Maandelijks archief: juni 2017

de drietrapsraket van het landelijke cannabisbeleid

Hierbij een korte opsomming van wat ik tijdens cannabisbevrijdingsdag van twee weken geleden aan voorstellen van strategie voor het landelijk cannabisbeleid heb ingebracht;

A) het verder ontwikkelen van het coffeeshopbeleid, zowel lokaal als landelijk, Zoals hoe moet de ideale legale achterdeur eruit zien?, welke strategie is nodig voor het realiseren van die legalisering, in mijn visie ; de gefaseerde invoering van als eerste het verhogen van de cannabisvoorraad voor coffeeshops, het gedogen van de stash en het voorraadvervoer naar de shop ( de eerste stap daartoe is gezet door de Amsterdamse burgemeester met zijn pleidooi voor het verhogen van de voorraad in shops). Hoe kan een evenwichtige spreiding over het land van kleinschalige coffeeshops gerealiseerd worden. Hoe kan zowel de verkoop van cannabis als de horecafunctie van het roken van cannabis in coffeeshops gewaarborgd blijven?

B) het recht op homegrow!! Met lokale Cannabis Social Clubs als intermediar

C) het verder uitwerken van de potentiele medische/therapeutische werking van cannabis (vandaar het initiatief van mijn Adviesburo van het starten van een landelijke CBD denktankgroep met deskundigen vanuit uiteenlopende disciplines)

Nu lopen deze drie hoofdlijnen van het landelijke cannabisbeleid dwars door elkaar wat ik ook waarnam op de cannabisbevrijdingsdag met als bijeffect dat het realiseren van de doelstellingen van de drie dossiers verder weg komt te liggen dan gewenst

Tenslotte; De motie van Vera Bergkamp over het legaliseren van de achterdeur van coffeeshops doet een beroep op de kweek-en coffeeshopbranche voor het doen van voorstellen voor het legaliseren van die achterdeur. Daar ligt de grootste uitdaging voor de branche. vandaar dat ik op de Bevrijdingsdag opgeroepen heb voor het starten van een denktank van deskundigen uit de kweekwereld, de coffeeshopwwereld en deskundigen uit andere disciplines zoals de politiek, de horeca, juristen, enz

August

gabbers

Iedereen naar het Stedelijk Museum in Amsterdam naar de overzichtstentoonstelling van fotograaf Rineke Dijkstra met bijzondere foto,s van mensen in gewone situaties maar bij goed kijken vele bizonderheden opvallen. Speciale aandacht voor een videoopname van haar van Gabbers die op House Muziek hun speciale dans, HAKKEN, laten zien.

Het is de Gabbertijd wat wel de meest bizondere periode was van de Housecultuur tussen 1994 en 1998. Met mijn SAFE HOUSE CAMPAGNE heb ik in die tijd op honderden parties in het land een bijdrage geleverd van een veilig verloop. Soms stond wel een rij van 100 gabbers te wachten tot zij aan de beurt waren voor het testen van hun XTC tablet om dan naar de wijze raad te luisteren van wat zij omschreven als OME AUGUST. Met die campagne wat al in 1988 startte is de basis gelegd van wel een hele bizondere manier van Harm Reduction, een campagne wat eigenlijk aan het papier toevertrouwd moet worden omdat het vele geheimen herbergt van een integrale werkwijze van op druggebruikers gerichte preventie

August

de coffeeshopbranche infiltreert, lees corrumpeert de bovenwereld, een korte reactie

En voor de zoveelste keer ( zie de kranten van vandaag en luister de vele radiostations) wordt weer alarm geslagen als zou de criminele onderwereld de bovenwereld ondermijnen van dit keer dat onderzoek aantoont dat banken en andere pijlers van ons maatschappelijk bestel zich inlaten met het faciliteren van de coffeehopbranche en dat 35% van die branche in handen is van criminele circuits.

Het is steeds weer dat dit soort alarm geslagen wordt met als je daar door heen kijkt ziet dat dit ingegeven is door een diepgewortelde behoefte van het innemen van een slachtofferpositie. Vanuit de veronderstelling dat de criminele onderwereld zodanig invloedrijk is dat dit maatschappij ontwrichtend werkt kan met dat slachtoffergevoel het aanscherpen van de wettelijke bevoegdheden en het uitbreiden van politie/justitie het bestrijden van die misdaad gelegitimeerd worden. En dat slachtoffergevoel is zo diepgeworteld dat daardoor de meest onlogische redeneringen kritiekloos geuit kan worden over de macht van de criminele wereld. De komende dagen wil ik een poging ondernemen om daar voorbeelden over op te schrijven. Daarnaast heb ik tijd nodig om dat onderzoek over coffeeshops te lezen

Maar wat ik nu al kan zeggen is dat als de overheid al 45 jaar weigert cannabis te legaliseren terwijl dit middel na alcohol uitgegroeid is tot het meest populaire genotsmiddel je niet vreemd moet op kijken als zich allerlei ongewenste ontwikkelingen voordoen. Het is vanuit dit standpunt dat die misstanden onderzocht moeten worden, een standpunt waarvan ik bang ben dat de onderzoekers dit over het hoofd hebben gezien

Niet 35% maar 100% van de coffeeshopbranche heeft criminele connecties, zonder die connecties hebben zij namelijk geen koopwaar in huis waar de consument behoefte aan heeft. Met deze constatering is het in feite een regelrechte prestatie dat de coffeeshopbranche tot op de dag van vandaag voldoet aan het belangrijkste uitgangspunt van waar de CDA minister van Agt voor stond met de wet in 1976 van het scheiden van de verkoop van cannabis met die van andere drugs. Daar waar in elk land in de wereld die scheiding niet bestaat is het, ondanks de onvermijdelijke illegale relaties de coffeeshop waar dit wel werkt.

wordt vervolgd!

August

verhogen van de handelsvoorraad voor coffeeshops

Met deze aankondiging van het Amsterdamse stadhuis ga ik er vanuit dat dit de eerste stap is naar een gefaseerde invoering van de regulering/legalisering van de achterdeur van coffeeshops. De volgende logische stap is de legalisering van de voorraadadressen van coffeeshops ( de stash) en het vervoer van de cannabis naar de shop ( geen schimmige bevooraders meer maar netjes op de loonlijst van dit relatief gevaarlijke werk!)

Het is deze fasegewijze aanpak waar ik een grote voorstander van ben vanuit zowel politiek/bestuurlijke strategische overwegingen als vanuit de invalshoek van de coffeeshopbranche die de “bulk”van de cannabisconsument bedient. Het is 50 jaar know how van de cannabis- en coffeeshopwereld wat de spil moet worden hoe de legalisering van cannabis vorm moet krijgen. Op die manier wordt het fundament van een duurzaam cannabisbeleid gelegd en voorkomt dit tegelijkertijd allerlei politieke polarisatie, een polarisatie die onherroepelijk opduikt bij een top/bottom invoering van de legalisering met als resultaat de invoering van staatswiet ( of een afgeleide variant daarvan). En daar zitten we nou ook niet op te wachten want dat leidt weer tot een andere polarisatie tussen die van de consument en de overheid met van beide kanten alleen maar verliezers!

Ergo, Amsterdam; zie die verhoging van de verhoging van de voorraad als een eerste stap naar regulering en zet alvast de volgende stappen op gang van een onomkeerbaar proces van het in goede banen leiden van productie, verkoop en gebruik van een niet meer weg te denken genotsmiddel in onze samenleving.

“DE PADDO IS EEN VEILIGE DRUG”

EN WEER LEES IK HET ZOVEELSTE BERICHT VAN VERGELIJKBAAR DRUGSONDERZOEK OVER WELK MIDDEL RISKANTER IS DAN EEN ANDER MET DIT KEER ALS CONCLUSIE DAT DE PADDO TOT DE MEEST VEILIGE DRUG GEREKEND MOET WORDEN.GENOEG AANLEIDING VOOR EEN KORT COMMENTAAR

Hallucinogene middelen zoals paddo,s vergen veel van het inlevingsvermogen van de consument die open moet staan voor de; door of perception, Vandaar de bijnaam van Paddo,s van magic mushrooms van het passeren van die deur naar een grotendeels onbekende wereld, het onderbewustzijn waarbij de gebruiker dingen ziet en ervaart “die er niet zijn”, in gebruikerstaal als “trippen”omschreven. Deze omschrijving van de werking impliceert dat de Paddo helemaal niet zo onschuldig is. Dat geldt zowel voor de intense beleving waar het bij Paddo,s om te doen is als wanneer de werking verkeerd uitpakt. Want als “trippen”omslaat in “flippen”van dat het onderbewuste van een perception in een deception omslaat, dan moet de gebruiker alle zeilen bijzetten om weer bij de positieven te komen.

Het interessante is wat de redenen zijn waarom er, ondanks bovengenoemde heftigheid van de werking en bijwerking, over Paddo,s nauwelijks incidenten gemeld worden en verslavingscijfers volledig ontbreken ( hetzelfde geldt voor de andere zowel legale als illegale hallucinogenen)

In het licht van mijn commentaar op bovengenoemd onderzoek beperk ik mij tot de kanttekening dat niet de drug an sich maar de consument de mate van veilgheid van een middel bepaald. Ieder middel heeft zijn motieven van gebruik, zijn eigen regels waar de gebruiker zich aan dient te houden waarbij ook de omgeving een rol van betekenis speelt, om de invloed van wat ik als de tijdgeest omschrijf niet vergeten moet worden. Zo wijkt het gebruik van heroine in de jaren zeventig van de vorige eeuw vanuit bovenstaande opsomming in grote mate af met die van de laatste 10/20 jaar. Dat geldt evenzo voor de beginperiode van de opkomst van GHB (1994) met die van nu terwijl het precies hetzelfde middel is gebleven. En om het weer bij hallucinogenen, zoals Paddo,s,te heben is het misschen juist de heftigheid van zowel de werking als de bijwerking waarom er zo weinig incidenten gemeldt worden.

Al die lijsten over de mate aan risico,s tussen de middelen is een onzinnige bezigheid met als belangrijkste bezwaar dat het een inventief en duurzaam drugsbeleid in de weg staat. Als alles voor dit beleid verengd wordt tot een rijtje niet met elkaar te vergelijken middelen is er maar EEn weg mogelijk dat hoe dan ook de overheid overgaat tot het verbieden van een middel. En als die al verboden is tot een intensivering van de aanpak. Dit is een nogal boute stelling maar als ik terug kijk naar 45/50 jaar modern druggebruik en hoe daar de overheid op gereageerd heeft ben ik bang dat ik helaas gelijk heb met mijn stelling!

Met vriendelijke groet! August de Loor

Nieuw bestuurslid

Bij deze de heugelijke mededeling dat Pieternel van Exter toegetreden is tot het bestuur van Stichting Adviesburo Drugs. Pieternel is in mijn woorden al jarenlang de spil van de Amsterdamse Meldkamer en is er in menig opzicht samengewerkt met het Adviesburo vooral als zich onverklaarbare drugsgerelateerde eerstehulpverzoeken in de stad voordeden. Door het stellen van de juiste vragen en het kort houden van de commu-lijnen kon in een zo kort mogelijke tijd het onverklaarbare van het drugsincident doorgrond worden wat info opleverde voor zowel het instrueren van het eerstehulpcircuit, of en zo ja een waarschuwingscampagne (Red Alert) nodig was en tenslotte of er beleidsmatig of anderszins aan beleid aanpassingen nodig waren. Het meest aansprekende voorbeeld was de cocaïne/witte heroïne Red Alert in 2014 wat startte met een zondagochtendtelefoontje van Pieternel van een onbegrijpelijk overlijden van een jonge toerist om twee uur later al de eerste analyse te hebben van wat er zich had afgespeeld wat tot het eerstehulpverzoek had geleid, een analyse wat tot op de dag van de arrestatie van de straatdealer de rode draad was van de aanpak. Wordt vervolgd!!

Groet! August

Sluiting smartshops op basis van achterhaald beleid

Tot op de dag van vandaag vindt door de Deelraad Binnenstad afdeling Handhaving een actieve aanschrijving plaats van winkels met een, onder dreiging van een forse dwangsom, dringende oproep van het stoppen van de verkoop van psycho-actieve stoffen zoals Sclerotia. Deze aanschrijvingen worden onderbouwd met een verwijziging naar bestemmingsplannen die terug gaan tot het begin van deze eeuw(!). Hierin is vastgelegd dat in (delen van ) de binnenstad slechts een beperkt aantal winkels (omschreven als smartshops) smartproducten mogen verkopen. Alle winkels die niet op die lijst staan worden gesommeerd om met de verkoop van smartproducten te stoppen. Bij dit beleid zijn de volgende kanttekeningen te plaatsen:

1) Sinds begin van deze eeuw is het aantal liefhebbers van smartproducten gestegen,

2) Gelet op een aantal zorgwekkende ontwikkelingen binnen het illegale circuit van drug en druggebruik is het nut van smartshops als een veilig, legaal alternatief voor vele liefhebbers van smartproducten de laatste jaren toegenomen,

3) Het nut van smartshops in de binnenstad is ook aantoonbaar in het licht van het hardnekkige probleem van straathandel in drugs in de Amsterdamse binnenstad , een handel vooral gericht op toeristen. Zowel coffeeshops als smartshops leveren een bijdrage in het beperken van de aard en omvang van het probleem van de drugsstraathandel

In het het licht van deze constateringen is het merkwaardig dat de Deelraad blijft vasthouden aan een strikte uitvoering van het sluiten van smartshops op basis van oude bestemmingsplannen met als kanttekening dat een deel van de toentertijd toegestane winkels inmiddels om uiteenlopende redenen hun deuren gesloten hebben.

Het beleid is zelfs zo star dat zelfs winkels die niet 100% zwart op wit kunnen aantonen dat zij al voor de invoering van de bestemmingsplannen smartproducten verkochten de verkoop moeten staken (een novum van dat een winkel haar administratie van 7 jaar en ouder mag weggooien terwijl de Deelraad facturen van de toeleveringsbedrijven van smartproducten aan de winkel verlangen die twee keer zo oud zijn).

Met dit beleid is de Deelraad ook in strijd met de motie van haar eigen raad. In deze motie is een smartshopbeleid vastgesteld waarbij de prioriteiten anders ingevuld worden dan die van de diverse bestemmingsplannen. In deze motie wordt er o,a, op gewezen om voorrang te verlenen van het sluiten van winkels die onvoldoende aandacht schenken aan de voorlichting over smartproducten of waar de verkoop ook op andere wijze zich niet transparant afspeelt. In de motie wordt overleg met de belangenvereniging van smartproducten voorgesteld om na te gaan van wat onder een verstandig smartshopbeleid voor de binnenstad verstaan kan worden, welke smartshops in aanmerking komen voor verhuizing naar andere delen van de stad.

Los van dat deze motie op onderdelen op verschillende manieren geïnterpreteerd kan worden is het glashelder dat de raad van de Deelraad Binnenstad voor een andere uitvoering van het smartshopbeleid in de binnenstad koos.

Dit geldt ook ten aanzien van de adviescommissie van de regering die op verzoek van het ministerie van VWS een half jaar geleden een rapport heeft opgesteld met voorstellen voor een verstandig beleid van de verkoop van smartproducten. Veel van deze voorstellen zijn specifiek afgestemd op het realiseren van een evenwichtig smartshopbeleid voor de Amsterdamse binnenstad. Het ministerie van VWS heeft dit rapport van harte aanbevolen bij de Amsterdamse overheid en zijn binnen de verschillende geledingen van de Amsterdamse gezondheidszorg- en drugpreventieinstellingen en beleidsambtenaren van het Kabinet van burgemeester en wethouders hierover gesprekken gestart, waar ook de belangenvereniging van de smartshops bij betrokken wordt.

In weerwil van deze politieke en bestuurlijke bezinning over de invulling van het Amsterdamse smartshopbeleid blijft de Deelraad Binnenstad echter vast houden aan haar bestaande beleid.

En nu sinds de jongste gemeenteraadsverkiezingen de Deelraden zowel inhoudelijk als organisatorisch ingrijpend aan politiek/bestuurlijk gewicht hebben moeten inleveren en dat het nieuwe college van burgemeesters en wethouders een herbezinning overweegt over zowel de doelstelling als de uitvoering van de upgrading van de binnenstad is de stelling gerechtvaardigd dat het smartshopbeleid van de Deelraad Binnenstad achterhaald is, gebaseerd op oude politieke en bestuurlijke afwegingen.

Met vriendelijke groet August de Loor
Adviesburo Drugs 7 Augustus 2014

Nieuw XTC onderzoek Trimbosinstituut; een kort commentaar

De achtergrond van de moeite die Ti getroost aan allerlei onderzoek naar de risico’s van XTC is gebaseerd op hun veronderstelling als zou door dees en geen XTC als een onschuldig middel beschouwd worden. Waarop het Ti (en trouwens ook de opdrachtgever: VWS) deze veronderstelling baseert heeft er alle schijn van dat zij doelen op allerlei initiatieven en oproepen voor het legaliseren van XTC met dat het Ti deze oproepen beschouwd als zou er door die initiatiefnemers maar makkelijk over XTC gedacht worden. Daarnaast is deze beeldvorming het resultaat van het oppervlakkig luisteren/registreren naar de vaak opgeklopte verhalen van gebruikers inclusief de kringen van verontruste relaties daar om heen die beweren dat er massaal en een eind weggeslikt wordt op parties, cafés, enz. (waarheidsvinding onder gebruikers/jongeren over druggebrui kis geen kwestie van luisteren/opschrijven maar van doorvragen/rechercheren en dat laatste kan alleen maar op basis van dieptekennis over de desbetreffende drugsmarkt waarbinnen het onderzoek zich afspeelt!!).

Met een dergelijke gedachtegang aan veronderstellingen ( wat je ook ziet bij Politie en justitie van dat alles rond cannabis helemaal uit de hand gelopen is aan kweek, gebruik, coffeeshops, een uit de handloperij echter gebaseerd op dat zij verwijzen naar de onschuldige hippieperiode van dit middel) kan je al bij voorbaat vraagtekens zetten bij de objectiviteit van de onderzoeken van het Ti over XTC,

dat wou ik effe kwijt!! Groet! August