiment. Hierbij een aantal nieuwe argumenten tegen dit experiment, aanvullend op eerdere artikelen op deze website over dit onderwerp. Met mijn team aan adviseurs ben ik hard bezig om voor 24 december met een meer uitgebreid commentaar te komen op dit experiment met een warm pleidooi van dat de overheid voor een ander,beter experiment kiest.

Voor de leesbaarheid van dit artikel noem ik het experiment wat de regering wil het EXCLUSIEVE EXPERIMENT en waar ik voor pleit; INGROEIMODEL,
Het EXCLUSIEVE EXPERIMENT omvat het plan om in 6 tot 10 steden in Nederland de daar gevestigde coffeeshops 100% legaal te maken middels een gesloten keten van aanvoer aan de achterdeur van legaal gekweekte cannabis, waarbij de overheid de vergunningen aan de kwekers verleend. Daarnaast zijn deze shops verplicht van dat hun personeel een cursus volgt over veilig gebruik van cannabis aangevuld met voorlichtingsmateriaal over de risico,s van het gebruik van cannabis plus op de achtergrond van waar de regering op aanstuurt van een overall invoering van de Tabakswet in het publieke domein dus ook voor coffeeshops. De inschatting is dat tussen de 40 en 60 coffeeshops dit experiment verplicht opgelegd krijgen als uitvloeisel van dat de steden waar zij gevestigd zijn de aanvraag voor het experiment ingediend hebben.
Het INGROEIMODEL is een model van dat elke coffeeshop de mogelijkheid biedt om legale cannabis in te kopen, waarbij onderzoekers nagaan of dit type cannabis aanslaat onder de consumenten. Op basis van deze vorm van onderzoek wordt het circuit van legale kwekers aangestuurd van het inspelen op de wensen en behoeftes van de consument met als rendement dat de legale soorten wiet fasegewijs de illegale soorten in de coffeeshops vervangen. En dan numijn commentaar op het exclusieve experiment

1) Het exclusief experiment duurt alles bij elkaar, vanaf 1 januari 2019 gerekend tot haar eindconclusie, ongeveer 6 tot 7 jaar. Met als gevolg dat al die tijd het Nederlandse softdrugs- en coffeeshopbeleid in beton gegoten, lees potdicht zit, waarbij elke verandering, lees wens voor het oprekken van de gedoogcriteria door de opeenvolgende regeringen afgewezen zal worden met als excuus dat eerst het experiment afgewacht moet worden!! En dit in een tijdsgewricht waarbinnen zich allerlei nieuwe (inter)nationale ontwikkelingen en inzichten voordoen over dit dossier zoals dat steeds meer landen overgaan tot het legaliseren van cannabis. Het ingroeimodel heeft dat probleem niet

2) Het exclusieve experiment omvat veel meer aspecten van onderzoek dan alleen het onderzoek van de afname van de criminaliteit. Dit betekent dat het experiment zich niet beprkt tot onderzoek naar de afname van de criminaliteit ACHTER de achterdeur van coffeeshops maar zich ook bezig houdt over de gezondheidsrisico,s van het gebruik van cannabis, de overlast van de coffeeshop in de directe omgeving, enz. En al deze aspecten van het experiment worden onderzocht binnen een beperkt aantal aan coffeeshops waarvan de eigenaren volledig onwetend zijn wat dit aan gevolgen heeft voor het dagelijks functioneren van hun onderneming

3) Het exclusieve experiment tast in al haar aspecten het ondernemerschap aan van eigenaren en personeel van coffeeshops die aan het experiment moeten meedoen. En dat vanuit een verplichte situatie van het toeval van dat de coffeeshop staat in een stad die zich als kandidaat heeft opgegeven voor het experiment. Het waarom waarom die stad zich heeft opgegeven zal ongetwijfeld zijn eigen lokale mores hebben en dit kan weer van stad tot stad verschillen, waarbij elke stad haar eigen machtspositie heeft tot de lokale coffeeshops in hun hoedanigheid van het toezien op de naleving van de AHOJ-G criteria.

3) Het is volstrekt onmogelijk om met het exclusieve experiment tot gefundeerde conclusies te komen van waar het bij het experiment om te doen is. Dit komt niet alleen door dat er allerlei extra aspecten aan het experiment zijn toegevoegd maar ook het beperkt aantal steden die mee doen met daarbij dat de grote steden uitgesloten zijn plus dat er op geen enkele wijze rekening gehouden wordt met de uiterst onevenwichtige spreiding van coffeeshops over het land. Dit laatste betekent dat de afstanden tussen de deelnemende steden en de controlesteden enorm verschillen, zodat alleen al dit aspect het onderzoek naar de resultaten van een experiment onmogelijk maakt

En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan met een toelichting van dat het exclusieve experiment vervangen moet worden door het ingroeimodel. Met het ingroeimodel kan je in elke fase van de uitvoering bijsturen, tast je de eigenheid van elke afzonderlijke coffeeshop niet aan ( van die van de RASTAcoffeeshop tot de MIDDLE OF THE ROADcoffeeshop). Want dat is mijn belangrijkste bezwaar tegen hoe in de AMvB notitie het experiment omschreven staat met als resultaat van dat dat type experiment de toekomstige coffeeshop in velerlei opzichten een soort eenheidsworst wordt met, als ik dat zou vergelijken met een cafe dit een cafe is zonder tap waarbij de sfeer veranderd is van het genieten/heffen van het glas tot het drinken uit een flessie met een foldertje van de Jellinek op de bar.

Hoe bizar het experiment van de legale achterdeur van coffeeshops, het zet alles stil!

Geef een reactie

NOVEMBER 2018 Nu met het verschijnen van de notitie Algemene Maatregel van Bestuur (AMvB) en de toelichting van de regering daarop kan berekend worden van dat de eindconclusies van het experiment over de legale achterdeur van coffeeshops tussen de 7 en 8 jaar op zich laat wachten. Op zich is dit al bizar plus dat:
1) In al die jaren zowel het landelijke as het lokale coffeeshopbeleid POTDICHT zit met het
excuus van de regering van het moeten wachten op de eindconclusies van het experiment

2) Dat deze stilstand zich ook zal uitstrekken tot het uitblijven van de doorbraak van de
medische/therapeutische toepassingen van cannabis,

3) Van dat er ook geen doorbraak te verwachten valt in het verbeteren van de situatie van de
thuisteelt van cannabis, thuisteelt waar zowel een groot deel van de consumenten van
recreatief gebruik van cannabis voor kiezen als degenen die om medische/therapeutische
motieven cannabis teelt.

4) In plaats daarvan een verdere bestrijding van de kweek en handel van cannabis ( waarbij geen
onderscheidt gemaakt wordt aan verschillen in motieven van de kweek), invallen in de
voorraadadressen van de coffeeshops, oppakken van de transporteurs (die al sowieso het risico
lopen van rip-offs). Gelet op de recent enorme financiele injectie van de regering zal deze
heilloze repressie alleen maar toenemen

5) Steeds meer signalen van dat binnen afzienbare tijd allerlei internationale instituten,
instanties, commissies het legaliseren van cannabis voorstaan met in het kielzog van dat
steeds meer landen hiertoe over zullen gaan

En zo zal in Nederland de komende 7/8 jaar het gedoogbeleid van cannabis blijven doormodderen terwijl iedereen stelt dat dat beleid al veel te lang heeft geduurd en allang een doorbraak had gehoeven naar het legaliseren van cannabis, en dat blijf ik herhalen, het tweede genotsmiddel in Nederland.

En vrij naar de filosoof; Thomas Mann; ALLES WAAR DE MENS BEHOEFTE AAN HEEFT MAAR NIET GEREGELD IS ONTSTAAT EEN “ONDERSTROOM”! ALS DIE ONDERSTROOM OP ZIJN BEURT WEER BESTREDEN WORDT ONTSTAAT EEN ONDERWERELD MET ALS TRAGIEK DAT DIT DE BEHOEFTIGEN SCHAADT,ZO OOK ZIJN DIERBAREN EN UITEINDELIJK OOK DE ZWAKSTEN IN DE ONDERWERELD!

Stichting Drugs Beleid en wat zij naar de Tweede Kamer adviseren

Geef een reactie

Hieronder de brief van de Stichting waar ik als OUWE KNAR in het drugsvak, naast andere ouwe wijze mannen en vrouwen zitting heb in het bestuur. Onderstaande brief aan de Tweede Kamer heeft te maken met hoe de stichting denkt over het experiment van de legale achterdeur van coffeeshops plus een kritische reactie op het bizarre rapport van de wetenschapper in bestuurskunde de heer Tops, een rapport van de Politieacademie over de Nederlandse productie en handel in Synthetische drugs ( zie in eerdere artikelen in deze website mijn mening op dit rapport). veel leesplezier! August

De Stichting Drugsbeleid (opgericht 1996) zet zich in voor een drugsbeleid met minder gezondheidsrisico’s en minder criminaliteit.
Het bestuur bestaat uit onafhankelijke deskundigen en politici. In de Raad van Advies hebben oud-ministers en prominente personen uit medische en juridische kring zitting.
Website: www.drugsbeleid.nl
mr Raimond Dufour, voorzitter;
___________________________________________________________________________________________

30 oktober 2018

Aan: De leden van de Vaste Tweede Kamer Commissies voor Justitie en Veiligheid,
en Volksgezondheid, Welzijn en Sport.

Dames en Heren,

Hieronder geven wij onze visie op:

– het cannabis experiment, en

– het recente rapport-Tops cs over de productie van synthetische drugs.

Cannabis experiment:
Het rapport van de Commissie Knottnerus verdient lof. Echter:

1. op éen essentieel punt na : de eis dat de deelnemende coffeeshops alleen het legale product mogen verkopen; het ‘exclusieve model’. Het Kabinet heeft deze eis overgenomen.

2. Hasj, nu zo’n 20% van hun omzet, valt dan weg. Hasj kan nl niet binnen de 4 jaar hier geteeld worden.

3. Bovendien is het niet waarschijnlijk dat het legale product alle variëteiten die de deelnemende coffeeshops nu verkopen direct kan vervangen.

4. Daarmee verschraalt het aanbod binnen die coffeeshops. Wég enthousiasme !

5. De Commissie, en het Kabinet met haar, begaat hier een denkfout: dat de overheid haar wil aan de cannabismarkt kan opleggen. Dat lukt al 40 jaar niet.

6. De deelnemende coffeeshops opereren temidden van niet-deelnemende coffeeshops in omringende gemeenten, straatdealers en on-line aanbieders. In die concurrerende markt wordt het legale product gelanceerd.

7. Lukt dat op de voorgestelde exclusieve wijze? Het is alsof men alle supermarkten in een bepaalde gemeente verplicht van nu af aan alleen nog maar biologische producten te verkopen. Wat zou hun dan te wachten staan?

8. Ingroeimodel. Alternatief is dat de deelnemende coffeeshops het legale product als aanvulling op hun bestaande assortiment krijgen. Zo kan het populair worden en het illegale verdringen. Geen dwang, maar verleiding !

9. De Commissie verwerpt dit met slechts 2 zinnen: “omdat de gesloten keten zo niet gewaarborgd kan worden, en inmenging van het criminele circuit het experiment kan beïnvloeden. Bovendien bemoeilijkt een dergelijke situatie ook het onderzoek naar effecten aanzienlijk”.

10. Beide zinnen weerspiegelen de illusie van almacht. Realistisch zou zijn: “via het ingroeimodel wordt uitgevonden met welke legale producten en producenten de gesloten keten kan worden gerealiseerd, zodat de criminaliteit wordt buitengesloten en de effecten kunnen worden gemeten”.

11. Zodra het legale assortiment het illegale kan vervangen wordt overgegaan op het gesloten circuit.

Rapport-Tops cs over Nederlandse productie en handel in synthetische drugs:
1. Ten onrechte heeft dit rapport in de publiciteit de indruk gewekt als zou de omzet van de productie van amfetamine en xtc in ons land rond E 19 miljard bedragen. Dat bedrag is echter volgens het rapport de omzet in de buitenlanden waar de in ons land vervaardigd drugs uiteindelijk verkocht worden.

2. De omzet van de productie van amfetamine en xtc in ons land zou E 610 bedragen. Nog een heel bedrag maar wel van een andere orde. Op beide berekeningen is gezouten kritiek gekomen *. Vast staat wel dat de illegale productie ondermijnend is.

3. Het rapport bepleit als oplossing meer politie en samenwerking. Meer dus van hetgeen in de afgelopen 40 jaar tot de huidige situatie heeft geleid.

4. Het is tijd voor slimmer beleid. Evenzo als voor cannabis dienen er proefprojecten te worden ontwikkeld met legale productie van xtc en amfetamine en verkoop aan meerderjarigen.

5. Wij stellen voor dat een onderzoek wordt gestart naar de mogelijkheden daartoe.

Met vriendelijke groet,

Raimond Dufour, voorzitter Stichting Drugsbeleid

*Voor kritische beschouwing op het rapport-Tops zie o.a.:

– Koert Swierstra :
De cijfers in het rapport van de Politieacademie hebben geen realiteitswaarde. (website Stichting Drugsbeleid)
– August de Loor: In het rapport stelt een van de rechercheurs ” We (lees: de USD) hebben een veelkoppig monster gecreëerd!”. Logische gevolgtrekking: meer mankracht en middelen zullen dus tot een

Het experiment van de legale achterdeur coffeeshops

Geef een reactie

Ik heb nu het voorstel van de regering voor de derde keer gelezen met als een van de belangrijkste indruk/conclusie van dat het experiment veel en veel verder gaat dan alleen het onderzoek of de gesloten toevoer van legale nederwiet aan de achterdeur van coffeeshops de criminaliteit terugdringt terwijl dat laatste wel de politieke opdracht van de regering/Tweede Kamer van het experiment is. Laat een ieder het voorstel nog eens doorlezen of dit “veel, veel verder gaan” als positief beschouwd kan worden?

met groet! August

De wispelturigheid van onze Nederlandse politici!

Geef een reactie

Afgelopen week zag ik op tv premier Rutte in Canada aan tafel aanschuiven met studenten en de president van dat land,het land waar twee jaar geleden zowel de medische toepassing van cannabis is geprotocoliseerd binnen de nationale gezondheidszorg als cannabis gelegaliseerd voor recreatief gebruik.
Je zou dan mogen verwachten dat onze Premier Cananda er fijntjes op zou wijzen dat ons kleine kikkerlandje toch maar mooi de afgelopen decennia als gidsland heeft gefungeerd bij dergelijke doorbraken in het international drugsbeleid.
Met een beetje historisch inzicht was Rutte daarmee in de voetsporen getreden van bijvoorbeeld premier van Agt (CDA) die in 1976 als minister van Justitie het scheidingsbeleid tussen de verkoop van softdrugs met die van harddrugs invoerde met zijn toen verwachtingsvolle woorden dat dat het begin zou zijn van het legaliseren van cannabis.
De decennia daarna hebben menig locale of landelijke politicus, bestuurder ,of Nederlandse afgevaardigen in mening international conferentie/commissie zich in min of meer dezelfde bewoordingen uitgelaten.
En nu is het 2018 in Canada en zelfs in delen van het land van de WAR ON DRUGS, de USA waar cannabis gelegaliseerd is.
En wat zegt onze Premier daarover? GEEN WOORD!!!!!!!
In plaats daarvan heft hij zijn vingertje bezwerend naar die studenten om vooral niet met die troep (lees cannabis) te beginnen met daarbij in min of meer verhulde termen van dat als je met cannabis begint je eindigt bij zwaardere drugs, kortom de Stepping Stone Theorie in een notedop!
En dit is dan de stand van zaken van het Nederlandse drugsbeleid van een Premier die straks groen licht moet geven voor het starten van een experiment van het legaliseren van de toevoer van cannabis aan de achterdeur van coffeeshops. Is het dan niet gerechtvaardigd om te veronderstellen van dat dat met dat experiment niets wordt???

August de Loor

Van wat onderzoek aan invloed heeft op publiek en politiek

Geef een reactie

Naar aanleiding van het Politieacademierapport van wetenschapper Pieter Tops en zijn team aan onderzoekers was er afgelopen vrijdag op de universiteit van Utrecht een bijeenkomst over nut en noodzaak ( inclusief de eventuele negatieve bijwerkingen) van het publiceren van allerlei data in de publieke media zoals eerder genoemd rapport als zouden de Nederlandse producenten van synthetische drugs in 2017, nog meer dan menig groot multinational bedrijf, een omzet hebben gedraaid van 18,9 miljard euro. In het voorgesprek met de gespreksleider, criminoloog Hans Nelen verzocht hij of ik een aantal stellingen op papier wilde zetten voor de bijeenkomst. Bij deze zie onder mijn stellingen

Hierbij een aantal spontaan bedachte stellingen als bijdrage voor bovenstaande overleg

1) Om als eerste bij het Politieacademieonderzoek te beginnen is het toch “over de top” om in exacte cijfers te stellen van wat de omzet (in 2017) is van de Nederlandse producenten van Synthetische drugs. Als die cijfers (tot zelfs achter de komma!) gebaseerd zijn tot zelfs van wat een straatdealertje in een steegje van een uitgaanskwartier in Sydney Australië aan winst opstrijkt in de verkoop van een in Brabant geproduceerde XTC tablet leidt je als onderzoeker of aan wereldvreemdheid of aan grootheidswaanzin!

2) Dergelijke schattingen maken onderzoekers op basis van politiedata, op hoe politie/OM over de georganiseerde misdaad denkt. Onderzoekers houden er veel te weinig rekening mee van dat dat denken onder invloed staat van vele subjectieve invloeden zoals de behoefte bij OM om een zo hoog mogelijke strafmaat te bepleiten , bij rechercheurs om de misdaad een hogere macht, een hogere invloed toe te dichten ( verhogen van het vijandsbeeld als instrument voor het verhogen van de maatschappelijke relevantie van hun werk en het verkrijgen van meer geld en bevoegdheden. Bij drugs speelt nog hun filosofie van dat de jeugd beschermt moet worden voor de verschrikkingen die die drugs aanrichten). Het komt veel te weinig voor dat onderzoekers data en informatie uit andere bronnen gebruiken voor het kritisch tegen het licht houden van de data en info van Politie/OM (zo zat het team van wetenschappers van de commissie van Traa over onderzoek naar de georganiseerde drugsmisdaad te worstelen door de dossiers van Politie/OM maar werden die van de advocaten en uiteindelijk de rechters genegeerd).

3) Is het een onderzoek waard om eens onderzoek te doen naar alle onderzoeken over de ontwikkelingen van vraag en aanbod vanaf de jaren zestig van de vorige eeuw ( het decennium van wat omschreven kan worden als de opkomst van de afzonderlijke drugsmarkten zoals die zich tot nu toe hebben ontwikkeld)? Een onderzoek van wat al deze onderzoeken de publieke en politieke meningsvorming heeft beïnvloed. Bij die terugblik kom ik in ieder geval tot de conclusie dat sinds de jaren zestig alle drugs die nog niet verboden waren verboden werden en die al verboden waren harder bestreden werden. Een beleidstrend die zich liet beïnvloeden doordat een vijandsbeeld gecreëerd werd over die nieuwe drugstrend met de omzetcijfers als “bewijsvoering”.

4) Politie en Justitie gaan pas aan de slag als een nieuwe drugstrend zijn eerste twee fases is doorlopen. Is het niet interessant om te onderzoeken van wat dit voor gevolgen heeft in het in- en uitgavenpatroon binnen de aanbodzijde van die nieuwe drugstrend? Ik denk hierbij bijvoorbeeld aan uitgaven voor het verlagen van de pakkans van de sleutelfiguren binnen de aanbod, uitgaven die ten goede komen van sleutelfiguren in de bovenwereld ( wat vervolgens als een ondermijning van de onderwereld op die van de bovenwereld opgevat wordt)

5) Er is bijna letterlijk een zucht onder onderzoekers om zich bezig te houden met omzetcijfers wat voorkomt uit een diep gewortelde goed/fout veronderstelling, ergo van dat er zoiets is als een onder- en een bovenwereld. En hoe meer aandacht op die omzetcijfers hoe meer dat beeld versterkt wordt

6) En om het dan over getallen te hebben? Waar is die 1 miljoen gulden gebleven die VWS ter beschikking stelden voor onderzoek naar wat de gevolgen zijn van de in 1996 opgerichte Unit Synthetische drugs.

7) Financiële jaarverslagen van (middel) grote bedrijven, overheden en instanties zijn boekwerken dik van allerlei in- en uitgaven en wat er dat jaar aan allerlei extra,s is bijgekomen door allerlei extra wetten en regels, jaarverslagen met uiteindelijk een eindcijfer van wat als winst omschreven kan worden. Een dergelijk overzicht ben ik tot nu toe nog in geen enkel rapport tegen gekomen over onderzoek naar wat omschreven wordt als de georganiseerde misdaad.

8) Het eenzijdig onderzoeken van omzetcijfers is op zich al een versimpeling van wat er werkelijk aan de gang is. De publiciteit daarover gooit daar nog een stapje bovenop met uiteindelijk de politiek aan vragen in de Tweede Kamer waar de simplificering vanaf spat, ongeacht vanuit welke politieke stroming de vragen afkomstig zijn. En als je daar weer de werkelijke gevolgen van wilt horen moet je je oor te luister leggen in menig koffiehuis, aan de keukentafel van ouders van kinderen in hun puberale fase

Tenslotte; in de keuze van woorden zit al het probleem. Het is onder druk van de USA dat in 1996 de Unit Synthetische Drugs werd opgericht van op advies van de DEA een landelijk Nederlands politienetwerk in de bestrijding van productie en handel van XTC en speed. En zo werd het woord Synthetische drugs in Nederland geïntroduceerd terwijl voor die tijd deze middelen in alle rapporten werden omschreven als partydrugs ( en in mijn woorden uitgaansdrugs). Het introduceren van nieuwe begrippen over fenomenen die zich al langer voordoen hebben vele negatieve gevolgen waar ik zo langzamerhand een dik boek over kan schrijven. Als Pieter Tops ook maar enige interesse had getoond van gesprekken met anderen dan alleen Politie/Justitie dan was er een heel ander rapport geschreven dan nu zijn rapport waarvan de inhoud werkelijk vele records breken van geschiedvervalsing, aannames, onlogische redenaties tot complot theorieën aan toe.

Met groet! August

Ps 1) ik heb nog nagerekend van als dit mega bedrag van 18,9 miljard zou kloppen er in de Brabantse en Limburgse loodsen 8000 kilometer aan XTC zijn geproduceerd als je al die tabletten achter elkaar zou leggen ( afstand Amsterdam Afghanistan ) Ps 2) En wat betreft de bijeenkomst ben ik zeer verontrust van wat er op de politieacademie aan les wordt gegeven aan toekomstige politiemensen en rechercheurs over drug en druggebruik. Van wat er op de bijeenkomst naar voren werd gebracht oversteeg nog verre van wat er in het rapport van Pieter Tops staat beschreven. In twee woorden; ZEER VERONTRUSTEND! Met helaas nauwelijks weerwoord door de aanwezige disciplines aan wetenschappers/onderzoekers

Het Vrijheids DNA van Amsterdam als zou dat de oorzaak zijn van dat deze stad de drugsproblemen over zichzelf afroept

Geef een reactie

Lees het Parool over het afgelopen jaar van een op den duur voorspelbare reactie van dat de geïnterviewden de oorzaak van drugsgerelateerde incidenten in Amsterdam consequent toedichten aan het doorgeschoten vrijheidsideaal van deze stad. In de recente artikelenreeks van dezelfde krant van dat; IN AMSTERDAM ALLES KAN EN MAG staan in hun ogen de prostitutie op de Wallen en de coffeeshops symbool voor die doorgeschoten tolerantie en worden beide als hoofdoorzaak genoemd van de overlast in de binnenstad. Het zijn vele en zeer uiteenlopende Amsterdamse sleutelfiguren die deze tolerantietheorie verkondigen met als logische gevolgtrekking de roep voor een strenge aanpak tot ingrijpende beleidswijzigingen aan toe zoals het dichtgooien van alle coffeeshops. De laatste in de artikelenreeks waren twee, als vrijzinnig omschreven dominees die Singapore als voorbeeld noemden waar Amsterdam van zou kunnen leren. Daar waar ik geen kennis heb van hoe aldaar prostituees worden behandeld hebben beide dominees kennelijk geen kennis van dat druggebruikers in Singapore voor de doodstraf moeten vrezen. Als dit dan het nieuwe Amsterdam moet worden geeft dat genoeg aanleiding om ook de opvattingen van de andere sleutelfiguren “tegen het licht” te houden! Ik beperk mij bij deze tot het onderwerp drugs
Het zijn alle geïnterviewden die niet alleen de tolerantietheorie aanhangen maar ook, in de woorden van ex- interim burgemeester van Aartsen dat; “ als ik die doorgeschoten Amsterdamse Vrijheid/Blijheid cultuur op het stadhuis ter sprake wilde brengen ik het gevaar liep als betuttelaar weggezet te worden”! Dit alles roept de vraag op dat als het Vrijheids DNA van Amsterdam de schuld zou zijn van de dood van een 17-jarige jongen in de wijk Wittenburg, dat de hele Zuidas aan de coke is, dat ieder weekend de binnenstad stijf staat van de pillen, dat voor coffeeshops lange rijen wachtenden staan die de sfeer in de stad verzieken, dat Amsterdam in de jaren 70/80 geteisterd werd door heroïnejunks en sindsdien uitgegroeid is tot de drugshoofdstad van de wereld, hoe moet dan het DNA van bijvoorbeeld London, Lille, New York, Moskou, Rome, Athene omschreven worden?
Het zijn al deze steden die gebukt gaan onder no-go-drugswijken waar de Amsterdamse Bijlmer een rustige wijk bij is. In Lille lopen straatdealers rond waar de 1000 criminele veelplegers in Amsterdam “lieverdjes” bij zijn. Wordt er in zeer harde soorten drugs gehandeld zoals synthetische cannabis, een drug die in Amsterdam geen afzet heeft bij de gratie van dat je in coffeeshops een jointje kan opsteken In London woedt al jaren een langs etnische tegenstellingen drugs-gang-gerelateerde oorlog met jaarlijks meer onschuldige slachtoffers dan die jongen uit Wittenburg. Athene gaat gebukt onder een chrystal-Meth epidemie onder een groot deel van de werkloze jongeren. In Moskou zitten de klinieken vol met HIV- besmette junks. New York gaat gebukt onder een nieuwe heroine-epidemie ( met in heel de USA meer doden dan in de tijd aan soldaten in de Vietnamoorlog). En zo zijn er nog vele andere steden te noemen met een ten opzichte van Amsterdam onvergelijkbaar ernstiger drugsprobleem met dus de onvermijdelijke vraag welk type DNA aan deze steden toegedicht moet worden. De enige die ik kan verzinnen is het War ON Drugs DNA.
En laat nou de USA, het War On Drugs land bij uitstek, twee jaar geleden begonnen zijn met het legaliseren van cannabis en de eerste coffeeshops hun deuren openen terwijl in Amsterdam gepleit wordt voor het sluiten van nog meer coffeeshops waar het stadhuis in het kader van de overlastbestrijding van de binnenstad 12 jaar geleden mee begonnen was, waarbij ik het haast vergeet te melden dat die lange rij aan bezoekers voor de deur van coffeeshops grotendeels het gevolg is van dat sluitingsbeleid. Minder coffeeshops, meer overlast, en 12 jaar later dreigt de geschiedenis zich te herhalen. En dan nog dit; vele coffeeshops werden ook nog gesloten om scholieren te beschermen tegen de aanlokkelijkheden van cannabis terwijl tegenwoordig tussen huis en school zowat elk Delfts- Blauw toeristenwinkeltje en de halve Kalverstraat/Nieuwedijk cannabisgerelateerde prullaria in de etalage liggen. En ook dat laatste heeft niets van doen met de Amsterdamse vrijheids DNA aangezien dergelijke cannabisprullaria in zowat elke winkelstraat in Europa te zien is.Niet tolerantie maar onnadenkend beleid is waar Amsterdam aan leidt. En die onnadenkendheid is op zijn beurt weer een uitvloeisel van het onvermogen om in te spelen op de moderne ontwikkelingen in de maatschappij van nieuwe vormen van vrijtijdsbesteding, behoefte aan andere genotsmiddelen dan alleen alcohol, enz.

August de loor 70 jaar bewoner van de Amsterdamse binnenstad, wereldburger en 50 jaar Amsterdamse straathoekwerker voor druggebruikers

Stop heilloze proef en maak wiet echt legaal

Geef een reactie

Zie onderstaande mening van het Tweede Kamerlid van Groen Links Kathalijne Buitenweg, een mening wat aan duidelijkheid niets te wensen overlaat!!

On 23 Oct 2018, at 13:58, VOC Nederland wrote:
Via de Facebook pagina (https://www.facebook.com/207423949711700/posts/579363619184396/) van Kathalijne Buitenweg (Tweede Kamerlid GroenLinks, drugswoordvoerder):
Dit artikel werd zaterdag gepubliceerd in het AD onder de kop: “Stop heilloze proef en maak wiet echt legaal.”
Aanleiding: steeds meer gemeenten spreken hun zorgen uit over het wietexperiment. De proef lijkt vooral een slimmigheidje om te voorkomen dat de coalitie met elkaar overhoop komt te liggen. Het is niet opgezet om de legalisering van de achterdeur echt dichterbij te brengen. Samen met partijgenoten uit Amsterdam, Tilburg en Nijmegen pleit ik voor heroverweging van de plannen.

Stop heilloze proef en maak wiet echt legaal

Na de afschaffing van de dividendbelasting, is het tijd om een volgend coalitieplan te ‘heroverwegen’: het wiet-experiment. Het idee voor de proef werd aanvankelijk enthousiast onthaald. Het zou helpen om de achterdeur van coffeeshops te reguleren, criminaliteit te bestrijden en de kwaliteit van wiet te controleren. Gerard Spong noemde het op de opiniepagina van de krant daarom ‘in die zin historisch’. Maar een jaar later is de glans eraf.

De gemeente Amsterdam heeft laten weten dat het deelname aan het experiment in de huidige vorm niet ziet zitten. Ook in andere steden groeit de scepsis. Nijmeegse coffeeshophouders schreven een brandbrief over de onhaalbaarheid van de voorwaarden en in het Brabants Dagblad uitten burgemeesters de vrees dat het experiment zo geen kans van slagen heeft.

In Canada is cannabis volledig gelegaliseerd, in landen als België en Spanje wordt volop geëxperimenteerd met verschillende vormen van reguleren. Maar in het ooit zo vooruitstrevende Nederland leggen we voornamelijk beperkingen op.

Zo eist het kabinet van de coffeeshophouders die deelnemen aan het experiment dat zij het zogenaamde ‘ingezetenencriterium’ hanteren. Dat betekent dat softdrugs alleen mogen worden verkocht aan mensen met een wietpas. Voor een stad als Nijmegen is die eis een groot obstakel. Toen het bestuur dat criterium enige jaren geleden hanteerde, leidde het tot meer straatverkoop, overlast en criminaliteit. Precies het omgekeerde dus van wat je wilt bereiken met het reguleren van de achterdeur!

Een ander probleem is dat het kabinet alleen akkoord gaat met de verkoop van een beperkt assortiment. Coffeeshops mogen alleen cannabis verkopen van door de staat geselecteerde telers. Maar wanneer klanten niet meer bij coffeeshops terechtkunnen voor het product van hun voorkeur, zoals Marokkaanse hasj, is de kans groot dat zij kiezen voor de zwarte markt. De straatverkoop zal dus groeien.

Nu kun je hopen dat coffeeshops hun klanten gaan verleiden om over te stappen op andere ‘merken’. De huismerken. Maar hoe aantrekkelijk is het voor ondernemers om de banden met bestaande leveranciers door te snijden als de proef maar vier jaar loopt? En dat het onzeker is wat er daarna gaat gebeuren – zelfs als het experiment succesvol verloopt.

Dat brengt ons tot de vraag: wat wil het kabinet nu met het wiet-experiment? Wil het leren hoe we criminelen weghouden van de achterdeur van coffeeshops, of is het doel een definitief besluit over het reguleren van softdrugs zo ver mogelijk voor zich uit te schuiven? Is het nationale bezigheidstherapie?

Zeker is dat het experiment ertoe heeft geleid dat een initiatiefwet van D66 om softdrugs te reguleren in de ijskast is gezet. Terwijl het al door de Tweede Kamer was aangenomen. Daar zijn de ChristenUnie en het CDA mooi vanaf! En de boven beschreven opgelegde criteria verkleinen de kans dat het experiment zal leiden tot een daling van de criminaliteit en een verbetering van de volksgezondheid. Zo kan het experiment juist de nekslag geven aan plannen voor een rationeler beleid.

Gelukkig zit de Nijmeegse ervaring sinds twee weken aan de coalitietafel. In de gemeenteraad heeft Rob Jetten, nu fractievoorzitter van D66, de negatieve gevolgen van het ingezetencriterium van dichtbij meegemaakt. Op Twitter sprak hij de wens uit voor een nieuwe liberale wind door het reguleren van de wietteelt. We kunnen niet wachten die ook echt te voelen!

DE IGNORE STREETDEALER CAMPAGNE, EEN NIEUWE IMPULS WAARD!

DE IGNORE STREETDEALER CAMPAGNE, EEN NIEUWE IMPULS WAARD!

Ondanks de inzet van politie en andere maatregelen blijft het straatdealen een hardnekkig probleem in Amsterdam. Sterker nog, het probleem breidt zich steeds verder uit tot zelfs buiten het centrum van de stad. Zoals bekend zorgt het straatdealen voor overlast, voor onrustgevoelens onder bewoners en ondernemers en worden toeristen veelal opgescheept met inferieure of pure nepdrugs. Minder bekend is dat een deel van de straatdealers bij de verkoop intimiderend te werk gaan tot zelfs het beroven van toeristen aan toe.

Voor de Amsterdamse coffeeshop- en de smartshopbranche was dit twee jaar geleden aanleiding om een campagne te starten om toeristen te waarschuwen voor deze praktijken. Met flyers, stickers, posters en recent (op initiatief van coffeeshop The Bulldog) een voorlichtingsfilmpje voor in de coffeeshop/smartshops en de website www.ignorestreetdealers.com worden voor toeristen de meest basale tips gegeven om weg te blijven van straatdealers plus adviezen wat te doen, mocht men toch in de problemen komen. Beide branches bieden elk op zich vele mogelijkheden om de doelgroep te bereiken. Bij coffeeshops tot sluitingstijd om de bezoeker via personeel en peerpressure binnen de groep zelf de toerist te overreden om niet met straatdealers in zee te gaan. De aanvullende funktie van smartshops is dat de toerist niet alleen gewaarschuwd kan worden maar ook, dat mocht de toerist toch harddrugs kopen de smartshop drugsneltestjes verkopen plus adressen kan geven van lokale drugsteststations.En dat beide branches een effectief medium is om te waarschuwen moge blijken dat de campagne in steeds meer steden in Nederland draait waar zich overeenkomstige problemen van straatdealen afspelen (via de lokale coffeeshopbonden en leden van de VLOS (de landelijke smartshopbond) worden de coffeeshops en smartshops in den lande bevoorraad met het voorlichtingsmateriaal)

Om de campagne een nieuwe impuls te geven vond vrijdag 19 oktober op het Amsterdamse Leidseplein, van 16.30 – 17.30 uur een activatie plaats. Naast een uitvergrote versie van de poster in het midden van het plein, een uitleg van dat er meer structurele maatregelen nodig zijn dan alleen maar waarschuwen ( zie bijlage 3) probeerden straatdealers (in totaal 7 acteurs) drugs ( namaak XTC, snuifcocaine, MDMAkristallen) aan de man/vrouw te brengen. Al de toeristen die op de meest ludieke of effectieve wijze weerstand boden op deze verkoopmethode hadden kans op vrijkaarten van een party op zaterdagavond ( hiervoor had Project Sugar 20 kaarten van haar Party op die avond ter beschikking gesteld). De toeristen die wel op het aanbod van de straatdealer ingingen, werden streng toegesproken en kregen een waarschuwingsflyer als reminder mee!

Alles bij elkaar was het een zeer geslaagde actie met hilarische interacties tussen de straatdealers en de toeristen, veel selfies,veel behoefte onder de voorbijgangers voor nadere informatie over het Nederlandse drugsbeleid, een, al zeg ik het zelf, inspirerende speech uit mijn hart van dat er veel meer gedaan moet worden dan alleen waarschuwen ( zie bijlages) tot suggesties van omwonenden en lokale ondernemers aan toe van nieuwe ideeën voor de campagne plus interessante suggesties voor een meer leefbare Amsterdamse binnenstad.

Tot zover een uitleg over de campagne

August

. Eventuele campagne materialen kunnen via deze link worden bekeken en gedownload: https://www.dropbox.com/sh/gb5t7njs1wcnl9k/AACteC2W6-jpX57Qzkht9sEMa?dl=0

Bijlage 1)

Er is alle aanleiding om bovenstaande actie/straattheater ook uit te voeren in andere steden waar het probleem van straatdealers zich voordoet, zoals Maastricht, Middelburg, Arnhem, Roermond. Al het materiaal is beschikbaar en de speech is ook voor herhaling vatbaar en genoeg vrijwilligers zijn te porren om twee uurtjes voor straatdealer te spelen.

Bijlage 2)

EEN INTEGRALE AANPAK VAN NIET ALLEEN WAARSCHUWEN

De voorlichtingscampagne naar toeristen is een onderdeel van een bredere strategie van om ook de risicogroep van jongeren weerbaarder te maken om zich niet in te laten met straatdealen door hen erop te wijzen dat de winsten helemaal niet zo hoog zijn, je opgepakt kan worden, met een strafblad aan je broek je je toekomst verknald, en dan nog los van dat je meegezogen kan worden naar meer professionele criminaliteit ( en daar houdt het bij sommige ook nog niet op. Zo hebben een aantal van de Jihadisten die de afgelopen 10 jaar in Europese steden extreem dodelijke aanslagen hebben gepleegd een verleden in straatdealen, een situatie die wij in Amsterdam ten alle tijden moeten voorkomen). Het is dit waar we de risicogroep van jongeren voor willen behoeden door vooral hen te benadrukken van dat zij hun kwaliteiten positief moeten inzetten. De kwaliteiten die nodig zijn voor straatdealen, zoals mensenkennis, overredingsvermogen, vasthoudendheid kan ook positief ingezet worden voor bijvoorbeeld gastheer van een hotel, leraar voor een moeilijke klas van jongeren, jeugdwerker,enz. Okee, dit komt zweverig over maar laat nou in een land als de USA waar de WAR ON DRUGS nog steeds de boventoon voert hier succesvolle resultaten mee geboekt worden!

Bijlage 3)

NAAR EEN MEER STRUCTURELE AANPAK VAN HET STRAATDEALPROBLEEM

Onderstaande adviezen zijn opgesteld vanuit de logica van ( vrij naar schrijver Thomas Man)
A) als iets niet goed geregeld is waar behoefte aan is ( zoals in dit geval de behoefte aan drugs) er altijd een schimmige onderwereld van illegale straathandel ontstaat en
B) hoe harder het bestrijden van die behoefte, hoe schimmiger, agressiever en georganiseerder die straathandel zich ontwikkeld met
C) het uiteindelijke resultaat dat dit ten koste gaat van de behoeftigen, zijn/haar dierbaren en uiteindelijk ook de zwaksten binnen die onderwereld (van in dit geval de straatdealers!).

Hierbij wil ik benadrukken van dat Amsterdam met haar straathandel nog een milde stad is in vergelijking met menige andere stad in de wereld met wijken aan no-go-area.s, waar langs etnische grenzen geweldadige gang-gerelateerde straathandel zich afspeelt tot verkoop van de meest extreme drugs aan toe, zoals nu in London van synthetische cannabinoiden, terwijl dit middel in Amsterdam geen voet aan de grond krijgt van het kunnen roken van een joint in een coffeeshop met, en de cirkel is dan rond ook voor die toeristen uit London).

Een overzicht van de adviezen;
1) Een aktief beleid van het binnen de risicogroepen deromantiseren van de straathandel ( zie
bijlage 2)
2) Gedogen van de systemen van overlastvrij dealen, inclusief hardere aanpak van overlastgevend
dealen, lees de dealsystemen waarbij de druggebruiker niet kan reclameren
3) Het opzetten van een campagne van het terugdringen van het (internationale) vooroordeel als zou
Amsterdam een drugsstad zijn waar alles maar “mag en kan”!
4) Een onderdeel van punt 3 is het streng aanpakken van de verkoop van aan cannabis gerelateerde
prullaria in souvenirswinkels
5) Het realiseren van een soortement drugvoorlichtings VVV burootje in het centrum van de stad,
ingebed binnen het smartshopbeleid
6) Het in Europees verband aktief bepleiten van het coffeeshopmodel ( dit adviseerde Burgemeester
Patijn al 25 jaar geleden!)
7) Geen verder sluitng van coffeeshops meer plus latere sluitingstijden van de coffeeshops in de
binnenstad , met name in het weekend en in en rond de uitgaanskwartieren
8) In navolging van Canada het zo snel mogelijk legaliseren van cannabis
9) Het ontwikkelen van een evenwichtig over Nederland verspreid netwerk aan kleinschalige
coffeeshops
10) Het. In de geest van wijlen minister Borst plaatsen van uitgaansdrugs, zoals XTC op lijst 2
van de Opiumwet als eerste stap naar het legaal mogen verkopen van deze middelen ( via
smartshops)

Met bovenstaande adviezen wordt een stap naar voren gemaakt wat de indruk wekt dat Amsterdam zich nog meer als drugsstad profileert. Hierbij wordt echter over het hoofd gezien dat alles wat je zichtbaar maakt het beste in de hand te houden, cq aan te sturen is wat bij de schimmige, in de schaduw opererende straatdealer onmogelijk te doen valt!

Het politieacademierapport over 18,9 miljard omzet door de Brabantse pillendraaiers

De kern van deze vierde, zeer korte reactie, op het Politieacademierapport is dat ergens in het rapport de onderzoekers een van de rechercheurs laat stellen dat; ” We (lees de USD) hebben een veelkoppig monster gecreëerd!” In mijn ogen is dit de belangrijkste constatering, lees conclusie van het rapport.
Het rapport beschrijft namelijk zeer gedegen en voor de markt van synthetische drugs zeer essentiële, lees 6 aspecten waar dat monster uit bestaat, zoals, door de Precusorenwet en de actieve uitvoering daarvan door de USD van dat de XTC producenten andere grondstoffen zijn gaan gebruiken in de XTC productie, grondstoffen met een hoger gif en brandgevaar dan de reguliere grondstoffen die ze eerder gebruikten. En zo beschrijft het rapport nog 5 andere aspecten waar dat monster uit bestaat, aspecten die niet alleen KLOPPEN maar in mijn ogen nog aangevuld hadden kunnen worden met een aantal meer zoals: 7, dat door de start van de intensievere bestrijding vanaf 1997 de vervuiling van het aanbod van XTC tabletten toenam, 8,vanaf 1998 veel van de functies en posi effecten van het DIMS project door de USD aan banden zijn gelegd, 9, in juni 1999,de Safe House Campagne op grote events moest stoppen, 10, vanaf 2000 de prijs van XTC tabletten zeer sterk daalde, 11, de criminalisering van productie en handel in XTC vanaf 1997 toenam en 12, het risico toenam van het op de markt verschijnen van de zogenaamde XTC-designers ( wat ook daadwerkelijk is gebeurd met bijv 4FMP).
Met bovenstaande uitspraak van de rechercheur wat duidt op een verregaande zelfreflectie van de USD van dat hun werk een veelkoppig monster heeft gecreëerd zou je vooral van een rapport van een Politie opleidingsinstituut verwachten van dat zij bij zichzelf te rade zouden gaan van wat hebben wij verkeerd gedaan en wat moeten wij zowel in de aanpak als in de opleiding aan wijzigingen invoeren? Het meest bizarre is dat niet alleen exact het tegengestelde gebeurd van in het rapport bladzijdes vol aan alles en nog wat aan beschuldigingen van wat het USD allemaal aan tegenwerking te verduren heeft gekregen ( het duiken in een tranentuitende slachtofferrol) maar nog erger van de oproep van dat het monster alleen nog maar beter bestreden kan worden met nog meer USD mankracht, middelen en bevoegdheden! Ergo het rapport pleit voor meer mankracht en middelen voor de USD terwijl hetzelfde rapport de USD aanwijst als veroorzaker van het monster. Op deze volstrekte onlogica van het rapport volgt mijn logica van dat het resultaat van die meer mankracht en middelen tot een nog groter monster zal leiden!
Maar wat nog enger is dat het rapport, zowel direct als tussen de regels, een oproep doet van dat de overheid al die zogenaamde USD tegenwerkende krachten aan moet pakken. Het is dit wat zeer veel zorgen baart aangezien het rapport met die tegenwerkende krachten het Harm Reduction drugsbeleid bedoeld met daarvoor in de plaats een lineair, repressief rigide drugsbeleid, lees een beleid wat de USD geen strobreed in de weg staat!
Okee dit was het weer, wordt vervolgd en om meer inzicht te krijgen in wat ik hier schrijf, lees nog wat ouwe artikelen uit deze website zoals die over de geschiedenis van XTC, het beleid, de geschiedenis van de Safe House Campagne, enz.
Met groet! August