En toen kwam het bericht dat Eberhard overleden was om het eerste vliegtuig terug uit Portugal te nemen om in Amsterdan dicht bij deze man te zijn en zijn familie. Het is al meer dan 50 jaar dat Eberhard en ik elkaar inspireerden in zowel persoonlijke als politiek/bestuurlijke thema,s en uitdagingen en dat bijna altijd nooit via de gangbare kanalen. Dat gold ook voor het begin van ons contact van als jonge broekies tot diep in de nacht in de voorkamer van het woninkie van Jan Scheafer in de Pijp bijeen te komen alwaar de werkgroep De Pijp was opgericht, wat de inspiratie gaf voor een nieuw denken in de stedenbouw van in tegenstelling tot de BIJLMERformule de COMPACTE STAD. En wat er sindsdien zich verder afspeelde is een dik boek aan geschiedenis!

Ik zal de komende weken pogen om daar meer uitleg bij te geven maar eerst is er de rouw en staat alles in het teken van een waardig afscheid.

Eberhard, het enige wat ik nu kan is ontzettend verdrietig zijn en dat de weken geleden elkaar bijpraten in je tuin helaas het laatste politieke en persoonlijke overleg was waarbij jij zoveel inleving toonde van mijn verdriet van het recent verlies van Tex, de dochter van mijn vrouw waar ik 18 jaar een “beetje” vader voor was. Inleving terwijl jij zelf op dat moment krom zat van die kankerpijn!

August

Met dat Portugal in een aantal opzichten met haar sinds een aantal jaren geleden gestarte Harm Reduction drugsbeleid Nederland voorbij is gestreeft is een open deur. Echter wil ik dat zoveel mogelijk met eigen ogen waarnemen met tegelijkertijd dit land te interesseren van projecten en initiatieven van  waar ik de afgelopen deccennia de inspiratorbron van was. Kortom, een bezoek aan dat land om beide kanten te verrassen, te inspireren!

Bij deze mijn vraag aan de lezer welke projecten en/of personen interessant voor mij zijn om in Portugal te bezoeken, Projecten uiteenlopend van die van de semi medisch/therapeutische toepassing van extracten van cannabis tot Harm reduction projecten voor heroineverslaafden en alles wat daar tussen zit, ergo; van alle (drugs)markten thuis!

Als je iets weet geef dat door aan; info@adviesburodrugs.nl   met dank!

ik ben terug eerste helft van Oktober  Groet! August

In september viert de belangenvereniging van smartproducten, de VLOS,  haar 20 jarig bestaan met een heus feest. Als mede-inspirator en sindsdien adviseur gezondheidspreventie voor die vereniging heb ik een inkijk in wat er zich allemaal heeft afgespeelt voor die tijd aan drug en druggebruik ( van vooral die van XTC), welke preventie campagnes daarop afgestemd werden ( zoals vanaf 1988 het in het kader van de Safe House Campagne testen van XTC op grootschalige House Parties). Misschien voor velen , van een zo ver verleden moeilijk te begrijpen samenhang waren deze activiteiten de aanleiding voor het in 1994 openen van de eerste smartshop in Nederland, de smartshop als veilig legaal alternatief voor het snel om zich heengrijpend probleem van een vervuild aanbod van XTC. Sindsdien heeft de smartshopwereld hele andere processen doorlopen waar ik tijdens het jubileum aandacht aan wilde besteden

Aangezien ik niet aanwezig kan zijn bij die viering heb ik een brief geschreven naar de leden van VLOS met onderstaand een deel uit die brief.

Beste leden van de VLOS

Zoals het er nu naar uitziet ben ik 17 sept niet in Nederland zodat jullie een voordracht van tussen de drie en zes uur zullen missen wat er allemaal voorafging aan de start van de VLOS ( die trouwens onofficieel al een aantal jaren eerder was gestart, vrij snel na de opening van de eerste smartshop in 1994 van Hans van de Hurk). Niet alleen wat de aanleiding was van die start maar ook wat er in de loop der decennia, ondanks de afbrokkeling van het in die tijd nog progressief Nederlandse drugsbeleid, door het VLOS aan resultaten is geboekt plus hoe de hele ontwikkeling van smartproducten zich heeft ontwikkeld en welk individuele en sociaal/maatschappelijk nut dit heeft gecreëerd is van belang om dat geschiedskundig vast te leggen! 

Het is die kennis van het verleden wat als leidraad kan dienen hoe de VLOS zich voor de komende decennia moet opstellen ten aanzien van al die uitdagingen van aan de ene kant een steeds grotere behoefte onder mensen van het zoeken naar de diepere zin van het leven waar smartproducten behulpzaam bij kunnen zijn met aan de andere kant een steeds meer benepen overheid en haar uitvoerende instituten en drugsinstellingen in het tegengaan/verbieden van het gebruik van die producten.

Door mijn afwezigheid zijn jullie “verlost” van een dergelijke voordracht met wat dan rest van dat ik jullie een hele bijzondere 20 jaar jubileumfeest toewens!

Misschien is het velen  ontgaan, maar sinds 1 july is de controle op het onder invloed van alcohol deelnemen aan het verkeer aangevuld met die van controle op het gebruik van drugs

De invoering kent een lange geschiedenis. Politici, verkeerspolitie , de media wezen de afgelopen 15 jaar er constant op dat Nederland hiermee achterbleef met de rest van Europa, waar drugscontroles in het verkeer allang gemeengoed is. Waar zowel het Ministerie van Verkeer en Waterstaat als die van Justitie en Veiligheid, analoog aan die controles in Europa geen onderscheid wilde maken tussen gebruik en daadwerkelijk onder invloed deelnemen aan het verkeer is na veel strijd binnen en buiten allerlei commissies  deze opzet van drugscontroles voorkomen. Met de nu ingevoerde controle is afstand genomen tegen bovenstaande rigide, lees zero tolerance, regelgeving. Maar dit betekent niet dat er geen aanleiding is voor kritiek op het Nederlandse controlesysteem. Er kleven wel degelijk zowel principiële als praktische bezwaren aan dit systeem met daarbij het risico van dat politie/justitie oneigenlijke argumenten kan gaan gebruiken waar en wanneer drugscontroles worden ingezet. Er is alle aanleiding voor het nauwlettend volgen van de controles en waar nodig verbeteringen toepassen

Dit nauwlettend volgen bepleit ik om een aantal redenen van

• Het Nederlandse testsysteem en de verbeteringen gebruikt kan worden als pleidooi van het veranderen van de rigide drugscontroles in het verkeer in de Europese landen ( Nederland eindelijk weer eens als gidsland voor het Europees drugsbeleid )
• Het risico voorkomen van dat de drugscontroles gebruikt worden voor nader politie- en justitieonderzoek naar de handel en wandel van de betrapte chauffeur ( en eventueel zijn medepassagiers). In tegenstelling tot alcohol zijn drugs illegaal. Het is die illegaliteit die een op zich legitieme maatregel van drugscontroles in het verkeer in een gespannen positie manoeuvreert waar in mijn ogen in de regelgeving van die drugscontrole weinig rekening mee gehouden is. In feite is het raar dat de overheid controles uitvoert op middelen die diezelfde overheid verboden heeft. Op basis van het opportuniteitsprincipe is die dubbele houding van de overheid echter te verdedigen ( een positie die de overheid ook inneemt bij bijvoorbeeld het testen van drugs, een in strikte zin onwettige handeling, maar wel een onmisbaar instrument om gebruikers te waarschuwen als plots een partij drugs op de markt opduikt met een direct gezondheidsrisico voor de gebruikers!). Maar vanwege die dubbelheid heeft de overheid de plicht om in dit geval alle ins en outs rond drugscontroles in het verkeer nauwgezet te protocoliseren. Die protocollen over vooral het indammen van oneigenlijk/misbruik van die drugscontroles ontbreken echter haast volledig.
• Waar bij de invoering ook nauwelijks rekening mee gehouden is dat drugscontroles tot vele andere en tot meer verstrekkende gevolgen leidt voor de chauffeur dan die bij alcohol. Bij dit laatste genotsmiddel  blijven de gevolgen van een positieve testuitslag beperkt tot het tijdelijk ontnemen van het rijbewijs ( met  doorgaans met beperkte gevolgen omdat dit vaak opgevangen wordt met door familie, collega werknemer tot  werkgever aan toe ophalen/terugbrengen van de gedupeerde chauffeur tot in zijn eigen wagen aan toe).  Daar waar alcoholcontroles tot het volkse erfgoed behoort, te horen in menig carnavalslied, cafehumor en one-liners op tegeltjes ligt dit bij drugcontroles volstrekt anders waarbij alleen al de mate van taboe rond elke afzonderlijke  drug bepalend is hoe verstrekkend de gevolgen reiken voor de persoon in kwestie. Kijkend dat vooral jong volwassenen drugs gebruiken kunnen positieve drugsuitslagen verstrekkende negatieve  gevolgen hebben voor hun verdere levensloop van een niet terug te dringen stigma binnen zowel de relationele sfeer van familie, vrienden,bekenden tot de buren in de straat aan toe als aan een aanslag op de carrièremogelijkheden van school of baan. Dit geldt niet alleen voor de chauffeur  maar ook voor zijn medepassagiers (het verwijt van het omgaan met “verkeerde drugsvrienden”). Het is het taboe over drugs wat allerlei voor de persoon ongewenste mechanismes op gang brengt  wat de drugscontroles in het verkeer in een meer gespannen positie plaats als die van alcohol. Die gespannenheid zit als het ware opgesloten in die drugscontroles aangezien het bij de uitvoerders (en de beleidskaders daarboven) van de verkeerscontroles het niet zo zou zijn dat zij vrij zijn van vooroordelen en stigma ten aanzien van druggebruikers.

Kortom, er is meer dan voldoende aanleiding van het nauwlettend volgen van hoe in Nederland de drugscontroles in het verkeer uitgevoerd gaan worden. Er is volop reden voor een grote mate van bezorgdheid. Dat zeg ik ook omdat je had mogen verwachten dat aan deze invoering een landelijke voorlichtingscampagne over het risico van onder invloed van drugs deelnemen aan het verkeer gekoppeld had moeten worden en dat met name gericht op jong volwassenen. Daarnaast had de overheid de moeite moeten getroosten van het nader toelichten van waar het bij de controles feitelijk om te doen is van puur het verhogen van veilger verkeer waarmee elke schijn voorkomen was als zou het een nieuw instrument zijn in het bestrijden van drug en druggebruik. Nu dit alles niet gebeurd is roept dit wel die schijn op wat uiteindelijk ook ten nadele zal uitpakken van de effectiviteit van de drugscontroles in het verkeer

August de Loor

Vanmorgen radio 1 TROS goed nieuwsshow; Een interview met een onderzoekster van het Trimbosinstituut over de gevaren van XTC. Bij deze beperk ik mij tot slechts een reactie.

Op de vraag van wat zij vindt van het herintroduceren van XTC testen op parties gaf zij een negatief advies met o.a. als argument dat dit een onbetrouwbare testmethode is. De XTC dansvloertest zou te globaal zijn, geen inzicht geven over de samenstelling van het tablet, dus slechts schijnveiligheid aan de gebruiker bieden. Tegelijkertijd gaf zij hoog op over het DIMS-project van het Trimbosinstituut met een uitgebreid netwerk van teststations over het land waar gebruikers door de week XTC kunnen laten testen.

Het bizarre hierbij is dat het “kloppend hart” van dit landelijk testsysteem exact hetzelfde is als hoe er op de parties XTC getest werd; dezelfde instrumenten, dezelfde handelingen,dezelfde XTC tablet sneltestdetermineermethode!.

Het is het testsysteem wat op parties is ontwikkeld wat in de jaren negentig de kiem heeft gelegd voor dat landelijk netwerk van teststations, de oprichting van het DIMS project. En dat is allemaal in samenwerking met het Trimbos gegaan met het Ministerie van VWS als subsidiegever, die daar in meeging op basis van diepgaand onderzoek door het NFI en de universiteit van Utrecht die beide de gehanteerde testmethode van XTC op de dansvloer van parties als betrouwbaar, als zorgvuldig beschouwde als instrument van preventie en als instrument voor een veilig verloop van Parties.

Het is al jaren dat het Trimbosinstituut op de onbetrouwbaarheid van de XTC testmethode op parties wijst. Hiermee bruskeren zij een unieke methode van drugspreventie die in 1988 op de dansvloer van de House Parties is begonnen. Zij bruskeren de enorme inzet die in de jaren negentig door hun eigen instituut is ingezet voor het realiseren van een landelijk netwerk van drugsteststations. En tenslotte hebben zij geen notie over het “kloppend hart” van hun eigen drugstestsysteem, het “hart” waar de teststations hun populariteit onder gebruikers aan dankt. De jaarlijkse cijfers van die stations bewijzen dat. En als ik naar die van mij kijk heeft het Adviesburo Drugs sinds 1988 meer dan 190.000 drugstesten uitgevoerd met als overgrote deel daarbij de XTC sneltestdetermineermethode die op de dansvloer is ontwikkeld. En als al die gebruikers door al die decennia heen vertrouwen hadden in die methode worden zij ook door het Trimbos gebruskeert

Die vraag die dit alles oproept is hoe het in godsnaam mogelijk is dat het Trimbos zo slordig omgaat met haar eigen geschiedenis met dat zij kennlijk haar eigen testmethode niet snapt met in het verlengde van hoe het komt dat al die tientallen instellingen die zowel direct als indirect betrokken zijn bij het testen van drugs niets van zich laten horen.

Ik zie dit al jaren met lede ogen aan met als belangrijkste conclusie dat door dit alles de noodzakelijke verdere innovatie van het testen van drugs onnodig traag verloopt. Want zegt niet iedere filosoof van dat als je niet je eigen geschiedenis kent het ontbreekt  aan inzicht over de toekomst!

August

  Hierbij een korte opsomming van wat ik tijdens cannabisbevrijdingsdag van twee weken geleden aan voorstellen van strategie voor het landelijk cannabisbeleid heb ingebracht;

A) het verder ontwikkelen van het coffeeshopbeleid, zowel lokaal als landelijk, Zoals hoe                  moet de ideale legale achterdeur eruit zien?, welke strategie is nodig voor het realiseren              van die legalisering, in mijn visie ; de gefaseerde invoering van als eerste het verhogen                 van de cannabisvoorraad voor coffeeshops, het gedogen van de stash en het              voorraadvervoer naar de shop ( de eerste stap daartoe is gezet door de Amsterdamse burgemeester met zijn pleidooi voor het verhogen van de voorraad in shops). Hoe kan een evenwichtige spreiding over het land van kleinschalige coffeeshops gerealiseerd worden. Hoe kan zowel de verkoop van cannabis als de horecafunctie van het roken van cannabis in coffeeshops gewaarborgd blijven?

B) het recht op homegrow!! Met lokale Cannabis Social Clubs als intermediar

C) het verder uitwerken van de potentiele medische/therapeutische werking van cannabis                (vandaar het initiatief van mijn Adviesburo van het starten van een landelijke CBD denktankgroep met deskundigen vanuit uiteenlopende disciplines)

Nu lopen deze drie hoofdlijnen van het landelijke cannabisbeleid dwars door elkaar wat ik ook waarnam op de cannabisbevrijdingsdag met als bijeffect dat het realiseren van de doelstellingen van de drie dossiers verder weg komt te liggen dan gewenst

Tenslotte; De motie van Vera Bergkamp over het legaliseren van de achterdeur van coffeeshops doet een beroep op de kweek-en coffeeshopbranche voor het doen van voorstellen voor het legaliseren van die achterdeur. Daar ligt de grootste uitdaging voor de branche. vandaar dat ik op de Bevrijdingsdag opgeroepen heb voor het starten van een denktank van deskundigen uit de kweekwereld, de coffeeshopwwereld en deskundigen uit andere disciplines zoals de politiek, de horeca, juristen, enz

August

Iedereen naar het Stedelijk Museum in Amsterdam naar de overzichtstentoonstelling van fotograaf Rineke Dijkstra met bijzondere foto,s van mensen in gewone situaties maar bij goed kijken vele bizonderheden opvallen. Speciale aandacht voor een videoopname van haar van Gabbers die op House Muziek hun speciale dans, HAKKEN, laten zien.

Het is de Gabbertijd wat wel de meest bizondere periode was van de Housecultuur tussen 1994 en 1998. Met mijn SAFE HOUSE CAMPAGNE heb ik in die tijd op honderden parties in het land een bijdrage geleverd van een veilig verloop. Soms stond wel een rij van 100 gabbers te wachten tot zij aan de beurt waren voor het testen van hun XTC tablet om dan naar de wijze raad te luisteren van wat zij omschreven als OME AUGUST. Met die campagne wat al in 1988 startte is de basis gelegd van wel een hele bizondere manier van Harm Reduction, een campagne wat eigenlijk aan het papier toevertrouwd moet worden omdat het vele geheimen herbergt van een integrale werkwijze van op druggebruikers gerichte preventie

August

En voor de zoveelste keer ( zie de kranten van vandaag en luister de vele radiostations) wordt weer alarm geslagen als zou de criminele onderwereld de bovenwereld ondermijnen van dit keer dat onderzoek aantoont dat banken en andere pijlers van ons maatschappelijk bestel zich inlaten met het faciliteren van de coffeehopbranche en dat 35% van die branche in handen is van criminele circuits.

Het is steeds weer dat dit soort alarm geslagen wordt met als je daar door heen kijkt ziet dat dit ingegeven is door een diepgewortelde behoefte van  het innemen van een slachtofferpositie. Vanuit de veronderstelling dat de criminele onderwereld zodanig invloedrijk is dat dit maatschappij ontwrichtend werkt kan met dat slachtoffergevoel het aanscherpen van de wettelijke bevoegdheden en het uitbreiden van politie/justitie het bestrijden van die misdaad gelegitimeerd worden. En dat slachtoffergevoel is zo diepgeworteld dat daardoor de meest onlogische redeneringen kritiekloos geuit kan worden over de macht van de criminele wereld. De komende dagen wil ik een poging ondernemen om daar voorbeelden over op te schrijven. Daarnaast heb ik tijd nodig om dat onderzoek over coffeeshops te lezen

Maar wat ik nu al kan zeggen is dat als de overheid al 45 jaar weigert cannabis te legaliseren terwijl dit middel na alcohol uitgegroeid is tot het meest populaire genotsmiddel je niet vreemd moet op kijken als zich allerlei ongewenste ontwikkelingen voordoen.  Het is vanuit dit standpunt dat die misstanden onderzocht moeten worden, een standpunt waarvan ik bang ben dat de onderzoekers dit over het hoofd hebben gezien

Niet 35% maar 100% van de coffeeshopbranche heeft criminele connecties, zonder die connecties hebben zij namelijk geen koopwaar in huis waar de consument behoefte aan heeft. Met deze constatering is het in feite een regelrechte prestatie dat de coffeeshopbranche tot op de dag van vandaag voldoet aan het belangrijkste uitgangspunt van waar de CDA minister van Agt voor stond met de wet in 1976 van het scheiden van de verkoop van cannabis met die van andere drugs. Daar waar in elk land in de wereld die scheiding niet bestaat is het, ondanks de onvermijdelijke illegale relaties de coffeeshop waar dit wel werkt.

wordt vervolgd!

August

Met deze aankondiging van het Amsterdamse stadhuis ga ik er vanuit dat dit de eerste stap is naar een gefaseerde invoering van de regulering/legalisering van de achterdeur van coffeeshops. De volgende logische stap is de legalisering van de voorraadadressen van coffeeshops ( de stash) en het vervoer van de cannabis naar de shop ( geen schimmige bevooraders meer maar netjes op de loonlijst van dit relatief gevaarlijke werk!)

Het is deze fasegewijze aanpak waar ik een grote voorstander van ben vanuit zowel politiek/bestuurlijke strategische overwegingen als vanuit de invalshoek van de coffeeshopbranche die de “bulk”van de cannabisconsument bedient. Het is 50 jaar know how van de cannabis- en coffeeshopwereld wat de spil moet worden hoe de legalisering van cannabis vorm moet krijgen. Op die manier wordt het fundament van een duurzaam cannabisbeleid gelegd en voorkomt dit tegelijkertijd allerlei politieke polarisatie, een polarisatie die onherroepelijk opduikt bij een top/bottom invoering van de legalisering met als resultaat de invoering van staatswiet ( of een afgeleide variant daarvan). En daar zitten we nou ook niet op te wachten want dat leidt weer tot een andere polarisatie tussen die van de consument en de overheid met van beide kanten alleen maar verliezers!

Ergo, Amsterdam; zie die verhoging van de verhoging van de voorraad als een eerste stap naar regulering en zet alvast de volgende stappen op gang van een onomkeerbaar proces van het in goede banen leiden van productie, verkoop en gebruik van een niet meer weg te denken genotsmiddel in onze samenleving.