Categoriearchief: Cannabis

Hoe bizar het experiment van de legale achterdeur van coffeeshops, het zet alles stil!

NOVEMBER 2018 Nu met het verschijnen van de notitie Algemene Maatregel van Bestuur (AMvB) en de toelichting van de regering daarop kan berekend worden van dat de eindconclusies van het experiment over de legale achterdeur van coffeeshops tussen de 7 en 8 jaar op zich laat wachten. Op zich is dit al bizar plus dat:
1) In al die jaren zowel het landelijke as het lokale coffeeshopbeleid POTDICHT zit met het
excuus van de regering van het moeten wachten op de eindconclusies van het experiment

2) Dat deze stilstand zich ook zal uitstrekken tot het uitblijven van de doorbraak van de
medische/therapeutische toepassingen van cannabis,

3) Van dat er ook geen doorbraak te verwachten valt in het verbeteren van de situatie van de
thuisteelt van cannabis, thuisteelt waar zowel een groot deel van de consumenten van
recreatief gebruik van cannabis voor kiezen als degenen die om medische/therapeutische
motieven cannabis teelt.

4) In plaats daarvan een verdere bestrijding van de kweek en handel van cannabis ( waarbij geen
onderscheidt gemaakt wordt aan verschillen in motieven van de kweek), invallen in de
voorraadadressen van de coffeeshops, oppakken van de transporteurs (die al sowieso het risico
lopen van rip-offs). Gelet op de recent enorme financiele injectie van de regering zal deze
heilloze repressie alleen maar toenemen

5) Steeds meer signalen van dat binnen afzienbare tijd allerlei internationale instituten,
instanties, commissies het legaliseren van cannabis voorstaan met in het kielzog van dat
steeds meer landen hiertoe over zullen gaan

En zo zal in Nederland de komende 7/8 jaar het gedoogbeleid van cannabis blijven doormodderen terwijl iedereen stelt dat dat beleid al veel te lang heeft geduurd en allang een doorbraak had gehoeven naar het legaliseren van cannabis, en dat blijf ik herhalen, het tweede genotsmiddel in Nederland.

En vrij naar de filosoof; Thomas Mann; ALLES WAAR DE MENS BEHOEFTE AAN HEEFT MAAR NIET GEREGELD IS ONTSTAAT EEN “ONDERSTROOM”! ALS DIE ONDERSTROOM OP ZIJN BEURT WEER BESTREDEN WORDT ONTSTAAT EEN ONDERWERELD MET ALS TRAGIEK DAT DIT DE BEHOEFTIGEN SCHAADT,ZO OOK ZIJN DIERBAREN EN UITEINDELIJK OOK DE ZWAKSTEN IN DE ONDERWERELD!

Stichting Drugs Beleid en wat zij naar de Tweede Kamer adviseren

Geef een reactie

Hieronder de brief van de Stichting waar ik als OUWE KNAR in het drugsvak, naast andere ouwe wijze mannen en vrouwen zitting heb in het bestuur. Onderstaande brief aan de Tweede Kamer heeft te maken met hoe de stichting denkt over het experiment van de legale achterdeur van coffeeshops plus een kritische reactie op het bizarre rapport van de wetenschapper in bestuurskunde de heer Tops, een rapport van de Politieacademie over de Nederlandse productie en handel in Synthetische drugs ( zie in eerdere artikelen in deze website mijn mening op dit rapport). veel leesplezier! August

De Stichting Drugsbeleid (opgericht 1996) zet zich in voor een drugsbeleid met minder gezondheidsrisico’s en minder criminaliteit.
Het bestuur bestaat uit onafhankelijke deskundigen en politici. In de Raad van Advies hebben oud-ministers en prominente personen uit medische en juridische kring zitting.
Website: www.drugsbeleid.nl
mr Raimond Dufour, voorzitter;
___________________________________________________________________________________________

30 oktober 2018

Aan: De leden van de Vaste Tweede Kamer Commissies voor Justitie en Veiligheid,
en Volksgezondheid, Welzijn en Sport.

Dames en Heren,

Hieronder geven wij onze visie op:

– het cannabis experiment, en

– het recente rapport-Tops cs over de productie van synthetische drugs.

Cannabis experiment:
Het rapport van de Commissie Knottnerus verdient lof. Echter:

1. op éen essentieel punt na : de eis dat de deelnemende coffeeshops alleen het legale product mogen verkopen; het ‘exclusieve model’. Het Kabinet heeft deze eis overgenomen.

2. Hasj, nu zo’n 20% van hun omzet, valt dan weg. Hasj kan nl niet binnen de 4 jaar hier geteeld worden.

3. Bovendien is het niet waarschijnlijk dat het legale product alle variëteiten die de deelnemende coffeeshops nu verkopen direct kan vervangen.

4. Daarmee verschraalt het aanbod binnen die coffeeshops. Wég enthousiasme !

5. De Commissie, en het Kabinet met haar, begaat hier een denkfout: dat de overheid haar wil aan de cannabismarkt kan opleggen. Dat lukt al 40 jaar niet.

6. De deelnemende coffeeshops opereren temidden van niet-deelnemende coffeeshops in omringende gemeenten, straatdealers en on-line aanbieders. In die concurrerende markt wordt het legale product gelanceerd.

7. Lukt dat op de voorgestelde exclusieve wijze? Het is alsof men alle supermarkten in een bepaalde gemeente verplicht van nu af aan alleen nog maar biologische producten te verkopen. Wat zou hun dan te wachten staan?

8. Ingroeimodel. Alternatief is dat de deelnemende coffeeshops het legale product als aanvulling op hun bestaande assortiment krijgen. Zo kan het populair worden en het illegale verdringen. Geen dwang, maar verleiding !

9. De Commissie verwerpt dit met slechts 2 zinnen: “omdat de gesloten keten zo niet gewaarborgd kan worden, en inmenging van het criminele circuit het experiment kan beïnvloeden. Bovendien bemoeilijkt een dergelijke situatie ook het onderzoek naar effecten aanzienlijk”.

10. Beide zinnen weerspiegelen de illusie van almacht. Realistisch zou zijn: “via het ingroeimodel wordt uitgevonden met welke legale producten en producenten de gesloten keten kan worden gerealiseerd, zodat de criminaliteit wordt buitengesloten en de effecten kunnen worden gemeten”.

11. Zodra het legale assortiment het illegale kan vervangen wordt overgegaan op het gesloten circuit.

Rapport-Tops cs over Nederlandse productie en handel in synthetische drugs:
1. Ten onrechte heeft dit rapport in de publiciteit de indruk gewekt als zou de omzet van de productie van amfetamine en xtc in ons land rond E 19 miljard bedragen. Dat bedrag is echter volgens het rapport de omzet in de buitenlanden waar de in ons land vervaardigd drugs uiteindelijk verkocht worden.

2. De omzet van de productie van amfetamine en xtc in ons land zou E 610 bedragen. Nog een heel bedrag maar wel van een andere orde. Op beide berekeningen is gezouten kritiek gekomen *. Vast staat wel dat de illegale productie ondermijnend is.

3. Het rapport bepleit als oplossing meer politie en samenwerking. Meer dus van hetgeen in de afgelopen 40 jaar tot de huidige situatie heeft geleid.

4. Het is tijd voor slimmer beleid. Evenzo als voor cannabis dienen er proefprojecten te worden ontwikkeld met legale productie van xtc en amfetamine en verkoop aan meerderjarigen.

5. Wij stellen voor dat een onderzoek wordt gestart naar de mogelijkheden daartoe.

Met vriendelijke groet,

Raimond Dufour, voorzitter Stichting Drugsbeleid

*Voor kritische beschouwing op het rapport-Tops zie o.a.:

– Koert Swierstra :
De cijfers in het rapport van de Politieacademie hebben geen realiteitswaarde. (website Stichting Drugsbeleid)
– August de Loor: In het rapport stelt een van de rechercheurs ” We (lees: de USD) hebben een veelkoppig monster gecreëerd!”. Logische gevolgtrekking: meer mankracht en middelen zullen dus tot een

Het experiment van de legale achterdeur coffeeshops

Geef een reactie

Ik heb nu het voorstel van de regering voor de derde keer gelezen met als een van de belangrijkste indruk/conclusie van dat het experiment veel en veel verder gaat dan alleen het onderzoek of de gesloten toevoer van legale nederwiet aan de achterdeur van coffeeshops de criminaliteit terugdringt terwijl dat laatste wel de politieke opdracht van de regering/Tweede Kamer van het experiment is. Laat een ieder het voorstel nog eens doorlezen of dit “veel, veel verder gaan” als positief beschouwd kan worden?

met groet! August

De wispelturigheid van onze Nederlandse politici!

Geef een reactie

Afgelopen week zag ik op tv premier Rutte in Canada aan tafel aanschuiven met studenten en de president van dat land,het land waar twee jaar geleden zowel de medische toepassing van cannabis is geprotocoliseerd binnen de nationale gezondheidszorg als cannabis gelegaliseerd voor recreatief gebruik.
Je zou dan mogen verwachten dat onze Premier Cananda er fijntjes op zou wijzen dat ons kleine kikkerlandje toch maar mooi de afgelopen decennia als gidsland heeft gefungeerd bij dergelijke doorbraken in het international drugsbeleid.
Met een beetje historisch inzicht was Rutte daarmee in de voetsporen getreden van bijvoorbeeld premier van Agt (CDA) die in 1976 als minister van Justitie het scheidingsbeleid tussen de verkoop van softdrugs met die van harddrugs invoerde met zijn toen verwachtingsvolle woorden dat dat het begin zou zijn van het legaliseren van cannabis.
De decennia daarna hebben menig locale of landelijke politicus, bestuurder ,of Nederlandse afgevaardigen in mening international conferentie/commissie zich in min of meer dezelfde bewoordingen uitgelaten.
En nu is het 2018 in Canada en zelfs in delen van het land van de WAR ON DRUGS, de USA waar cannabis gelegaliseerd is.
En wat zegt onze Premier daarover? GEEN WOORD!!!!!!!
In plaats daarvan heft hij zijn vingertje bezwerend naar die studenten om vooral niet met die troep (lees cannabis) te beginnen met daarbij in min of meer verhulde termen van dat als je met cannabis begint je eindigt bij zwaardere drugs, kortom de Stepping Stone Theorie in een notedop!
En dit is dan de stand van zaken van het Nederlandse drugsbeleid van een Premier die straks groen licht moet geven voor het starten van een experiment van het legaliseren van de toevoer van cannabis aan de achterdeur van coffeeshops. Is het dan niet gerechtvaardigd om te veronderstellen van dat dat met dat experiment niets wordt???

August de Loor

Het Vrijheids DNA van Amsterdam als zou dat de oorzaak zijn van dat deze stad de drugsproblemen over zichzelf afroept

Geef een reactie

Lees het Parool over het afgelopen jaar van een op den duur voorspelbare reactie van dat de geïnterviewden de oorzaak van drugsgerelateerde incidenten in Amsterdam consequent toedichten aan het doorgeschoten vrijheidsideaal van deze stad. In de recente artikelenreeks van dezelfde krant van dat; IN AMSTERDAM ALLES KAN EN MAG staan in hun ogen de prostitutie op de Wallen en de coffeeshops symbool voor die doorgeschoten tolerantie en worden beide als hoofdoorzaak genoemd van de overlast in de binnenstad. Het zijn vele en zeer uiteenlopende Amsterdamse sleutelfiguren die deze tolerantietheorie verkondigen met als logische gevolgtrekking de roep voor een strenge aanpak tot ingrijpende beleidswijzigingen aan toe zoals het dichtgooien van alle coffeeshops. De laatste in de artikelenreeks waren twee, als vrijzinnig omschreven dominees die Singapore als voorbeeld noemden waar Amsterdam van zou kunnen leren. Daar waar ik geen kennis heb van hoe aldaar prostituees worden behandeld hebben beide dominees kennelijk geen kennis van dat druggebruikers in Singapore voor de doodstraf moeten vrezen. Als dit dan het nieuwe Amsterdam moet worden geeft dat genoeg aanleiding om ook de opvattingen van de andere sleutelfiguren “tegen het licht” te houden! Ik beperk mij bij deze tot het onderwerp drugs
Het zijn alle geïnterviewden die niet alleen de tolerantietheorie aanhangen maar ook, in de woorden van ex- interim burgemeester van Aartsen dat; “ als ik die doorgeschoten Amsterdamse Vrijheid/Blijheid cultuur op het stadhuis ter sprake wilde brengen ik het gevaar liep als betuttelaar weggezet te worden”! Dit alles roept de vraag op dat als het Vrijheids DNA van Amsterdam de schuld zou zijn van de dood van een 17-jarige jongen in de wijk Wittenburg, dat de hele Zuidas aan de coke is, dat ieder weekend de binnenstad stijf staat van de pillen, dat voor coffeeshops lange rijen wachtenden staan die de sfeer in de stad verzieken, dat Amsterdam in de jaren 70/80 geteisterd werd door heroïnejunks en sindsdien uitgegroeid is tot de drugshoofdstad van de wereld, hoe moet dan het DNA van bijvoorbeeld London, Lille, New York, Moskou, Rome, Athene omschreven worden?
Het zijn al deze steden die gebukt gaan onder no-go-drugswijken waar de Amsterdamse Bijlmer een rustige wijk bij is. In Lille lopen straatdealers rond waar de 1000 criminele veelplegers in Amsterdam “lieverdjes” bij zijn. Wordt er in zeer harde soorten drugs gehandeld zoals synthetische cannabis, een drug die in Amsterdam geen afzet heeft bij de gratie van dat je in coffeeshops een jointje kan opsteken In London woedt al jaren een langs etnische tegenstellingen drugs-gang-gerelateerde oorlog met jaarlijks meer onschuldige slachtoffers dan die jongen uit Wittenburg. Athene gaat gebukt onder een chrystal-Meth epidemie onder een groot deel van de werkloze jongeren. In Moskou zitten de klinieken vol met HIV- besmette junks. New York gaat gebukt onder een nieuwe heroine-epidemie ( met in heel de USA meer doden dan in de tijd aan soldaten in de Vietnamoorlog). En zo zijn er nog vele andere steden te noemen met een ten opzichte van Amsterdam onvergelijkbaar ernstiger drugsprobleem met dus de onvermijdelijke vraag welk type DNA aan deze steden toegedicht moet worden. De enige die ik kan verzinnen is het War ON Drugs DNA.
En laat nou de USA, het War On Drugs land bij uitstek, twee jaar geleden begonnen zijn met het legaliseren van cannabis en de eerste coffeeshops hun deuren openen terwijl in Amsterdam gepleit wordt voor het sluiten van nog meer coffeeshops waar het stadhuis in het kader van de overlastbestrijding van de binnenstad 12 jaar geleden mee begonnen was, waarbij ik het haast vergeet te melden dat die lange rij aan bezoekers voor de deur van coffeeshops grotendeels het gevolg is van dat sluitingsbeleid. Minder coffeeshops, meer overlast, en 12 jaar later dreigt de geschiedenis zich te herhalen. En dan nog dit; vele coffeeshops werden ook nog gesloten om scholieren te beschermen tegen de aanlokkelijkheden van cannabis terwijl tegenwoordig tussen huis en school zowat elk Delfts- Blauw toeristenwinkeltje en de halve Kalverstraat/Nieuwedijk cannabisgerelateerde prullaria in de etalage liggen. En ook dat laatste heeft niets van doen met de Amsterdamse vrijheids DNA aangezien dergelijke cannabisprullaria in zowat elke winkelstraat in Europa te zien is.Niet tolerantie maar onnadenkend beleid is waar Amsterdam aan leidt. En die onnadenkendheid is op zijn beurt weer een uitvloeisel van het onvermogen om in te spelen op de moderne ontwikkelingen in de maatschappij van nieuwe vormen van vrijtijdsbesteding, behoefte aan andere genotsmiddelen dan alleen alcohol, enz.

August de loor 70 jaar bewoner van de Amsterdamse binnenstad, wereldburger en 50 jaar Amsterdamse straathoekwerker voor druggebruikers

Stop heilloze proef en maak wiet echt legaal

Geef een reactie

Zie onderstaande mening van het Tweede Kamerlid van Groen Links Kathalijne Buitenweg, een mening wat aan duidelijkheid niets te wensen overlaat!!

On 23 Oct 2018, at 13:58, VOC Nederland wrote:
Via de Facebook pagina (https://www.facebook.com/207423949711700/posts/579363619184396/) van Kathalijne Buitenweg (Tweede Kamerlid GroenLinks, drugswoordvoerder):
Dit artikel werd zaterdag gepubliceerd in het AD onder de kop: “Stop heilloze proef en maak wiet echt legaal.”
Aanleiding: steeds meer gemeenten spreken hun zorgen uit over het wietexperiment. De proef lijkt vooral een slimmigheidje om te voorkomen dat de coalitie met elkaar overhoop komt te liggen. Het is niet opgezet om de legalisering van de achterdeur echt dichterbij te brengen. Samen met partijgenoten uit Amsterdam, Tilburg en Nijmegen pleit ik voor heroverweging van de plannen.

Stop heilloze proef en maak wiet echt legaal

Na de afschaffing van de dividendbelasting, is het tijd om een volgend coalitieplan te ‘heroverwegen’: het wiet-experiment. Het idee voor de proef werd aanvankelijk enthousiast onthaald. Het zou helpen om de achterdeur van coffeeshops te reguleren, criminaliteit te bestrijden en de kwaliteit van wiet te controleren. Gerard Spong noemde het op de opiniepagina van de krant daarom ‘in die zin historisch’. Maar een jaar later is de glans eraf.

De gemeente Amsterdam heeft laten weten dat het deelname aan het experiment in de huidige vorm niet ziet zitten. Ook in andere steden groeit de scepsis. Nijmeegse coffeeshophouders schreven een brandbrief over de onhaalbaarheid van de voorwaarden en in het Brabants Dagblad uitten burgemeesters de vrees dat het experiment zo geen kans van slagen heeft.

In Canada is cannabis volledig gelegaliseerd, in landen als België en Spanje wordt volop geëxperimenteerd met verschillende vormen van reguleren. Maar in het ooit zo vooruitstrevende Nederland leggen we voornamelijk beperkingen op.

Zo eist het kabinet van de coffeeshophouders die deelnemen aan het experiment dat zij het zogenaamde ‘ingezetenencriterium’ hanteren. Dat betekent dat softdrugs alleen mogen worden verkocht aan mensen met een wietpas. Voor een stad als Nijmegen is die eis een groot obstakel. Toen het bestuur dat criterium enige jaren geleden hanteerde, leidde het tot meer straatverkoop, overlast en criminaliteit. Precies het omgekeerde dus van wat je wilt bereiken met het reguleren van de achterdeur!

Een ander probleem is dat het kabinet alleen akkoord gaat met de verkoop van een beperkt assortiment. Coffeeshops mogen alleen cannabis verkopen van door de staat geselecteerde telers. Maar wanneer klanten niet meer bij coffeeshops terechtkunnen voor het product van hun voorkeur, zoals Marokkaanse hasj, is de kans groot dat zij kiezen voor de zwarte markt. De straatverkoop zal dus groeien.

Nu kun je hopen dat coffeeshops hun klanten gaan verleiden om over te stappen op andere ‘merken’. De huismerken. Maar hoe aantrekkelijk is het voor ondernemers om de banden met bestaande leveranciers door te snijden als de proef maar vier jaar loopt? En dat het onzeker is wat er daarna gaat gebeuren – zelfs als het experiment succesvol verloopt.

Dat brengt ons tot de vraag: wat wil het kabinet nu met het wiet-experiment? Wil het leren hoe we criminelen weghouden van de achterdeur van coffeeshops, of is het doel een definitief besluit over het reguleren van softdrugs zo ver mogelijk voor zich uit te schuiven? Is het nationale bezigheidstherapie?

Zeker is dat het experiment ertoe heeft geleid dat een initiatiefwet van D66 om softdrugs te reguleren in de ijskast is gezet. Terwijl het al door de Tweede Kamer was aangenomen. Daar zijn de ChristenUnie en het CDA mooi vanaf! En de boven beschreven opgelegde criteria verkleinen de kans dat het experiment zal leiden tot een daling van de criminaliteit en een verbetering van de volksgezondheid. Zo kan het experiment juist de nekslag geven aan plannen voor een rationeler beleid.

Gelukkig zit de Nijmeegse ervaring sinds twee weken aan de coalitietafel. In de gemeenteraad heeft Rob Jetten, nu fractievoorzitter van D66, de negatieve gevolgen van het ingezetencriterium van dichtbij meegemaakt. Op Twitter sprak hij de wens uit voor een nieuwe liberale wind door het reguleren van de wietteelt. We kunnen niet wachten die ook echt te voelen!

de gedoogpolitiek voor coffeeshops in de praktijk, een voorbeeld uit Eindhoven

Op zo 12 aug. 2018 13:39 schreef VOC Nederland :
Online: https://www.voc-nederland.org/2018/08/de-vervolging-van-de-bakkerij-in-eindhoven-is-misdadig/
De vervolging van coffeeshop De Bakkerij is misdadig

door Derrick Bergman, voorzitter stichting Verbond voor Opheffing van het Cannabisverbod (VOC)

Peer Senders, de eigenaar van coffeeshop De Bakkerij, moet van justitie een half jaar de cel in. Hij is de vergunning van zijn coffeeshop kwijt, moet vijftigduizend euro boete betalen en is zijn huis uitgezet, ook al is hij ernstig ziek. Zijn misdaad? Het runnen van een van de oudste en beste coffeeshops van Zuid Nederland. Zolang de politici in Den Haag weigeren de bevoorrading van coffeeshops te reguleren, houden zij een crimineel systeem in stand. Van die weigering zijn Peer Senders en De Bakkerij, een Eindhovens instituut, het slachtoffer.

Hoe lang kom ik al bij De Bakkerij? Zeker sinds de jaren tachtig, dus al dik dertig jaar. Beroepshalve heb ik honderden coffeeshops bezocht; een tijd lang verzorgde ik de “Coffeeshop Test” in Highlife, het oudste Nederlandse tijdschrift voor cannabisliefhebbers. De Bakkerij is uniek. Niet alleen vanwege het terras of de combinatie van drankverkoop in het café en cannabisverkoop in de naastgelegen shop De Apotheker. Ook niet alleen vanwege de internationale clientèle of het even empathische als deskundige personeel.

De Bakkerij is altijd veel meer geweest dan een kroeg of een coffeeshop. Er zijn concerten en live Dj’s. Er staat -nog steeds- een flipperkast. En De Bakkerij is het informele hoofdkwartier van het roemruchte Reggae Sundance festival, een van de leukste festivals die ik ken. Drijvende kracht achter dit evenement: Peer Senders en zijn vriendin Patricia. Veel vrijwilligers die op Sundance werkten, zijn stamgasten van de Bakkerij. Er is geen horecagelegenheid in Eindhoven waar je zo’n diversiteit aan mensen ontmoet. De coffeeshops zijn sowieso de enige plaatsen in Nederland waar de integratie wél geslaagd is; de Bakkerij is er een schoolvoorbeeld van.

Dit moet allemaal kapot van justitie. De Bakkerij moet hoe dan ook dicht. Strikt volgens het wetboek van strafrecht beschikt het Openbaar Ministerie over voldoende munitie voor deze liquidatie. Er is immers honderd kilo voorraad aangetroffen bij Senders thuis, in december 2016. En bij de huiszoeking heeft de politie een pistool gevonden in zijn nachtkastje. Plak er de woorden “ondermijning” en “georganiseerde criminaliteit” op en voilà: einde verhaal voor Peer Senders én de Bakkerij én het Reggae Sundance festival. Drie vliegen in één klap.

Maar waarom bewaart iemand eigenlijk de voorraad van zijn winkel in zijn eigen huis? En waarom zou zo iemand een wapen in zijn nachtkastje hebben liggen? Daar is een simpele verklaring voor. De cannabisproducten die in de coffeeshop worden verkocht zijn verboden. De Opiumwet verbiedt de teelt, inkoop, opslag, bewerking en het vervoer van deze producten. In de coffeeshop zelf mag nooit meer dan een halve kilo cannabis aanwezig zijn. Hierop wordt streng gecontroleerd. Dat geldt nog sterker voor de teelt: elke week rolt de politie zo’n honderd kwekerijen op. De wiet moet immers ergens vandaan komen.

Het gedoogbeleid is in 1976 ingevoerd, maar 42 jaar later is het de Haagse politiek nog steeds niet gelukt om de aanvoer van coffeeshops en de teelt van cannabis -op welke wijze dan ook- te reguleren. De gevolgen zijn bekend: brandgevaarlijke kwekerijtjes in huizen, vervuiling van cannabis met pesticiden en verzwaringsmiddelen, corruptie en, last but not least: ripdeals. Wat is een ripdeal? Van Dale: “Overval waarbij iemand van drugs wordt beroofd”. Wie weleens een krant leest, weet dat zulke overvallen regelmatig voorkomen. Belangrijkste oorzaak: de slachtoffers kunnen niet naar de politie. Doen ze dat toch, dan krijgen ze in het beste geval nul op het rekest, maar waarschijnlijk worden ze zélf vervolgd wegens overtreding van de Opiumwet.

De Nederlandse overheid maakt het Peer Senders -en alle andere coffeeshopondernemers- dus onmogelijk zijn handelswaar in te kopen, zelf te kweken, op te slaan en te vervoeren. Diezelfde overheid incasseert elk jaar ruim 400 miljoen euro belasting bij de coffeeshops. Tegelijk weigert de overheid coffeeshopondernemers te beschermen, maar vervolgt hen wel als ze zich zelf proberen te beschermen. Dat is in mijn ogen misdadig gedrag. Niet Peer Senders zou terecht moeten staan, maar de politici die het cannabisverbod in stand houden. Zij houden de criminaliteit in stand die ze zeggen te bestrijden.

Ook de gemeente Eindhoven speelt een bedenkelijke rol. Een jaar lang gaf zij Senders de indruk dat De Bakkerij -na een sluiting van een jaar wegens teveel voorraad- weer open mocht. Slechts tien dagen voor de geplande heropening kwam het besluit om de coffeeshopvergunning definitief in te trekken. Al die tijd betaalde Senders zijn personeel gewoon door. Personeel én klanten telden de dagen af tot De Bakkerij weer gewoon De Bakkerij zou worden, dus mét cannabisverkoop bij De Apotheker. Dankzij de “timing” van de gemeente staat dit Eindhovense instituut nu op de rand van een faillissement.

Adviezen voor legale cannabis

INHOUDELIJKE EN STRATEGISCHE ADVIEZEN VOOR HET REALISEREN VAN DE LEGALE ACHTERDEUR VOOR COFFEESHOPS

Na een aantal maanden aankondiging van de regering van een experiment over de toevoer van legale cannabis aan de achterdeur van coffeeshops, de sindsdien uiteenlopende reacties daarop, mijn gesprekken met de Adviescommissie van het experiment, mijn oor te luister gelegd in de wereld van consumenten en coffeeshopeigenaren plus een portie door de decennia opgebouwde kennis van zaken over politiek/bestuurlijke/maatschappelijk gevoelige dossiers hierbij mijn adviezen op welke manier die legale achterdeur van coffeeshops gerealiseerd kan worden. Mijn adviezen zijn in twee blokken op te delen van: A) wat kan er van het experiment van deze regering verwacht worden en: B) voor welke uitdaging staat de wereld van consumenten van cannabis en die van coffeeshopeigenaren in het realiseren van een duurzaam systeem van legale cannabis en dat niet alleen voor de achterdeur, lees de coffeeshopbezoeker maar ook voor de thuisteler/consument en tenslotte voor al diegenen die vanuit (semi) medisch/therapeutisch oogpunt baat hebben bij cannabis. ( voor meer informatie over mijn adviezen voor deze drie afzonderlijke categorieën zie mijn website; augustdeloor.nl)

A) Een aantal beschouwingen over het experiment

1) Kijkend naar her regeerakkoord en wat daarover door de regeringspartijen en de verantwoordelijke minister verder aan uitgelegd is, is het slechtste in te schatte resultaat van het experiment; A) het mislukken van het experiment wat voeding zal geven bij meerdere politieke partijen zoals de regeringspartij het CDAvan het sluiten van coffeeshops ( n.b. in de toelichting van het experiment wordt de illegale achterdeur van coffeeshops voor de volle 100% verantwoordelijk gesteld voor de drugscriminaliteit, ergo; als het experiment mislukt dan rest er maar een ding; het sluiten van de illegale achterdeur met dat dan ook meteen de voordeur dicht kan). Of B) De aanvoer van legale cannabis bij de achterdeur van coffeeshops van slechts een of twee soorten Staatswiet met een laag percentage THC ( ter vergelijking met alcohol het door cafe,s schenken van evenementenbier). Daarbovenop zal het I criterium haar definitieve landelijke invoering krijgen ( DAT CRITERIUM STAAT NU AL IN DE WET!)
2) Vanaf het lokale nivo zoals bijvoorbeeld de steden die willen deelnemen aan het experiment is er ten opzichte van bovenstaande nauwelijks enig weerstand te verwachten
3) Ondanks mijn inschatting dat de Adviescommissie met een beter voorstel zal komen aan experimenten voor de legale achterdeur zal de reactie van de regering er een zijn die grotendeels vast houdt aan bovenstaande eindresultaat van het experiment

Deze sombere analyse is grotendeels gebaseerd op dat dit dossier zwaar gepolitiseerd is en dan ook nog op basis van een overdaad aan vooroordelen en beeldvorming over alles rond cannabis en coffeeshops en dat alles binnen de trend van de afgelopen 10/15 jaar van wat omschreven kan worden als de gezondheidsmanie van dat wat ook maar even riskant is voor lichaam en geest aangepakt moet worden ( kortom de repressie komt niet alleen van Politie/OM maar ook van de gezondheidsinstellingen

B) Wat moet hier het antwoord op zijn vanuit de cannabiswereld

1) Het formeren van een landelijke Multi Disciplinaire Werkgroep met vertegenwoordigers uit allerlei maatschappelijke sectoren. De samenstelling moet gebaseerd zijn op het uitgangspunt van dat cannabis per definitie een genotsmiddel is, het na alcohol het meest populair, van dat het gebruik vele overeenkomsten heeft in functie, rituelen met dat van alcohol, met dat het risico van cannabis beperkt blijft als aanschaf en consumptie zich afspeelt in haar “natuurlijke”setting, van dat coffeeshops de afgelopen veertig jaar bewezen hebben die “natuurlijke”setting te kunnen vervullen met even belangrijk van dat zij ook, vergelijkbaar aan diversiteit aan cafe,s, hebben kunnen inspelen aan wat zich aan diversiteit aan liefhebbers van cannabis heeft afgespeeld, van Rasta tot “Henk en Ingrid” blowers.
2) Deze Werkgroep moet een aanspreekbare voorzitter krijgen, een generalist met een zo breed mogelijk aanzien in de samenleving
3) Voor de samenstelling van de Werkgroep verwijs ik naar Amsterdam waar in 1993 een werkgroep opbokste tegen de, toendertijd plotseling ontstane politiek negatieve sentimenten tegen coffeeshops. Deze werkgroep heeft het fundament gelegd voor het toentertijd Amsterdamse beleid van het in stand houden van een netwerk aan kleinschalige shops over de stad. Hierbij verwijs ik ook naar een vergelijkbare werkgroep die in Colorado USA de legale cannabis maatschappelijk heeft geaccepteerd gekregen, maatschappelijk zodat de politiek niets anders kon doen dan omgaan!
4) Vanuit de cannabiswereld zijn de deelnemers vertegenwoordigers van de consumenten en de coffeeshopbranche ( en ondersteunende organisaties in de cannabiswereld zoals Avites, SDB)
5) Voor het creëren van een zo breed mogelijk draagvlak in de coffeeshopbranche adviseer ik 1) of een revival van het LOC of 2) het veranderen van naam van Cannabis Connect in Coffeeshop Connect ( met die term wordt bevestigd dat coffeeshops een zelfstandige branche is met een eigen specifieke identiteit)
6) Als eerste stap voor het realiseren van dat draagvlak is het focus leggen/ondersteunen van die coffeeshops die in potentie in aanmerking komen voor het experiment ( lees,het per omgaande dempen van nu al zorgwekende ontwikkelingen op lokaal nivo van steden die zich aanmelden voor het experiment).
7) Het per omgaande opdracht geven van een rapport over de sociaal/multiculturele functies van coffeeshops

Tot zover een aantal gedachtes over de Werkgroep waarbij het tot aanbeveling strekt van dat deze werkgroep de nodige wetenschappelijke begeleiding krijgt/ onderzoeksopdrachten verstrekt aan universiteiten/wetenschappers. Hiermee verdient de Werkgroep aanzien terwijl de verantwoordelijkheid met die van de wetenschap gescheiden blijft.

C) De drietrapsraket

De legalisering van de achterdeur van coffeeshops kan alleen maar goed verankerd worden als tegelijkertijd gewerkt wordt aan een duurzaam beleid van Home-Grow en dat van het implementeren van de medische/therapeutische potenties van cannabis in die van de warenwet ( CBD olie) en de lichamelijke en geestelijke gezondheidszorg ( THC/CBD). Vandaar mijn voorstel van;

1) Formeren van een sub- Werkgroep naast bovenstaande Werkgroep met vertegenwoordigers vanuit de ( alternatieve) geneeskunde, Geestelijke Gezondheidszorg, Jeugdzorg enz, waarbij vanuit de cannabiswereld vertegenwoordigers vanuit Cannabis Social Clubs, CAN, enz

Tot zover mijn adviezen waar in mijn ogen snel mee aan de slag gegaan moet worden. Want recent komt de Adviescommissie met haar aanbevelingen hoe het experiment uitgevoerd moet worden. Als die hopelijk positief zijn in wat wenselijk is kan daar door de cannabiswereld op ingehaakt worden. Zo niet dan is er “ander werk aan de winkel”. Echter in beide gevallen is er de noodzaak voor het formeren van een landelijk Multi Disciplinaire Werkgroep voor het realiseren van een breed maatschappelijk draagvlak voor legale cannabis wat meer is dan alleen Staatswiet!

August de Loor

50 jaar Paradiso, Het ontstaan van het Nederlandse scheidingsbeleid tussen soft- en harddrugs en nog meer geschiedenis

De afgelopen weken wordt op uiteenlopende manieren aandacht besteed aan het jubileum van 50 jaar Paradiso. Zover ik dat kan overzien blijven een aantal zeer belangrijke aspecten van die geschiedenis buiten beeld en beperkt die geschiedsschrijving tot hoofdzakelijk de historie als rocktempel.
Met onderstaande reactie poog ik de geschiedenis van Paradiso in een breder perspectief te plaatsen waarbij ik put uit gegevens uit eerste hand, lees letterlijk uit eerste hand; 50 jaar mijn hand!
(de afgelopen week heb ik de directie van Paradiso opmerkzaam gemaakt van mijn kennis over haar historie, helaas geen reactie. Hopelijk wordt deze tekst als open brief in het Parool geplaatst)

veel leesplezier!

Voor al die bezoekers van 50 jaar Paradiso moet het een feest van herkenning zijn van wat er allemaal in die halve eeuw op radio, tv en in krant terug geblikt wordt. “Waar was jij toen de Stones optraden? ”, vraagt de jonge generatie Paradisobezoekers vol jaloezie aan de oudjes van nu! Het Magische Centrum speelde in op alle opeenvolgende muziekculturen van Hippie, Rock en Roll, Jazz, Punk, House, Hip Hop met in het verlengde dat het een home werd voor de Multi-Culti, de lhbt-scene en alles wat daar tussen in zit. En als je daar ook nog de vele politieke, maatschappij kritische bijeenkomsten bij optelt mag je gerust stellen dat Paradiso zowel de tijdgeest aanvoelde als beïnvloedde! Maar bij die terugblik verbaas ik mij dat niet of nauwelijks aandacht besteed wordt van dat Paradiso een onderdeel was van een veel bredere geschiedenis. Van dat het überhaupt behoud van het gebouw een onderdeel was van een krachtige stroming in de jaren zestig tegen allerlei toentertijd absurdistische plannen van de gemeente van het slopen van de oude Jordaan, van vierbaanswegen door de Utrechtse straat, megahotels aan het Leidseplein, van de overloop aan bewoners naar Almere, Purmerend. Het was nog voor Jan Schaefer met zijn nieuwe visie van terug naar de compacte stad dat Paradiso gekraakt werd als letterlijk sta in de weg van een megahotel. Maar dat kraken had nog een andere geschiedenis van het openbreken van het verzuilde club- en buurthuiswerk. Daar waar dit traditionele bolwerk zich geen raad wist met de in de jaren zestig ontluikende zelfstandige jeugdculturen in mode, muziek, taal ontstond het Open Jongerenwerk die daar wel een antwoord op had. De onderhandelingen op het stadhuis voor nieuwe wegen in het jeugdbeleid waren taai met Paradiso als trendsetter van Open Jongerencentra in zowat elke stad in Nederland met een beetje alternatieve jeugdcultuur. En tenslotte mag de geschiedenis van het Nederlandse drugsbeleid niet onvermeld blijven. Het was met de installatie van een cannabishuisdealer waarmee Paradiso een volkomen nieuwe weg in het drugsbeleid insloeg daar waar in die tijd blowers nog een gerechtelijke macht van gedwongen opname opgelegd kregen. Met de huisdealer werd de blower afgeschermd van de agressieve straathandel in het Vondelpark, op de Dam. In het Laboratorium van het WG ( het latere AMC) werd de cannabis van de huisdealer permanent getest op kwaliteit wat iedere zaterdag een onderdeel vormde van de drugsvoorlichting van Koos Zwart op de VARA radio. En het waren deze activiteiten wat de ruimte bood van dat de eerste coffeeshop in Amsterdam haar deuren opende en zo, nog voordat de heroïne toesloeg de kiem legde van het scheidingsbeleid tussen soft- en harddrugs wat in 1976 wettelijk vastgesteld werd. Het is deze eerste zeer belangrijke fase in de geschiedenis van het Nederlandse drugsbeleid wat uiteindelijk de koers bepaalde dat nu het War on Drugs Land bij uitstek over is gegaan tot het legaliseren van cannabis. En als nou veel van die beleidsmakers die voor die mega-change in de USA verantwoordelijk zijn mij in het oor fluisteren dat voor hen; “ Amsterdam Paradiso the place to be was!”, is het teleurstellend dat Paradiso dit deel van haar geschiedenis over het hoofd ziet.

August de Loor in de begintijd van Paradiso; straathoekwerker voor junkies, adviseur van de krakers, met Koos Zwart en Eric Frommberg; tester van cannabis, vriend van Jan Schaefer; leve de compacte stad,

legale cannabis in Canada en een wietactivist die in de Tweede kamer van de publieke tribune springt

Verleden week,tijdens mijn studiereis door Canada over hoe daar zowel de medische/therapeutische toepassingen van cannabis zich in de praktijk ontwikkeld als hoe vanaf juni dit jaar dit zal gaan als ook het recreatief gebruik van cannabis gelegaliseerd zal worden hoorde ik het dramatische nieuws van dat een activist in Nederland voor het volledig vrijgeven van cannabis zich in de Tweede Kamer van het leven wilde beroven als zijn ultieme pleidooi voor dat vrijgeven. Hierbij een copie van mijn mail aan Tweede Kamerleden die ongetwijfeld geschokt waren van deze actie;

Het is een godswonder dat de TK springer, lees Hans weer volledig kan herstellen!! De radio meldt dat hij spijt heeft van zijn daad als verkeerd signaal van aandacht vragen voor een verkeerd, lees vooral hier vanuit Canada volstrekt achterlopend Nederlands cannabisbeleid. En dat dat laatste klopt zie ik ook al decennia aan stroperig beleid ten aanzien van alle andere drugs zoals recent het verbieden van Ayahuasca. Hier in Canada waar na vier jaar vrijgeven de medische verstrekking van verschillende soorten cannabis al door 15 tot 20 procent van de artsen is geregeld en steeds verder maatschappelijk/medische draagvlak krijgt met een logistiek aan voorschrijfgedrag voor al meer dan 18 verschillende aandoeningen zijn we in Nederland nog aan het miereneuken over de wettelijke status over het toegestane percentage THC in CBD olie. Maar dat is nog niet alles; Vandaag, 20 Maart 2018 is in Canada de wet aangenomen voor legale cannabis voor recreatief gebruik! Ondanks een aantal kritische noten over hoe dit hier in de praktijk gaat/zal gaan ligt Canada dus mijlenver vooruit op ons landje waar kennelijk ten aanzien van het drugsbeleid de wet van de remmende voorsprong de overhand heeft gekregen!