Categoriearchief: Internationaal drugsbeleid

Van wat onderzoek aan invloed heeft op publiek en politiek

Naar aanleiding van het Politieacademierapport van wetenschapper Pieter Tops en zijn team aan onderzoekers was er afgelopen vrijdag op de universiteit van Utrecht een bijeenkomst over nut en noodzaak ( inclusief de eventuele negatieve bijwerkingen) van het publiceren van allerlei data in de publieke media zoals eerder genoemd rapport als zouden de Nederlandse producenten van synthetische drugs in 2017, nog meer dan menig groot multinational bedrijf, een omzet hebben gedraaid van 18,9 miljard euro. In het voorgesprek met de gespreksleider, criminoloog Hans Nelen verzocht hij of ik een aantal stellingen op papier wilde zetten voor de bijeenkomst. Bij deze zie onder mijn stellingen

Hierbij een aantal spontaan bedachte stellingen als bijdrage voor bovenstaande overleg

1) Om als eerste bij het Politieacademieonderzoek te beginnen is het toch “over de top” om in exacte cijfers te stellen van wat de omzet (in 2017) is van de Nederlandse producenten van Synthetische drugs. Als die cijfers (tot zelfs achter de komma!) gebaseerd zijn tot zelfs van wat een straatdealertje in een steegje van een uitgaanskwartier in Sydney Australië aan winst opstrijkt in de verkoop van een in Brabant geproduceerde XTC tablet leidt je als onderzoeker of aan wereldvreemdheid of aan grootheidswaanzin!

2) Dergelijke schattingen maken onderzoekers op basis van politiedata, op hoe politie/OM over de georganiseerde misdaad denkt. Onderzoekers houden er veel te weinig rekening mee van dat dat denken onder invloed staat van vele subjectieve invloeden zoals de behoefte bij OM om een zo hoog mogelijke strafmaat te bepleiten , bij rechercheurs om de misdaad een hogere macht, een hogere invloed toe te dichten ( verhogen van het vijandsbeeld als instrument voor het verhogen van de maatschappelijke relevantie van hun werk en het verkrijgen van meer geld en bevoegdheden. Bij drugs speelt nog hun filosofie van dat de jeugd beschermt moet worden voor de verschrikkingen die die drugs aanrichten). Het komt veel te weinig voor dat onderzoekers data en informatie uit andere bronnen gebruiken voor het kritisch tegen het licht houden van de data en info van Politie/OM (zo zat het team van wetenschappers van de commissie van Traa over onderzoek naar de georganiseerde drugsmisdaad te worstelen door de dossiers van Politie/OM maar werden die van de advocaten en uiteindelijk de rechters genegeerd).

3) Is het een onderzoek waard om eens onderzoek te doen naar alle onderzoeken over de ontwikkelingen van vraag en aanbod vanaf de jaren zestig van de vorige eeuw ( het decennium van wat omschreven kan worden als de opkomst van de afzonderlijke drugsmarkten zoals die zich tot nu toe hebben ontwikkeld)? Een onderzoek van wat al deze onderzoeken de publieke en politieke meningsvorming heeft beïnvloed. Bij die terugblik kom ik in ieder geval tot de conclusie dat sinds de jaren zestig alle drugs die nog niet verboden waren verboden werden en die al verboden waren harder bestreden werden. Een beleidstrend die zich liet beïnvloeden doordat een vijandsbeeld gecreëerd werd over die nieuwe drugstrend met de omzetcijfers als “bewijsvoering”.

4) Politie en Justitie gaan pas aan de slag als een nieuwe drugstrend zijn eerste twee fases is doorlopen. Is het niet interessant om te onderzoeken van wat dit voor gevolgen heeft in het in- en uitgavenpatroon binnen de aanbodzijde van die nieuwe drugstrend? Ik denk hierbij bijvoorbeeld aan uitgaven voor het verlagen van de pakkans van de sleutelfiguren binnen de aanbod, uitgaven die ten goede komen van sleutelfiguren in de bovenwereld ( wat vervolgens als een ondermijning van de onderwereld op die van de bovenwereld opgevat wordt)

5) Er is bijna letterlijk een zucht onder onderzoekers om zich bezig te houden met omzetcijfers wat voorkomt uit een diep gewortelde goed/fout veronderstelling, ergo van dat er zoiets is als een onder- en een bovenwereld. En hoe meer aandacht op die omzetcijfers hoe meer dat beeld versterkt wordt

6) En om het dan over getallen te hebben? Waar is die 1 miljoen gulden gebleven die VWS ter beschikking stelden voor onderzoek naar wat de gevolgen zijn van de in 1996 opgerichte Unit Synthetische drugs.

7) Financiële jaarverslagen van (middel) grote bedrijven, overheden en instanties zijn boekwerken dik van allerlei in- en uitgaven en wat er dat jaar aan allerlei extra,s is bijgekomen door allerlei extra wetten en regels, jaarverslagen met uiteindelijk een eindcijfer van wat als winst omschreven kan worden. Een dergelijk overzicht ben ik tot nu toe nog in geen enkel rapport tegen gekomen over onderzoek naar wat omschreven wordt als de georganiseerde misdaad.

8) Het eenzijdig onderzoeken van omzetcijfers is op zich al een versimpeling van wat er werkelijk aan de gang is. De publiciteit daarover gooit daar nog een stapje bovenop met uiteindelijk de politiek aan vragen in de Tweede Kamer waar de simplificering vanaf spat, ongeacht vanuit welke politieke stroming de vragen afkomstig zijn. En als je daar weer de werkelijke gevolgen van wilt horen moet je je oor te luister leggen in menig koffiehuis, aan de keukentafel van ouders van kinderen in hun puberale fase

Tenslotte; in de keuze van woorden zit al het probleem. Het is onder druk van de USA dat in 1996 de Unit Synthetische Drugs werd opgericht van op advies van de DEA een landelijk Nederlands politienetwerk in de bestrijding van productie en handel van XTC en speed. En zo werd het woord Synthetische drugs in Nederland geïntroduceerd terwijl voor die tijd deze middelen in alle rapporten werden omschreven als partydrugs ( en in mijn woorden uitgaansdrugs). Het introduceren van nieuwe begrippen over fenomenen die zich al langer voordoen hebben vele negatieve gevolgen waar ik zo langzamerhand een dik boek over kan schrijven. Als Pieter Tops ook maar enige interesse had getoond van gesprekken met anderen dan alleen Politie/Justitie dan was er een heel ander rapport geschreven dan nu zijn rapport waarvan de inhoud werkelijk vele records breken van geschiedvervalsing, aannames, onlogische redenaties tot complot theorieën aan toe.

Met groet! August

Ps 1) ik heb nog nagerekend van als dit mega bedrag van 18,9 miljard zou kloppen er in de Brabantse en Limburgse loodsen 8000 kilometer aan XTC zijn geproduceerd als je al die tabletten achter elkaar zou leggen ( afstand Amsterdam Afghanistan ) Ps 2) En wat betreft de bijeenkomst ben ik zeer verontrust van wat er op de politieacademie aan les wordt gegeven aan toekomstige politiemensen en rechercheurs over drug en druggebruik. Van wat er op de bijeenkomst naar voren werd gebracht oversteeg nog verre van wat er in het rapport van Pieter Tops staat beschreven. In twee woorden; ZEER VERONTRUSTEND! Met helaas nauwelijks weerwoord door de aanwezige disciplines aan wetenschappers/onderzoekers

Het Vrijheids DNA van Amsterdam als zou dat de oorzaak zijn van dat deze stad de drugsproblemen over zichzelf afroept

Geef een reactie

Lees het Parool over het afgelopen jaar van een op den duur voorspelbare reactie van dat de geïnterviewden de oorzaak van drugsgerelateerde incidenten in Amsterdam consequent toedichten aan het doorgeschoten vrijheidsideaal van deze stad. In de recente artikelenreeks van dezelfde krant van dat; IN AMSTERDAM ALLES KAN EN MAG staan in hun ogen de prostitutie op de Wallen en de coffeeshops symbool voor die doorgeschoten tolerantie en worden beide als hoofdoorzaak genoemd van de overlast in de binnenstad. Het zijn vele en zeer uiteenlopende Amsterdamse sleutelfiguren die deze tolerantietheorie verkondigen met als logische gevolgtrekking de roep voor een strenge aanpak tot ingrijpende beleidswijzigingen aan toe zoals het dichtgooien van alle coffeeshops. De laatste in de artikelenreeks waren twee, als vrijzinnig omschreven dominees die Singapore als voorbeeld noemden waar Amsterdam van zou kunnen leren. Daar waar ik geen kennis heb van hoe aldaar prostituees worden behandeld hebben beide dominees kennelijk geen kennis van dat druggebruikers in Singapore voor de doodstraf moeten vrezen. Als dit dan het nieuwe Amsterdam moet worden geeft dat genoeg aanleiding om ook de opvattingen van de andere sleutelfiguren “tegen het licht” te houden! Ik beperk mij bij deze tot het onderwerp drugs
Het zijn alle geïnterviewden die niet alleen de tolerantietheorie aanhangen maar ook, in de woorden van ex- interim burgemeester van Aartsen dat; “ als ik die doorgeschoten Amsterdamse Vrijheid/Blijheid cultuur op het stadhuis ter sprake wilde brengen ik het gevaar liep als betuttelaar weggezet te worden”! Dit alles roept de vraag op dat als het Vrijheids DNA van Amsterdam de schuld zou zijn van de dood van een 17-jarige jongen in de wijk Wittenburg, dat de hele Zuidas aan de coke is, dat ieder weekend de binnenstad stijf staat van de pillen, dat voor coffeeshops lange rijen wachtenden staan die de sfeer in de stad verzieken, dat Amsterdam in de jaren 70/80 geteisterd werd door heroïnejunks en sindsdien uitgegroeid is tot de drugshoofdstad van de wereld, hoe moet dan het DNA van bijvoorbeeld London, Lille, New York, Moskou, Rome, Athene omschreven worden?
Het zijn al deze steden die gebukt gaan onder no-go-drugswijken waar de Amsterdamse Bijlmer een rustige wijk bij is. In Lille lopen straatdealers rond waar de 1000 criminele veelplegers in Amsterdam “lieverdjes” bij zijn. Wordt er in zeer harde soorten drugs gehandeld zoals synthetische cannabis, een drug die in Amsterdam geen afzet heeft bij de gratie van dat je in coffeeshops een jointje kan opsteken In London woedt al jaren een langs etnische tegenstellingen drugs-gang-gerelateerde oorlog met jaarlijks meer onschuldige slachtoffers dan die jongen uit Wittenburg. Athene gaat gebukt onder een chrystal-Meth epidemie onder een groot deel van de werkloze jongeren. In Moskou zitten de klinieken vol met HIV- besmette junks. New York gaat gebukt onder een nieuwe heroine-epidemie ( met in heel de USA meer doden dan in de tijd aan soldaten in de Vietnamoorlog). En zo zijn er nog vele andere steden te noemen met een ten opzichte van Amsterdam onvergelijkbaar ernstiger drugsprobleem met dus de onvermijdelijke vraag welk type DNA aan deze steden toegedicht moet worden. De enige die ik kan verzinnen is het War ON Drugs DNA.
En laat nou de USA, het War On Drugs land bij uitstek, twee jaar geleden begonnen zijn met het legaliseren van cannabis en de eerste coffeeshops hun deuren openen terwijl in Amsterdam gepleit wordt voor het sluiten van nog meer coffeeshops waar het stadhuis in het kader van de overlastbestrijding van de binnenstad 12 jaar geleden mee begonnen was, waarbij ik het haast vergeet te melden dat die lange rij aan bezoekers voor de deur van coffeeshops grotendeels het gevolg is van dat sluitingsbeleid. Minder coffeeshops, meer overlast, en 12 jaar later dreigt de geschiedenis zich te herhalen. En dan nog dit; vele coffeeshops werden ook nog gesloten om scholieren te beschermen tegen de aanlokkelijkheden van cannabis terwijl tegenwoordig tussen huis en school zowat elk Delfts- Blauw toeristenwinkeltje en de halve Kalverstraat/Nieuwedijk cannabisgerelateerde prullaria in de etalage liggen. En ook dat laatste heeft niets van doen met de Amsterdamse vrijheids DNA aangezien dergelijke cannabisprullaria in zowat elke winkelstraat in Europa te zien is.Niet tolerantie maar onnadenkend beleid is waar Amsterdam aan leidt. En die onnadenkendheid is op zijn beurt weer een uitvloeisel van het onvermogen om in te spelen op de moderne ontwikkelingen in de maatschappij van nieuwe vormen van vrijtijdsbesteding, behoefte aan andere genotsmiddelen dan alleen alcohol, enz.

August de loor 70 jaar bewoner van de Amsterdamse binnenstad, wereldburger en 50 jaar Amsterdamse straathoekwerker voor druggebruikers

DE IGNORE STREETDEALER CAMPAGNE, EEN NIEUWE IMPULS WAARD!

Ondanks de inzet van politie en andere maatregelen blijft het straatdealen een hardnekkig probleem in Amsterdam. Sterker nog, het probleem breidt zich steeds verder uit tot zelfs buiten het centrum van de stad. Zoals bekend zorgt het straatdealen voor overlast, voor onrustgevoelens onder bewoners en ondernemers en worden toeristen veelal opgescheept met inferieure of pure nepdrugs. Minder bekend is dat een deel van de straatdealers bij de verkoop intimiderend te werk gaan tot zelfs het beroven van toeristen aan toe.

Voor de Amsterdamse coffeeshop- en de smartshopbranche was dit twee jaar geleden aanleiding om een campagne te starten om toeristen te waarschuwen voor deze praktijken. Met flyers, stickers, posters en recent (op initiatief van coffeeshop The Bulldog) een voorlichtingsfilmpje voor in de coffeeshop/smartshops en de website www.ignorestreetdealers.com worden voor toeristen de meest basale tips gegeven om weg te blijven van straatdealers plus adviezen wat te doen, mocht men toch in de problemen komen. Beide branches bieden elk op zich vele mogelijkheden om de doelgroep te bereiken. Bij coffeeshops tot sluitingstijd om de bezoeker via personeel en peerpressure binnen de groep zelf de toerist te overreden om niet met straatdealers in zee te gaan. De aanvullende funktie van smartshops is dat de toerist niet alleen gewaarschuwd kan worden maar ook, dat mocht de toerist toch harddrugs kopen de smartshop drugsneltestjes verkopen plus adressen kan geven van lokale drugsteststations.En dat beide branches een effectief medium is om te waarschuwen moge blijken dat de campagne in steeds meer steden in Nederland draait waar zich overeenkomstige problemen van straatdealen afspelen (via de lokale coffeeshopbonden en leden van de VLOS (de landelijke smartshopbond) worden de coffeeshops en smartshops in den lande bevoorraad met het voorlichtingsmateriaal)

Om de campagne een nieuwe impuls te geven vond vrijdag 19 oktober op het Amsterdamse Leidseplein, van 16.30 – 17.30 uur een activatie plaats. Naast een uitvergrote versie van de poster in het midden van het plein, een uitleg van dat er meer structurele maatregelen nodig zijn dan alleen maar waarschuwen ( zie bijlage 3) probeerden straatdealers (in totaal 7 acteurs) drugs ( namaak XTC, snuifcocaine, MDMAkristallen) aan de man/vrouw te brengen. Al de toeristen die op de meest ludieke of effectieve wijze weerstand boden op deze verkoopmethode hadden kans op vrijkaarten van een party op zaterdagavond ( hiervoor had Project Sugar 20 kaarten van haar Party op die avond ter beschikking gesteld). De toeristen die wel op het aanbod van de straatdealer ingingen, werden streng toegesproken en kregen een waarschuwingsflyer als reminder mee!

Alles bij elkaar was het een zeer geslaagde actie met hilarische interacties tussen de straatdealers en de toeristen, veel selfies,veel behoefte onder de voorbijgangers voor nadere informatie over het Nederlandse drugsbeleid, een, al zeg ik het zelf, inspirerende speech uit mijn hart van dat er veel meer gedaan moet worden dan alleen waarschuwen ( zie bijlages) tot suggesties van omwonenden en lokale ondernemers aan toe van nieuwe ideeën voor de campagne plus interessante suggesties voor een meer leefbare Amsterdamse binnenstad.

Tot zover een uitleg over de campagne

August

. Eventuele campagne materialen kunnen via deze link worden bekeken en gedownload: https://www.dropbox.com/sh/gb5t7njs1wcnl9k/AACteC2W6-jpX57Qzkht9sEMa?dl=0

Bijlage 1)

Er is alle aanleiding om bovenstaande actie/straattheater ook uit te voeren in andere steden waar het probleem van straatdealers zich voordoet, zoals Maastricht, Middelburg, Arnhem, Roermond. Al het materiaal is beschikbaar en de speech is ook voor herhaling vatbaar en genoeg vrijwilligers zijn te porren om twee uurtjes voor straatdealer te spelen.

Bijlage 2)

EEN INTEGRALE AANPAK VAN NIET ALLEEN WAARSCHUWEN

De voorlichtingscampagne naar toeristen is een onderdeel van een bredere strategie van om ook de risicogroep van jongeren weerbaarder te maken om zich niet in te laten met straatdealen door hen erop te wijzen dat de winsten helemaal niet zo hoog zijn, je opgepakt kan worden, met een strafblad aan je broek je je toekomst verknald, en dan nog los van dat je meegezogen kan worden naar meer professionele criminaliteit ( en daar houdt het bij sommige ook nog niet op. Zo hebben een aantal van de Jihadisten die de afgelopen 10 jaar in Europese steden extreem dodelijke aanslagen hebben gepleegd een verleden in straatdealen, een situatie die wij in Amsterdam ten alle tijden moeten voorkomen). Het is dit waar we de risicogroep van jongeren voor willen behoeden door vooral hen te benadrukken van dat zij hun kwaliteiten positief moeten inzetten. De kwaliteiten die nodig zijn voor straatdealen, zoals mensenkennis, overredingsvermogen, vasthoudendheid kan ook positief ingezet worden voor bijvoorbeeld gastheer van een hotel, leraar voor een moeilijke klas van jongeren, jeugdwerker,enz. Okee, dit komt zweverig over maar laat nou in een land als de USA waar de WAR ON DRUGS nog steeds de boventoon voert hier succesvolle resultaten mee geboekt worden!

Bijlage 3)

NAAR EEN MEER STRUCTURELE AANPAK VAN HET STRAATDEALPROBLEEM

Onderstaande adviezen zijn opgesteld vanuit de logica van ( vrij naar schrijver Thomas Man)
A) als iets niet goed geregeld is waar behoefte aan is ( zoals in dit geval de behoefte aan drugs) er altijd een schimmige onderwereld van illegale straathandel ontstaat en
B) hoe harder het bestrijden van die behoefte, hoe schimmiger, agressiever en georganiseerder die straathandel zich ontwikkeld met
C) het uiteindelijke resultaat dat dit ten koste gaat van de behoeftigen, zijn/haar dierbaren en uiteindelijk ook de zwaksten binnen die onderwereld (van in dit geval de straatdealers!).

Hierbij wil ik benadrukken van dat Amsterdam met haar straathandel nog een milde stad is in vergelijking met menige andere stad in de wereld met wijken aan no-go-area.s, waar langs etnische grenzen geweldadige gang-gerelateerde straathandel zich afspeelt tot verkoop van de meest extreme drugs aan toe, zoals nu in London van synthetische cannabinoiden, terwijl dit middel in Amsterdam geen voet aan de grond krijgt van het kunnen roken van een joint in een coffeeshop met, en de cirkel is dan rond ook voor die toeristen uit London).

Een overzicht van de adviezen;
1) Een aktief beleid van het binnen de risicogroepen deromantiseren van de straathandel ( zie
bijlage 2)
2) Gedogen van de systemen van overlastvrij dealen, inclusief hardere aanpak van overlastgevend
dealen, lees de dealsystemen waarbij de druggebruiker niet kan reclameren
3) Het opzetten van een campagne van het terugdringen van het (internationale) vooroordeel als zou
Amsterdam een drugsstad zijn waar alles maar “mag en kan”!
4) Een onderdeel van punt 3 is het streng aanpakken van de verkoop van aan cannabis gerelateerde
prullaria in souvenirswinkels
5) Het realiseren van een soortement drugvoorlichtings VVV burootje in het centrum van de stad,
ingebed binnen het smartshopbeleid
6) Het in Europees verband aktief bepleiten van het coffeeshopmodel ( dit adviseerde Burgemeester
Patijn al 25 jaar geleden!)
7) Geen verder sluitng van coffeeshops meer plus latere sluitingstijden van de coffeeshops in de
binnenstad , met name in het weekend en in en rond de uitgaanskwartieren
8) In navolging van Canada het zo snel mogelijk legaliseren van cannabis
9) Het ontwikkelen van een evenwichtig over Nederland verspreid netwerk aan kleinschalige
coffeeshops
10) Het. In de geest van wijlen minister Borst plaatsen van uitgaansdrugs, zoals XTC op lijst 2
van de Opiumwet als eerste stap naar het legaal mogen verkopen van deze middelen ( via
smartshops)

Met bovenstaande adviezen wordt een stap naar voren gemaakt wat de indruk wekt dat Amsterdam zich nog meer als drugsstad profileert. Hierbij wordt echter over het hoofd gezien dat alles wat je zichtbaar maakt het beste in de hand te houden, cq aan te sturen is wat bij de schimmige, in de schaduw opererende straatdealer onmogelijk te doen valt!

Het politieacademierapport over 18,9 miljard omzet door de Brabantse pillendraaiers

De kern van deze vierde, zeer korte reactie, op het Politieacademierapport is dat ergens in het rapport de onderzoekers een van de rechercheurs laat stellen dat; ” We (lees de USD) hebben een veelkoppig monster gecreëerd!” In mijn ogen is dit de belangrijkste constatering, lees conclusie van het rapport.
Het rapport beschrijft namelijk zeer gedegen en voor de markt van synthetische drugs zeer essentiële, lees 6 aspecten waar dat monster uit bestaat, zoals, door de Precusorenwet en de actieve uitvoering daarvan door de USD van dat de XTC producenten andere grondstoffen zijn gaan gebruiken in de XTC productie, grondstoffen met een hoger gif en brandgevaar dan de reguliere grondstoffen die ze eerder gebruikten. En zo beschrijft het rapport nog 5 andere aspecten waar dat monster uit bestaat, aspecten die niet alleen KLOPPEN maar in mijn ogen nog aangevuld hadden kunnen worden met een aantal meer zoals: 7, dat door de start van de intensievere bestrijding vanaf 1997 de vervuiling van het aanbod van XTC tabletten toenam, 8,vanaf 1998 veel van de functies en posi effecten van het DIMS project door de USD aan banden zijn gelegd, 9, in juni 1999,de Safe House Campagne op grote events moest stoppen, 10, vanaf 2000 de prijs van XTC tabletten zeer sterk daalde, 11, de criminalisering van productie en handel in XTC vanaf 1997 toenam en 12, het risico toenam van het op de markt verschijnen van de zogenaamde XTC-designers ( wat ook daadwerkelijk is gebeurd met bijv 4FMP).
Met bovenstaande uitspraak van de rechercheur wat duidt op een verregaande zelfreflectie van de USD van dat hun werk een veelkoppig monster heeft gecreëerd zou je vooral van een rapport van een Politie opleidingsinstituut verwachten van dat zij bij zichzelf te rade zouden gaan van wat hebben wij verkeerd gedaan en wat moeten wij zowel in de aanpak als in de opleiding aan wijzigingen invoeren? Het meest bizarre is dat niet alleen exact het tegengestelde gebeurd van in het rapport bladzijdes vol aan alles en nog wat aan beschuldigingen van wat het USD allemaal aan tegenwerking te verduren heeft gekregen ( het duiken in een tranentuitende slachtofferrol) maar nog erger van de oproep van dat het monster alleen nog maar beter bestreden kan worden met nog meer USD mankracht, middelen en bevoegdheden! Ergo het rapport pleit voor meer mankracht en middelen voor de USD terwijl hetzelfde rapport de USD aanwijst als veroorzaker van het monster. Op deze volstrekte onlogica van het rapport volgt mijn logica van dat het resultaat van die meer mankracht en middelen tot een nog groter monster zal leiden!
Maar wat nog enger is dat het rapport, zowel direct als tussen de regels, een oproep doet van dat de overheid al die zogenaamde USD tegenwerkende krachten aan moet pakken. Het is dit wat zeer veel zorgen baart aangezien het rapport met die tegenwerkende krachten het Harm Reduction drugsbeleid bedoeld met daarvoor in de plaats een lineair, repressief rigide drugsbeleid, lees een beleid wat de USD geen strobreed in de weg staat!
Okee dit was het weer, wordt vervolgd en om meer inzicht te krijgen in wat ik hier schrijf, lees nog wat ouwe artikelen uit deze website zoals die over de geschiedenis van XTC, het beleid, de geschiedenis van de Safe House Campagne, enz.
Met groet! August

18,9 miljard omzet in de zakken van de Nederlandse XTC en Speedproducenten, oeps wat een geld!

Beste mensen en dan nu effe wat feiten over het rapport op basis van het naast elkaar leggen van een aantal afzonderlijke grafieken

In eerste instantie wil ik benadrukken dat alle grafieken en andere data uit het rapport over de fabricage van XTC en speed gebaseerd zijn op de aanname als zou de Politie tussen de 7% ( data VN) en max 20% ( van andere deskundigen) aan drugshandel weten te bemachtigen. Op basis van die percentages (waarbij het rapport de indruk wekt van dat men het hoogste percentage als uitgangspunt heeft genomen) hebben de onderzoekers de totale omvang van de Nederlandse productie van synthetische drugs berekent. Hierbij een toelichting van wat ik in een eerdere notitie heb geschreven van dat er bij die percentages het nodige op te merken valt;

Bij nadere beschouwing gaan bovengenoemde percentages op voor middelen zoals heroïne en cocaïne waarvan de groei en productie in Derde Wereld landen plaats vindt met nauwelijks een politiemacht en dan ook nog veelal corrupt plus dat deze middelen een lange geschiedenis kennen in het land met een zekere mate van inbedding binnen de lokale samenleving, ergo dus weinig aan verklikkers!. Dat alles zorgt voor een lage pakkans mede doordat de smokkel via wereldwijde giga-mainstream routes gaat ( internationaal vrachtverkeer, vrachtboten naar derde wereldhavens, enz, ) naar uiteindelijk de Westerse consumptielanden waar tot vaak op het nivo van de consumentendealer de rijen, tot terug naar de productielanden, gesloten blijven voor politie/justitie. Bij lokaal geproduceerde drugs zoals XTC en Speed in de Westerse samenleving ligt de situatie geheel anders van betere opsporingsmethodes, van stankoverlast van de labs, meer verklikkers als uitvloeisel van minder schakels tussen consument en producent. Kortom, bij alle facetten van lokaal geproduceerde drugs in goed georganiseerde landen ligt het percentage van in beslag genomen drugs veel hoger dan waar de onderzoekers hun grafieken en andere data op baseren.

En dat geldt helemaal ten aanzien van Nederland waar door het gevoerde beleid van Harm Reduction zoals bij synthetische drugs het systeem van het testen van XTC, de Red Alertprojecten, het met rust laten van de consument, de lage drempels voor drugsEHBO de infrastructuur van deze markt vrij overzichtelijk is, dus redelijk snel te doorgronden voor politie en Justitie. Daar waar in het buitenland alle geledingen van drug en druggebruik zich bijna geheel onzichtbaar afspeelt is dat in Nederland veel minder het geval met onder andere een relatief hoog percentage aan pakkans van met name de XTC producent/pillendraaier ( pillen zijn makkelijker te traceren dan poeders) .

Onderstaande analyse van de data uit het rapport maakt duidelijk dat de onderzoekers een nogal overtrokken beeld geeft van de werkelijkheid van de Nederlandse markt van synthetische drugs. Als daar bovenstaande uitleg van een hogere pakkans bij opgeteld worden wordt duidelijk dat het overtrokken beeld nog wat groter is

1) Bij het koppelen van de verschillende data plus mijn kennis over het gemiddeld slikgedrag in Nederland van de XTC consumenten kom ik uit van dat 5 miljoen personen in 2017 aan de XTC waren

2) Als ik een aantal andere grafieken aan elkaar koppel kom ik op basis van mijn bovenstaande dezelfde kennis op 10 miljoen gebruikers uit

3) Uiteraard mag iedereen mijn kennis in twijfel trekken over het Nederlandse XTC slikgedrag maar blijft het wel bizonder dat op dezelfde rekenmethode nogal een groot verschil van 5 0f 10 miljoen gebruikers uit het rapport opgemaakt kan worden

4) Kijkend naar weer een ander grafiek wordt er in Nederland op het nivo van de XTC producenten ( lees zowel de poedermaker plus die daar pillen van draait) 330 miljoen euro winst gemaakt. Deze berekening is echter op basis van 140 miljoen aan onkosten voor beide aspecten van de productie. Mijn inschatting is dat die onkosten veel hoger is , met ergo dus een lagere winstmarge

5) Maar ook als je die 330 miljoen euro winst als uitgangspunt neemt en wetend onder hoeveel directe en indirecte personen van beide aspecten van de productie dit verdeeld moet worden komt er toch wel een ander beeld naar voren als het rapport suggereert van miljarden en miljarden winst in de zakken van de XTC producenten ( in het rapport wordt uitgebreid stilgestaan van dat men nauwelijks enig idee heeft waar al die miljarden nou naar doorgesluisd worden in de legale bovenwereld van de samenleving. Misschien is het dan gerechtvaardigd om te stellen dat er niet zoveel aan geld door te sluizen valt)

6) Bij bestudering van de ene grafiek kom ik uit op een voor Nederland Productie van 50 miljoen pillen en bij een andere grafiek op 35 miljoen pillen

Okee, en dit zijn dus mijn Nederlandse berekeningen van de XTC markt ( over die over speed geeft het rapport nauwelijks enige data waar ik mij dus niet “aan kan vasthouden”,voor het vertalen/beoordelen daarvan)

En dan nu het buitenland!

Aangezien daar hoegenaamd geen data over in het rapport staat kan ik hoogstens een paar zaken inschatten op basis van de Nederlandse data, zoals

1) Van dat op basis van de Nederlandse data de Brabantse en Limburgse pillendraaiers in 2017 voor ongeveer 100 tot 200 miljoen mensen in de wereld XTC hebben geleverd

2) Met een ruim geschatte aantal van een half miljoen consumenten in Nederland blijft voor de rest van de wereld max 199,5 miljoen gebruikers over in, let wel, alleen die landen met een min of meer vergelijkbaar uitgaanscircuit in dans en muziekstijlen als in Nederland

3) Van dat op basis van de data tot bijna 1 miljard XTC tabletten in 2017 over de wereld is verhandeld en nogmaals let wel! alleen naar die landen met een ongeveer vergelijkbare uitgaanscircuits in muziek- en danscultuur als in Nederland

4) 1000,000,000 tabletten! Let wel dat verlangt een veelvoud aan volume van de gangbare smokkelmethodes dan die van poeders, kortom een giga mega infrastructuur om dat in een jaar tijd over de wereld te transporteren en dan ook nog volstrekt onzichtbaar voor ongenode derden om maar te zwijgen hoe het financiële verkeer daarvan ongemerkt voor banken,plaatselijke overheden georganiseerd moet worden. Hebben de onderzoekers navraag gedaan bij willekeurig welk internationale transporteur op weg, water en lucht van wat er bij dergelijke hoeveelheden tabletten komt kijken om dat verstopt te vervoeren?

Het moge duidelijk zijn dat met bovenstaande nadere analyses over de data geconcludeerd kan worden van dat het rapport in menig opzicht “uit de bocht vliegt”.

Maar dat niet alleen! Met het bedrag van 18,9 miljard euro wordt de totale omzet van over de hele wereld bedoeld van de Nederlandse productie van Synthetische drugs, dus van het dansvloerdealertje op een illegale party in de fjorden van Noorwegen, de dealer op de hippiestrandparty op Ibiza tot de straatdealer in de steegjes aan de rand van het uitgaanscentrum in Sydney. Hierover valt het volgende op te merken dat het nogal van overtrokken pretentie getuigd van dat onderzoekers bestuurskunde in staat zijn om tot een totaalbedrag te komen van al die lokale op consumentennivo verkoopcircuits van al die uithoeken in de wereld en let wel ook nog met een cijfer achter de komma van het totaalbedrag van wat de indruk wekt van dat er tot op de cent ( oeps, miljoen!) dit alles is uitgezocht

Je zou dan mogen verwachten dat bij zo,n letterlijk wereldprestatie het rapport daar uitvoerig over schrijft, ergo ook naar de media toe!

Wat opvalt is dat dit nauwelijks het geval is waardoor bij pers, publiek en politiek het beeld is ontstaan van dat die 18,9 miljard euro aan omzet rechtstreeks in de zakken van de producenten in Brabant en Limburg terecht is gekomen. En omdat de onderzoekers het een leuk idee vonden om die 18,9 miljard omzet te vergelijken met een aantal grote Nederlandse bedrijven is dat beeld nog verder versterkt

Wordt vervolgd August

Agenda hedonisten cocainegebruikers, druggebruik is “genormaliseerd” en nog meer van dit soort verkeerde termen

De afgelopen weken staan de kranten weer vol met allerlei artikelen naar aanleiding van een internationale conferentie over drugsbestrijding. Het nieuwste tovermiddel in die bestrijding is het inspelen op het a-morele gedrag van druggebruikers als zou door hun toedoen de niets ontziende drugsmisdaad in stand bliven. Stoppen met druggebruik is stoppen van de criminaliteit was daarbij de gedachtegang tijdens die conferentie ( “wat kan het leven toch simpel zijn”; zou mijn vader zeggen) En om dat kracht bij te zetten werd het beeld geschetst als zou de gemiddelde druggebruiker hoog opgeleid zijn, door de week zeer gezond leven om dan tijdens het weekend uitgaan zich vol te stoppen met pillen en poeders, omschreven als de agenda-hedonist.
Die term is echter afkomstig uit een paar jaar geleden Jellinek drugsonderzoek binnen louter het hogere partycircuit in Amsterdam. Een term die kennelijk een eigen leven is gaan leiden met uiteindelijk als zou dit maatgevend zijn voor de algehele trend in drug en druggebruik.
Hetzelfde geld voor een andere term ( afkomstig uit het Trimbosinstituut) als zou tegenwoordig het druggebruik genormaliseerd zijn, als zou de huidige generatie jongeren massaal aan de drugs zijn en het doodnormaal vinden om tijdens het weekend aan de drugs te gaan. Met deze term formaliseert het Trimbos het “rare”, op bevoogding geente fenomeen onder elke oudere generatie als zou elke nieuwe generatie ten opzichte van hen er een veel losbandiger leven op nahouden; “in mijn tijd nam ik maar een Pilletje XTC op een avond, nu slaat die jeugd van tegenwoordig in een keer 10 pillen naar binnen!” ( Kijkend naar diezelfde XTC klopt dat van geen kant; de piek in extreem gebruik gaat namelijk terug tot de jaren negentig tijdens de gabberperiode in de HOUSE en nam dat extreem gebruik af met de afname aan populariteit van Gabber!). Met de term normalisering wordt in mijn ogen aangeschurkt tegen de opvatting als zou er zonder enige vorm van norm drugs gebruikt worden. Het is in het verlengde van deze veronderstelde normeloosheid dat de druggebruiker verantwoordelijk gesteld wordt voor het in stand houden van de drugsmaffia!!

Wat zich in werkelijkheid afspeelt is niet een normalisering in het gebruik van drugs maar een vervolksing van vele afzonderlijke drugstrends binnen allerlei afzonderlijke groepen in de samenleving in leeftijd, sociale klasse en etniciteit. Op heroïne en cocaine base na, speelt deze ontwikkeling zich al 20 jaar af binnen alle afzonderlijke drugsmarkten van die van smartproducten, cannabis, uitgaansdrugs tot die van hallucinogenen. Kenmerkend voor een vervolksing is dat er aan de ene kant minder extreem gebruikt wordt ( hoe minder subcultuur aan een drugstrend gelieerd hoe rustiger het gebruik) met aan de andere kant binnen de sociale onderkant aan gebruikersgroepen een hoger risico van problematische gebruik. Kortom, de werkelijkheid aan drugstrends staat in wezen haaks op wat bovenstaande termen van agenda hedonisten en normalisering suggereren. Waar de vervolksing in leeftijd, sociale klasse en etniciteit zich het verst heeft ontwikkeld is die bij cannabis en bij XTC. En laat nou daar de bestrijding zich het meest gelden wat associaties oproept van hoe de overheid met de blanke sabel de volkse Palingoproer in Amsterdam neersloeg! En laat nou de resultaten van die conferentie zijn een oproep voor meer samenwerking in de bestrijding van drugs en dat is veel meer dan allseen blanke sabels!

De druggebruiker is verantwoordelijk voor de perverse, maatschappijontwrichtende drugsmaffia

In mijn mailverkeer kreeg ik onderstaande visie opgestuurd van iemand die met het volgende worstelt;
Ik ben voor legalisering, maar zouden we ook niet een poging kunnen doen om druggebruikers meer verantwoordelijkheid te leren voor wat het gebruik allemaal aan maatschappij ontwrichtende effecten sorteert aan drugscriminaliteit en drugsdoden. We hebben de sigaret nu vrij aardig sociaal onacceptabel gemaakt; van mij zou dat ook voor het lijntje coke mogen gelden.EINDE CITAAT

Het thema wat hier aangesneden wordt is de laatste dagen veelvuldig in het nieuws naar aanleiding van een internationale drugsbestrijdingsconferentie in Nederland. Meerdere deelnemers aan de conferentie zoals de baas van de Amsterdamse politie verwijten de druggebruikers dat zij de maatschappij ontwrichtende drugscriminaliteit in stand houden en meer rekenschap moeten hebben met het lot van drugsdoden. Bovenstaande schrijver geeft daar zijn visie bij van als je de gebruiker daarop attendeert daar een preventieve werking vanuit zal gaan. Hij verwijst daarbij op de afgelopen jaren succesvolle preventie tegen het gebruik van tabak.

Genoeg aanleiding voor een aantal reacties van mijn kant.
Het grote verschil tussen sigaretten en drugs is dat het eerste legaal is en het tweede illegaal. Het is de legale status van tabak wat de overheid een legitieme basis geeft aan bemoeienis in het terugdringen van het gebruik, een bemoeienis wat kan rekenen op een maatschappelijk draagvlak dus aan interactie op gang brengt tussen rokers en niet rokers. Door het verbod op drugs ontbreekt die interactie van geen open communicatie tussen gebruikers en niet gebruikers. Door het verbod ontbeert de overheid een legitieme basis aan bemoeienis over drug en druggebruik. En als het dat wel doet is dat per definitie hypocriet door aan de ene kant drugs te verbieden en aan de andere kant gebruikers op te roepen om niet te gebruiken. Zo,n hypocriete opstelling van het drugsbeleid kenmerkt politici en bestuurders zoals een tijd geleden de Staatssecretaris van VWS die met een persconferentie vanuit de EHBO post van een ziekenhuis (hoe verzin je zo,n plek?) de kruistocht aankondigde tegen het gebruik van XTC ( met links en rechts van hem Trimbosinstituut en Jellinek die instemmend meeknikten van dat je al van een XTC pilletje dood kunt gaan!).Dergelijke campagnes zijn er al sinds de tweede helft van de jaren negentig van het samenspannen tegen XTC in zowel productie als gebruik. Sinds de start van dat beleid (nov 1996) is het XTC gebruik alleen maar toegenomen ( vervolkst), de prijs van XTC afgenomen ( van 25 gulden per pil naar 3 euro), het aantal “foute” tabletten toegenomen, zo ook de criminalisering van de XTC productie als het dumpen van de reststoffen in de natuur. Kortom, verbieden van drugs en het plegen van gedragsverandering van de gebruiker gaat niet samen, althans niet bij de overheid. Op gebruikers gerichte drugspreventie is een zaak van personen en instanties met een grote mate van afstand, lees onafhankelijkheid ten opzichte van de overheid. Het is een zeer zorgwekkende ontwikkeling in het Nederlandse drugsbeleid dat de instanties die daar voor moeten zorgen steeds meer een verlengstuk worden van de overheid. ( zie voorbeeld boven van de twee instellingen naast de Staatssecretaris)

En als nu ook nog de gebruiker aangesproken wordt op het feit dat hij een perverse, maatschappij ontwrichtende drugsmaffia in stand houdt is dat het volstrekt omdraaien van de feiten. Alle drugs die de afgelopen 80/90 jaar in de ons Westerse samenleving een markt hebben veroverd waren van oorsprong “legaal” maar zijn op een bepaald moment door de overheid verboden. Daarop terugkijkend is het internationale drugsbeleid geënt op het gegeven dat alleen alcohol en tabak gebruikt mag worden. Alle andere drugs werden/ worden tot op de dag van vandaag verboden met in het kielzog de opkomst van een massief drugsbestrijdingsapparaat terwijl die opkomende drugsmarkten een weerslag waren/zijn van een veranderende maatschappij van vooral sinds de jaren zestig aan zelfstandige jeugdculturen, een steeds diversere, in belangrijkheid toenemende vrijetijdscultuur in muziekstijlen, uitgaansvormen en dat binnen een mega veranderde Multi-Culti samenleving met mega uitbreiding aan wensen en behoeftes waarbij het gebruik van zeer uiteenlopende psycho-actieve middelen een belangrijke rol spelen van de zoektocht naar dat er veel meer is tussen hemel en aarde. Het door de overheid binnen een dergelijke mega veranderende samenleving krampachtig vast houden aan de doctrine dat alleen alcohol genuttigd mag worden is de grootste fout die de afgelopen decennia gemaakt is. Het zijn niet de gebruikers maar de overheid en al haar uitvoerende instanties die verantwoordelijk gesteld kunnen worden voor de door de drugscriminaliteit ontwrichting van de samenleving.En trouwens, die drugscriminaliteit is een even divers fenomeen als het druggebruik, kortom, beide de afgelopen decennia vervolkst, lees maatschappelijk verankerd. Er is dus geen sprake van dat de drugscriminaliteit infiltreert in de samenleving, die criminaliteit is een deel van die samenleving!

En wat de drugsdoden betreft durf ik te stellen dat vanaf de start van mijn werk in 1968 binnen al de uiteenlopende drugsmarkten van cannabis, XTC, speed tot de wereld van heroine aan toe ik de meeste drugsdoden heb meegemaakt/geprobeerd te reanimeren/112 gebeld/naar Zorgvliet gebracht om steeds weer te ervaren dat veel meer dan de drug zelf al die onnodige shit daar om heen van versneden dope, vuile naalden, foute pillen, taboe, isolement, gebrek aan kennis onder gebruikers, overdaad aan onkennis onder diezelfde gebruikers, angst voor arrestatie, niet naar de EHBO durven gaan en nog veel meer ellende als gevolg van de strafbaarstelling tot de dood leidde. De drug is de emmer met water, de illegaliteit is de druppel………..!! En omdat te onderbouwen; hoeveel heroinedoden zijn er te betreuren sinds de start van het onder medisch toezicht verstrekken van dit middel?

August de Loor

50 jaar Paradiso, Het ontstaan van het Nederlandse scheidingsbeleid tussen soft- en harddrugs en nog meer geschiedenis

De afgelopen weken wordt op uiteenlopende manieren aandacht besteed aan het jubileum van 50 jaar Paradiso. Zover ik dat kan overzien blijven een aantal zeer belangrijke aspecten van die geschiedenis buiten beeld en beperkt die geschiedsschrijving tot hoofdzakelijk de historie als rocktempel.
Met onderstaande reactie poog ik de geschiedenis van Paradiso in een breder perspectief te plaatsen waarbij ik put uit gegevens uit eerste hand, lees letterlijk uit eerste hand; 50 jaar mijn hand!
(de afgelopen week heb ik de directie van Paradiso opmerkzaam gemaakt van mijn kennis over haar historie, helaas geen reactie. Hopelijk wordt deze tekst als open brief in het Parool geplaatst)

veel leesplezier!

Voor al die bezoekers van 50 jaar Paradiso moet het een feest van herkenning zijn van wat er allemaal in die halve eeuw op radio, tv en in krant terug geblikt wordt. “Waar was jij toen de Stones optraden? ”, vraagt de jonge generatie Paradisobezoekers vol jaloezie aan de oudjes van nu! Het Magische Centrum speelde in op alle opeenvolgende muziekculturen van Hippie, Rock en Roll, Jazz, Punk, House, Hip Hop met in het verlengde dat het een home werd voor de Multi-Culti, de lhbt-scene en alles wat daar tussen in zit. En als je daar ook nog de vele politieke, maatschappij kritische bijeenkomsten bij optelt mag je gerust stellen dat Paradiso zowel de tijdgeest aanvoelde als beïnvloedde! Maar bij die terugblik verbaas ik mij dat niet of nauwelijks aandacht besteed wordt van dat Paradiso een onderdeel was van een veel bredere geschiedenis. Van dat het überhaupt behoud van het gebouw een onderdeel was van een krachtige stroming in de jaren zestig tegen allerlei toentertijd absurdistische plannen van de gemeente van het slopen van de oude Jordaan, van vierbaanswegen door de Utrechtse straat, megahotels aan het Leidseplein, van de overloop aan bewoners naar Almere, Purmerend. Het was nog voor Jan Schaefer met zijn nieuwe visie van terug naar de compacte stad dat Paradiso gekraakt werd als letterlijk sta in de weg van een megahotel. Maar dat kraken had nog een andere geschiedenis van het openbreken van het verzuilde club- en buurthuiswerk. Daar waar dit traditionele bolwerk zich geen raad wist met de in de jaren zestig ontluikende zelfstandige jeugdculturen in mode, muziek, taal ontstond het Open Jongerenwerk die daar wel een antwoord op had. De onderhandelingen op het stadhuis voor nieuwe wegen in het jeugdbeleid waren taai met Paradiso als trendsetter van Open Jongerencentra in zowat elke stad in Nederland met een beetje alternatieve jeugdcultuur. En tenslotte mag de geschiedenis van het Nederlandse drugsbeleid niet onvermeld blijven. Het was met de installatie van een cannabishuisdealer waarmee Paradiso een volkomen nieuwe weg in het drugsbeleid insloeg daar waar in die tijd blowers nog een gerechtelijke macht van gedwongen opname opgelegd kregen. Met de huisdealer werd de blower afgeschermd van de agressieve straathandel in het Vondelpark, op de Dam. In het Laboratorium van het WG ( het latere AMC) werd de cannabis van de huisdealer permanent getest op kwaliteit wat iedere zaterdag een onderdeel vormde van de drugsvoorlichting van Koos Zwart op de VARA radio. En het waren deze activiteiten wat de ruimte bood van dat de eerste coffeeshop in Amsterdam haar deuren opende en zo, nog voordat de heroïne toesloeg de kiem legde van het scheidingsbeleid tussen soft- en harddrugs wat in 1976 wettelijk vastgesteld werd. Het is deze eerste zeer belangrijke fase in de geschiedenis van het Nederlandse drugsbeleid wat uiteindelijk de koers bepaalde dat nu het War on Drugs Land bij uitstek over is gegaan tot het legaliseren van cannabis. En als nou veel van die beleidsmakers die voor die mega-change in de USA verantwoordelijk zijn mij in het oor fluisteren dat voor hen; “ Amsterdam Paradiso the place to be was!”, is het teleurstellend dat Paradiso dit deel van haar geschiedenis over het hoofd ziet.

August de Loor in de begintijd van Paradiso; straathoekwerker voor junkies, adviseur van de krakers, met Koos Zwart en Eric Frommberg; tester van cannabis, vriend van Jan Schaefer; leve de compacte stad,

legale cannabis in Canada en een wietactivist die in de Tweede kamer van de publieke tribune springt

Verleden week,tijdens mijn studiereis door Canada over hoe daar zowel de medische/therapeutische toepassingen van cannabis zich in de praktijk ontwikkeld als hoe vanaf juni dit jaar dit zal gaan als ook het recreatief gebruik van cannabis gelegaliseerd zal worden hoorde ik het dramatische nieuws van dat een activist in Nederland voor het volledig vrijgeven van cannabis zich in de Tweede Kamer van het leven wilde beroven als zijn ultieme pleidooi voor dat vrijgeven. Hierbij een copie van mijn mail aan Tweede Kamerleden die ongetwijfeld geschokt waren van deze actie;

Het is een godswonder dat de TK springer, lees Hans weer volledig kan herstellen!! De radio meldt dat hij spijt heeft van zijn daad als verkeerd signaal van aandacht vragen voor een verkeerd, lees vooral hier vanuit Canada volstrekt achterlopend Nederlands cannabisbeleid. En dat dat laatste klopt zie ik ook al decennia aan stroperig beleid ten aanzien van alle andere drugs zoals recent het verbieden van Ayahuasca. Hier in Canada waar na vier jaar vrijgeven de medische verstrekking van verschillende soorten cannabis al door 15 tot 20 procent van de artsen is geregeld en steeds verder maatschappelijk/medische draagvlak krijgt met een logistiek aan voorschrijfgedrag voor al meer dan 18 verschillende aandoeningen zijn we in Nederland nog aan het miereneuken over de wettelijke status over het toegestane percentage THC in CBD olie. Maar dat is nog niet alles; Vandaag, 20 Maart 2018 is in Canada de wet aangenomen voor legale cannabis voor recreatief gebruik! Ondanks een aantal kritische noten over hoe dit hier in de praktijk gaat/zal gaan ligt Canada dus mijlenver vooruit op ons landje waar kennelijk ten aanzien van het drugsbeleid de wet van de remmende voorsprong de overhand heeft gekregen!

terug uit Italie een beschouwing

Ik ben net terug uit Italie voor werkbezoek over het cannabisbeleid aldaar, over zowel recreatief gebruik van cannabis als gebruik cannabinoiden ( CBD ) Wat ik daar gezien heb is een vat vol tegenstellingen van voorzichtige pogingen van doorbraken tot grenzeloos conservatisme ( invloed van de katholieke kerk op de publieke meningsvorming gestoeld op hechte familieverbanden wat weinig ruimte laat voor jongeren). Dit meldt ik omdat wat je daar ziet uiteraard via de nationale regeringen van invloed is dat Nederland Europees weinig ruimte heeft voor het verder ontwikkelen van ons drugsbeleid.

een ieder een gelukkig nieuwjaar toegewenst van een vanuit het Nederlandse drugsbeleid bijzonder spannend jaar als ik alleen kijk naar waarmee de regering komt van hoe de opzet van het experiment van het legaliseren van de achterdeur van coffeeshops eruit ziet, spannend omdat ook hier een vat vol tegenstellingen in beeld komt met als vraag of de legalisering van de achterdeur nou die voordelen gaat opleveren die nodg/gewenst zijn.