Ruigoord 24 augustus. In de kerk aldaar wordt de laatste eer bewezen aan Hans Plomp, dichter, schrijver, activist, initiator van Ruigoord en nog veel meer. Met mijn afscheidsspeech geef ik hem de eer die hem toekomt.
In 11 minuten zie je een terugblik van mijn carrière, van wat zich vanaf 1968 van de vorige eeuw allemaal ondernomen is om de risico’s van drug-, en druggebruik tot een minimum te beperken.
En dat niet alleen met het starten van allerlei Harm Reduction projecten maar ook met het verbeteren van het drugsbeleid. De kennis en ervaring die hiermee opgebouwd is, is waardevol om vast te leggen voor al degene die zich nu met het drugsbeleid bezighouden.
Kortom, geen boek over wat ome August allemaal gedaan heeft maar via lessen uit het verleden de nieuwe generatie werkers een gids te geven hoe drug-, en druggebruik aan te pakken.
Deze unieke manier van geschiedschrijving betekent kilometers August de Loor archief doorspitten, de belangrijkste lessen daaruit vastleggen en via moderne communicatiemiddelen aan een zo breed mogelijk publiek ter beschikking te stellen. Een van die middelen is een documentaire over mijn carrière (en dit is de teaser van die documentaire).
Dit kost uiteraard geld. Dus wie dit leest trek je portemonnee open en je geld komt goed terecht. Neem contact op met het Adviesburo Drugs via info@adviesburodrugs.nl of telefoon 06-222 50 820.
Met vriendelijke dank,
August de Loor
Beste lezer,
Ik ga weer eens ouderwets tekeer van dit keer in een interview over de geschiedenis van het testen van drugs, een geschiedenis die terug gaat tot eind jaren 60 van de vorige eeuw en startte met het testen van cannabis.
In dit interview ga ik veel dieper in van dat dat testen nog veel meer functies heeft dan het voorlichten van gebruikers over wat gekocht is. En zal je merken dat ik in het interview ook alle kanten op schiet met mijn mening dan alleen dat testen.
De vrouw die mij interviewt is Gemma Blok, een professor in de geschiedkunde van ook die van de geschiedenis van drugs in Nederland. Zij interviewde mij in 2022 in het kader van een Europees project: NARCOTIC CITY
Een project waarin de geschiedenis van het drugsbeleid in meerdere Europese steden zoals Berlijn, Kopenhagen, Zurich, Praag, enz. en uiteraard ook Amsterdam met elkaar vergeleken wordt.
Mijn inbreng was dus een uitleg van het testen van drugs wat in Amsterdam was begonnen en nu in vele steden in Europa en de rest van de wereld navolging heeft gekregen.
Veel luisterplezier
In het interview wordt verwezen naar een beeldscherm over mijn carrière wat niet in beeld komt. Dat geldt ook van wat ik allemaal op de grond heb gelegd aan voorbeelden van mijn projecten waar het drugs testen een onderdeel van was zoals waarschuwingsflyers over levensbedreigende XTC-tabletten, de campagne van de aanpak van gifheroine, de waarschuwingscampagne over atropine in coke, de SAFE HOUSE CAMPAGNE (1988 – 1999), enz.
Op deze pagina nemen we u mee door de geschiedenis van het Drugs Informatie en Monitoring Systeem (DIMS). Dat is een uniek systeem en bovendien een van de oudste drugstestsystemen wereldwijd. Vanwege het 30-jarig bestaan van het DIMS in 2022 vertellen we aan de hand van diverse mijpalen hoe het DIMS door de jaren heen veranderde.
Het testen van drugs in Nederland kent een lange voorgeschiedenis. Een belangrijke mijlpaal daarin was de start van het testen van cannabis begin jaren 70.
Koos Zwart en Eric Fromberg waren hierin pioniers. Zij verzamelden de cannabis via een landelijk netwerk. De testresultaten, plus voorlichting over veilig gebruik, werden wekelijks via een populair radioprogramma op zaterdagmiddag verspreid. Dit unieke project is van grote invloed geweest op het Nederlandse drugsbeleid.
De analyses werden uitgevoerd door professor van der Kamp en zijn medewerker Jan Filedt-Kok van het apothekerslaboratorium van het Wilhelmina Gasthuis ziekenhuis (het latere AMC).
Rond 1972/1973 werd er gestart met het testen van heroïne. Het drugsteam van Stichting Streetcornerwork Amsterdam – met August de Loor als voorman – zorgde voor de drugsmonsters. Dit initiatief beperkte zich uiteindelijk niet alleen tot heroïne. Ook andere drugs werden getest. Tegelijkertijd werd er ook aan preventie en voorlichting gedaan. Bovendien kon men waarschuwen voor vervuilde drugs als daar aanleiding toe was en werden berichten over drugs en drugsgebruik genuanceerd en geduid.
In 1986 startte Stichting Adviesburo Drugs een dagelijks spreekuur voor gebruikers van diverse drugs. Signalen over vervuilde drugs die via dit spreekuur binnen kwamen, benadrukten volgens August de Loor de noodzaak van het testen van drugs.
In 1987 gebeurde er iets opmerkelijks: voor het eerst diende zich in Nederland een nieuwe drugstrend aan in de vorm van een pil, xtc. Xtc werd razendsnel populair, maar in 1988 werd de werkzame stof xtc op lijst I van de Opiumwet geplaatst en ontstonden er zorgen over een toename in vervuilde xtc-pillen.
Om de aanwezigheid van vervuilingen snel te detecteren werd toen de tabletsneltestdetermineermethode bedacht. Op die manier kon het Adviesburo de consumenten op een effectieve manier waarschuwen. In samenwerking met het AMC werd een geheel nieuw systeem opgezet waarmee elk weekend de lijst met geteste xtc-pillen geactualiseerd kon worden. Daardoor werd het mogelijk om een breder publiek voor te lichten over de samenstelling van hun xtc-pillen.
In 1989 werd de Safe House Campagne opgezet in opdracht van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Op die manier kon niet alleen getest worden op het dagelijks spreekuur van het Adviesburo Drugs, maar ook op grootschalige feesten in het land.
Voor meer informatie over de Safe House Campagne en de Stichting Adviesburo Drugs: August de Loor | Stichting Adviesburo Drugs
De daarop volgende jaren werd er steeds vaker op feesten getest in het hele land.Dat kwam onder meer door de interesse van Erik Fromberg (die toen medewerker was bij het NIAD, de voorloper van het huidige Trimbos-instituut). In samenwerking met Stichting Adviesburo Drugs werd begin jaren 90 een plan gemaakt om de instellingen voor verslavingszorg in Nederland mee te krijgen. Het idee was om ook lokaal drugsspreekuren te houden. Daarnaast werden preventiewerkers verplicht om stage te lopen binnen de Safe House Campagne. In 1992 werden alle lokale initiatieven bij elkaar gebundeld en ondergebracht bij wat nu het Trimbos-instituut is: het DIMS als landelijke monitor.
Bij de oprichting van het DIMS werden 30 jaar geleden de volgende doelen gesteld:
Andere essentiële functies van het DIMS die voortvloeiden uit het testen van drugs waren:
Het beheer van het DIMS kwam te liggen bij het Trimbos-instituut met Erik Fromberg als eerste projectleider. Vanaf dat moment leverden instellingen van verslavingszorg structureel drugsmonsters die gebruikers bij hen inleverden. Ook werden de drugsmonsters – die via het Adviesburo Drugs en de Safe House Campagne verzameld werden – geanalyseerd. Daarnaast verschenen er rapportages over de ontwikkelingen op de drugsmarkt en de – op dat moment aanwezige – vervuilingen.
In 1997 was de eerste grote xtc-crisis: er was een tekort aan grondstoffen voor MDMA, de werkzame stof in xtc. Dit zorgde er voor dat andere stoffen als vervuiling opdoken. Een van deze stoffen was atropine. Dit zorgde voor veel gezondheidsincidenten, en de eerste grote landelijke Red Alert werd een feit.
Voor de Red Alert was een strategie afgesproken met alle DIMS-deelnemers. Toch ontstonden er interne problemen over hoe te waarschuwen over de situatie. Dit escaleerde tot de landelijke media.
De inmenging vanuit de hoek van justitie en de interne problemen binnen het project zorgden ervoor dat het DIMS-project bij de landelijke politiek op de radar kwam. In 1998 werden onder meer de begeleidings- en projectcommissie opgericht. Er was vaak overleg tussen de deelnemers onderling én met het ministerie van VWS, als opdrachtgever. Onder leiding van Inge Spruit, programmahoofd Epidemiologie van het Trimbos-instituut, én toenmalig minister Els Borst werden er een aantal onderzoeken gedaan naar xtc en het testen van drugs. In 1999 werd bij een bespreking in de Tweede Kamer besloten dat het DIMS door mocht gaan, maar alleen als monitor én als men dit via strikte protocollen deed. Onder leiding van Raymond Niesink stelde het DIMS deze protocollen op.
Klik op de afbeelding voor een vergrote versie.
Vanaf 1999 (en officieel 2002: toen werd een motie aangenomen om het testen op feesten te verbieden) werd er niet meer getest op de dansvloer, maar alleen nog op kantoor. Bovendien kwamen er in 2002 werkafspraken met het Openbaar Ministerie (OM) om de spanningsverhouding tussn bescherming van de volksgezondheid en misdaadbestrijding beter hanteerbaar te maken. De voorwaarden die toen werden opgesteld zijn nog steeds van kracht.
De kracht van het DIMS is dat het een netwerk is van samenwerkende partners: denk aan gemeentes, politie en medische diensten. Niet alleen regionaal, maar ook landelijk. Landelijke data worden geaggregeerd gedeeld met de deelnemende instanties en vormen een belangrijk onderdeel van de Nationale Drug Monitor.
Ook deelt het DIMS informatie met beleidsmakers en het Coördinatiepunt Assessment en Monitoring nieuwe drugs (CAM). De informatie wordt ook gebruikt om preventiebeleid op te maken. Het Trimbos-instituut rapporteert als focal point aan het EMCDDA. Dat betekent dat het DIMS gesignaleerde trends en ontwikkelingen Europees deelt via het EMCDDA en het EU Early Warning System. In 2009 werd de Monitor Drugsincidenten (MDI) opgericht om druggerelateerde incidenten te monitoren. Het DIMS en de MDI werken sindsdien nauw samen.
In 2009 was er wederom sprake van een grote xtc-crisis. Vermoedelijk doordat – in aanloop naar de Olympische Spelen in China van 2008 – veel strenger werd opgetreden tegen de productie en export van diverse chemicaliën, waaronder grondstoffen voor de productie van MDMA. Tijdens deze crisis boden producenten verschillende stoffen ter vervanging aan. Een daarvan was mCPP. Dat middel zorgde voor lichte hallucinaties en vaak ook misselijkheid en hoofdpijn. Een ander was mefedron (4-MMC). In de jaren daarna werden herhaaldelijk van dit soort nieuwe stoffen op de markt gevonden die nog niet op de lijsten van de Opiumwet stonden. Deze stoffen worden Nieuwe Psychoactieve Stoffen (NPS) genoemd. Om bij te houden hoeveel van dit soort nieuwe stoffen per jaar worden aangetroffen is het DIMS sinds 2012 ook het landelijk Meldpunt Nieuwe Drugs gestart.
Sinds 2013 monitort het DIMS ook de online verkoop van drugs. Hierbij gaat het niet alleen om verkoop van legale NPS via webshops, maar ook van illegale drugs via het dark web.
Van een bevriende organisatie uit Engeland kreeg ik deze week het rapport opgestuurd:
A Plan for a Legal and Regulated UK Hemp and Cannabis Sector
Dit rapport is het zoveelste voorbeeld dat steeds meer landen in de wereld Nederland aan het voorbij streven zijn richting een progressief drugsbeleid. Van in dit geval het legaliseren van de kweek van hennep (voor het produceren van CBD-olie) en het legaliseren van cannabis voor recreatief gebruik.
Hieronder een samenvatting van dat rapport, voer voor leden van de Tweede Kamer en de betrokken ministeries van niet alleen Justitie en VWS maar ook van Landbouw en Klimaat.
Met groet,
August (voorzitter CAN)
Samenvatting van Brits plan voor een legale en gereguleerde hennep en cannabis sector in het Verenigd Koninkrijk (geschreven door Joost Heeroma/bestuur CAN)
Opgesteld door kamerbrede parlementaire werkgroep in samenwerking met meerdere belangenverenigingen waaronder de Cannabis Trades Association, de Britse evenknie van het CAN/Cannabinoïden Adviesbureau Nederland.
Hoofdboodschap: De werkgroep stelt dat legalisering en regulering van hennep/cannabis in het VK bijna 600.000 banen kan creëren, jaarlijks £5,5 miljard aan belastinginkomsten kan opleveren en een grote bijdrage kan leveren aan de gestelde klimaatdoelen voor 2050.
De stellingen in dit document zijn grotendeels gebaseerd op extrapolaties van ervaringen in legale cannabismarkten zoals Colorado en andere legale cannabis staten in de VS, Canada etc..
Het document is een goed onderbouwde analyse van de mogelijkheden op het gebied van o.a.:
Naast een opsomming van de belangrijkste feiten wordt voor ieder deelonderwerp een lijst van aanbevelingen gegeven samen met een actieplan, tijdlijn en taken voor verantwoordelijke instanties.
Dit document is een goede blauwdruk voor een vergelijkbaar rapport voor de Nederlandse markt.
In een nieuwe broedplaats in hartje Amsterdam presenteren 140 kunstenaars hun unieke werken. De organisatoren van deze tentoonstelling, Job Reuten en Joris Jan Reuten hebben mijn SAFE HOUSE CAMPAGNE tot een van de kunstwerken getransformeerd.
Kom dus allen langs, dinsdag t/m zaterdag van 12:00 tot 18:00 uur, Reguliersdwarsstraat 73 1017 BK Amsterdam. En laat je onderdompelen in deze unieke tentoonstelling.
Beste Lezer
31 Januari is er in de Balie in Amsterdam een bijeenkomst van politie- en justitiemedewerkers uit meerdere Europese landen die zich openlijk willen uitspreken van dat het met het bestrijden van drugs nou eindelijk eens afgelopen moet zijn! Let wel; dit zijn politie en justitie medewerkers die nog in “volle “dienst zijn, kortom moedig in vergelijking met al die andere dienders ( incluis ex-politici en ex-ministers) die pas na hun actieve loopbaan een dergelijk standpunt durven in te nemen. Dit initiatief is afkomstig uit de USA van de organisatie LEAP van politiemensen die zelfs weigeren om wietkwekerijen op te rollen, of afzien om met getrokken pistolen in de achterbuurten de zogenaamde drugspanden binnenvallen.
Het is deze LEAP uit de USA die ik al tientallen jaren ken en twee keer live heb ontmoet. Met onderstaande tekst een inkijk over mijn ervaringen tijdens die twee ontmoetingen;
Wat betreft LEAP kan jij mij om vier uur s, nachts uit bed bellen. Deze moedige, stoere vooruitstrevende organisatie heb ik twee keer ontmoet. De eerste keer in Engeland ( heel lang geleden) op een Harm Reduction (HR) conferentie via Ira Glasser ( een grootheid in de USA die in het team van Martin Luther King streed tegen de War on Drugs als onderdeel van de strijd tegen discriminatie, Ira hield speeches op wetenschappelijke nivo maar wel met totale passie ). En ook de voorman van LEAP was daarbij en ook hij een uit duizenden en vlogen de vonken over en weer in de overleggen hoe de War on Drugs van binnenuit het politie/justitieapparaat bevochten moest worden waarbij mijn kennis en ervaring met het Nederlandse drugsgedoogbeleid goed van pas kwam!
De tweede keer ( jaren later) in Long Beach USA op een andere HR conferentie waar aan mijn Adviesburo Drugs infotafel dagenlang met de Yanken allerlei nieuwe voorstellen van HR werden uitgewisseld, incluis de baas van LEAP. Dit mondde uit in een spontane uitnodiging om voor LEAP een speech te geven. Wist ik veel dat dit een dag later voor een zaal was met honderden LEAPERS van hoofdcommissarissen, de wijkagent in LA, tot de politie te paard uit Utah ( in vol ornaat) aan toe. Toen ik dat zag kon het bij mij niet meer stuk en gingen alle registers open tot zelfs in mijn speech ter plekke verzonnen moppen over drugs, eindigend met het opsteken van een joint uit een Amsterdamse coffeeshop ter ere van Eliott Ness ( de rechercheur, die toen de alcohol drooglegging in de USA opgeheven werd daar prompt met zijn politieteam een stevige borrel op proostte!! In de moderne tijd zou dat met de legalisering van cannabis een joint zijn onder al die agenten met hun decennialange onzinnige bestrijding van cannabis, kwekerijen, coffeeshops, enz ) . De Long Beach conferentiezaal vulde zich met wietdampen en de politiepetten vlogen in de lucht! ( de enige die moeite had met de joint was de zaalmanager, streng wijzend naar het no-smoking-sign!).
Dit zijn mijn twee herinneringen met LEAP USA dus 100% bereid om weer eens iets te betekenen nu deze beweging naar Europa/Nederland komt, zodat ook hier politie- en justitiemedewerkers “uit de kast” kunnen komen om zich openlijk uit te spreken van dat het afgelopen moet zijn met dat stomme repressieve en rigide drugsbeleid
August de Loor
Een historische overwinning voor cannabisactivisten wereldwijd: vandaag stemde de drugscommissie van de Verenigde Naties, de CND, met een meerderheid van 27 tegen 25, voor erkenning van de medicinale waarde van cannabis en het schrappen van cannabis van Lijst IV van het Enkelvoudig Verdrag inzake verdovende middelen uit 1961.
Activisten
De stemming is de climax van twee jaar diplomatiek debat over de aanbevelingen van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) over de classificatie van cannabis in de VN drugsverdragen. De WHO aanbevelingen zijn gebaseerd op drie jaar wetenschappelijk onderzoek naar cannabis. Het moeilijkste en meest frustrerende werk is gedaan door activisten die al decennia protesteren tegen de draconische en contraproductieve drugsverdragen van de VN.
Joep Oomen
Al in 2003 vond een grote internationale demonstratie plaats, pal voor het VN gebouw in Wenen waar de Commission on Narcotic Drugs (CND) elk voorjaar vergadert. Destijds hield de politie de demonstranten en activisten nog op afstand. Maar in later jaren wisten zij door te dringen tot in de wandelgangen, om de afgevaardigden direct aan te spreken op hun verantwoordelijkheid en te informeren over de ellende die de war on drugs overal ter wereld aanricht. Tot zijn plotselinge dood in 2016 speelde Joep Oomen, medeoprichter van ENCOD en het VOC, een sleutelrol in dit proces.
Een andere activist die niet ongenoemd kan blijven is Kenzi Riboulet Zemouli, die de afgelopen jaren vrijwel onophoudelijk bezig is geweest met het WHO advies over cannabis en de stemming daarover bij de VN. Een aantal citaten uit het persbericht van Faaat, waarvan Kenzi de drijvende kracht is, over de stemming van vandaag:
‘Vandaag hebben de Verenigde Naties de gedurfde stap genomen om cannabis te schrappen van lijst IV van het drugsverdrag van 1961, zes decennia na de plaatsing van cannabis op deze lijst, de therapeutische waarde van deze eeuwenoude medicinale plant te erkennen en deze niet langer te beschouwen als “een middel met een grote kans op misbruik en nadelige effecten”. De stemming volgde op een onafhankelijke wetenschappelijke beoordeling door vooraanstaande experts uit de hele wereld, bijeengeroepen door de WHO in 2017-2018, waarbij bewijsmateriaal en getuigenissen uit alle hoeken van de wereld werden beoordeeld.’
‘De stap is zelfs nog belangrijker als je bedenkt dat cannabis op Lijst IV is geplaatst zonder ooit aan een wetenschappelijke beoordeling te zijn onderworpen. De classificering van cannabis op Lijst IV is een overblijfsel van de meest extreme internationale drugswetten, een erfenis van de moraal van de jaren vijftig en representatief voor lang in diskrediet geraakte waardensystemen die verbonden zijn met racisme, onverdraagzaamheid, gebrek aan respect voor inheemse volkeren en culturen, kenmerkend voor het koloniale tijdperk.’
‘De WHO heeft in het verdrag de exclusieve verantwoordelijkheid om deze aanbevelingen te doen: de stemming van vandaag door de regeringen die bijeen waren in de VN gebouwen in Wenen, was vereist om ze om te zetten in internationaal recht. Het schrappen van cannabis van Lijst IV is daarom fenomenaal nieuws voor miljoenen patiënten over de hele wereld en een historische overwinning van de wetenschap op de politiek.’
Het International Drugs Policy Consortium (IDPC), een platform van diverse organisaties op het gebied van drugsbeleid, bracht het nieuws onder de kop ‘VN geeft groen licht voor medicinale cannabis, maar erkent niet dat het verbod een koloniale erfenis is’. Het IDPC plaatst een aantal kritische kanttekeningen:
‘Een groep vooraanstaande drugsbeleidsorganisaties heeft de stap verwelkomd, maar was ook teleurgesteld over het feit dat deze hervorming niet ver genoeg gaat, aangezien cannabis internationaal blijft gecategoriseerd naast drugs als heroïne en cocaïne.’
‘De review betrof een heroverweging van de besluiten over de classificatie van cannabis die in de jaren vijftig werden genomen en gebaseerd waren op de heersende racistische en koloniale attitudes, en niet op wetenschappelijke evaluaties.’
‘Hoewel drugsbeleidsdeskundigen het schrappen van cannabis van Lijst IV verwelkomden, uitten zij hun ernstige bezorgdheid over het feit dat cannabis op lijst I van het Enkelvoudig Verdrag inzake verdovende middelen uit 1961 zal blijven staan en onder dezelfde strenge regels zal blijven vallen als heroïne en cocaïne. Na de allereerste wetenschappelijke beoordeling van cannabis door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) in 2018, werd een beperkte re-classificatie van cannabis aanbevolen, maar het verwijderen van Lijst I maakte geen deel uit van het pakket, ondanks de eigen bevinding van de WHO dat cannabis minder schadelijk is dan de meeste andere middelen op die lijst.’
Diepe kloof
‘Deze evaluatie van cannabis onderstreept ook de diepe kloof tussen besluitvorming in internationale organen en het groeiende momentum voor hervorming van het drugsbeleid over de hele wereld. Meer dan vijftig landen over de hele wereld hebben medicinale cannabisprogramma’s aangenomen, terwijl Uruguay, Canada, Mexico, Luxemburg, vijftien Amerikaanse staten en verschillende andere jurisdicties cannabis voor niet-medicinaal gebruik hebben gereguleerd of bezig zijn dat te doen. Door wetenschappelijk bewijs en verandering te negeren, loopt het internationale drugscontrolesysteem het risico steeds verder geïsoleerd en irrelevant te worden.’
Martin Jelsma, directeur van het Drugs and Democracy Program bij het Transnational Institute (TNI), verklaarde over de historische stemming:
‘Vandaag zet de internationale gemeenschap een stap voorwaarts met deze kleine overwinning op het gebied van medicinale cannabis, maar de dekolonisatie en modernisering van de VN-drugsverdragen is nog maar net begonnen. De uitkomst van dit herzieningsproces heeft eens te meer aangetoond dat het Enkelvoudig Verdrag van 1961 achterhaald is en een te bot instrument om zijn mandaat van bescherming van de gezondheid en het welzijn van de mensheid waar te maken. Het toont ook de diepe verdeeldheid en verlamming aan binnen het internationale drugscontrolesysteem. Met weinig tekenen van verzoening tussen de hervormingsgezinde landen en de verdedigers van de status quo van de drugsoorlog, zullen hervormers een weg voorwaarts blijven zoeken die niet afhankelijk is van een consensus in Wenen, zoals blijkt uit de nationale hervormingen die momenteel over de hele wereld aan de gang zijn.’
De Stichting Drugsbeleid bestaat dit jaar 25 jaar. Wij zouden liever op onze lauweren rusten, maar de jammerlijke staat van het Nederlandse drugsbeleid verhindert dat. Daarom organiseren wij een symposium. Het vindt plaats op vrijdag 1 oktober a.s. in de Amsterdam Toren aan het IJ, aanvang 14.00 uur met inloop vanaf 13.30 uur. Wij nodigen U daartoe van harte uit. Het aantal zitplaatsen is beperkt, dus meldt U snel aan (zie onder). Er zijn geen kosten aan verbonden.
Motto van het symposium is: “Drugsprobleem: oorsprong en oplossing”.
De producent van drugs, de verkoper en de gebruiker van drugs zijn blij met elkaar en berokkenen geen schade aan derden. Geen delict dus, hooguit een gezondheidsprobleem. Nu komt de overheid tussenbeide en zegt als het ware: “drugs zijn schadelijk voor de gezondheid, wij willen niet dat ze gebruikt worden. Wij achten onze volwassen burgers te dom of te slap om er af te blijven, daarom gaan we het ze onmogelijk maken om er aan te komen”.
Die strategie is mislukt, drugs zijn overal te koop, soms kun je ze zelfs 24/7 laten bezorgen. Het ontbreken van kwaliteitscontrole schept extra risico’s. Daarnaast heeft het criminaliseren van deze gezondheidskwestie geleid tot een steeds machtiger en grimmigere criminaliteit. Die groeit onze samenleving boven het hoofd. Weer miljoenen erbij voor de bestrijding biedt niemand meer echte hoop. Dat is hozen met de kraan open.
Oplossing: een nieuwe strategie. Een die drugs toelaat maar nu met écht effectieve drempels voor de beschikbaarheid. Die drugs bevrijdt van de aantrekkingskracht van het verbodene. Die zorgt voor zindelijke productie zonder afvaldumpingen. Die daarmee de drugscriminaliteit in zijn kern aantast. De binnenlandse illegale markt valt weg, en er komt capaciteit vrij om doorvoer en export effectiever te bestrijden.
Ondanks de huidige overdadige aanschafmogelijkheden blijkt de grote meerderheid van gebruikers op een beheerste manier met drugs om te gaan. Onze coffeeshops, de legale verstrekking van heroïne en andere verzachtende maatregelen hebben niet geleid tot meer gebruik en verslaving dan in vergelijkbare landen.
Voor xtc hebben wij een model voor productie, verkoop en aanschaf uitgewerkt. Hetzelfde model kan gaan gelden voor amfetamine en cocaïne. Samen met een alomvattende regeling van cannabis zal dan het overgrote deel van de drugs onder controle zijn gebracht. Wat overblijft is een gezondheidsvraagstuk van goed beheersbare omvang.
13.30 zaal open
14.00 WELKOMSTWOORD door DAGVOORZITTER FLEUR WOUDSTRA, bestuurslid SDB
RAIMOND DUFOUR, voorzitter SDB 25 JAAR SDB – hoe brengen we het drugsprobleem terug tot de kern: een gezondheidsvraagstuk van goed beheersbare omvang.
14.10 WILLEM BACKER, strafrechtadvocaat te Rotterdam; de politie is de helft van haar tijd bezig met drugscriminaliteit, en schiet daarom steeds meer tekort in het bijstaan van de burger bij andere delicten. Opsporingsmethoden uit de bestrijding van zware georganiseerde drugscriminaliteit sluipen die van lichte delicten binnen.
14.20 MARTINUS STOLLENGA, secretaris SDB, verslavingszorg, cliëntenbeweging
De Drugswinkel, het model waarin productie, transport, verkoop en aankoop van XTC
gereguleerd worden toegestaan.
14.30 WIM VAN DALEN, directeur van STAP, het Nederlands Instituut voor alcoholbeleid
Wanneer winst de overhand krijgt, over de problemen die ontstaan wanneer productie en
handel van een riskant roesmiddel als alcohol worden overgelaten aan op winst gerichte
bedrijven.
14.45 – 15.15 – pauze
15.15 AUGUST DE LOOR, Adviesburo Drugs; essentieel voor een succesvolle regulering van drugs is inbedding vanuit de belevingswereld van gebruikers. Ervaringen uit de afgelopen jaren en vooruitblik.
15.25 discussie met zaal en sprekers, onder leiding van FLEUR WOUDSTRA,
16.00 – 16.45 napraten met borrel en hapjes
De Stichting Drugsbeleid (opgericht 1996) zet zich in voor een drugsbeleid met minder gezondheidsrisico’s en minder criminaliteit. Het bestuur bestaat uit onafhankelijke deskundigen. In de Raad van Advies hebben oud-ministers en prominente personen uit medische en juridische kring zitting. Website: www.drugsbeleid.nl
Adres Symposium;
Amsterdam Toren, Overhoeksplein 3, 1031 KS Amsterdam.
U kunt het Symposium ook digitaal volgen. Let wel, inspreken en mee discussiëren is dan beperkt mogelijk. Meld u zich daarvoor aan per mail bij stollenga@home.nl en dan wordt u de link toegestuurd.
