Beste Gemeenteraadsleden en mevrouw Halsema,
Mijn naam is xxx xxxx, ik ben een vrouw van 69 en woon binnen de Grachtengordel.
In 1981 heb ik een brief geschreven over het Amsterdamse drugsbeleid,
dat ging in die tijd over heroïne
De brief werd aangekocht door de Gemeente en is in de stad verspreid via Buurthuizen
Ik kreeg toen een tijdelijke aanstelling als Drugsadviseur van de Gemeente Amsterdam.
Het is nu 40 jaar later en ik voel weer diezelfde sterke aandrang om te schrijven
Ook nu worden plannen gemaakt op basis van verkeerde aannames en gebrek aan kennis
Femke Halsema gaf aan dat ze graag reacties kreeg op haar plannen voor de coffeeshops
Dus hierbij mijn commentaar t.a.v. het verbod op wietverkoop aan toeristen en het I -criterium
Ik heb me daarbij alleen gebaseerd op krantenartikelen en interviews met de burgemeester,
zoals elke burger van onze stad dat kan doen, en dus niet op inside-informatie
Ik reageer op grond van de kennis en ervaring die ik in deze branche heb opgedaan.
Mijn bedoeling is om Uw kennis en inzicht in de materie te vergroten
Ook wil ik de impact van de plannen voor toeristen en Amsterdamse burgers verduidelijken.
Ik ga ervan uit dat de inhoud van mijn brief Uw standpunt t.a.v. deze plannen meebepaalt!
Met vriendelijke groeten,
xxxx xxxx
Amsterdams coffeeshopbeleid: Vage plannen op basis van valse beeldvorming
Op 8 januari j.l. liet Burgemeester Femke Halsema weten dat ze een verbod wil op wietverkoop aan toeristen. Het doel daarvan is: tegengaan van overlast, beschermen van jongeren tegen verslaving en decriminaliseren van de cannabis-ketens. Volgens haar lukt dat alleen als de ‘oververhitte’ cannabismarkt in de stad wordt aangepakt.
T.a.v. het 1e doel: Het tegengaan van overlast
Als Amsterdamse, al 50 jaar bewoner van de binnenstad, ben ik erg benieuwd naar de stelling dat ‘binnenstadbewoners zich niet vrij voelen als zij de hele dag overlast hebben’. Femke meent dat die overlast wordt veroorzaakt door ‘grote groepen drugs-toeristen die in de grachten kotsen omdat ze te veel geblowd en gedronken hebben’.
Op deze bewering valt in mijn ogen veel af te dingen:
= Blowers zijn geen drinkers. Wiet verruimt het bewustzijn, alcohol verdooft de geest.
Geen goede combinatie dus: Coffeeshops verkopen geen alcohol, cafés verkopen
geen cannabis.
= Kotsen is meestal een effect van teveel drank, en af en toe van het roken van wiet.
Kotsen op straat of in de gracht komt veel eerder voor rekening van de zuipers, het
is zelden dat blowers daar verantwoordelijk voor zijn.
= De term ‘grote groepen drugstoeristen’ is niet op feiten gebaseerd: Drugsgebruikers
organiseren zich niet in groepen. De groepen toeristen die naar Amsterdam komen
om ‘feest te vieren’ zijn bv. hooligans / voetbalsupporters of vrijgezellenparty’s (m/v).
Die groepen jongeren gaan soms volkomen los op de drank, maar niet op cannabis.
(Mensen die blowen worden juist introspectief, ze keren naar binnen)
= Als binnenstadbewoner ervaar ik vooral overlast van bierfietsen, van schreeuwende
en beschonken toeristen. Ik ga er vanuit dat het over die groepen feestvierders gaat
als Femke overlast beschrijft, niet over coffeeshop-bezoekers.
= Een rij van mensen die wiet willen kopen bij een coffeeshop wordt misschien als
overlast ervaren, al is die nooit zo lang als de rij voor de Heineken Experience of
Paradiso. Dit kan ontstaan bij coffeeshops die opeens populair zijn, bv. door goede
recensies of bezoek van bekende sterren. Dan zie je dat men rustig wacht en dat
het shop-personeel streng oplet dat de buurt geen last heeft.
Als Femke geen andere vormen van overlast weet te benoemen, dan lijkt haar missie om overlast van wiet-rokers tegen te gaan ongegrond, en daarom dus overbodig.
De Cijfers die door Femke Halsema worden aangehaald zijn verwarrend:
* Uit onderzoek op de Wallen geeft 57 % van de ondervraagde toeristen aan dat de coffeeshops ook een reden zijn om naar Amsterdam te komen. Dat roept veel vragen op, wat betekent het eigenlijk? Iets meer dan de helft, is dat veel of weinig?
Waarom op de Wallen? Omdat daar veel coffeeshops zijn? Waarom niet bij het van Goghmuseum? (Blowers willen graag de geest verruimen, ook via kunst / cultuur).
En die overige 43% op de Wallen, waar komen die dan voor? Dames? Drank?
* De cijfers stellen ook vast dat bijna 80% van de toeristen die coffeeshops bezoeken in eigen land ook blowen. Ze komen hier niet primair om wiet te kopen, maar omdat het ‘zo gezellig is om samen te roken in de coffeeshop, in een café-achtige sfeer’.
Dat ze thuis ook wiet roken bevestigt dat blowers geen kotsende drugstoeristen zijn. – Ik neem tenminste aan dat ze thuis ook niet op straat of in de gracht (?) kotsen –
Het is wel vreemd dat blowen in de coffeeshop zo populair is, terwijl veel shops in Amsterdam al jaren slechts een afhaalfunctie hebben, maar één of enkele loketten.
De shops waar je nog wel kan zitten en roken hebben meestal weinig plaatsen. Juist het ruimtegebrek binnen kan ertoe leiden dat zich een rij wachtenden op straat vormt.
Maar als toeristen niet voor de aankoop van wiet, maar vooral voor de gezelligheid van het samen roken komen, wat is dan het nut van een verbod op wietverkoop?
Om ‘drugstoeristen’ te weren, zou Femke dus niet de aanschaf van cannabis, maar het samen gebruiken moeten verbieden. Als het onderzoek klopt vervalt daarmee de motivatie om naar Amsterdam te komen, want thuis kunnen ze ook wiet roken.
N.B.: Historisch gezien zijn de coffeeshops juist opgericht om cannabisgebruikers een plek te geven om te roken, zodat ze dat niet op straat hoefden te doen. Het feit dat er weinig gebruik van de rookruimtes werd gemaakt was een van de redenen dat veel coffeeshops op loketten zijn overgegaan, alleen afhalen dus.
T.a.v. het 2e doel: Beschermen van jongeren tegen verslaving
Femke’s verhaal bevat geen onderbouwing van haar plan om jongeren tegen verslaving te beschermen door wiet-verkoop aan toeristen te verbieden.
Het klinkt lekker, maar de praktijk wijst uit dat het omgekeerde waar is.
Het optuigen van coffeeshops was altijd bedoeld om jongeren niet in contact te laten komen met hard drugs, om deze markten te scheiden. En met scherp toezicht en regelmatige controle van de politie wordt die regel al meer dan 50 jaar gehandhaafd.
Als Femke’s plannen doorgaan hebben gebruikers juist méér kans om in aanraking te komen met criminaliteit en verslaving. Als je gedwongen bent om op illegale wijze wiet te kopen, ontmoet je al snel verkopers die ook (en vooral) hard drugs verkopen.
Dat geldt voor toeristen, maar ook voor Amsterdammers, ‘Ingezetenen’ dus, die weigeren zich te legitimeren of als gebruiker te laten registreren (het I-criterium).
(Veel lokale cannabisgebruikers hebben nl. geen enkele behoefte om als zodanig bekend te staan. Voor je carrière is dat geen aanbeveling, noch voor je relaties.)
In dat geval ben je – als toerist en als gebruiker – aangewezen op de zwarte markt.
Daarbij wordt niet de straatverkoop bedoeld, die tijden zijn achterhaald.
Er bestaat namelijk al lang een wijdvertakt, verfijnd en gespecialiseerd netwerk om drugs te betrekken. Het gaat dan om hard drugs als coke, XTC, speed, GHB, etc.
Je belt een nummer, bestelt een drug, zegt hoeveel je wilt, en binnen een half uur staat de Thuisbezorger voor je deur of op een afgesproken plek. Cannabis is nu nog geen courante handel, dat haal je in de Coffeeshop. Maar als je geen wietpas krijgt of niet geregistreerd wilt worden (denk bv. aan de Burgemeesterstweeling, die wordt dit jaar 18!) dan bel je de dealer. En dan zijn opeens alle drugs binnen handbereik. Spannender dan de coffeeshop, en heel gezellig en gezamenlijk.
Zowel voor de toerist die geen wiet meer mag kopen, als voor de Amsterdammer die geen registratie wil, zijn de verboden middelen, criminaliteit en verslaving, opeens niet meer zo ver weg. Maar het toezicht en de sociale controle die de coffeeshop biedt is dan juist wél heel ver weg …….
T.a.v. het 3e doel: Het decriminaliseren van de cannabis-ketens
In 2010 had Amsterdam 223 coffeeshops, in 2020 waren dat er nog 166. Sommige
shops zijn gestopt, anderen moesten sluiten omdat ze te dicht bij scholen stonden. Van deze coffeeshops vormen een aantal een ‘keten’. The Bulldog en Greenhouse zijn de grootste met 5 shops, en er zijn nog een aantal andere eigenaren met 4 of 3 coffeeshops. Femke Halsema wil ketenvorming onder coffeeshops beperken om
Monopolieposities te voorkomen en complexe en niet-transparante ondernemings- en financieringsconstructies tegen te gaan
= De coffeeshops in Amsterdam bestaan al 50 jaar zonder dat iemand zich hier ooit druk over heeft gemaakt. Monopolieposities zijn nooit ontstaan, ketens bestaat uit 5 shops hoogstens. En coffeeshops zijn gedwongen om niet-transparant en complex te opereren in hun constructies. Dat geldt zolang cannabis niet wordt gelegaliseerd.
= Supermarkten, drankwinkels, toeristenwinkels, etc. bestaan wel uit grote ketens. Daarbij is sprake van tientallen of meer winkels in Amsterdam. Bepaalde ketens hebben een monopoliepositie, wat in die branches blijkbaar geen probleem is.
= Al 50 jaar mag er slechts een voorraad van 500 gram cannabis (wiet en/of hasj) in de coffeeshop aanwezig zijn, wat makkelijk in een klein AH tasje past. Om te kunnen verkopen moet er dus voortdurend worden aangevoerd. Volgens Femke worden koeriers die hiervoor zorgen regelmatig beroofd, “vaak jonge jongens die door de georganiseerde misdaad geript en gemanipuleerd worden”. Zij stelt voor dat een shop meer ‘stash’ mag hebben, bv. een paar kilo, een normale AH zak. Dit is het enige concrete plan wat zij noemt om de cannabis-ketens te decriminaliseren.
Maar: Wat heeft dit plan te maken met wel of geen keten-vorming in de wiethandel?
(En zolang die stash nog steeds in het geheim aangevoerd moet worden: Gaat de georganiseerde misdaad juist niet meer interesse tonen als de buit groter wordt?)
Samenvatting:
Femke Halsema komt met een plan om wiet-verkoop aan toeristen te verbieden.
Zij nodigt iedereen uit om haar plan kritisch te lezen en te becommentariëren.
Als binnenstad-bewoonster met enige kennis van zaken is dit mijn mening:
– Het plan is niet of slecht onderbouwd: Toeristen die coffeeshops bezoeken worden verwisseld met groepen toeristen die overlast bezorgen; overlast wordt niet beter gedefinieerd dan ‘in de gracht kotsen’.
– Er worden discutabele cijfers aangehaald om dit plan te ondersteunen, terwijl ze het juist onderuit halen. Genoemde cijfers tonen aan dat toeristen niet voor de wiet komen, maar voor de gezelligheid van het samen roken. Maar zelfs als de wiet-verkoop aan toeristen in coffeeshops wordt verboden, kunnen ze nog steeds gezellig samen roken, in het park of in het hotel bijvoorbeeld.
– Het plan wil verslaving voorkomen, maar het heft de jarenlange scheiding van hard en soft drugs op. Cannabisgebruikers (toeristen én ingezetenen) worden gedwongen zich op een markt te begeven waar ook hard drugs te krijgen zijn.
– Het plan wil cannabis-ketens decriminaliseren, maar die ketens bestaan niet. De grootste keten bestaat uit slechts 5 van de 166 Amsterdamse shops.
Dit idee lijkt ingegeven uit angst: de overheid wil meer zicht en controle op de coffeeshops. Maar omdat de overheid weigert cannabisgebruik te legaliseren, zorgt zij zelf voor de illegaliteit waarin de shops moeten manoeuvreren.
Tot slot: Een van de nare kanten van dit plan is de sensatie-achtige sfeer waarin het wordt gepresenteerd Of de burgemeester het nou zelf bedenkt, teksten citeert, of dat de kranten het ervan maken:
-Dubieuze stellingen worden niet met feiten gestaafd en creëren stemmingmakerij.
-Uitspraken zijn soms onzinnig, bevatten fake-news of kunnen tot hetzes leiden.
Als trotse burger van Amsterdam lees ik bv. de volgende citaten over mijn stad:
= Amsterdam heeft een zelfverkozen status als brandpunt van drank en drugs en
rock-’n-roll. Dit leidt tot ongebreideld drugstoerisme.
= De oververhitte cannabismarkt in de stad moet worden aangepakt!
Veel uitspraken zijn makkelijk te ontzenuwen, met enige kennis van zaken.
Maar ze zijn vaak o zo tendentieus en bevestigen vooral bestaande vooroordelen!