EN WEER LEES IK HET ZOVEELSTE BERICHT VAN VERGELIJKBAAR DRUGSONDERZOEK OVER WELK MIDDEL RISKANTER IS DAN EEN ANDER MET DIT KEER ALS CONCLUSIE DAT DE PADDO TOT DE MEEST VEILIGE DRUG GEREKEND MOET WORDEN.GENOEG AANLEIDING VOOR EEN KORT COMMENTAAR

Hallucinogene middelen zoals paddo,s vergen veel van het inlevingsvermogen van de consument die open moet staan voor de; door of perception, Vandaar de bijnaam van Paddo,s van magic mushrooms van het passeren van die deur naar een grotendeels onbekende wereld, het onderbewustzijn waarbij de gebruiker dingen ziet en ervaart “die er niet zijn”, in gebruikerstaal als “trippen”omschreven. Deze omschrijving van de werking impliceert dat de Paddo helemaal niet zo onschuldig is. Dat geldt zowel voor de intense beleving waar het bij Paddo,s om te doen is als wanneer de werking verkeerd uitpakt. Want als “trippen”omslaat in “flippen”van dat het onderbewuste van een perception in een deception omslaat, dan moet de gebruiker alle zeilen bijzetten om weer bij de positieven te komen.

Het interessante is wat de redenen zijn waarom er, ondanks bovengenoemde heftigheid van de werking en bijwerking, over Paddo,s nauwelijks incidenten gemeld worden en verslavingscijfers volledig ontbreken ( hetzelfde geldt voor de andere zowel legale als illegale hallucinogenen)

In het licht van mijn commentaar op bovengenoemd onderzoek beperk ik mij tot de kanttekening dat niet de drug an sich maar de consument de mate van veilgheid van een middel bepaald. Ieder middel heeft zijn motieven van gebruik, zijn eigen regels waar de gebruiker zich aan dient te houden waarbij ook de omgeving een rol van betekenis speelt, om de invloed van wat ik als de tijdgeest omschrijf niet vergeten moet worden. Zo wijkt het gebruik van heroine in de jaren zeventig van de vorige eeuw vanuit bovenstaande opsomming in grote mate af met die van de laatste 10/20 jaar. Dat geldt evenzo voor de beginperiode van de opkomst van GHB (1994) met die van nu terwijl het precies hetzelfde middel is gebleven. En om het weer bij hallucinogenen, zoals Paddo,s,te heben is het misschen juist de heftigheid van zowel de werking als de bijwerking waarom er zo weinig incidenten gemeldt worden.

Al die lijsten over de mate aan risico,s tussen de middelen is een onzinnige bezigheid met als belangrijkste bezwaar dat het een inventief en duurzaam drugsbeleid in de weg staat. Als alles voor dit beleid verengd wordt tot een rijtje niet met elkaar te vergelijken middelen is er maar EEn weg mogelijk dat hoe dan ook de overheid overgaat tot het verbieden van een middel. En als die al verboden is tot een intensivering van de aanpak. Dit is een nogal boute stelling maar als ik terug kijk naar 45/50 jaar modern druggebruik en hoe daar de overheid op gereageerd heeft ben ik bang dat ik helaas gelijk heb met mijn stelling!

Met vriendelijke groet!   August de Loor